สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

     แจ้งการเปลี่ยนแปลงก่อนเริ่มเรื่อง จะออเปลี่ยนชื่อดาบที่พระเอกจากElectricity Blade เป็นKatana Pa เพื่อคนนึกภาพไม่ออกรองไปหาดูในเน็ตเนอร์

             หลังจากการต่อสู้กับนักเรียนของรัสเซีย 2 วัน เหตุการในacademyกลับมาวงบเป็นปกติและวันนี้เป็นวันที่จากรัสเซียจะกลับประเทศของตัวเอง ณ ลานจอดรถ

        ผมที่มาตรวจสอบรถของนักเรียนรัสเซียให้ก่อนพวกเธอกลับ ผมเองตอนนี้ไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเกลียดอะไรในพวกเค้าอีกแล้ว เอ๊ะนั้นมันหัวหน้านักเรียนรัสเซีย เธอกำลังมาหาเรามีอะไรรึป่าว

  "ทำอะไรอยู่ นาย..เออ..."

  "ชู ...."

  "ช ช ช ชุ"

  "ชูชชชชชชช"

  "ชู"

  "อ่าหะ มีอะไรรึป่าว"

  "ฉันแค่จะถามนาย ชู"

  "ว่ามา"

  "นายสนใจจะแต่งงานกับฉันไหมและย้ายไปอยู่ที่รัสเซียกับฉัน"

  "ผมจะแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อได้ยังไง"

  "นั้นสิฉันยังไม่ได้เนะนำตัวเลยนิ ฉันเฟริเซีย สตาร์นอฟ"

  "ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมขอถามทำไมถึงได้มาขอให้ผมแต่งงานด้วย"

  "นายนะแข็งแกร่ง แกร่งเกินกว่าไครทุกคนที่ฉันเจอมา ดูแล้วใช้ทหารทั้งกองทัพก็คงเอาไม่อยู่ แววตาตอนสุดท้ายที่สูกับพวกเราเป็นแววตาที่แสดงถึงประสบการณ์"

  "งั้นหลอแต่ก็ขอโทษผมแต่งงาน นี้ไงแหวนผมแค่ไม่ได้ใส่อยู่เท่านั้นเอง"

  "เสียดายจังแต่อันที่จริงฉันไม่ถือหลอก"

  "ผมทรยศยัยนั้นไม่ได้หลอก"

         ตลอดเวลาที่ผมทำงานเธอตามตื้อผมตลอดเวลาจนเหมือนว่าเธอล้อเล่น ผ่านไป2วันจากนนั้นพวกเธอก็กลับประเทศแต่ก่อนกลับเธอมาทิ้งระเบิดใส่บ้านผมนี้สิ ด้วยการเดินมาหอมแก้มก่อนกลับท่ามกลางสายตานักเรียนของacademy กลับมาบ้านฟูกะงอลผมใหญ่เลยซวยจริงๆ แต่ยังดีที่ง้อได้หลังจากนั้น5วันโรงเรียนก็ปิดเทิม

  "ซาโยไปเก็บของเราจะไปสถานที่ฝึกสุดท้าย"

  "เราจะไปที่ไหนกันอาจารย์"

  "เดียวก็รู้เอง ไปจัดการไวไว"

           ผมกับฟูกะพาเธอขึ้นรถไฟไปที่ภาคเหนือของประเทศ ไปพบกับครอบครัว ครอบครัวนึงพวกเค้าเป็นเจ้าของที่ดินเที่เราจะให้ซาโยไปฝึก

      ติงตองงงงงงงงง

  "ครับๆมาแล้วครับ มาหาไครครับ"

  "คุณโฮโซอยุ่ไหมครับ

  "มีอะไรกับคุณพ่อหลอครับ"

  "รบกวนบอกเค้าว่าคนตระกูลวาราดีม่า มาขอพบ"

  "เชิญข้ามรอที่ห้องรับแขก เดียวจะไปบอกคุณพ่อให้รอซักครู่"

          หลังจากเรานั่งรอผ่านไปไม่นาน ผู้ชายที่มาเปิดประตูให้เราก็เข็นรถเข็นของชายชราคนนนั้งมาหาพวกเรา ชายชราจ้องมองผมแล้วดวงตาก็เบิกกว้าง

  "แกไปตรวจสอบความเรียบร้อยของป่าให้พ่อทีเดียวจะมีคนเข้าไป"

  "ได้ครับคุณพ่อ"

          หลังจากชายคนที่เปิดประตูบ้านออกไป ชายชราคนนั้นก็เข็นรถตัวเองมาที่ว่างของโต๊ะรับแขก

  "ผมไม่คิดเลยว่าจะได้เจอพวกคุณอีกครั้งนะครับ หลังจากที่ได้พบกับคุณเมื่อตอนเด็กๆ"

  "เจ้าหนูตัวเล็กตอนนั้น แก่ลงมากแล้วนะ"

  "ผมนะมันไม้ไกล้ฝั่งแล้ว ไม่เหมือนกับพวกคุรที่กาลเวลาทอดทิ้งไปแล้ว"

  "นั้นสินะ ฉันมีเรื่องจะรบกวนนาย แต่เหมือนนายจะรู้อยู่แล้วเจ้าหนูโฮโซ"

  "ครับผมคุณพ่อเคยสั่งไว้แล้วครับเรื่อการมาของคุณ"

  "แล้วสวนนั้นเป็นไงบ้าง"

  "ก็ยังเหมือนแต่ก่อนครับ ดูแล้วจะอุดมสมบูรณ์กว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำ"

  "นานมากแล้วนะที่ฉันมาฝึกที่นั้น"

  "รอบนี้คุณจะมาฝึกหลอครับ"

  "ป่าวพาลูกศิษย์มากฝึก คงจะเป็นคนสุดท้ายแล้วละที่มาฝึกที่นี้"

  "งั้นหลอครับไปเถอะ เดียวผมเรียกลูกสะไภ้ให้มาเข็นรถ"

  "ไม่เป็นไรให้ยัยนี้เข็นไปให้ก็ได้ ฟูกะเข็นรถไห้โฮโซที"

  "รบกวนด้วยครับ"

             ระหว่างทางที่เดินไปทางเข้าป่า ซาโยมองผมแปลกๆ ตั้งแต่คุยกับโอโซแล้วคงเพราะด้วยรุปแบบคำพูดของผมกับโฮโซเหมือนผู้ไหญ่คุยกับเด้กทั้งที่ดูแล้วผมอายุน้อยกว่าแน่นอน แต่ตอนที่เดินมาถึงผมได้เจอกับคนที่ไม่คาดฝันลูกชายของโฮโซเนะนำคน คนนั้นว่าเป็นคนเฝ้าและคอยดูและป่านี้ ผมเดินไปหาซาโยะ

  "เอาละทีนี้คือที่ ที่เธอต้องเข้าฝึกเป็นเวลา10วันเต็ม"

  "บอกวิธีฝึกมาเลยอาจารย์"

  "เออจะว่ายังไงดีละ ........."

         ผมพูดไม่ออกด้วยการฝึกนี้น่าอายมากสำหรับผู้หญิง แล้วเธอถามด้วยหน้าตาที่ยิ้มและแววตาที่เป็นประกายทำเอาพูดไม่ออก ผมถอนหายใจยาวๆ

  "ฝังนะซาโย เธอจะต้องเข้าไปใช้ชีวิตในป่านั้นโดยเอาไปแค่katana paW

  "รับทราบงั้นขอตัวไปละค้าาาา"

       ผมเดินไปขว้าไหล่ของเธอเอาไว้ แล้วดึงกลับมาเธอทำหน้าตาสงสัย

  "คำว่าเอาไปแค่ katana คือแค่นั้นจริงๆเสื้อผ้าก็ห้ามนะซาโย

  "เอ๋...... ทำไมแล้วจะให้เข้าปทิ้งแก้ผ้าแบบนั้น"

  "ตอนเข้าไปใส่แล้วฟูกะจะเข้าไปด้วยเพื่อเอาเสื้อผ้าออก"

  "ใส่ไว้ไม่ได้หลออาจารย์ มันน่าอายนะ"

  "การฝึกนี้เพื่อให้เธอเคยชินกับธรรมชาติและรับรู้ถึงจิตสัมผัสของมัน และเมื่อเธอชินกับมันเวลาที่ไปนอกกำแพงเธอจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของพวกมันได้ง่ายขึ้น"

  "แต่ท่าแบบนั้นไม่ต้องถอดเสื้อผ้าก็ได้นี้ค่ะ"

  "ให้ผิวได้สัมผัสกับหินไม้และต้นหญ้า"

  "ค้าาาาาา"

           ซาโยและฟูกะเดินเข้าป่าไป โฮโซชวนให้ผมกลับไปรอที่บ้านกับเค้าแต่ ขอที่จะอยู่รอที่นี้และ แต่ป่าวเลยที่จริงผมอยากจะคุยกับคนเฝ้าป่า

  "ไม่ได้พบกันนานนะครับ อสูรจักพรรดินิรันดร์ "

                                        ติดตามตอนต่อไป