สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

            เบื้องหน้าของซาโยที่มาสองนั้นเป็นร่างหญิงสาวผิวซีดเล็บยาวกำลังตะกุยแพง ร่างนั้นค่อยๆหันมามองซาโยอย่างช้าๆ มันหยุดยืนมองซาโย ก่อนที่จะพุ้งเข้ามา
  "แย่แน่ แบบนี้แย่แน่"
           ซาโยรีบดึงHalberd ออกมาตั้งรับตัวเธอนั้นตอบสนองปัดเล็บของโซว์ออกครั้งแล้วครั่งเล่า ในหัวของซาโยตอนนั้นรู้ตัวว่าตัวเองสู้ไม่ไหวที่ทำได้ก็แค่ถ่วงเวลาไปเรื้อยๆ แต่ว่าตัวเองจะทนได้นานแค่ไหนเวลาผ่านไป กว่า1ชั่วโมง
  "ชักแย่ละสิ เราเริ่มเหนื่อยแล้ว"
           ตอนตัวซาโยเริ่มแพ้แรงของโซว์แล้ว ตัวเธอถูกปัดไปกระแทกซาโประคองร่างกายยืนขึ้น ตัวเธอตอนนั้นคิดแค่ว่าต้องรอจนกว่ากำลังเสริมจะมาต้องถ่วงเวลาไว้
       ห้องไต้ดินบ้านไกล้ๆ
  "ไครมาทำเสียงดังแทวนี้"
            ร่างของชายเจ้าของเสียงบ่น พยุงตัวลุกขึ้นนั่งสีหน้าแววตาของเค้าหงุดหงิดเล็กน้อย เค้าลุกขึ้นเดินเปิดประเดินออกจากห้องมุ้งหน้าไปยังที่มาของเสียงดัง
  "เราไกล้ถึงขีดจำกัดแล้วสินะ"
  "ยัยหนูตรงนั้นน่ะ อย่าไปพยายามตามความเร็วมัน"
           ซาโยหันไปมองที่มาของเสียง เป็นร่างชายวัยรุ่นน่าจะอายุ17-18ตะโกนบอกด้วยสีหน้าแววตาที่นิ่งเฉิยเหมือนไม่ตกใจที่เห็นโซว์เลยแม้แต่นิดเดียว
  "นายรีบเข้าไปหลบในบ้านซะมันอันตลาย"
  "ฟังฉันซะ อย่าไปตามความเร็วมัน"
  "ท่าไม่ให้ตามความเร็วแล้วให้ทำไง"
  "มันโจมตีด้วยสัญชาติญานดิบของการล่าเหยื่อเท่านั้น"
  "แล้วจะให้ทำยังไงละ"
  "มองดูแล้วลอเคาเตอร์เอา"
            ซาโยพยาเคาเตอร์ตามที่ชายหนุ่มบอกแต่ทว่าร่างกายของซาโยไม่ไหวแล้ว เธอถูกเหวี่ยงไปกระแทกกับกำแพงจนสลบไป
  "ไม่ไหวสินะ แต่ดูจากท่าทางตอนที่เรามาถึงเธอก็เหนื่อยมากแล้ว คงต้องช่วยสิถือเป็นการออกกำลังกายจืนนอนละกัน"
         อะที่นี้ที่ไหน เราสลบไปตอนสู้กับโซว์นิปวดหัวจัง โอ้ยเจ็บแขนฉันเป็นอะไรป่าวเนียจำจัง
  "ฟื้นแล้วหลอยัยหนู"
  "คุณเป็นไคร แล้วเลิกฉันว่ายัยหนูซักที"
  "ปากเก่งแบบนี้คงไม่เป็นไรมากแล้วสิ"
  "แล้วมันละโซว์ละ"
  "เรียบร้อยแล้ว กำจัดไปแล้ว"
  "นายเป็นคนทำหลอ นายเป็นไครกันแน่"
  "นั้นสินะ ฉันชื่อ อาโคกิซาว่าชู" 
                                   ติดตามตอนต่อไป