Aurora sunshine เหนือตะวันกลางใจ

           กรุงเทพมหานคร, ประเทศไทย
 
 
            ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่เดินมาระหว่างฝูงชน เรียกความสนใจจากผู้คนรอบตัวไม่น้อย ด้วยหน้าตาที่ไม่เป็นรองใคร แม้ว่าจะเขาจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดา แต่ก็ปิดความโดดเด่นไม่มิด เสื้อยืดสีขาวที่ปล่อยชายยิ่งขับความเข้มของผิวให้ชัดขึ้น รับกับลูกกระเดือกที่เพิ่มความเซ็กซี่แบบผู้ชายให้มากขึ้นไปอีก
            ใบหน้าคมเข้มขมวดคิ้วเหมือนคนที่กำลังมีความคิดตลอดเวลา ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง และกดหาใครบางคน เขารอสายโทรศัพท์ไม่นาน ปลายสายก็ตอบกลับมา
            ‘ฮัลโหล’
            “มึงอยู่ไหนวะ นี่กุรอมึงนานมากละนะ” เขากล่าวกับปลายสายอย่างหงุดหงิดที่ต้องมายืนรอกลางแดดตอนเที่ยงตรงมาเกือบชั่วโมง
            ‘เอาน่า มึงเป็นตะวัน มึงก้ต้องอยู่กับแดดสิวะ’ ปลายสายกลั้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แทบไม่รู้สึกผิดสักนิด ยิ่งทำเอา ‘ตะวัน’ โมโหถึงขีดสุด
            “ไอ่สัสเหนือ กูกลับละ” เขาตวัดเสียงดังใส่ ‘แสงเหนือ’ เพื่อนสนิทที่ใครๆต่างก็เรียกพวกเขาว่าคู่หูดูโอ้ ที่ไม่เคยห่างกัน ตัวติดกันมากกว่าผัวเมียกันซะอีก
            ‘เฮ้ยๆๆๆ มึงหันหลังมานี่ กูยืนอยู่นี่ตั้งนานละ’ แสงเหนือรีบพูดอย่างร้อนรน หลังเห็นว่าเพื่อนรักพร้อมที่จะกลับอย่างที่มันบอกจริงๆ ก่อนจะก้าวขายาวๆเพื่อให้คนตรงหน้าเห็นได้ชัดขึ้น ทำเอาคนหงุดหงิดหันขวับมามองทันที สายตาคมประสานกับใบหน้าหวานที่ส่งยิ้มอย่างเอาใจมาให้ รอยยิ้มที่รับกับเสื้อชมพูที่เพื่อนรักใส่มาเข้ากันอย่างดี ขับให้ผิวขาวที่ขาวอยู่แล้วสว่างเด่นมากขึ้นไปอีก
            “แกล้งทำเชี่ยไรเนี่ย เสียเวลา” เสียงทุ้มกล่าวโทษ
            “ก็กูอยากรู้ว่าเมื่อไหร่มึงจะรู้สักทีว่ากูยืนอยู่นี่ ไอ้บื้อ 555” เขากล่าวพร้อมกับหัวเราะ อย่างไม่กลัวคนตรงหน้าสักนิด
            “เออๆ ไปได้ละ ป่านนี้ไอ้พวกนั้นมันรอเราจนเหงือกแห้ง” ตะวันกล่าว ก่อนที่จะสาวเท้าเดินนำหน้าคนตัวเล็กอย่างไม่สนใจ ทำเอาแสงเหนือเบ้ปากล้อเลียนร่างสูงอย่างอดไม่ได้
            “กูเห็นนะ” คนตัวสูงกล่าว พร้อมทั้งเอื้อมมือมาโยกหัวเพื่อนสนิทอย่างหมั่นไส้ท่าทางของมัน แต่แสงเหนือไม่ยอมแพ้ พยายามที่จะโยกหัวคืน แม้ว่าความสูงจะแตกต่างกันมากก็เถอะ ตะวันจึงถือโอกาสได้เปรียบตบหัวเพื่อนรักอย่างแรง และวิ่งหนีก่อนที่คนตัวเล็กจะเอาคืนได้
            “โอ๊ยยยยย” เขาร้อง ขณะเอามือกุมหัว “ไอ่สัส ตะวันนนนนนนน” ร่างเล็กจึงรีบวิ่งตามอย่างสุดกำลัง บนถนนที่ผู้คนพลุกพล่านจึงเป็นลู่วิ่งของเพื่อนรักทั้งสองคนให้วิ่งตามกันอย่างเอาเป็นเอาตาย
 
 
 
            “เฮ้ย ใครก็ได้โทรตามไอ้เหนือ กับไอ้ตะวันดิ ป่านนี้ไม่รู้ไปตายอยู่ไหนแล้ว” ชายร่างสูงกล่าวกับเพื่อนที่นั่งดูทีวีทั้งสองคนภายในห้องของเขา
            “มึงเลย โทรเลย ไอ้ทิว กูไม่ว่าง” เมฆตอบกลับ ขณะสายตายังไม่ลดจากจอโทรทัศน์ ทิวทัศน์จึงเลื่อนสายตามาหาเพื่อนอีกคน
            “กูหลับ” จูนที่กำลังดูทีวีอยู่แท้ๆ แกล้งหลับขึ้นมาซะงั้น
            “พวกแม่ง” ทิวสบถกับเพื่อนที่พึ่งไม่ได้สักคน ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นเพื่อกดโทรออก แต่ไม่ทันที่เขาจะกดเบอร์เสร็จสิ้น ก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากด้านนอก
            “แฮ่กๆ”
            “เพราะมึงเลย แฮ่กๆ”
            “ก็มึงเริ่มก่อน มึงยั่วกูก่อนนะ”
            เสียงผู้ชายสองคนกล่าวด้วยเสียงเหนื่อย พร้อมคำพูดสองแง่สองง่าม ทำเอาคนในห้องหันมามองหน้ากันอย่างตกตะลึง ก่อนที่จะระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน เมื่อรู้ว่าเสียงของใครอยู่ด้านนอก ความคิดไม่ดีนี่ไม่ต้องพูด แต่แค่มองตากันก็รู้ใจ ประจวบเหมาะกับคนด้านนอกเปิดประตูเข้ามาพอดี
            “พวกมึงหัวเราะไรกันวะ” แสงเหนือกล่าวอย่างงงงวย เมื่อเห็นเพื่อนทั้งสามคนระเบิดหัวเราะกันอย่างเต็มที่
            “พวกมึงเวลาจะทำอะไรอะ อย่างโฉ่งฉ่างมากนะมึง กูอายแทน” ทิวกลั้วหัวเราะ ทำเอาเพื่อนที่มาใหม่งงไปกว่าเดิม ก่อนที่ไม่เมฆจะเริ่มทำเสียงล้อเลียน
            “มึง ไอ้จูน แฮ่กๆ”
            “แฮ่กๆ มึงเริ่มก่อนนะ” จูนรับลูกคู่อย่างรวดเร็ว ทำเอาตะวันถึงกับบางอ้อ
            “เหรอ มึงเริ่มก่อนหรอออออ” ร่างสูงกล่าวยวนโมโห ก่อนจะวิ่งไล่เตะทีละคน ทำเอาทั้งสามคนที่นั่งรวมกันแตกกระจายไปคนละทิศละทาง แต่ผู้โชคร้ายคือจูนที่ดันวิ่งไปถึงจุดที่แสงเหนือยืนอยู่พอดี
            “เฮ้ย ไอ้เหนือ มึงจับไอ้เนปจูนไว้” ตะวันร้อง แต่ถึงไม่บอก ร่างเล็กก็รีบจับไว้อย่างรู้หน้าที่ทันที เมื่อจูนโดนจับนิ่งอยู่กับที่ก็ได้แต่นิ่งและร้องโวยวายตามนิสัยแทน
            “อย่าเรียกกูว่าเนปจูน กูเกลียดชื่อนั้นนนนน!!”
 
 
 
            ภายหลังสงครามภายในห้องจบลง ทุกคนจึงมานั่งล้อมวงบนพื้น ท่ามกลางขวดเครื่องดื่มที่ทิวทัศน์ เจ้าของห้องจัดเตรียมไว้ให้เพื่อนทุกคน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุดของมหาลัย พวกเขาจึงได้ฤกษ์มารวมตัวกันได้
            “พวกมึงไปทำไรกันว่ะ โคตรนาน” เมฆ ชายหนุ่มร่างสูงกล่าวอย่างสงสัย ด้วยความเป็นคนที่พูดตรง คิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ฉายาในกลุ่มของเขาจึงถูกเพื่อนเรียกกันว่า เมฆปากหมา
            “ก็ไอ้เหี้ยเหนือดิ มันแกล้งกู ให้กูยืนรอตากแดดเป็นชั่วโมง” สบโอกาส ตะวันจึงรีบฟ้องทันที ก่อนจะชำเลืองมองตัวการ และพึมพำ “ไอ้สัส”
            แสงเหนือมองเพื่อนที่อารมณ์เสียอย่างอารมณ์ดี รอยยิ้มยังปรากฏบนหน้าอยู่เสมอ ด้วยความที่แสงเหนือเป็นคนผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก เขาเลยเปรียบเสมือนไข่ในหินของเพื่อนในกลุ่ม ที่ทำอย่างไรก็โกรธมันไม่ลงเสียที โดยเฉพาะตะวัน คนที่โดนเขาแกล้งอยู่ตอนนี้
            “ก็มึงมันบื้อนี่หว่า 555”
            “ทำไมมึงชอบกวนกูจังวะ ห้ะ” ตะวันหันขวับไปตอบ
            “ผัวเมียตีกันอีกแล้วมึง” ทิวทัศน์แซวเพื่อนรักทั้งสองคน ก่อนหันไปมองเมฆและจูนที่กำลังอมยิ้ม ราวกับคิดแบบเดียวกัน
            “นี่นะ ถ้าพวกสาวๆที่มหาลัยมาเห็น รับรองสมาคม ‘ช็อกโก้นมสด’ ฟินกระจาย” จูนพูดเสริม แม้ว่าจะเป็นการแซวก็เถอะ แต่ที่เขาพูดมานั้นคือเรื่องจริงทั้งนั้น เนื่องจากทั้งตะวันและแสงเหนือเป็นคนหน้าตาดี และดังในมหาลัยด้วยกันทั้งคู่ แถมยังสนิทกันอย่างกับปาท่องโก๋ พวกสาวๆเลยชอบเอาพวกมันไปจับจิ้นกัน และตั้งเป็นสมาคม ช็อกโก้นมสด ที่มาจากสีผิวของคนทั้งคู่
            “พอ พอเลยพวกมึง แค่คนอื่นแซวก็พอละ พวกมึงเป็นหนุ่มวายกันรึไง” ตะวันรีบกล่าวห้าม ก่อนที่เพื่อนๆจะช่วยกันชงกันมากกว่านี้
            “ใช่” ทั้งสามเสียงกล่าวอย่างพร้อมเพียง เมื่อตะวันเริ่มมีสีหน้าอึดอัดอย่างที่สังเกตได้ แสงเหนือจึงรีบแก้สถานการณ์ด้วยการเปลี่ยนเรื่องแทน
            “เออ พวกมึง มึงว่าเจ๊ไฝเป็นใครวะ”
               ได้ผล เพื่อนๆต่างพากันเปลี่ยนเรื่องสนใจกันทันที ด้วยความที่มีเรื่องแค้นเคืองและมีคดีกับเจ๊ไฝกันทุกคน เพราะเจ๊ไฝ เป็นแฟนเพจบนเฟสบุค ที่เอาไว้เม้าท์เรื่องราวของคนดังในมหาวิทยาลัย ซึ่งพวกเขาทั้งห้าคนก็เป็นจุดเด่นให้ถูกเมาท์ซะด้วย แถมมีฉายาสำหรับพวกเขาโดยเฉพาะ ‘แก๊งค์ธรรมชาติ’  ที่มาจากชื่อพวกเขาทั้งห้าคน ซึ่งใครๆอ่านก็รู้ว่า มันคือพวกเขา ! และที่น่ากลัวที่สุด ก็คือ ข่าวที่มาจากเจ๊ไฝมีความเป็นจริงเกือบ 100%
             “กูไม่รู้ แต่ถ้ากูรู้นะ กูจะจับแม่งฆ่าให้ตาย” จูนผู้ถูกเจ๊ไฝแฉเรื่องมีกิ๊ก จนทำให้เลิกกับแฟนสาวที่คบกันมากว่า 2 ปีกล่าวอย่างเคียดแค้น พลางคิดถึงประโยคที่เจ๊ไฝพาดหัวข่าวไม่หาย ‘ดาวเคราะห์ แก๊งค์ธรรมชาติฟาดเรียบ พากิ๊กสาวซุกห้อง’
            “เออ ความลับแม่งดีชิบหาย” ทิวกล่าวด้วย เพราะขนาดเขาปิดบังเรื่องที่ตัวเองเป็นลูกเจ้าของบริษัทนำเข้าเครื่องใช้ไฟฟ้าอันดับหนึ่งของประเทศ เพราะไม่อยากให้มีเรื่องวุ่นวาย ยังโดนเจ๊ไฝเอาข้อมูลมาแฉได้ แถมพอเขาใช้อิทธิพลของพ่อตามสืบข้อมูลของเจ๊ไฝกลับไม่ได้ข้อมูลอะไรมาเลยซะงั้น
            “ไม่รู้ว่ะ แต่เจ๊แกชอบพูดถึงคู่พวกมึงนะเว้ย ฮ่าๆ” เมฆ ผู้ไม่เคยมีคดีกล่าวอย่างล้อเลียน และพยักเพยิดไปทางคู่จิ้นของกลุ่ม ทำเอาตะวันและแสงเหนือหันหน้ามามองกันอย่างไม่ได้นัดหมาย เพราะสิ่งที่เมฆพูดมันเป็นเรื่องจริง เรื่องของพวกเขาเรียกได้ว่าเป็นเรื่องอันดับต้นๆที่ได้รับความนิยม ทำให้เจ๊ไฝพูดถึงหน้าเพจอยู่บ่อยๆ ไม่ว่าพวกเขาแค่ไปเที่ยวกัน หรือ จับมือกันก็สามารถเป็นประเด็นในเพจได้หมด และชื่อที่สมาคมตั้ง มันก็มาจากเจ๊ไฝนี่ล่ะ !!
            ติ๊งงงงงงงงงงง
            เสียงเตือนข้อความดังท่ามกลางความเงียบของห้อง ทำเอาชายหนุ่มทั้งห้าสะดุ้งโหยง ก่อนที่ทิวจะเอื้อมมือเปิดมือถือ
            “เฮ้ยยย พวกมึงงง” ทิวร้องทันทีที่ได้อ่านข้อความจบ ทำเอาคนที่เหลือหันมามองอย่างตกใจ
            “อะไรวะ” เมฆถาม ก่อนที่จะชะโงกหน้าไปจอมือถือ “เชี่ยยยย”
            “อะไรวะๆๆ” เห็นเพื่อนเป็นแบบนั้น จูนเลยร้องโวยวายอยากรู้บ้าง ทั้งจูน ตะวัน และแสงเหนือจึงพร้อมใจกันอ่านข้อความบนหน้าจอ
 
          เจ๊ไฝ
          Update now
          วันนี้ 18.00 มีข่าวเด่นข่าวดังลับ!! แบบลับสุดยอด!!! ห้ามพลาด  เจ๊บอกใบ้ เกี่ยวกับเพื่อนสนิท ‘ช็อกโก้นมสด’ แกงค์ธรรมชาติจ้า
 
          สิ้นข้อความ ทำเอาตะวันและแสงเหนือหน้าซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด..