สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

            เบื้องหน้าของซาโยที่มาสองนั้นเป็นร่างหญิงสาวผิวซีดเล็บยาวกำลังตะกุยแพง ร่างนั้นค่อยๆหันมามองซาโยอย่างช้าๆ มันหยุดยืนมองซาโย ก่อนที่จะพุ้งเข้ามา

  "แย่แน่ แบบนี้แย่แน่"

           ซาโยรีบดึงHalberd ออกมาตั้งรับตัวเธอนั้นตอบสนองปัดเล็บของโซว์ออกครั้งแล้วครั่งเล่า ในหัวของซาโยตอนนั้นรู้ตัวว่าตัวเองสู้ไม่ไหวที่ทำได้ก็แค่ถ่วงเวลาไปเรื้อยๆ แต่ว่าตัวเองจะทนได้นานแค่ไหนเวลาผ่านไป กว่า1ชั่วโมง

  "ชักแย่ละสิ เราเริ่มเหนื่อยแล้ว"

           ตอนตัวซาโยเริ่มแพ้แรงของโซว์แล้ว ตัวเธอถูกปัดไปกระแทกซาโประคองร่างกายยืนขึ้น ตัวเธอตอนนั้นคิดแค่ว่าต้องรอจนกว่ากำลังเสริมจะมาต้องถ่วงเวลาไว้

       ห้องไต้ดินบ้านไกล้ๆ

  "ไครมาทำเสียงดังแทวนี้"

            ร่างของชายเจ้าของเสียงบ่น พยุงตัวลุกขึ้นนั่งสีหน้าแววตาของเค้าหงุดหงิดเล็กน้อย เค้าลุกขึ้นเดินเปิดประเดินออกจากห้องมุ้งหน้าไปยังที่มาของเสียงดัง

  "เราไกล้ถึงขีดจำกัดแล้วสินะ"

  "ยัยหนูตรงนั้นน่ะ อย่าไปพยายามตามความเร็วมัน"

           ซาโยหันไปมองที่มาของเสียง เป็นร่างชายวัยรุ่นน่าจะอายุ17-18ตะโกนบอกด้วยสีหน้าแววตาที่นิ่งเฉิยเหมือนไม่ตกใจที่เห็นโซว์เลยแม้แต่นิดเดียว

  "นายรีบเข้าไปหลบในบ้านซะมันอันตลาย"

  "ฟังฉันซะ อย่าไปตามความเร็วมัน"

  "ท่าไม่ให้ตามความเร็วแล้วให้ทำไง"

  "มันโจมตีด้วยสัญชาติญานดิบของการล่าเหยื่อเท่านั้น"

  "แล้วจะให้ทำยังไงละ"

  "มองดูแล้วลอเคาเตอร์เอา"

            ซาโยพยาเคาเตอร์ตามที่ชายหนุ่มบอกแต่ทว่าร่างกายของซาโยไม่ไหวแล้ว เธอถูกเหวี่ยงไปกระแทกกับกำแพงจนสลบไป

  "ไม่ไหวสินะ แต่ดูจากท่าทางตอนที่เรามาถึงเธอก็เหนื่อยมากแล้ว คงต้องช่วยสิถือเป็นการออกกำลังกายจืนนอนละกัน"

         อะที่นี้ที่ไหน เราสลบไปตอนสู้กับโซว์นิปวดหัวจัง โอ้ยเจ็บแขนฉันเป็นอะไรป่าวเนียจำจัง

  "ฟื้นแล้วหลอยัยหนู"

  "คุณเป็นไคร แล้วเลิกฉันว่ายัยหนูซักที"

  "ปากเก่งแบบนี้คงไม่เป็นไรมากแล้วสิ"

  "แล้วมันละโซว์ละ"

  "เรียบร้อยแล้ว กำจัดไปแล้ว"

  "นายเป็นคนทำหลอ นายเป็นไครกันแน่"

  "นั้นสินะ ฉันชื่อ อาโคกิซาว่าชู" 

                                   ติดตามตอนต่อไป