The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

 

เครดิตภาพจาก  https://www.artstation.com

 

............................

      

      สนามแข่งขันดูเงียบไป เพราะผู้ชมต้องการเห็นความดุเดือด ซึ่งจะมีได้ ก็ต่อเมื่อเกิดการต่อสู้ระยะประชิดเท่านั้น แต่ผู้เล่นที่เปลี่ยนเข้ามากลับเป็นแครี่ที่เน้นการใช้อาวุธระยะไกล ดังนั้น ความดุดันที่ทุกคนเฝ้ารอ คงยากจะได้ชม

 

“ เฮ้อ…… ต่อไป เกมคงน่าเบื่อขึ้น เพราะสามคนที่ลงมาใหม่ ล้วนแต่เป็นตัวยิงไกล ” มาวินเริ่มบ่น

      

 

      สามชายวัยฉกรรจ์ในชุดเกราะหนังก้าวเข้าสู่สนาม ส่วนผู้เล่นคนที่สี่นั้นดูแปลกกว่านายอื่น แม้จะแต่งกายคล้ายๆกัน แต่ก็มีรูปร่างอ้วนใหญ่ สองมือกระชับค้อนยักษ์ด้ามยาวอันเป็นอาวุธคู่ใจ

       

 

      ใบหน้าของเหมยลี่ดูไร้ความรู้สึก แววตาคมกล้าวสาดส่องไปยังลานประลองเบื้องหน้า จากนั้นก็ตอบกลับด้วยเสียงที่แผ่วต่ำตามลักษณะนิสัย

 

“ ใช่ เกมคงลดทอนความสนุกลง แต่ผลแพ้ชนะชักไม่แน่นอนแล้ว เนื่องจากผู้เล่นในตำแหน่งแทงค์มักแพ้ทางแครี่ซึ่งเป็นพวกโจมตีระยะไกล ”

 

“ เอ๋……แต่ชั้นว่าเจ้ายักษ์บ้าเลือดคนนี้ไม่ช้าเหมือนแทงค์ทั่วไปนะ ไม่เห็นการเคลื่อนไหวของมันรึ พวกเรามองตามแทบไม่ทันเลย ” มาวินเอ่ยค้าน

 

“ อืม……จริงอยู่ที่แทงค์มือหนึ่งอย่างแม็กซ์จะว่องไวผิดธรรมดา แต่กัปตันทีมมัฟฟินก็ได้แก้เกม โดยเอาผู้เล่นตำแหน่งแทงค์หนึ่งคนมาคอยประคอง เพื่อป้องกันความผิดพลาด ” เหมยลี่พยักหน้ารับ พร้อมวิเคราะห์เกมต่อ

 

“ โห…… ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เจ้าแทงค์บ้าเลือดนั่นขี้แตกแน่ เหอ เหอ เหอ ” มาวินหัวเราะแห้งๆ เขาเริ่มเห็นใจแม็กซ์

 

………………………

      

       แทงค์มือหนึ่งยืนจังก้าอยู่กลางสนาม ดวงตาคมเข้มจับจ้องสี่ผู้เล่นใหม่ไม่วางวาย ด้านอินอสต้า เขาสั่งให้ลูกทีมเน้นโจมตีระยะไกล เพราะแม็กซ์แกร่งเกินกว่าจะคลุกวงใน นอกจากนี้ กัปตันทีมสมองเพชรยังบอกให้ผู้เล่นร่างอ้วนคอยช่วย ในยามที่สามแครี่หลบการจู่โจมของแทงค์มือหนึ่งไม่ทัน

       

 

       เหล่าลูกทีมพยักหน้ารับคำ ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าการต่อสู้ระยะประชิดกับแม็กซ์ เสมือนประหนึ่งแมลงเม่าบินเข้ากองไฟ เมื่อเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็กระชับหอกซัดไว้ในสองมือ ส่วนที่เหลือบรรจุใส่เป้เต็มอัตรา เพื่อเตรียมทำศึกระยะไกล ทางด้านนายอ้วนใหญ่ ยืนสั่นเล็กน้อย

      

 

       ผู้เล่นทั้งสี่ประจำตำแหน่งตำแหน่ง เหล่าแครี่แยกออกเป็นสามทาง อันเป็นรูปแบบเดียวกับกลุ่มไฟท์เตอร์ชุดที่แล้ว ส่วนแทงค์ร่างอ้วนก็ยืนอยู่ด้านหลังมือขว้างหอกซัดตัวกลางประมาณสี่ก้าว

       

 

      แม็กซ์ยืนนิ่ง สองมือถือขวานหินคู่ ดูไปแล้ว เขาน่าจะเป็นคนพูดน้อย แต่ต่อยหนัก เพราะตั้งแต่เริ่มแข่ง ชายผู้นี้แทบไม่เอื้อนเอ่ยวาจา ถึงกระนั้น ทักษะการต่อสู้ก็นับว่าโหดเหี้ยม

      

 

      สามแครี่เริ่มควงหอกสั้น ทุกคนมีความชำนาญ สังเกตได้จากความว่องไวของมือ พวกเขาสามารถปั่นอาวุธขว้างให้หมุนติ๋วเป็นวงกลมจนดูคล้ายลูกข่างขนาดใหญ่

      

 

      แทงค์ร่างใหญ่ยังคงตั้งรับอย่างใจเย็น ดวงตาคมเข้มเหลือบแลเหล่าอริ ราวพยัคฆ์ร้ายคุมเหยื่อ ในที่สุด ก็เป็นฝ่ายแครี่ทางซ้ายที่ขว้างหอกซัดเข้ามาก่อน

 

“ เคร้ง”

      

 

       เสียงเหล็กกระทบกันดังสนั่น เพราะแม็กซ์ยกขวานใหญ่ขึ้นปัด ส่งผลให้หอกซัดวิ่งกลับไปหาเจ้าของด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม

 

“ เฮ้ย”

      

 

       แครี่ผู้เคราะห์ร้ายร้องเสียงหลง ถึงกระนั้น เขาก็เอี้ยวตัวหลบหอกซัดได้อย่างหวุดหวิด แต่ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมา ก็พบกับแม็กซ์ซึ่งอยู่ตรงหน้าในระยะหนึ่งก้าว

 

“ จ้าก….. ตายแน่ ” แครี่ตกตะลึง สิ่งที่เห็นในวินาทีถัดมาก็คือ.....ขวานใหญ่ในมือขวา มันกำลังฟาดลงมาบนร่างของเขา

 

“ ตูม”

       

 

       เสียงดังสนั่นบังเกิดอีกวาระ แต่คราวนี้ เป็นเสียงขวานใหญ่ปะทะกับค้อนยักษ์ด้ามยาวในมือของแทงค์ร่างอ้วน

 

“ โอ้….. ขอบใจมาก เพื่อน นายช่วยชีวิตชั้นไว้ ” แครี่ร่างผอมสูงกล่าวขอบใจ พลางยิงตาหวานใส่ อันชวนให้สงสัยความสัมพันธ์ของทั้งสอง ทว่าแทงค์ร่างอ้วนไม่ซึ้งตอบ เขาตวาดกลับด้วยเสียงที่สั่นเทา เพราะใช้กำลังเกินพิกัดของตนเอง

 

“ ไอ้บ้า อย่ามัวแต่ขอบใจ แขนข้าสั่นไปหมดแล้ว การโจมตีของมันโคตรจะหนักเลย ทำอะไรซักอย่างซิฟะ”

      

 

       เหมือนคำเตือนของแทงค์ร่างอ้วนจะได้ผล เหล่าแครี่เริ่มรู้สึกตัว ผู้เล่นทางขวาจึงขว้างหอกซัดใส่แม็กซ์ แต่ยักษ์ใหญ่ก็ไวพอจะหลบด้วยการถอยฉาก

 

“ ตามเลย มันถอยแล้ว ” แครี่ผู้เฉียดเน่าจากขวานใหญ่ เริ่มหายตระหนก เขาร้องสั่งพรรคพวกให้ตีต่อ

       

 

       สิ้นเสียงของแครี่ผู้ปากดี ทั้งสามก็ระดมขว้างหอกแบบรัวๆ พวกเขาซัดไม่ต่ำกว่าคนละ10 ดอก พร้อมตะโกนชื่อท่าเด็ดที่ปลดปล่อย

 

“ ดาวกระจายหอกซัด”

       

 

       แม้ว่าแม็กซ์จะเก่งปานใด แต่พอเจอพายุศาสตรา เขาก็ทำได้แค่กวัดแกว่งขวานใหญ่ เพื่อปัดป้องอาวุธร้ายให้มากที่สุด ถึงอย่างนั้น ก็มีหอกซัดหลายเล่มผ่านเข้ามาปักกายที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม

 

“ ปึก ปึก ปึก”

       

 

      เสียงหอกซัดกระทบตัวดังต่อเนื่อง เมื่อสิ้นสุดการโจมตี ปรากฏว่าทั่วร่างของแม็กซ์มีหอกซัดประดับอยู่ไม่ต่ำกว่าสิบเล่ม ทำให้เลือดแดงไหลโชกโทรมกาย

 

“ เยี่ยม อย่างนั้นแหละ ” อินอสต้ายกกำปั้นขึ้นสูง ด้วยสะใจที่เห็นแผนการของตนได้ผลเกินคาด

       

 

       แม้อินอสต้าจะดีใจ แต่สามแครี่และหนึ่งแทงค์ที่อยู่แนวหน้า ล้วนอยู่ในอาการเกร็ง ทั้งสี่คิดตรงกัน

 

“ ทั้งที่โดนเข้าไปขนาดนี้ ยังยืนอยู่ได้ มันเป็นปีศาจรึไง ”

       

 

       แน่นอนว่าสภาพของแม็กซ์ดูน่ากลัวจริงๆ แม้ร่างสูงใหญ่จะโชกไปด้วยโลหิต แต่ก็ยังคงหยัดกายยืนตรง สีหน้าเคร่งขรึม ราวกับว่าแผลฉกรรจ์ทั่วกายเป็นเพียงรอยขีดข่วนที่ไร้พิษภัย

 

“ เฮ้ เอาไงต่อ เหมือนท่าเด็ดของพวกเราจะทำอะไรมันไม่ได้นะ ” แครี่ที่อยู่ตรงกลาง เปิดประเด็น

 

“ นั่นสิ พวกแกเหลือหอกซัดกันคนละกี่เล่ม ” แครี่ทางขวาไถ่ถาม

 

“ เหลือประมาณยี่สิบเล่ม พวกแกล่ะ ” แครี่ทางซ้ายตอบ ซึ่งอีกสองนายก็แจงกลับพร้อมกัน

 

“ เหลือเท่าๆกัน ”

        

 

        สิ้นการสนทนา ทั้งสามก็นิ่งไปอึดใจ จากนั้นก็เป็นฝ่ายแครี่ตัวกลางที่เสนอแผนใหม่

 

“ เอาอย่างนี้ซิ เราลองวิ่งวนรอบตัว แล้วใช้ดาวกระจายหอกซัดกันอีกที ดูซิ มันยังยืนอยู่ได้มั้ย”

       

 

        เหมือนทุกคนจะเห็นพ้อง สังเกตจากสีหน้าที่ผ่อนคลายลง ทว่าเจ้าแทงค์อ้วนใหญ่กลับโพล่งคำถามที่อัดแน่นในอก

 

“ พวกแกมีหน้าที่กันหมด แล้วข้าต้องทำอะไรบ้างล่ะ ”

       

 

        แครี่ทั้งสามสตั้นไปตามๆกัน ทุกคนมองหน้ากันเอง ก่อนจะหันไปตอบคำถาม

 

“ ก็คอยคุ้มกันพวกข้าไงล่ะวะ”

 

“ เออ” เจ้าอ้วนใหญ่รับคำเสียงสั่น เขายังไม่หายตื่นกลัว แรงของแม็กซ์นั้นมหาศาลจนน่าสะพรึง

       

 

       พอตกลงกันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ทั้งสามก็เริ่มวิ่งวนรอบแม็กซ์ สองมือควงหอกสั้นอย่างคล่องแคล่ว ส่วนเจ้าอ้วนใหญ่ ผู้เป็นแทงค์หนึ่งเดียวในกลุ่ม ได้ย่อตัวลงต่ำ สายตาจับจ้องไปที่อริ

       

 

       เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ ย่อมหมายถึงชัยชนะของทีมมัฟฟิน แต่แทงค์มือหนึ่งน่าจะมีอะไรที่พิเศษกว่าผู้เล่นดาดๆ เขาจึงยิ้มเล็กน้อย ก่อนเกร็งกายจนเส้นเลือดปูดโปนไปทั่วทั้งตัว ปากอ้ากว้าง เพื่อร้องตะโกน

 

“ ร่างเหล็กไหล ”

       

 

       สิ้นเสียงคำราม ร่างของแม็กซ์ก็เปล่งออร่าสีเทาออกมาอย่างรุนแรง ทำให้หอกซัดที่ปักตามตัวถูกดีดออกไป ผิวกายเปลี่ยนเป็นสี “เหล็ก” เลือดที่เคยไหลโชกก็ระเหยกลายเป็นไอ

 

……………………….

 

“ โห…… อะไรกันเนี่ย เป็นแบบนี้ได้ยังไง ” มาวินสะดุ้งโหยง ปากก็เอ่ยถาม

       

 

       เด็กสาวไม่ตอบกลับ เธอยืนมองการต่อสู้ในสนาม ฟันบนขบริมฝีปากล่าง เป็นอาการที่บ่งบอกถึงความตกใจอย่างรุนแรง

 

“ เฮ้ เธอเป็นอะไร ทำไมถึงนิ่งแบบนั้น ” มาวินรู้สึกใจคอไม่ดี เขาจึงสะกิดสีข้างของเพื่อนสาว ซึ่งก็ได้ผล เหมยลี่เริ่มรู้สึกตัวและตอบกลับมาด้วยเสียงที่สั่นเทา

 

“ นายจำกาสเซ่ อันธพาลร่างใหญ่ที่เมืองแห่งการเริ่มต้นได้มั้ย”

 

“ อะ….. เอ่อ จำได้สิ ทำไมเหรอ ” มาวินตอบคำ ท่าทางงุนงง

 

“ แล้วนายจำท่าเด็ดของมันได้มั้ย ” เหมยลี่ถามกลับด้วยเสียงที่สั่นยิ่งกว่าเดิม

 

“ เอ๊ะ เออ จริงสิ เจ้ากอริลลานั่นก็ใช้ร่างเหล็กไหลแบบเดียวกับเจ้าแทงค์มือหนึ่งคนนี้เลย ” เมื่อปะติดปะต่อเรื่องราวได้ มาวินก็ร้องอ๋อขึ้นมาทันที

 

“ ถูกต้อง ท่าเดียวกันก็จริง แต่มีจุดที่แตกต่าง นายรู้มั้ยว่ามันคืออะไร ” เหมยลี่ยืนยัน จากนั้นก็ถามต่อไปอีก

 

“ อืม….. ต่างยังไงล่ะ ” มาวินทำท่าขบคิดเล็กน้อย ก่อนจะยอมจำนน

     

 

       เด็กสาวร่างสูงไม่ตอบทันที เธอหันหน้ากลับมามอง ครู่หนึ่ง ก็แจงด้วยเสียงที่ขาดห้วงจนชวนขนลุก

 

“ ต่างกันตรงที่ว่า....ร่างเหล็กไหลของกาสเซ่อยู่แค่ขั้นต้น…..ส่วนของแม็กซ์นั้นบรรลุถึงขั้นสุดยอดแล้ว ”

 

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter