ร้ายรักยัยกะล่อน

เขียนโดย ยายาไดอารี่

วันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 20.47 น.

2 ตอน

0 วิจารณ์

3,559 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 23 มีนาคม พ.ศ. 2562 17.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) ชีวิตที่เปลี่ยนไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ บริษัทxxx

”บัดซบที่สุด ใช้ใครไปทำก็ไม่สำเร็จ”

”ขอโทษครับนาย “

“รู้ใช่ไหมว่าถ้าใครทำงานไม่สำเร็จ มันต้องตายสถานเดียว”

”ขอโทษครับนาย ไว้ชีวิตผมเถอะ ผมขอร้องนะนาย” พิพัฒน์ยกมือไหว้พร้อมกับร้องขอชีวิต ถึงแม้ว่าในใจลึกๆแล้วเขาจะรู้ว่านายของเขาคงจะไม่ให้อภัยแน่นอน

”นายครับมีคนมาขอพบครับ”

”ใครอีกว่ะ! แมร่งทำเหมือนบริษัทกูเป็นสาธารณะเลยเดี๋ยวคนนั้นเข้าคนนี้ออก ไอ้พิพัฒน์วันนี้ถือว่าโชคเข้าข้างมึงนะ แต่ถ้าคราวหลังมึงทำพลาดอีกมึงไม่โชคดีเหมือนวันนี้แน่”ประโยคแรกเขาพูดกับลูกน้องคนสนิท พร้อมกับส่งสายตาคาดโทษมาหาลูกน้องที่ไม่ได้เรื่องอย่างพิพัฒน์

”อ้าว!แล้วไหนอ่ะคนที่จะมาขอพบ”

”อยู่ที่ห้องรับแขกครับนาย” เมื่อลูกน้องคนสนิทพูดจบเขาก็ได้เดินตรงไปที่ห้องรับแขกทันที เมื่อเดินไปถึงเขาก็พบกับผู้หญิง2คน อีกคนหนึ่งดูท่าทางจะอายุราวๆ25 แต่อีกคนหน้าตาเหมือนพึ่งอยู่มัธยมปลาย

“สวัสดีค่ะ นี้ใช้คุณสโรชาหรือเปล่าค่ะ”

“ใช่ครับผมเอง พวกคุณมีอะไร”

”ฉันชื่อชาเนยนะค่ะ ส่วนนี้น้องสาวฉันชื่อใบชาค่ะ ได้ยินมาว่าคุณกำลังหาของขวัญให้กับภรรยาของคุณอยู่ ฉันเลยจะมาเสนอของชิ้นหนึ่งนะ”พูดจบชาเนยก็หยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋า

”นี้ค่ะ นาฬิกาข้อมือฝังโกเมนกับไพลินเอาไว้ข้างใน ถ้าเอานาฬิกาเรือนนี้ไปส่องกับดวงจันทร์จะเกิดเป็นแสงสว่างที่รวมตัวกันของโกเมนกับไพลินค่ะ”

”ผมจะเชื่อคุณได้แค่ไหนกัน คุณอาจจะเอาของปลอมมาหลอกขายผมก็ได้”

”ถ้าคุณไม่เชื่องั้นคุณก็ลองเอาไปส่องกับดวงจันทร์ในตอนกลางคืนสิค่ะ แล้วคุณจะได้รู้ “

”ฮ่าๆๆ ผมเนี่ยยังไม่ทันได้บอกเลยว่าผมจะซื้อ แล้วผมจะเอานาฬิกาของคุณไปส่องกับดวงจันทร์หาสวรรค์วิมานอะไรล่ะ ผมว่านะคุณเอาเวลาที่มาขายของให้กับผมเอาไปหาเงินส่งน้องคุณเรียนไม่ดีกว่าหรอ” พูดจบสโรชาก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปยังประตูทางออก

”เดี๋ยวก่อนค่ะที่พี่เนยพูดมันคือความจริงนะค่ะ”เสียงเล็กๆที่เอ่ยขึ้นนั้นทำให้สโรชาหันกลับมาสนทนาอีกครั้ง

”นี้แม่หนูน้อย เธอนะยังไม่จบมอปลายเลยด้วยซ้ำอย่าริอาจมาต่อปากต่อคำกับคนที่เขาเป็นผู้ใหญ่กว่า”

”หึ ผู้ใหญ่ที่ไม่มีปัญญาณซื้อของขวัญให้กับภรรยาตัวเองหนูก็ไม่ค่อยอยากจะต่อรองด้วยนักหรอกค่ะ”

”นี้เธอว่าใครห๊ะ!?”

”ก็เห็นว่าพูดอยู่กับใครล่ะ ที่เห็นว่าใส่ทองจนคอจะหักเนี้ยของปลอมทั้งนั้นใช่ไหม”

”หึ คนอย่างฉันนะหรอจะใส่ทองปลอม ระดับฉันนะต้องทองแท้เท่านั้น”

”คนเราไม่ต้องพูดมากหรอกดูการกระทำก็พอ”พูดจบใบชาก็ใช่สายตามองไล่ตั้งแต่หัวยันเท้าของสโรชา

”นี้หยุดเลยนะ กล้าดียังไงมามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น ได้ฉันจะซื้อนาฬิกาของพวกเธอก็ได้ แต่ถ้าฉันเอาไปส่องแล้วไม่เกิดปฏิกิริยาอะไรนะฉันจะเอาไปปาหัวหมาของพวกเธอ”

”ขอโทษทีนะค่ะพอดีบ้านฉันไม่เลี้ยงหมา”ใบชาพูดพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆแสดงชัยชนะที่ตนพึ่งได้รับมา

”แล้วนาฬิกาของเธอราคาเท่าไหร่ล่ะ”

”ก็ไม่แพงหรอกค่ะ แค่สองแสนกว่าๆเอง”

”ห๊ะ!อะไรนะสองแสน จะบ้าหรอนาฬิกาบ้านเธอสิสองแสนนะ”

”คุณสโรชาคุณอย่าลืมนะว่านี้มันฝังโกเมนกับไพลิน ไม่มีปัญญาซื้อก็บอกกันตรงๆ”

”เธอนี้มันปากคอเราะร้ายจริงๆนะใบชา ได้ฉันจะซื้อแต่ถ้าไม่มันเป็นของปลอมขึ้นมาล่ะก็ ฉันจะตามไปเก็บวิญญาณเธอถึงที่บ้านเลย”

”ได้ แต่มาบ้านฉันให้ถูกก่อนแล้วกัน”

เมื่อตกลงแลกเปลี่ยนซื้อขายเสร็จแล้วชาเนยกับใบชาเดินออกมาจากบริษัทxxx

“พี่เนย พี่ว่าคุณสโรชาอะไรนั้นจะรู้ไหมว่าเราขายของปลอม”

”จะบ้าหรอใบชา เรามันนักต้มตุ๋นมืออาชีพไม่เห็นมีไรต้องกลัวเลย”

”อ้าว แล้วถ้ามันเอาไปส่งกับดวงจันทร์จริงๆอ่ะพี่”

”มันมีดวงจันทร์ให้ส่องไหมล่ะ พี่ไปดูมาแล้วคืนนี้เดือนดับไม่มีดวงจันทร์แน่นอน”