The Phoenix of Andromeda

เมื่อคนลึกลับผู้มาใหม่ทั้งสองได้เดินพ้นเงามืดเข้ามาจนใกล้แล้ว โฉมหน้าของทั้งสองนี้ก็ได้ปรากฏออกมาให้คนทั้งหมดได้เห็นอย่างชัดเจนเต็มตาก่อนที่ทั้งสองจะพร้อมกันหยุดยืนอยู่ในระยะห่างราวสิบวา

คนลึกลับคนแรกมีรูปร่างสันทัด ผอมเกร็ง และมีดวงหน้าเป็นรูปสามเหลี่ยม ที่ปลายหางตาของดวงตาอันคมกริบทั้งคู่ของมันก็ชี้เฉียงขึ้นด้านบนราวกับเป็นดวงตาของหมาป่า

ส่วนคนลึกลับอีกคนที่มาด้วยกัน กลับมีรูปร่างสูงใหญ่พอๆ กับโคแวนและโรมิยาส แต่ใบหน้าของมันกลับเต็มไปด้วยขนอันรุงรังอยู่รอบๆ ใบหน้า แถมยังมีดั้งจมูกที่นูนใหญ่ออกมาจากใบหน้า ดูๆ ไปแล้วก็ไม่ค่อยจะแตกต่างอะไรจากใบหน้าของราชสีห์นั่นเอง

"นี่มัน... หมาป่ายมราช กับ ราชสีห์โลกันต์! " องครักษ์หน้ากลมอุทานออกมา

"ที่แท้ก็สองในห้าของ'ห้านักรบอัศวินแห่งโบโรเธีย'! " องครักษ์หน้าเหลี่ยมเสริมขึ้น

"ดาบ'ราชสีห์ภูผา'ที่ปักอยู่นั่นก็คือดาบของมันนั่นเองสินะ?! " องครักษ์หน้ายาวเสริมขึ้นอีกคน

แต่สีหน้าของโคแวนกับโรมิยาสก็ไม่ได้แปรเปลี่ยนไปจากเดิมเมื่อได้เห็นยอดฝีมือระดับอัศวินของอณาจักรโบโรเธียปรากฏกายขึ้น แต่ทว่าภายในใจของทั้งสองกลับเต็มไปด้วยความกังวลใจ เพราะเมื่อมีเหล่านักรบอัศวินของฝ่ายศัตรูปรากฏตัวเพิ่มขึ้นโดยมิได้คาดคิดแบบนี้ นั่นก็ย่อมหมายถึงว่าพวกเขาได้โดนฝ่ายศัตรูตลบหลังเอาเสียแล้ว และก็ไม่อาจจะมั่นใจต่อไปได้อีกเลยว่าองค์พระจักรพรรดิ์และพระราชโอรสจะอยู่ในความปลอดภัยต่อไปเหมือนเช่นเดิมหรือไม่?

"หึหึ เจ้าทำงานของเจ้าได้ดีมากเมธานอส" คนที่มีรูปร่างสันทัดและมีใบหน้าเหมือนหมาป่าพูดขึ้น "แม้ว่าเจ้ากับคาเมเลียสมักจะมีปัญหากันเป็นบางครั้ง แต่ความกล้าบ้าบิ่นของคาเมเลียสและความสุขุมของเจ้าก็กลับทำให้พวกแอนโดร่าหน้าโง่เหล่านี้ถึงกับปั่นป่วนไปได้ทีเดียว"

เมธานอสยกมือขึ้นทำความคารวะให้กับคนทั้งสอง "ขอบคุณสำหรับการเยินยอจากพี่สี่ งานใหญ่ครั้งนี้แรกๆ ข้าก็เกรงว่าคาเมเลียสจะทำพังเสียทั้งหมด และตอนแรกข้าก็ไม่เห็นด้วยเลยกับการที่ได้ส่งให้ข้ามาทำงานกับคนที่ควบคุมได้ยากเช่นนี้ ถ้าไม่ติดว่านางเป็นศิษย์น้องคนหนึ่งของข้า ข้าก็อาจจะเป็นผู้ตัดแขนของนางซะเองแทนที่จะปล่อยให้คนอื่นมาตัดเช่นนี้"

คำพูดแบบนั้นของเมธานอสกลับทำให้คาเมเลียสที่ยังคงทรุดร่างกุมต้นแขนด้านที่ขาดพร้อมกับเดินพลังห้ามเลือดของตัวเองอยู่ถึงกับมีสีหน้าเคร่งเครียด แต่นางก็ยังคงยิ้มออกมาที่มุมปากอย่างน่ากลัว

ส่วนคนลึกลับทั้งสองที่เป็นถึงนักรบอัศวินแห่งโบโรเธีย เมื่อได้ฟังวาจาของเมธานอสแล้วก็ถึงกับแหงนหน้าหัวเราะราวกับมองไม่เห็นหัวของบุคคลอื่นๆ ที่อยู่ภายในที่แห่งนี้ด้วย

แล้วองครักษ์หน้าเหลี่ยมผู้มีนิสัยเลือดร้อนกว่าอีกสององครักษ์ก็ก้าวออกมาข้างหน้าพลางชี้หน้าด่าคนทั้งสาม

"สถานที่นี้ไม่ใช่สถานที่ ที่จะให้พวกผู้บุกรุกต่างด้าวอย่างพวกเจ้ามาใช้พบปะเพื่อแสดงปาหี่กันนะโว๊ย จงลากนังสวะนั่นออกไป และถอยกลับไปจากที่แห่งนี้ ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าพวกเราชาวแอนโดร่าไม่เตือนล่ะ! "

พอสิ้นคำขององรักษ์หน้าเหลี่ยม บุคคลผู้มีใบหน้าคล้ายราชสีห์ก็ก้าวออกมาข้างหน้า จากนั้นก็อ้าปากส่งเสียงคำรามอันกึกก้องไปยังเพดานเบื้องบนของตำหนักจักพรรดิ์แห่งนี้ทันที

และเสียงคำรามอันแฝงไปด้วยพลังลมปราณอันลึกล้ำของมันผู้นี้ก็ถึงกับทำให้เพดานของตำหนักสั่นสะเทือนจนเศษปูนเศษศิลาจากด้านบนต้องร่วงกราวๆ ลงมาอยู่ไม่น้อย...!

แล้วองครักษ์ทั้งสามก็ถึงกับอ้าปากค้างไปตามๆ กัน

ส่วนโคแวนกับโรมิยาสกลับมีสีหน้าที่เฉยเมยกับการโชว์พลังในครั้งนี้

"ฮ่าๆ ๆ พลังคำรามของราชสีห์โลกันต์อาจจะไม่ทำให้บางคนถึงกับครั่นคร้าม..."

ผู้ที่ได้ฉายาว่าหมาป่ายมราชกล่าวขึ้นพร้อมกับกวาดตามองทั้งสามองครักษ์และขุนพลแห่งแอนโดร่าทั้งสอง

"แต่ในครั้งนี้พี่สามของข้าผู้นี้ก็แค่อยากจะบอกว่า สถานที่นี้มันก็ไม่ได้เพียงพอสำหรับการแสดงปาหี่ของพวกเราได้หรอกนะ ฮ่าๆ ๆ "

"เจ้า...! ไอ้พวกโบโรเธียชั้นต่ำ! " องครักษ์หน้าเหลี่ยมยังคงปากไวพอๆ กับความใจร้อน

พริบตานั้น ประกายของสิ่งที่มีความยาวราวกับอสรพิษที่มีชีวิตก็พุ่งวาบออกมาจากมือของผู้มีฉายาว่าหมาป่ายมราช และสิ่งนั้นก็ดูเหมือนว่ากำลังจะตวัดพุ่งไปที่ก้านคอขององครักษ์หน้าเหลี่ยมราวกับสายฟ้าแล่บ จนองครักษ์หน้าเหลี่ยมถึงกับมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกเพราะไม่ทันที่จะตั้งหลักรับมือกับของสิ่งนี้ได้ทัน

แต่แล้ว เสียงเช้งอันก้องหูก็ดังขึ้นมาอย่างฉับพลัน พร้อมๆ กับที่สิ่งนั้นก็ถึงกับต้องเด้งกลับไปอย่างรุนแรง!

แล้วผู้ที่มีฉายาว่าหมาป่ายมราชก็ต้องถอยร่างของตัวเองออกไปที่ด้านหลังอยู่ช่วงหนึ่งเมื่อมันได้พบว่าอาวุธในมือของมันกลับถูกพลังอันหนักหน่วงบางอย่างพลักกระแทกกลับมาอย่างไม่น่าเป็นไปได้ และมันเองถ้าไม่ก้าวถอยหลังไปเพื่อยันร่างของตัวเองให้มั่นไว้ ตัวมันเองก็อาจจะต้องหงายหลังเพราะพลังดีดสะท้อนอันรุนแรงนั้น!

และเมื่อมันได้ตั้งหลักมองดูสิ่งที่ทำให้อาวุธอ่อนของมันถึงกับเด้งกลับมานั้นได้อย่างชัดเจนแล้วมันก็ได้เห็นว่า สิ่งนั้นก็คือ

ตรีสูรอสุนีบาตรของโคแวนนั่นเอง!

บัดนี้มันก็ได้เห็นชัดแล้วว่า โคแวนผู้ใช้อาวุธยาวและหนักอย่างตรีสูรนั่น กลับยังสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วพอๆ กับความเร็วของอาวุธอ่อนในมือมันที่ได้ใช้ออกไป

และที่จริงอาวุธอ่อนที่อยู่ในมือของมันนี้ก็คือ 'แส้หมาป่า' ที่ทำจากโลหะพิเศษบางอย่างนั่นเอง!

'หึ วันนี้สงสัยว่าจะเป็นวันที่ช่วยเพิ่มบารมีวาสนาให้กับเราด้วยเหมือนกัน หากว่าวันนี้เราสามารถโค่นล้มโคแวนผู้เกรียงไกรได้ด้วยตัวของเราเอง เราก็คงจะมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นพอๆ กับพี่ใหญ่คนแรกของเราแน่ๆ '

ผู้ที่ได้ฉายาว่าหมาป่ายมราชและเป็นถึงหนึ่งในอัศวินนักรบแห่งโบโรเธียก็ยังอดคิดที่จะเอาชัยโคแวนด้วยตัวของตัวเองไม่ได้เช่นกัน

แล้วโคแวนในขณะนี้ก็เดินผงาดออกมายังที่เบื้องหน้าของสองอัศวินนักรบ

"จงอย่ามาเกะกะขวางทางและวางอำนาจในดินแดนของข้าถ้าไม่อยากจะเอาชื่อเสียงในดินแดนของเจ้ามาทิ้งไว้ที่นี่! " โคแวนถึงกับชี้หน้ามันทั้งสองอย่างดูหมิ่น

ผู้มีฉายาว่าราชสีห์โลกันต์หันไปมองผู้มีฉายาว่าหมาป่ายมราชราวกับจะชักชวนให้รุมสับโคแวนเสียโดยเร็วโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรกันให้มากความ

แต่หมาป่ายมราชกลับส่ายหน้าให้กับราชสีห์โลกันต์ผู้ที่ชอบลงมือมากกว่าการพูดอะไรให้มากความ

"พี่สาม โอกาสดีที่จะล้มโคแวนผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกรอย่างที่สุดของอณาจักรแอนโดร่านี้หาได้ง่ายๆ ที่ไหน วาสนาดีๆ ที่กำลังจะทำให้ข้ามีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นนี้ อาจจะเป็นของข้าในวันนี้ก็ได้ พี่สามจะยอมให้ข้าลองจัดการกับมันได้หรือไม่? "

ราชสีห์โลกันต์ถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ แต่แล้วมันก็พยักหน้าให้กับหมาป่ายมราช และมันก็ยังได้คำนวณไว้ในใจว่า หากหมาป่ายมราชไม่สามารถจัดการกับโคแวนได้ มันเองนี่ล่ะ จะเป็นผู้ที่มีโอกาสล้มโคแวนได้มากที่สุด เพราะเมื่อถึงเวลาที่มันต้องลงมือเมื่อไร ตอนนั้นโคแวนก็คงจะอ่อนกำลังลงไปมากมายแล้ว

เมธานอสที่ยังยืนอยู่ใกล้ๆ นั้นไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก แต่เขาก็กำลังสนใจว่า หากหมาป่ายมราชจะเอาชัยโคแวนให้ได้นั้นก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ แต่เขาจะต้องเปลี่ยนไปใช้อาวุธหลักที่แท้จริงของเขาที่ไม่ใช่แส้หมาป่า แต่ของสิ่งนั้นก็คือ...

หนึ่งในดาบห้าอัศวินที่มีชื่อว่า 'ดาบอสูรหมาป่า' ที่น่าจะต่อกรกับอาวุธอย่างตรีสูรอสุนีบาตรได้อย่างสูสี!

และขณะนี้ หมาป่ายมราชก็ได้ค่อยๆ ดึงดาบออกมาจากฝักที่อยู่ด้านหลังของมันแล้ว...!