Secret Love ลิขิตรัก
เขียนโดย 
PMIX
วันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562 เวลา 14.06 น.
แก้ไขเมื่อ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2562 14.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
11) รู้แค่หน้าฤาว่าจะรู้ใจ /3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ท้องฟ้ามืดสลัว แสงไฟเรียงราย ไปทั่วพื้นผิวโลกสุดสายตา เมื่อมองจากตึกสูงอย่างนี้ มองไปไกลสุดลูกหูลูกตาคล้ายแสงดาวสีส้มเข้ม แต่แท้ที่จริงก็เป็นเพียงแสงไฟฟ้าจากหลอดขนาดต่างๆ
สายลมพัดกรรโชก พาละอองสายฝนโปรยตัวลงมาตั้งแต่ช่วงเย็น กระเซ็นจนหน้าระเบียงเปียกโชก
แจ่มใส เปิดประตูห้องทรุดตัวลงนั่งมองดูสายฝนที่ตกปรอย ในหัวใจนึกถึงคนไกล ป่านนี้ป้าอิ่ม จะทำอะไรอยู่หนอ?
เธอกดโทรศัพท์เครื่องสีเทาวางอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กๆ ตั้งอยู่ข้างประตูด้านในใกล้ตัว กดต่อสายถึงทางนู้น
"แจ่มลูก!...เป็นไงบ้าง ป้าคิดถึง แกอยู่พอดี หลายวันเลยนะ..ไม่ได้คุยกานน..” ป้ามีน้าเสียงดีใจ ทำเอาเธอยิ้มชื่นใจ
“เงินพอใช้ไหมลูก?” แกพูดไม่เว้นให้แจ่มใสได้ตอบ มักเป็นอย่างนี้เสียทุกครั้งเวลาโทรไปหา
ครั้นจะให้แกเป็นฝ่ายโทรมาก็อ้างไม่ค่อยเจอตัวแจ่มใส ป้าจะให้เธอซื้อมือถึอ แจ่มใสกลับทัดทานเสียว่าไม่จำเป็น
"ป้าสบายดีนะจ๊ะ แหม.. เสียงสดใสเป็นสาวอายุ สิบแปดเชียว!.. แอบมีหนุ่มๆ มาจีบหรือเปล่า!.. น่า?” แจ่มใสพูดเย้าแหย่แล้วก็หัวเราะชอบใจเสียเอง
"แหม!.. ยัยแจ่ม แกนี้มันจริงๆเลยนะ" ป้าว่าน้ำเสียงขัดเขิน
"แจ่มก็แค่แหย่เล่น แต่ถ้าเป็นหนุ่มใหญ่ใกล้ตัวล่ะก็ แจ่มเชียร์เต็มที่ล่ะ” แจ่มใสนึกถึงลุงอ้าย และไม่ลืมสำทับ “ฝากความคิดถึง ให้ทุกคนด้วยนะป้า"
"เออ...แล้วพ่อดนัย เขาเป็นยังไง! สบายดีเหร้อ?”
"แหม!!...ป้า ที่บอกว่าคิดถึงฉันนะ คงจะน้อยกว่าคิดถึง พี่ดนัยซะล่ะม้าง” แจ่มใสหัวเราะ ทางฝ่ายนู้นนิ่งไป "เขาสบายดี.. พี่ดนัยเขาเนื้อหอมจะตาย สงสัยป้าจะอกหักละ” หล่อนยังอดแหย่ป้าไม่ได้ ไม่รู้ว่าแอบหมั่นไส้แกซะแล้ว
"แกนี่!! พูดอะไรไปเรื่อยเลย จะบ้าหรอไง ฉันก็แค่ชอบน้ำใจของเขา” ป้าแกออกตัวจริงจังเกินเหตุ แจ่มใสจึงต้องเปลี่ยนเรื่อง
"ลูกอ๊อดเป็นยังไงบ้างป้า?”
"เออ.. ก็กำลังน่าชัง” พอได้ยินป้าว่าเธอก็ยิ้มออกนึกถึงเด็กชายตัวเล็ก
"ฝากดูลูกอ๊อด นะป้า ถ้าป้าแช่มแกมาเชื่อนมให้ ลูกอ๊อด ก็ให้แกนะจ๊ะป้านะ.. นะ” เธอทำเสียงออดอ้อนเหมือนเคยป้าแกก็ใจอ่อนทุกครั้ง
"เออๆ รู้แล้วน่ะ ฉันเห็นมันทุกครั้งก็อดเวทนามันไม่ได้ เห็นทีไรก็คิดถึงแก” เสียงป้าอิ่มเริ่มสั่นเครือน้อยๆ แจ่มใสเองก็อยากกอดป้ายิ่งนัก"ยังไงแกก็ดูแลตัวเองนะ ตั้งใจเรียน จาได้จบกลับมาไวๆ”ป้าแกว่าเสียงอ่อน
"จ๊ะ” ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ
เงาตะคุ่มคู่อ้วนผอมก็มาหยุด หน้าประตูห้องแจ่มใส
เห็นเพียงเท่านั้นแจ่มก็รู้ว่าเป็นอิงอรกับดารกา
"แจ่ม อยู่ไงมืดๆ ไฟก็ไม่เปิด” ดารกาว่าเสียวแจ๋ว
"ค่ะพี่" แจ่มใสตอบกลับ
"ใครมาเรียกเหรอลูก?” ป้าแกว่าแต่ไม่รอคำตอบแกก็ตัดว่า “แล้วนี่จะไปเที่ยวไหนกันเหรอ.. พ่อดนัยไปด้วยหรือเปล่า?” ป้าพูดดูจริงจัง
"ไปไหนล่ะจ๊ะป้า ฝนตกออกขนาดนี้” แจ่มใสว่าหัวเราะน้อยๆ
"อ้าวเหรอ!!..? งั้นแค่นี้ก็ได้ลูกไปคุยกับเพื่อนเถอะ”แล้วป้าก็บอกลา ยังไม่ทันแจ่มใสจะบอกลาป้าก็ชิงวางสายไปก่อน
แจ่มนึกถึงป้าก็อดนึกถึงดนัยตามไปด้วยไม่ได้ ไม่เข้าใจว่าป้าทำไมจะต้องจ้องจับคู่ให้เธอกับดนัยด้วย
แจ่มวางโทรศัพท์แล้ว เปิดสวิทย์ไปจนสว่างแสบตา
"ไปทานข้าวกันเถอะแจ่ม” อิงอร ผู้ชอบการกิน ชักชวน
"ไปสามคนเหรอคะ?” หล่อนเผลอถามออกไป ด้วยลืมตัว
"จ้า!! แล้วจาชวนใครไปอีกล่ะ?” ดารกาถามหน้าเจ้าเล่ห์ “ไนท์เหรอ?”
"เปล่า.. ค่ะ เปล่า!!” แจ่มใสรีบปฏิเสธ เพราะไม่อยากให้รุ่นพี่ทั้งสอง เข้าใจผิด เพราะทั้งสองสาวอาจคิดว่าเธอชอบแดนดนัย
"แจ่มจ๊ะ พี่มีอะไรจะเตือนเราหน่อยนะ" อิงอร สาวท้วมพูดขึ้นระหว่างเดินลงบันไดตึก “เรื่องไนท์”
"ทำไมเหรอค่ะ!!..?”เธอขมวดคิ้วเพราะอดสงสัย ไม่ได้ว่า ทั้งสองสาวรู้อะไรเกี่ยวกับแดนดนัยบ้าง เพราะทั้งสองนอกจากจะเป็นเพื่อนร่วมหอเดียวกันแล้ว ทั้งอิงอรและดารกา ยังเป็นเพื่อนร่วมชั้นปีและภาควิชาเดียวกับแดนดนัยอีกด้วย
ยังมีเรื่องอะไรอีกหรือที่เธอต้องรู้แต่ยังไม่รู้ แจ่มใสชักเริ่มสนใจปริศนาที่รุ่นพี่ทั้งสองต้องการจะไขเกี่ยวกับแดนดนัยเสียเต็มที่
”ยังก่อน!!” ดารกา จับแขนอิงอรไว้
"อย่าพึ่งพูดตอนนี้เลย!” เมื่อถูกขัด เพื่อนรุ่นพี่กำลังอ้าปากจะพูด ถึงกับอ้าปากค้าง ก่อนจะค่อยๆหุบปากลง แจ่มใสรู้สึกว่าตัวเองขมวดคิ้วจะเป็นปมอยู่แล้ว
เมื่อมาถึงยังร้านอาหารใต้ตัวอาคาร ซึ่งเป็นร้านอาหารห้องกระจก ติดแอร์ ดูมีระดับ ตกแต่ง เพื่อเอาใจเหล่านักศึกษามีฐานะทั้งหลายจะเข้ามาทาน นั่นเองเป็นสาเหตุที่ไม่บ่อยนักที่เธอจะเข้ามาทาน นอกจากมีเหตุฝนตกเช่นวันนี้ หรือ ถูกชักชวนมา เช่นวันนี้เหมือนกัน จึงจะได้เข้ามาสักครั้ง
ไม่อย่างนั้นแจ่มใสจะทานมาจากร้านอาหารราคาประหยัด สะอาด สะดวก เสียให้เรียบร้อยก่อนเข้าหอ
"มันยังไงเหรอคะ?” อดใจไม่ไหวที่จะสนเรื่องของคนดีของป้า จนยากเก็บอาการ
"คือว่าอย่างนี้นะ..” ดารกาเริ่มเปิดปากพูด
"เดี๋ยวก่อน!!” คราวนี้เองอิงอรเป็นฝ่ายขัดขึ้น พร้อมกับตบไหล่ดารกาเบาๆ แต่เล่นเอาเพื่อนร่างผอมถึงกับโคลงตัวไปข้างหน้า ทั้งสองมองไปทางต้นเสียง "หิวแล้ว” อิงอร ทำท่าลูบท้องพูนโปนของตน
แจ่มใสอดกลั้นขำไม่ได้ จึงต่างคนต่างหัวเราะกันคิกคัก ก่อนจะเรียกพนักงานร้านเพื่อสั่งอาหาร แจ่มใส สั่งผัดคะน้าหมูกรอบ หมูทอดกระเทียม ข้าวเปล่า กับน้ำส้ม ดารกาออกปากสั่ง ยำวุ้นเส้น กับน้ำมะนาว ส่วนอิงอร สั่ง ทั้งข้าวผัดกุ้งแบบพิเศษๆ ต้มจืดหมูสับ ไก่ผัดเม็ดมะม่วง หมูมะนาว ไข่เจียว และ โคล่า น้ำแข็งเปล่า
"จะพอกินไหมเนี้ย?” อิงอรพูด “หิวมากเลยนะ!!”
"อะไรของเธอ?....เมื่อเย็นก็กินข้าวมันไก่ของที่ฉันซื้อมา ไม่บอกสักคำ"ดารกาว่า ยิ้วย่นมองเพื่อนสนิทข้างตัว
"โธ่!! นิดเดียวเอง.. ไม่ระคายท้องเลย!”อิงอรพูดยิ้มๆ
"ไหนบอกจะลดน้ำหนักไง?” ดารกา ทำหน้าเครียดไปทางเพื่อนซี้
"เอาไว้ก่อนน่า จะลดเมื่อไหร่ก็ได้ แต่วันนี้ยังไม่จำเป็น” อิงอรปากพูด แต่สายตานั้น จับจ้องอาหารจานแรกที่พนักงานกำลังนำมา
แจ่มใส ดูทั้งคู่คุยหยอกล้อกันไประหว่างมื้ออาหารค่ำ จนลืมเรื่องราวที่เคยสงสัยเมื่อครู่เสียสนิท
กับข้าวบนโต๊ะ ค่อยๆหมดไป ทีละอย่าง ส่วนใหญ่แล้ว จะลงกระเพาะ อิงอร เสียมาก แจ่มใสทานพอสมควร ทั้ง ยังคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้กันไป ทำให้เจริญอาหารยิ่งขึ้น
เธอเผลอเหลือบไปทางประตูร้าน เมื่อคนคู่หนึ่งคุยกันอยู่หน้าประตูกระจกร้าน
ฝ่ายชายหนุ่มชะงักนิดหนึ่งเมื่อหันมาเห็นสายตาแจ่มใส รู้ว่ากำลังมองไปทางเขา สีหน้าเจือนๆที่เธอเห็นเมื่อครู่กลับ เปลี่ยนเป็นยิ้มสดใสอย่างฉับพลัน
ก่อนเขาจะพลักประตูเข้ามาในร้าน
แดนดนัย เดินเขามากับหญิงสาวผมยาว หน้าหวานคนหนึ่ง ผิวพรรณเธอดูเนียน หน้าหวานนั้นตกแต่งไปด้วยเครื่องสำอางเพียงบางเบา ดูสวยสดใส สบายตา หล่อนเดินตามหลังแดนดนัยเข้ามายืนใกล้โต๊ะที่พวกเธอนั่งอยู่
"ไงจ๊ะ! น้องแจ่ม..” เขาทักยิ้มกว้าง “ลงมาทานข้าวซะดึกเลยครับ”
แจ่มใสเพียงยิ้มตอบ ทั้งสองหน้า ที่ยืนตระหง่านอยู่ สาวผมยาวหน้าหวานนั้นยิ้มตอบมาเป็นมิตร
"แล้ว.. ไนท์.. ไปไหน! กำ..มา?” อิงอรเงยหน้าขึ้นพูดทั้งอาหารยังเต็มปากยังงั้น ฟังดูอู้อี้
"น่าเกลียดจัง.. แกนี่!!” ดารกาหันไปแห๊วใส่เพื่อน ทุกคนต่างหัวเราะเล็กๆ ก่อนชายหนุ่มจะแนะนำ หญิงสาวให้รู้จักว่าหล่อนชื่อ “พลอยไพริน “
แจ่มใส คิดว่า ชื่อของหล่อนบ่งบอกว่าเป็น คุณหนูนางเอกเจ้าน้ำตา ในนิยายของป้า ยังไงพิกล
ฝ่ายนั้นก้มหัวให้พวกเธอทั้งสามเล็กน้อย เป็นการทักทาย แดนดนัยไม่ลืมแนะนำพวกเธอทั้งสามให้คุณ พลอยไพริน ได้รู้จัก
"เรียกพลอยเฉยๆ.. ก็ได้นะคะ!” ยิ้มยังคงพิมพ์อยู่บนใบหน้า
"วันนี้ พี่กับ พลอย เราไปติวหนังสือกับเพื่อนๆ นะจ๊ะ ใช่ไหมจ๊ะพลอย” ฝ่ายหญิงฝืนยิ้ม จึงดูแห้งลงกว่าเคย
“น้องแจ่มจ๊ะ! อย่าลืมชวนทั้งสองคนไปด้วยล่ะครับ” แดนดนัยหันไปมองหน้าทั้งสองสาวข้างตัวเธอ
แม้แจ่มใสจะเข้าใจว่าแดนดนัยหมายถึงอะไรแต่ก็ทำเป็นตีหน้าฉงน ไปกับสามสาวซึ่งตอนนี้มีทีท่าสงสัยไม่แพ้กัน แต่ก็เปล่าประโยชน์ เขากลับไม่คิดจะตอบอะไร
“งั้นพี่ไปก่อนนะ ป่ะพลอย” ชายหนุ่มกลับตัวเดินออกจากร้านไป
พลอยไพริน ท่าทางหล่อนยังสงสัย เหมือนแจ่มใสที่คิดว่าเขามาเพียงเพื่อทักทายและเน้นย้ำเรื่องการไปเที่ยวเพียงเท่านั้น หรือว่าตั้งใจจะมาทานข้าว แต่ เปลี่ยนใจกันแน่
สองสาวเพื่อนซี้มองหน้ากันเป็นปริศนาอีกครั้ง
"อะไรกันเหรอคะ?” แจ่มใสนึกขึ้นได้อีกครั้งถึงความครางแครงใจเดิมๆ ที่สองสาวต้องการบอกกล่าว
"นั่งคงเป็งอีกคงล่ะ” ดารกาตบเพี๊ยะเบาๆที่ขาตุ้ยนุhย “น่าเกลียดจริงๆแกนี่ กินไปเถอะฉันพูดเอง” ดารกาหันมาทางแจ่มใสว่า
"พี่อยากเตือนแจ่มให้ระวังๆไนท์ เอาไว้นะ”ดารกายื่นหน้าเข้ามากระซิบกระซาบ
“ไนท์เป็นคนเจ้าชู้นะ ควงผู้หญิง..ม่ายซ้าหน้าเลย” อิงอร ยังคงเคี้ยวอาหารพุ้ยๆ จนพูดไม่ชัด ในขณะที่สายตามองสองสาวและพยักเพยิด สนับสนุน
แจ่มรู้สึกว่าแก้มร้อนวูบขึ้นมาเล็กน้อย ที่คิดว่าอิงอรและดารกาคิดว่าเธอชอบแดนดนัย
“เรื่องนี้เองเหรอคะ พี่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”แจ่มใสถอนหายใจ
” แจ่มรู้แล้วค่ะ แล้วแจ่มก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่ไนท์เกิน กว่าพี่คนหนึ่ง” ดารกาและอิงอรมองเธอเหมือนจะวิเคราะห์
“จริ๊ง จิ้ง!” แจ่มใสย้ำยิ้มๆ
“แล้วเรื่องอะไรเหรอ?.. ที่เราไปตกลงไปกับเขาหน่ะ!” ดารกาว่า หน้านั้นยังดูครางแครง
"อ๋อ!!...พี่ไนท์เขาชวนให้ แจ่มและเพื่อนๆ ไปเลี้ยง.. หลังสอบนะคะ!” เธอเผยความจริงยิ้มเจือนๆ
แก้มพุ้ยๆ อูมๆ นั้นหยุดเคี้ยวอาหาร มองหน้าเพื่อนผอมๆ ตาโพลง เหมือนเห็นผี
****************************
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
