ให้ผมปกป้องรักของคุณ

เลานจ์แห่งหนึ่ง เปิดร้านอาหารหรูบังหน้า
“ช่วยด้วยยยยยย กรี๊ดดดดด อย่าๆๆ อย่าทำฉันเลย ฉันขอร้อง ฉันกลัวแล้ววววววว” คุณิตาร้องขอชีวิตจาก ชายฉกรรจ์ ที่ทั้ง 3 ที่ทั้งรั้งแขนเธอและพยายามจะฉีกเสื้อผ้าเธอ เธอดิ้นสุดชีวิต ภาวนาในใจว่าขอตายก่อนที่จะโดดทั้ง 3 รุมทำร้ายเธอ
 
ชายคนที่ 1 “โอ้ยอีนี่มันฤทธิ์เยอะ”
ชายคนที่ 2 “มึงจะดิ้นทำเหี้ยไรของมึง”
ชายคนที่ 3 “ยังไงวันนี้มึงต้องได้พวกกู เป็นผัว อยู่แล้ว ต่อไปมึงจะมีผัวอีกกี่คนก็ได้ มึงยอมๆ ไปเถอะจะได้ไม่เจ็บตัวมาก”
 
“พี่ๆ ไว้ชีวิตฉันเถิด ฮืออออ กรี๊ดดดด อย่า ช่วยด้วย” คุณิตาอ้อนวอน
 
“มึงร้องให้ตายก็ไม่มีใครมาช่วยมึงหรอก” ชาย 1 ใน 3 กล่าว
 
ณ ห้องคาราโอเกะ สุด หรูอีกฝั่ง
เตโชพฤกษ์ เทพาธิปกรณ์ กำลังดื่มเหล้า เคล้านารี อย่างเมามันส์ โดยไม่แคร์สายตาบรรดาลูกน้องและการ์ด ที่ยืนเฉยชา เพราะเห็นมาเป็นเรื่องปกติของเจ้านาย
‘กรี๊ดดดดด อย่าช่วยด้วย ไว้ชีวิตฉันเถิด’ มันทำให้ เตโชพฤกษ์หมดอารมณ์เคล้านารีขึ้นมาทันที
 
“ไอ้กิจ” เตโชพฤกษ์ ตะโกนเรียก รณกฤต การ์ดสุดสนิทของเขาไปหา
 
“ครับนาย” รณกฤตตอบรับ
 
“เลาจ์กูมีการบังคับผู้หญิงให้ทำงานด้วยเหรอวะ” เตโชพฤกษ์หัวเสีย เขาทำเลาจ์นี้ เพื่อความบันเทิงผู้หญิงที่จะทำงานที่แห่งนี้ต้องเต็มใจไม่ใช่ถูกบังคับ
 
“ไอ้กิจ มึงไปดูทีดิกูไม่อยากให้ใครตายเลาจ์กู อีกอย่างกูหมดอารมณ์วะ” เตโชพฤกษ์ สั่งลูกน้องคนสนิท พร้อมกับลุกจัดแจงเสื้อผ้า
 
“ครับนาย” รณกฤตรีบเดินออกไป
 
‘ก๊อกๆ ก๊อกๆ ปังๆๆ’
“เปิดประตู” รณกฤตสั่งเสียงดัง
ชายทั้ง 3 หยุดลง เพราะเสียงทุบประตูขัดจังหวะ รีบไปเปิดประตู 1 ใน 3 เดินไปส่องตาแมว
“เฮ้ย มึงนี้มันมือขวานายนี้หว่า ถ้ายนายรู้ว่าพวกเราบังคับอีนี้ เราโดนนายยำเละแน่วะ เอาไงดีวะ” ขณะที่คุณิตาตัวสั่นเทาไม่ได้สติ
 
เมื่อไม่เปิดประตู รณกฤตจึงสั่งให็ลูกน้องพังประตู โดยเวลาอันรวดเร็ว ประตูพังลง รณกฤต สั่งให้ลูกน้องที่เหลือจับชายทั้ง 3 และตัวเขาเข้าไปช่วยเหลือคุณิตา ในสภาพที่สะบัดสะบอม ผมเผ้ารุงรัง หน้าตาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เขาถอดสูทดำคลุมให้คุณิตา และพาคุณิตาเดินออกไป พักห้องพักของเขา
“ช่วยฉันด้วย” คุณิตากอดขารณกฤต
“คนที่จะช่วยเธอได้มีคนเดียวคือคุณเตโชพฤกษ์ เธอพักตรงนี้ก่อน เดี๋ยวฉันมา ล้างหน้า หวีผมใหม่ซะ” รณกฤตรีบเดินออกไปหาเจ้านายที่ห้อง พร้อมทั้ง ลาก 3 ตัว และรายงาน ให้เจ้านายฟัง
 
“เกิดเรื่องแบบนี้ในที่ของกูได้ยังไง พวกมึงบังคับผู้หญิงขายตัวเหรอ” ไม่พูดป่าว เขาเตะทั้ง 3 ลงไปกองกับพื้น
“นายไว้ชีวิตผมเถอะ เจ้หนิง แกสั่งให้พวกผมทำ บอกว่านายสั่งมา” 1 ใน 3 สารภาพ คือ เจ้หนิงแม่เลาจ์ ของเค้านี้เอง
“ไอ้เอมึงไปเรียกเจ้หนิงมา ไอ้กิจมึงไปเอาผู้หญิงมา” เตโชพฤกษ์ สั่งลูกน้อง
 
เจ้หนิงเดินเข้ามา “สวัสดีค่ะ นาย เป็นไงค่ะ สาวๆ ที่เจ้จัดให้ไม่ถูกใจเหรอค่ะ “ เจ้หนิงรีบประจบ
“ฮึ มันก็ถูกใจนะ แต่ดันมาหมดอารมณ์ซะก่อนกับไอ้สามตัวนี้” เตโชพฤกษ์ ปรายตามองไปที่ชายทั้ง 3 เจ้หนิงตกใจ
“พวกลื้อ นี้ อั๊วบอกแล้วว่าเบาๆ หน่อย เห็นไหมรบกวนนาย เลยเจ็บตัวกันเลย ไม่ไหวๆ” เจ้หนิงเล่นละครตบตา
“เข้าเรื่องเลยนะ นี้เจ้บังคับผู้หญิงขายตัวเหรอ” เตโชพฤกษ์ ยิงคำถาม
“.....” เจ้หนิงกำลังหาข้อแก้ตัว
ขณะเดียวกันรณกฤตพาคุณิตามายังห้อง ทำให้เจ้หนิงยิ่งอึ้ง ที่ สามตัวนี้จัดการไม่ได้
เตโชพฤกษ์เมือเขาเห็นคุณิตา เขารู้สึกต้องมนต์ เหมือนโดนสะกด เข้าใจทันทีว่าทำให้เจ้หนิงต้องบังคับเธอขายตัว เตโชพฤกษ์ มองคุณิตาไม่ละสายตา
รฤณกฤตพาคุณิตาเขามานั่ง เขาสัมผัสได้ถึงความกลัวที่มีอยู่ในตัวเธอ ว่าเธอคงกลัวมาก