สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

                    บันทึกพิเศษฟูกะ
               พรุ้งนี้จะประชุมอยู่แล้วยังไม่กลับมาอีกนะ ตัวเองที่เกลียดเรื่องยุ้งยากแล้วชอบมาโยนงานให้คนอื่นแบบนี้นะชูชักเบื่อแล้วนะ ตืดดด ตืดดด ตืดดด ไครโทรมาตอนนี้นะ
  "หะโหล"
  "ฟูกะฉันเอง"
  "ชูหลอมีไร ทำไมยังไม่กลับมา"
  "ฉันกำลังกลับน่าจะถึงคืนนี้ เออเรื่องการประชุมให้ซาราเนะจัดการนะ"
  "ทำไมละฉันเตรียมเอกสารกับข้อมูลหมดแล้วนะ"
  "ฉันสังหรณ์ใจว่าเราจะเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ"
  "อ่าๆ รีบกลับมาละเดียวฉันไปคุยกับซาราเนะก่อน"
  "อืมแล้วเจอกัน"
             เหอซาราเนะงานเข้าอีกละแต่ตัวเราเองก็คิดแบบเดียวกับชูการที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่มันยังเป็บความลับกับคนบางกลุ่ม และการประชุมเองก็เสี่ยงมากเกินไปเพราะคนที่เข้าประชุมส่วนมากคือผู้มีอำนาจและพวกนักวิจัยของแต่ละโรงเรียนและกองทัพ ยิ่งเป็นการค้นพบสายพันธ์ใหม่ ตัวตนของพวกเรามีคนรู้แค่นักเรียนปัจจุบันกับอาจารย์เอาเถอะระวังไว้ก่อนดีกว่ามีแก้ปัญหาแล้วมาแก้ทีหลัง
  "ไงซาราเนะไหวไหม"
  "พอไหวคะ"
  "ฉันเองต้องเอางานมาโยนให้เธอ"
  "ไม่เป็นไรคะ ฉันเองก็คิดเรื่องอยู่เหมือนกัน"
  "เด็กดีๆ ขอบใจที่เป็นห่วงเรื่องพวกเรา"
  "ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันนิคะ"
  "เอากาแฟร์ไหมเดียวชงให้"
  "ขอเป็นโกโก้แล้วกันค่ะ"
            ซาราเนะเป็นเด็กที่ดีนะแถมมีความคิดความอ่านแบบผู้ใหญ่และมีความรอบคอบมากกว่าผู้ใหญ่สมัยนี้บางคนซะอีก คืนนี้คงต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอหน่อยละ 
 แอ๊ดดดด...ติง
         กลับมาแล้ววววว
  "ไงสภาพมอมแมมมาเลยนะ"
  "ก็โอเคละ"
  "แล้วไปทำไรมาพรุ้งนี้ค่อยคุยกันขอไปนอนก่อน"
  "ไปอ้าบน้ำก่อนเลยไม่งั้นไม่ให้นอนด้วยนะ"
  "ใจร้ายๆจริงๆนะเธอ"
  ""
             กลับมาสภาพเหมือนลูกหมาไปวิ้งลุยโคลน คงจะให้ไปนอนบนที่ละเหอ ไปทำอะไรมานะถามก็บอกพรุ้งนี้ค่อยคุยชั้งๆเถอะ ไปดูซาราเนะก่อนละกัน
             โถ้เด็กเอ้ยเด็กหลับซะละ ยังไม่ทันเก็บเอกสารให้เรียบร้อยก็หลับซะก่อนคงต้องอุ้มไปส่งที่เตียงละ อึบ.. โอ้ยตัวหนักเหมือนกันนะเนีย  น้ำหนักไอลูกมะพร้าวสองลุกนี้แน่ๆคงปวดหลังหน้าดู  เอาละห่มผ้าห่มให้เธอก่อนละ เราเองก็ต้องไปนอนละเหมือนกัน โอ๊ะ
  "มาม๊าขาอยู่กับหนูก่อน"
           ละเมอหลอเนีย ละเมอถึงแม่ขี่อ้อนซะด้วย ที่เธอดึงแขนเราไว้คงคิดว่าเราเป็นคุณแม่เธอ  เอ๊ะ..เอ๊ะ..เอ๋ นี้เธอกำลังทำอะไรซาราเนะถอดเสื้อผ้าทำไม เราไปดีกว่าเดียวจะยุ้ง โอ้ยเธอกระชากแขนเราแรงไปไหมแย่ละสิเธอดึงเราเข้าไปกอด ฉันจะตายเพราะลุกมะพร้าวของซาราเนะมาอุดจมูกหายใจไม่ตายไหมเนียคืนนี้คงต้องนอนที่นี้ละกัน
     เช้าต่อมา
  "แสบตาจังเลย"
  "แสบตาสิ9โมงกว่าแล้วนะ"
  "เอ๋พี่ฟูกะมานอนอยู่นี้ได้ไงคะ"
  "มีเด็กคนนึงนอนละเมอถึงแม่แล้วดึงฉันไว้"
  "ขอโทษค้าาาา"
  "ขอโทษแล้วเลิกกอดฉันได้ยังแล้วเอาหน้าอกเะอออกจากหน้าพี่ด้วย"
  "อุ้ย"
  "ไม่เป็นไรมันนุ้มนิ้มดีหนักไหมนะ"
  "ก็นิดหน่อย"
  "ไปอาบน้ำเดียวไปประชุมสาย"
  "ลืมไปเลยขอตัวก่อนนะคะ"
             หืมน่ารักดีจริงๆ จากที่ได้นอนกับเธอในฐานะหมอนข้างจากรูปร่างของเธอแล้วต้องเป็นแม่ที่ดีแน่และคงคลอดลูกง่ายแน่ๆ เออนี้ฉันคงอาการหนักละสินะคิดอะไรแปลกๆ
                ติดตามตอนต่อไป