The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  165.65K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

63) มือดาบขี้หลี

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperaccess.com

 

…………………….

           

       ภายในร้านอาหารกึ่งผับ มีผู้ใช้บริการบางตาจนแทบนับคนได้ เนื่องจากยามนี้ล่วงเข้าสู่ตี 1 อันเป็นเวลาที่ใกล้ปิด 

      

 

       กลางร้านมีโต๊ะขนาดสี่คนตั้งอยู่ สมาชิกที่ประจำคือหนุ่มผมทอง เหมยลี่และมาวิน บนโต๊ะอุดมไปด้วยอาหารที่ดูน่ากิน อาทิเช่น ปลาทอดหลากสี ข้าวผัดทรงเครื่อง กุ้งต้มหอยทะเล ผัดฉู่ฉี่เสือลาย            

      

 

       มาวินโซ้ยอาหารแบบไม่เกรงใจใคร คล้ายว่าอดอยากมาล้านปี ส่วนเหมยลี่ แม้จะวางฟอร์ม ไม่ตะกละตะกลาม แต่ก็กินได้รวดเร็วกว่าที่เคย บ่งบอกว่าน่าจะหิวโซพอสมควร 

          

 

       หนุ่มหล่อผมทองนั่งมองสองวัยรุ่นกินอาหารด้วยอาการสงบ แต่ดวงตาคมซึ้งแอบเหล่ไปทางเหมยลี่อย่างมีนัยยะ เมื่อภารกิจทำท้องให้อิ่มสิ้นสุดลง มาวินก็เอนตัวพิงเก้าอี้ พร้อมตะโกนดัง 

 

“ อะฮ้า...... อิ่มจังตังค์อยู่ครบ ขอบใจมาก พี่ชาย ที่เป็นเจ้าภาพในมื้อนี้ ” 

 

“ เหอๆ ไม่เป็นไรหรอก เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ” หนุ่มหล่อผมทองหัวเราะแห้งๆ ในใจนึกสาปแช่งเด็กหนุ่มที่อาจทำให้ถังแตก เพราะมาวินกินเก่งกว่าที่คิดเอาไว้

 

“ ว่าแต่ที่นายพูดเมื่อครู่ หมายความว่ายังไง ” เหมยลี่เริ่มเข้าประเด็นด้วยการเอ่ยถาม แต่หนุ่มหล่อผมทองไม่ตอบ เขาหันมามองเด็กสาวร่างสูง พร้อมเก๊กหน้าให้ดูหล่อเหลาที่สุด ปิดท้ายด้วยการจีบ 

 

“ อ้อ..... ที่พูดเมื่อครู่นี้หมายความว่า.....พี่รักเธอสุดหัวใจ เพราะน้องนั้นงดงามดั่งเทพธิดา หยาดฟ้ามาดินรวมกันถึงสามโลก ยังต้องอายเมื่อมาประชันกับแม่นาง ” 

        

 

       หลังสิ้นคำหวาน เหมยลี่ยังคงนั่งนิ่ง สีหน้าไร้อารมณ์ดุจเดิม ส่วนมาวิน เขาถึงกับลงไปนอนกลิ้งเกลือกกับพื้น พร้อมหัวเราะจนสุดเสียง 

 

" ก๊าก.......นายบ้ารึเปล่าฟะ เจ้าพี่ชายหน้าหล่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า....."

        

 

        อากัปกิริยาเช่นนี้ ทำให้หนุ่มหล่อผมทองเริ่มโกรธ เขาจึงหันไปตวาด

 

“ หัวเราะทำไม เจ้าน้องชายหัวเขียว ” 

 

“ ฮะๆ..... กะๆ... ฮะๆ.... หัวเราะนายไง ฮะๆ..... จะป้อใคร หัดดูซะมั่ง คนที่นายจีบ มันใช่ผู้หญิงธรรมดาที่ไหนเล่า เจ้าพี่ชายจอมทึ่ม ฮะๆ...... ” มาวินขบขันอย่างสนุกสนาน 

 

“ เอ๊ะ หมายความว่าไง หรือฝีมือของชั้นจะตกลง ” หนุ่มผมทองเริ่มขมวดคิ้วนิ่วหน้า เขาหมดความมั่นใจไปพอสมควร ด้วยคิดว่ายุทธ์ศาสตร์จีบสาวน่าจะดร็อปลง 

         

 

       ระหว่างที่หนุ่มผมทองกำลังท้อแท้อยู่นั้นเอง มาวินก็ลุกขึ้นมาตบไหล่ พร้อมปลอบประโลม

 

“ พี่ชายไม่ต้องท้อไปหรอก ฝีมือการจีบสาวของนายไม่ได้แย่ลง แต่เหมยลี่ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา วิธีทั่วไปเลยใช้ไม่ได้ผล ” 

 

“ อ้าว.....แล้วมันต้องใช้วิธีไหนล่ะ ” ใบหน้าของหนุ่มผมทองดูเอ๋อเหรอ เขาเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่ไม่ทันได้คำตอบ เหมยลี่ก็ตัดบท

 

“ ตกลง นายจะบอกชั้นได้รึยัง ที่พูดว่า….ไม่ต้องไปหาคนมาเพิ่มแล้ว หมายความว่ายังไง ” 

         

 

       สองชายดูอึ้งกับคำพูดที่ตรงแหน็วราวไม้บรรทัดของเหมยลี่ พอปรับอารมณ์ได้ หนุ่มผมทองก็ตอบกลับด้วยท่าทางที่ดูภาคภูมิ

 

“ ก็หมายความว่า…..พวกเธอได้เจอสมาชิกซึ่งมีคุณสมบัติที่ต้องการแล้วไง ” 

 

“ หา......คนไหน ชี้ให้ดูหน่อยดิ ” มาวินล่อกแล่กขึ้นมาทันที เขาโวยวายเสียงดัง 

 

“ ถ้านายไม่แสดงให้ดู ก็ยังไม่เชื่อหรอก ” เหมยลี่รู้ทันทีว่าหนุ่มหล่อผมทองกำลังคุยโวว่าตนเก่งพอจะเป็นสมาชิกคนที่สาม จึงตอบกลับเรียบๆ โดยไม่สนท่าทางลุกลี้ลุกลนของมาวิน

 

“ ฮะๆ กะไว้แล้วว่าเธอไม่เชื่อ งั้นเห็นทีต้องโชว์ฟอร์ม ไปหลังร้านกัน ชั้นจะสาธิตให้ดู ” หนุ่มผมทองหัวเราะเบาๆ พร้อมลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ผายมือเชื้อเชิญ 

          

 

        ทั้งหนุ่มผมทองและเหมยลี่เดินไปที่หลังร้าน โดยทิ้งให้มาวินยืนเอ๋ออยู่เดียวดาย ไม่นาน เด็กหนุ่มก็วิ่งตาม พร้อมตะโกนดัง 

 

“ ตกลง พวกนายจะบอกชั้นได้รึยังว่า….ใครคือสมาชิกคนที่สาม ” 

 

……………………

         

        ทั้งสามเดินมาถึงลานโล่งหลังร้าน สถานที่แห่งนี้กว้างขวางพอสมควร ตรงกลางมีต้นไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบที่สูงราวห้าเมตร มันแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปโดยรอบ ทำให้บริเวณนั้นดูมืดครึ้ม 

 

“ แล้วนายพาพวกเรามาที่ลานกว้างหลังร้านทำไม จะแอบมาเล่าเรื่องผีใต้ต้นไม้ใหญ่กันรึไง ” มาวินถามโง่ๆ เหมยลี่จึงหันกลับไปจ้องหน้าตาเขม็ง ส่วนหนุ่มหล่อผมทองเริ่มอมยิ้มน้อยๆด้วยอาการขบขำ

 

“ ชะ อุ้ย ก็ชั้นไม่รู้จริงๆนี่หว่า ตกลงพวกนายมาทำอะไรกัน ” มาวินทำท่าเอียงอาย ก่อนตอบกลับไปเบาๆ แน่นอนว่าเด็กหนุ่มไม่อยากเกรียนไปมากกว่านี้ เพราะกลัวจะโดนมะเหงกลูกใหญ่จากเหมยลี่ 

 

“ ฮะๆ เดี๋ยวนายก็รู้เองว่าพวกเรามาทำอะไร ” หนุ่มหล่อผมทองหัวเราะเล็กน้อย เขาเดินไปที่ต้นไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบ 

 

“ เอ๋.....นายคิดจะทำอะ….” มาวินเตรียมโวยตามประสาลิงที่อยู่ไม่สุข ไม่ทันจบประโยค เหมยลี่ก็ตรงเข้ามาปิดปาก พร้อมยื่นหน้ามาข่มขู่

 

“ หุบปากซะ ไม่งั้นชั้นจะตื้บนายให้จมธรณี ” 

          

 

        คำขู่นั้นได้ผล เด็กหนุ่มหัวเขียวพยักหน้ารับคำเร็วปรื้อ จากนั้นเขาก็แปรสภาพจากลิงป่าซุกซนกลายมาเป็นลิงบ้านที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว

          

 

       เหมยลี่หันไปมองหนุ่มผมทอง ก็พบว่าเขายืนอยู่หน้าต้นไม้ใหญ่ ท่าทางสงบ 

       

 

        เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง หนุ่มผมทองก็แกะห่อผ้าขาวที่หุ้มวัตถุด้ามยาว  สิ่งที่อยู่ภายในคือดาบโค้งที่สร้างขึ้นมาอย่างประณีต แม้ว่ามันยังซ่อนตัวตนอยู่ในฝัก แต่ก็ไม่สามารถบดบังความน่ากลัวที่แผ่ซ่านออกมาได้

 

“ อ้าว ตกลงไม่ใช่ไม้พลอง แต่เป็นดาบหรอกหรือ ” มาวินอุทานดังด้วยความตกใจ แต่เหมยลี่ไม่ได้ห้ามปราม เพราะเธอก็ตกตะลึงเช่นกัน

         

 

       ดูเหมือนหนุ่มผมทองจะสังเกตเห็นท่าทีของสองวัยรุ่น จึงยกดาบโค้งยาวสองศอกขึ้นมา พร้อมอธิบายด้วยใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม

 

“ คงงงกันล่ะสิ สิ่งที่ถืออยู่คือดาบคาตานะ เป็นอาวุธที่มาจากแดนตะวันออก เลยมีรูปทรงที่ผิดแปลกไปหน่อย อีกเดี๋ยว พวกนายจะได้เห็นความร้ายกาจของมัน ” 

         

 

       เมื่อหนุ่มหล่อพูดจบ เขาก็หันหน้าไปที่ต้นไม้ใหญ่ วินาทีต่อมา ความขี้เล่นแบบเพลย์บอยก็มลายหายไป เหลือแต่ท่าทางจริงจัง ดวงตาสีฟ้าที่เปล่งประกายสดใสกลับกลายเป็นดุดัน 

       

 

       หนุ่มผมทองย่อตัวลงต่ำ จากนั้นก็เอาดาบคาตานะมาเหน็บที่ซอกเอวข้างซ้าย เขาเอียงกายเล็กน้อย พร้อมยื่นเท้าขวาไปข้างหน้า มือขวาแตะด้ามดาบ จากนั้นก็หยุดเคลื่อนไหวอย่างฉับพลัน ราวกับกลายสภาพเป็นรูปปั้นหินที่แกร่งเกร็ง 

         

 

        ณ.ตอนนี้ สองวัยรุ่นรู้แล้วว่าหนุ่มผมทองคิดจะทำอะไร แต่ในใจกลับนึกสงสัย…….ดาบเล่มนี้จะมีพลังทำลายรุนแรงถึงขนาดตัดต้นไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบได้เลยหรือ  

          

 

       เวลาแห่งความอึดอัดผ่านไปนานเกือบสิบวินาที แต่มาวินกลับรู้สึกว่ายาวนานนับปี เพราะรับรู้ถึงแรงกดดันที่แผ่ซ่านออกมาจากหนุ่มผมทอง ส่วนเหมยลี่ คาดว่าน่าจะสัมผัสได้เช่นกัน สังเกตจากสีหน้าที่เคร่งเครียดของเธอ 

           

 

       เมื่อกาลเวลาผ่านไปถึงวินาทีที่ 15 หนุ่มผมทองก็ตะโกนออกมาอย่างดุดัน 

 

“ ดาบผ่าหินผา ” 

          

 

        สิ้นเสียงตะโกน มือขวาของชายหนุ่มก็ชักดาบคาตานะออกจากฝักอย่างรวดเร็วชนิดที่มองแทบไม่ทัน เขาตวัดคมดาบใส่ลำต้นแกร่ง อาวุธร้ายแผ่รังสีทำลายล้างออกมาจนวัยรุ่นทั้งสองรับรู้อย่างชัดเจน 

           

 

       หนุ่มผมทองค้างในท่าตวัดดาบอยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับมายืนตรง เขาเก็บคาตานะเข้าฝักและเดินกลับมาหาสองวัยรุ่น พร้อมรอยยิ้ม 

 

“ ว่าไง ผ่านมั้ย ” หนุ่มหล่อผมทองเอ่ยถาม

          

 

       มาวินยืนเอ๋ออยู่พักหนึ่ง ต่อมาก็คลายความตกใจ พร้อมตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ดูกวนๆ 

 

“ ฮะๆ พี่ชายนี่ทำตกอกตกใจหมดเลย ทีแรกนึกว่าจะตัดต้นไม้นั้นให้ขาดในทีเดียว ถ้าทำได้จริงๆ นายคงไม่ใช่คนแล้ว แต่เห็นแก่ที่เลี้ยงข้าวพวกเราและท่าทางที่แสดงออกมาก็สวยจนน่าสะพรึงกลัว ชั้นให้ผ่าน ว่าไง ยัยโย่ง เธอให้ผ่านมั้ย ” มาวินพูดจบ ก็หันมาถามเด็กสาวร่างสูง         

      

 

       ระหว่างที่สองหนุ่มรอคำตอบ ต้นไม้ใหญ่ขนาดสองคนโอบก็ค่อยๆขาดสะบั้น แล้วโค่นลงบนพื้นอย่างรุนแรง ก่อให้เกิดเสียงดังไปทั่วบริเวณ 

 

“ โครม...... ” 

 

“ จ๊าก.....ตัดได้จริงด้วย นายไม่ใช่คนแล้วล่ะมั้ง ” มาวินตกใจจนกระโดดตัวลอย ส่วนหนุ่มผมทองได้แต่หัวเราะร่วน พร้อมกล่าวถ่อมตัว

 

“ ฮะๆ ก็แค่ดาบดีเท่านั้นเอง ไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอก ” 

 

“ ฮะๆ แค่ดาบดีจริงเหรอ ” มาวินหัวเราะแห้งๆ เขาเหลือบมองหนุ่มผมทองด้วยอาการระแวง คล้ายคู่สนทนาเป็นสัตว์ประหลาดก็ไม่ปาน แต่เหมยลี่ไม่ใส่ใจ เธอกล่าวด้วยเสียงที่ชัดเจน

 

“ ยินดีต้อนรับเข้ากลุ่ม ว่าแต่นายชื่ออะไร ” 

          

 

       หนุ่มผมทองไม่ตอบทันที เขายืนเท้าสะเอวด้วยท่าทางที่คิดว่าเท่ที่สุด ก่อนเอามือเสยผมที่ยาวสลวย จากนั้นก็เก๊กหน้าหล่อ แล้วตอบเด็กสาวร่างสูงในเชิงหลี

 

“ พี่ชื่อ….โจนาธาน จอห์นสันที่หนึ่ง หรือเรียกสั้นๆว่า….โจจี้ เธอชื่ออะไรหรือจ๊ะ น้องสาว ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา