รักวุ่นของสาวจอมจุ้น

     หวาา! ทำไมหมอนี่ถึงเป็นพี่รหัสของฉันหล่ะ ฉันคิดในใจพร้อมยืนอึ้งอยู่พักนึง 
"เพื่อสร้างความสนิทสนม วันนี้ขอให้พี่รหัสน้องรหัส ไปใหนมาใหนด้วยกันทั้งวันนะค่ะ คิคิ" แต่ว่ากับหมอนี่เนี่ยนะ บ้าไปแล้ว -_-
"เหห เป็นไรอะน่าซีดเป็นไก่ต้มเชียว"หมอนั่งพูดพลางยื่นหน้ามาใกล้ฉัน ไอหยาาาาา
"เมษาา" กันยาเรียกฉันพลางเดินมากับผู้ชายคนหนึ่ง
"นี่พี่พีชพี่รหัสของฉันเองหล่ะ"
"สวัสดีครับ อ้าวนี่ธันวาเป็นพี่รหัสของเมษาหรอเนี่ย"
"อา ใช่"
"เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันเถอะ"หลังกันยาพูดพวกเราก็พากันไปซื้อของกินที่มินิ-มาร์ทหน้ามหาลัย แล้วนำอาหารมานั่งกินหน้าตึก
"เหห เมษาจะบ่ายสองแล้วต้องรีบเข้าเรียนแล้วนะ" พูดจบฉันและกันยาก็รีบวิ่งไปห้องทันที
เดี๋ยวนะเหมือนลืมอะไร ไม่หรอกมั้ง ฉันคิด
"เดี๋ยวสิ ทั้งสองคนลืมกระเป๋าเอาไว้หน่ะ รีบเอาไปให้กันเถอะ"
"อืม"
.
.
.
ครืดเสียงเปิดประตูดังขึ้น
"ขออนุญาติครับ นี่!ทั้งสองคนลืมกระเป๋าเอาไว้หน่ะ"
"อืม ขอบใจนะ" "ขอบคุณค่ะ"
เมื่อทั้งสองออกไปพวกเราก็รู้สึกได้ถึงสายตาอำมหิตจากทั่วห้อง อึ๋ยย น่ากลัวอะ
     เมื่อหมดคาบ
ทุกคนต่างมารุมถามฉันกับกันยาเกี่ยวกับผู้ชายทั้งสองคน
.
.
.
.
.
.
"นี่! พวกเธอทั้งสองคนพี่น้ำหวานอยากพบหน่ะ"
 
(พี่น้ำหวานเลยหรอ ซุบซิบๆๆ)
 
 
จะเกิดอะไรขึ้นกันนะ