The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

 

 

เครดิตภาพจาก  https://unsplash.com

 

……………………….

 

“ พ่อหนุ่ม….. ” เสียงเรียกดังแว่วมาแต่ไกล ทำให้มาวินรู้สึกตัว ทันทีที่สติกลับมา เขาก็รู้สึกชาไปทั่วทั้งกาย แถมเปลือกตายังหนักอึ้งจนยกไม่ขึ้น

 

“ เอ๊ะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเราถึงขยับตัวไม่ได้ ”  

       

 

       เสียงเรียกยังคงดังอย่างต่อเนื่อง เวลาต่อมา เด็กหนุ่มก็สัมผัสถึงแรงสะเทือนที่หัวไหล่ คล้ายมีใครเขย่า เปลือกตาเริ่มขยับขึ้นลงได้เล็กน้อย พร้อมความรู้สึกทางกายที่กลับคืน พอสองตาของมาวินลืมขึ้นมา ภาพแรกที่ได้เห็นก็คือ…………ใบหน้าผอมซูบของหัวหน้าหมู่บ้าน 

 

“ ค่อยยังชั่ว พ่อหนุ่มฟื้นแล้ว ” หัวหน้าหมู่บ้านแย้มยิ้ม ถึงกระนั้น เด็กหนุ่มก็ยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์อยู่ดี จึงยันกายลุกขึ้นนั่ง พร้อมเอ่ยถามเสียงแห้ง

 

“ ที่นี่ที่ไหน แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ” 

          

 

        พอเจอคำถามนี้ เหล่าชาวบ้านถึงกับพูดไม่ออก แต่ไม่นาน ก็มีเสียงห้าวใหญ่ของเด็กสาวดังแทรกเข้ามา 

 

“ ที่นี่คือ….หมู่บ้านลูกากู เรากำลังประลองฝีมือกับหัวหน้าโจร ” 

         

 

        มาวินมองตามเสียง ก็พบว่าบุคคลที่ตอบก็คือ……เหมยลี่ เด็กหนุ่มเริ่มจดจำเหตุการณ์ได้บางส่วน พอสติกลับมาโดยสมบูรณ์ เขาก็นึกออกทั้งหมด จึงรีบลุกขึ้นยืนและร้องถามเสียงดัง

 

“ ชั้นแพ้มันในยกแรกนี่นา แล้วผลการต่อสู้ในยกที่สองเป็นยังไง ” 

 

“ ผลในยกที่สองคือ…..เสมอกัน ” เด็กสาวอธิบายอย่างใจเย็น 

 

“ อ้าว…..แล้วใครสู้เสมอกับไอ้ปีศาจนั่นล่ะ ” มาวินถามกลับโดยเร็ว ทว่าเด็กสาวได้แต่มองหน้านิ่งๆ เวลาผ่านไปอึดใจ เธอก็ตอบกลับ 

 

“ ชั้นเอง แต่การต่อสู้ยังไม่จบ เลยโอนสิทธิ์ให้คนอื่นสู้ต่อ ” 

 

“ ใคร…เธอโอนสิทธิ์ให้ใคร ” เด็กหนุ่มถามเร็วจี๋ 

 

“ ก็นายไง ” เด็กสาวตอบทันควัน

       

 

       มาวินอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนพยักหน้ารับ หลังจากนั้น เขาก็ลากสังขารที่สั่นเทาออกไปประจันกับคู่ต่อสู้ที่ยืนรอ เมื่อมาถึงลานกว้าง เด็กหนุ่มก็พบกับเนโครมันเซอร์ ท่าทางของหัวหน้าโจรดูโอหัง สังเกตได้จากใบหน้าที่ประดับรอยยิ้มเย้ยหยัน 

 

“ ว่าไง ไอ้หนู แกจะมาให้ข้าอัดรอบสองหรือไง ” เนโครมันเซอร์หนุ่มถากถาง น่าแปลกที่มาวินไม่ได้โต้ตอบ ดวงตายังไร้ความรู้สึก เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เหมยลี่ก็เตร่เข้ามากระซิบ

 

“ เจ้านี่เป็นแค่เนโครมันเซอร์ชั้นต้นเท่านั้น คาถาไนท์แมร์จึงมีผลเพียงครู่เดียว ส่วนด้านการต่อสู้ประชิดตัว แม้มันจะมีความชำนาญ แต่นายเร็วกว่า ที่สำคัญนายมีบางสิ่งที่ทำให้หมอนั่นชนะไม่ได้ ”  

        

 

       เด็กหนุ่มไม่ตอบคำ เขายังมองคู่ต่อสู้ด้วยท่าทีเฉยเมย ทำให้เหมยลี่ประหลาดใจ นี่ไม่ใช่บุคลิกปกติของมาวิน มีบางสิ่งเปลี่ยนไป เธอจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง 

 

“ นายเป็นอะไรไป ทำไมนิ่งเงียบแบบนั้น สู้ไหวมั้ย ”     

 

“ รู้แล้วว่า…….จะชนะมันด้วยวิธีใด เดี๋ยวชั้นจัดการเอง ” มาวินตอบกลับสั้นๆ โดยไม่หันมามองหน้า  

       

 

       เด็กสาวรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที เพราะกระแสเสียงที่ตอบ ไม่มีแววขี้เล่นเจือปนเลยแม้แต่น้อย ซึ่งมันผิดกับทุกครั้ง คิ้วงามของเธอขมวดนิ่ว ภายในใจนึกกังวล

 

“ นายเป็นอะไร ” 

       

 

        มาวินเดินตรงไปข้างหน้า ทันทีที่คู่ประลองอยู่ห่างกันไม่เกินห้าก้าว โกสก็เย้ยหยันด้วยเสียงที่แหบแห้ง

 

“ ว่าไง แกฝันเห็นอะไร สนุกมั้ย ไอ้หนู ” 

       

 

        มาวินจ้องโกสแน่วนิ่ง ก่อนจะถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ใกล้เคียงกับโมโนโทน 

 

“ ฝันเมื่อครู่นี้…..เป็นฝีมือของแกใช่มั้ย ”  

 

“ ใช่แล้ว คาถาไนท์แมร์ที่แกโดนไปเมื่อครู่ มีผลทำให้ฝันร้ายไปชั่วขณะ ว่าแต่แกฝันเห็นอะไรล่ะ ” โกสแสยะยิ้ม และพอสิ้นคำของลูกพี่ใหญ่ เหล่าลิ่วล้อก็ตะโกนขึ้นมาพร้อมกัน

 

“ สงสัยจะฝันว่าโดนแม่ตบหัวจนเยี่ยวรดกางเกงล่ะมั้ง ฮ่า ฮ่า ฮ่า……. ” 

       

 

        ทุกคนในแก๊งอันธพาลพากันหัวเราะดัง ถึงกระนั้น เด็กหนุ่มหัวเขียวก็ยังไร้ปฏิกิริยาใดๆ เขานิ่งสงบจนทำให้โกสต้องออกปากชม

 

“ เจ้าหนู แกใจถึงดีนะ คนส่วนใหญ่ที่เจอคาถาไนท์แมร์ ถ้าไม่ประสาทเสียไปหลายวัน ก็เป็นบ้าไปเลย แต่แกกลับไม่มีอาการจิตตกให้เห็น มิหนำซ้ำยังดู……..” โกสพูดค้างไว้แค่นั้น 

 

“ ดุดัน ” มาวินพูดต่อจนจบ สีหน้ายังเรียบเฉยอยู่ก็จริง แต่แววตากลับสั่นไหวเล็กน้อย คล้ายมีเปลวเพลิงซุกซ่อนอยู่ข้างใน

 

“ อืม…… ” โกสพยักหน้ารับ เขาเริ่มคลายรอยยิ้ม แต่ปากก็ยังกล่าวถากถางไม่หยุด

 

“ เอาเถอะ ไม่ว่าจะโมโหโกรธาเพียงใด มันก็ไม่ช่วยเปลี่ยนความจริงที่ว่า….แกสู้ข้าไม่ได้หรอก ไอ้หนู ”

 

“ ไม่แน่หรอก ” มาวินตอบกลับเรียบๆ ก่อนตั้งท่าต่อสู้

 

“ แน่ซิ ” โกสพูดจบ เขาก็เริ่มวิ่งไปรอบๆด้วยความเร็วที่สูงจนแทบมองไม่เห็น

 

“ เห็นการเคลื่อนไหวของชั้นมั้ย ” โกสเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ ปากก็กล่าวข่มขวัญคู่ต่อสู้ วินาทีต่อมา เนโครมันเซอร์หนุ่มก็พุ่งเข้ามาต่อย หวังน็อคในหมัดเดียว 

 

“ ปัง ”

       

 

         เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น ส่งผลให้ร่างเล็กบางกระเด็นไกล ก่อนจะร่วงล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น แต่แทนที่ผู้เคราะห์ร้ายจะเป็นมาวิน กลับเป็นเนโครมันเซอร์หนุ่ม มันเป็นปรากฏการณ์ที่ชวนอึ้งจนทำให้ความเงียบปกคลุมอยู่ครู่ใหญ่ เมื่อทุกคนเริ่มปรับอารมณ์ได้ ก็บังเกิดเสียงเฮจากกลุ่มชาวบ้านที่มุงดู 

 

“ เฮ……หัวหน้าใหญ่ของพวกมันล้มแล้ว เจ้าหนูนั่นเก่งจริงๆ ” 

 

“ เฮ้ย….เป็นไปได้ไง ” เหล่าลิ่วล้อมองหน้ากันเอง ท่าทางเลิ่กลั่ก คล้ายไม่แน่ใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น 

       

 

        มาวินยังค้างอยู่ในท่าตั้งการ์ดเตรียมต่อสู้ ดวงตาจับจ้องโกสที่นอนแน่นิ่ง จากนั้นก็กล่าวอย่างเลือดเย็น 

 

“ ลุกขึ้นมา แค่นี้ยังไม่พอหรอก ” 

        

 

        สิ้นคำ โกสก็ค่อยๆยันกายลุกขึ้นยืน ใบหน้าขาวซีดเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด ดวงตาที่จ้องมายังเด็กหนุ่มฉายประกายเคียดแค้น ปากก็ร้องถามเสียงกร้าว

 

“ แกต่อยสวนกลับมาได้ยังไงฟะ ไอ้หนู ” 

        

 

        มาวินไม่ปริปาก เขาดูเยือกเย็นกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ทำให้เหมยลี่กังวลใจ เพราะไม่ว่ามองมุมใด ก็ไม่ใช่ลิงหัวเขียวที่เธอรู้จัก

 

“ ฮึ่ม…..แกคงฟลุกมากกว่า ” โกสตั้งสติอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวเบาๆ เพื่อปลอบใจตัวเอง 

       

 

        มาวินยังตั้งท่าต่อสู้ การ์ดยกสูง เพื่อเตรียมรับศึก ท่าทางที่สงบนิ่งราวกับทะเลไร้คลื่น ยิ่งทำให้โกสรู้สึกโกรธมากขึ้น 

 

“ เชอะ….ฟลุกแค่ทีเดียว ก็ทำจองหอง อีกเดี๋ยวข้าจะให้แกได้พบกับของจริง ” โกสกล่าวจบ ก็ขยับเข้าหามาวิน เมื่อได้ระยะจู่โจม เนโครมันเซอร์หนุ่มก็เปิดฉากด้วยการต่อยสลับเตะ

 

“ เปรี้ยง ปั้ก ปึ้ก ”

       

 

        เสียงหมัด เท้าปะทะกันดังสนั่นจนทุกคนในที่นั้นได้ยินอย่างชัดเจน  ทว่าทุกกระบวนท่าที่โกสปล่อยออกมา ล้วนไม่โดนตัวของมาวิน เพราะเด็กหนุ่มยกแขน ขาขึ้นปัดป้องได้ทุกดอก 

 

“ เอาเลย ลูกพี่ เล่นมันเลย เอาให้ยับเลย ” เหล่าลิ่วล้อที่อยู่นอกวงสัปยุทธ์ ต่างพากันโห่ร้อง 

         

 

        ดูภายนอกจะเห็นว่าโกสกำลังได้เปรียบ เพราะเป็นฝ่ายบุก แต่ในสายตาของเหมยลี่ เห็นแววแพ้ของเนโครมันเซอร์หนุ่มอย่างชัดเจน ด้วยทุกกระบวนที่จู่โจม ไม่กระทบโดนกาย มิหนำซ้ำ ยังถูกมาวินจับจังหวะจนเริ่มตอบโต้ด้วยการปล่อยหมัดสวนได้หลายดอก 

       

 

        ทั้งสองประหมัดกันหลายสิบกระบวน โกสก็ถอยฉากออกมา ใบหน้าเริ่มมีร่องรอยฟกช้ำอยู่ประปราย คิ้วบางขมวดนิ่วด้วยความเครียด ภายในใจแอบขบคิด

 

“ บ้าที่สุด ทำไมถึงโจมตีมันไม่โดน ” 

      

 

        เด็กหนุ่มหัวเขียวนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กล่าวช้าๆ

 

“ ตาชั้นบ้าง ”                

      

 

        พอพูดจบ มาวินก็พุ่งเข้าใส่ เขาปล่อยฮุคซ้ายเข้าไปที่กรามขวาของเนโครมันเซอร์หนุ่ม

 

“ เฮ้ย…… ” โกสตะลึงในความเร็วของมาวิน แขนขวายกขึ้นป้องกัน แต่ก่อนที่ฮุคซ้ายจะปะทะเป้าหมาย มันกลับเลื่อนลงต่ำลงมาอัดที่ลิ้นปี่

 

“ ปึก ”

       

 

        เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่โกสจะทรุดลงไปนั่งคุกเข่า ลำตัวงอด้วยความจุกเสียด

 

“ อุก ” โกสค่อยๆยันกายลุกขึ้นยืน ดวงตาแดงก่ำส่อแววโกรธ ทว่าการโจมตีของมาวินยังไม่จบแค่นั้น เด็กหนุ่มยิงขวาตรงไปที่ใบหน้าขาวซีด

 

“ หน็อย.... ” โกสกัดฟัน พร้อมยกแขนขึ้นสูง เพื่อหวังปัดป้อง แต่ก่อนที่หมัดข้างนั้นจะเข้าเป้า เขาก็ถูกเท้าของมาวินเกี่ยวตวัด ทำให้เซถลาจนเกือบล้ม

 

“ เหวอ.... อะไรกันเนี่ย ” โกสถอยหลังไปหลายก้าว เพื่อรักษาสมดุล แต่ไม่ทันตั้งหลัก เขาก็ถูกเด็กหนุ่มกระโดดถีบเข้าที่ยอดอก ส่งผลให้ลงไปนอนวัดพื้นเป็นครั้งที่สอง

 

“ อั้ก ”

       

 

       ทุกคนในที่นั้นถึงกับเงียบกริบ การโจมตีที่ปรากฏทั้งต่อเนื่อง รวดเร็วและลื่นไหลราวกับสายน้ำ แถมยังแปรผันจนไม่สามารถอ่านทางได้ ทำให้เหมยลี่นึกแปลกใจ เพราะกระบวนท่าของมาวินนั้นใกล้เคียงกับยอดยุทธ์คนหนึ่งที่เธอรู้จัก ไม่น่าเชื่อว่านี่คือการต่อสู้ของคนที่เพิ่งฝึกวิชาได้เพียง 2 เดือน

 

“ นายเป็นใครกันแน่ ” เหมยลี่พูดกับตัวเอง ดวงตาคมจับจ้องไปที่การต่อสู้เบื้องหน้า

 

“ อุก…. อ้วก ” โกสก้มลงไปอ้วก การโจมตีเมื่อครู่ ทำให้เขาบอบช้ำมากกว่าที่คิด

       

 

        มาวินเหลือบมองท่าทางทุรนทุรายของคู่ต่อสู้ด้วยท่าทีเฉยเมย ดวงตาเรียวเล็กเริ่มหรี่ต่ำ ปากก็กล่าวออกมาช้าๆ

 

“ การโจมตีเมื่อครู่เป็นของคุณลุง ”

 

“ เอ๊ะ คุณลุงบ้าบออะไร แกหมายความว่าไงฟะ ” โกสทั้งจุกเสียดและงุนงง แถมยังเคียดแค้นที่ถูกทำร้าย อึดใจต่อมา เขาก็ยิ่งแค้นหนักกว่าเดิม เมื่อเห็นเด็กหนุ่มกวักมือเรียกในท่วงท่าที่ดูท้าทาย

 

“ หน็อย…… ” โกสกู่ร้อง เขาพุ่งเข้าใส่อย่างดุดันราววัวบ้า เพื่อทิ้งขวาตรงสุดกำลัง ทว่าเด็กหนุ่มก็แก้ลำด้วยการเอี้ยวหลบเล็กน้อย พร้อมทิ่มศอกสวนเข้าไปที่ครึ่งปากครึ่งจมูกของอีกฝ่าย

 

“ ปึก ”

 

“ อึก…. ” โกสเซถอยหลัง ดวงตาซ้ายปิดสนิท เลือดแดงสดหลั่งไหลจากจมูก

 

“ นี่สำหรับน้าเดช ” เด็กหนุ่มกล่าวเบาๆ ก่อนกลับมาตั้งกระบวนท่าที่ดูรัดกุม

       

 

        โกสนวดหน้าตัวเอง เนโครมันเซอร์หนุ่มตื่นตระหนกกับฝีมือที่สูงขึ้นอย่างเหลือเชื่อของอีกฝ่าย

 

“ ฟื้นตัวหรือยัง ” เด็กหนุ่มถามเรียบๆ

       

 

        น้ำคำที่เอื้อนเอ่ย เสียดแทงใจของโกสอย่างรุนแรง คล้ายจะดูแคลนว่าเขาเป็นคนไร้น้ำยา เนโครมันเซอร์หนุ่มจึงคำรามดัง แล้วปลดปล่อยท่าไม้ตาย

 

“ พยุหะกรงเล็บแมวป่า ”

      

 

        มาวินฉากหลบอย่างใจเย็น สลับยกการ์ดขึ้นป้องกัน การจู่โจมจึงไม่สามารถต้องกาย เมื่อกรงเล็บที่สามสิบถูกปล่อยออก โกสก็หมดพลังจนหยุดชะงักไปหนึ่งจังหวะ ทันใดนั้น จอมยุทธ์ร่างเล็กก็แผดเสียงตะโกน

 

“ นี่คือส่วนของจัน รับไปซะ กระบวนท่าพยุหะกรงเล็บแมวป่า ”

       

 

        สิ้นเสียงกู่ร้อง กรงเล็บนับสิบก็ปะทุออกมา ด้วยความที่โกสหมดแรง จึงไม่สามารถตั้งรับการจู่โจม

 

“ อุก อั้ก โอ๊ย อุ้บ ” โกสร้องทุกครั้งที่ถูกอัด แต่ในจังหวะที่มาวินจะยิงกรงเล็บดอกสุดท้าย เนโครมันเซอร์หนุ่มก็รวบรวมกำลัง เพื่อปล่อยเวทมนตร์ที่เขาถนัด

 

“ ไบโอ ”

 

 

 

สามารถติดตามงานเขียน  ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter