สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

          วันนี้ผมถูกยัยเตี้ยฟูกะไล่ให้ไปซื้อของแต่เช้าดูจากลิสของแล้วเหมือนกับจะไล่ให้เราออกจากบ้านมามากกว่าเอาเถอะยังไงเรื่องในบ้านก็ยังมีคนอื่นช่วย
             มุมฟูกะ
         หาวิธีไล่ตานั้นออกจากบ้านได้ซักทีหวังว่าคงไม่สงสัยอะไรนะ ไปจัดการห้องนอนเพราะยังไงเด็กคนนั้นมาแน่นอน แย่ละสิเตียงเล็กไปคงต้องเนรเทศชุไปนอนห้องนอนรับแขกละสินะ ไปขอให้ริทสึ กับหัวหน้าช่วยดีกว่า
  "หัวหน้าริทสิกับอายาเมะละค่ะ"
  "อยู่ที่คลินิก น่ะเดียวฉันจะตามไปพอดีมีอะไรรึป่าวฟูกะ"
  "รบกวนตามริทจังกลับมาทีค่ะ มีเรื่องจะให้ช่วยละหัวหน้าอยู่ก่อนด้วย"
  "ได้สิ แล้วเรื่องอะไรจะให้ช่วย"
  "ย้ายของชูไปห้องนอนแขกค่ะ"
  "ทำไมล่ะ"
  "จะมีคนมานอนแทน"
  "ผู้ชาย?"
  "ไม่ค่ะ"
  "ผู้หญิงสินะสวยไหม"
  "น่ารักมากกว่า"
  "กินได้ไหม"
  "ไม่ค่ะ คนห้าม"
  "งก"
  "ไม่งกค่ะสงสารเธอมากกว่า"
  "จ้าา จ้าา เดียวโทรริทสึแปบ"
          25นาทีผ่านไป
      ดีนะได้หัวหน้ากับริทสึมาช่วยตานั้นเก็บอะไรเต็มไปหมดเลย ซุกไปเรื่อยก็นะนิสัยผู้ชายเอาง่ายไว้ก่อนเดื่อดร้อนแม่บ้านอย่างเรา จะว่าไปเราก็แทบไม่ได้ทำความสะอาดบ้านเลยนิแหๆ เสร็จะ
  "ขอบคุณมากริทจัง หัวหน้า"
  "ไม่เป็นไรขี่เกียจเฝ้าคลินิกพอดีนะ"
  "ริทสึคืนนี้ต้องถูกลงโทษ"
  "อะไรกันกิงไหงงั้นล่ะ"
  "ข้อหาหนีไม่เฝ้าคลินิก"
  "หัวหน้ารบกวนอย่าเสียงดังละคืนนี้ เอาแค่พอเหมาะพอควรละ"
  "โหยฟูกะนึกว่าจะห้ามช่วยกันไหงขอให้เบาเสียงแทน"
  ".........."
  "ไม่ต้องเงียบเลยฟูกะ"
  "ไม่ต้องอ้อนฟูกะช่วยเลย"
         หัวหน้ากับริทจังกับอายาเมะก็ยังรักกันสามคนดี ลงไปเตรียมชาซักพักแขกของเราคงจะมาแล้ว
    ติงต่องงงงงงงงง
           อะมาแล้วสินะ เที้ยงจะบ่ายละหลอ "ค้าๆกำลังไปเปิดให้ค่ะ" พอเปิดประตูออกไปก็มีแขก3คนมาที่บ้าน "เข้ามาก่อนค่ะ" 3คนนั้นมีซาราแนะและพ่อแม่ของเธอ ฉันพาพ่อแม่ซาราเนะไปที่ห้องรับแขก และขอตัวพาซาราแนะไปที่ห้องพัก
  "ซาราเนะ นี้ห้องนอนเธอนะ"
  "ค่ะ แต่เหมือนมีคนนอนอยู่แล้วนะคะ"
  "ฉันเองละ"
  "แล้วคุณชูละคะ"
  "ส่งไปนอนห้องนอนรับแขกแล้วละ ฉันลงไปคุยกับพ่อแม่เธอก่อนนะ จัดของให้เสร็จก่อนมื้อเย็นละ"
  "ค่ะ"
          ดีที่ตานั้นยังไม่กลับ ท่าทางฝั่งซาราเนะจะไม่มีปัญหาสินะ ปัญหาน่าจะทางเรามากกว่าคงต้องคุยกับลูกเย็นนี้สินะ
  "ชาค่ะ"
  "ขอบคุณนะคะ คุณฟูกะสินะฝากเด็กคนนั้นด้วยนะค่ะ"
  "ค่ะ ฉันจะดูแลเด็กคนนั้นให้ดีที่สุด แต่ดูท่าทางสามีคุณจะไม่ค่อยเห็นด้วยสินะ"
  "........"
  "นิดหน่อยค่ะสามีฉันคอนข้างขัดค้านเรื่อง"
  "มิน่าถึงนั้งเงียบ ไม่แม้แต่จะมองหน้าฉันตอนนี้ รู้บ้างรึป่าวเด็กคนกำลังคิดมากเรื่องคุณอยู่รู้ไหม"
  "คุณค่ะคุยกันแล้วเรื่องนี้ลูกเป็นคนตัดสินใจเองเราก็อยู่ด้วย ตอนนั้น"
  "ชิ ถ้าคุณแม่ไม่ไปพูดกรอกหูลุกแต่เด็กก็คงไม่ตัดสินใจแบบนี้หลอกคุณ และดูสิมาอยู่ถามกลางฟูงตัวประหลาดแบบนี้"
     ตุมมมม มมม
  "พูดอะไรให้เกียตกันนิดนึงนะ เป็นอย่างงี้ฉันก็อายุพอพอกับแม่คุณนะ"
  "ละจริงไม่ใช่หลอที่พวกคุณมันตัวประหลาดไม่งั้นก็ตายไปนานแล้ว"
  "ก็ที่ฉันเลือกมาเป็นแบบนี้ ก็เพื่อให้เด็ก ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำอย่างนายได้เกิดมาด่าฉันอยู่นี้ไง"
  ".........."
  "คุณฟูกะขอโทษแทนสามีด้วย"
  "ชั้งเถอะ พวกเราอย่าทะเลาะกันให้ซาราเนะ ต้องกังวลไปมากกว่านี้เลย"
  "งั้นฉันกับสามีขอตัวกลับก่อน เออไม่ต้องส่งนะค่ะไปดูเด็กคนนั้นก่อนค่ะเธอคงจะได้ยิน"
         หลังจากพ่อแม่ของซาราเนะออกจากบ้านไปฉันก็เดินขึ้นมาชั้น2เจอซาราเนะ ก้มหน้าลื้อของออกจากกระเป๋าอยู่ ฉันเดินเข้าข้างหลังเธอแล้วโอบกอดเธอพร้อมเอามือลูบหัว ตอนนั้นเธอได้ปล่อยน้ำตาที่พยายามอัดอั้นเอาไว้ออกมา
  "โอ๋ๆ เด็กดีปล่อยมันออกมา ปล่อยออกมาให้หมดอย่าเก็บเอาไว้"
  "......."
  "ดีแล้วเรื่องพวกนี้ฉันจัดการเอง ฉันเลือกที่จะให้เธอมาอยู่กับฉัน"
  "ไม่เป็นไรแล้วค่ะขอบคุณนะค่ะ"
  "โอเคแล้วนะ มามาฉันช่วยจัดของเราจะลงไปช่วยกันทำอาหารเย็น"
  "ค่ะ (^_^)"
               ติดตามตอนต่อไป