ผมน่ะไม่ใช่ผู้กล้าแต่เเป็นหัวหน้าต่างหาก

ทั้งที่คิดว่าจะได้นั้งพักสบาย ๆจนกว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาแล้วแท้ ๆแต่แล้วความคิดนั้นก็ถูกทำลายไปโดบกลุ่มคนชุดดำที่อยู่ดี ๆก็โผล่ออกมาแถมแค่มองก็รู้แล้วว่าไม่ใช่ชาวบ้านปกติเหมือนรอบที่แล้ว
 
“พวกคุณเป็นเจ้าของงูตัวนี้หรอครับ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆครับที่ต้องฆ่ามัน”
 
(ส่งผู้หญิงคนนั้นมาซะ)
 
ศัตรูสินะ และก็น่าจะเป็นต้นเหตุของงูตัวนี้ด้วย
 
<รอบนี้ไหวมั้ยพึ่งจะสู้เสร็จมานะ>เอเลเนียที่ยังไม่รู้ขีดจำกัดของเซซิลในตอนนี้ก็เลยถามออกไปตรง ๆ
 
“ถ้าเกิดว่ามีพวกซุ่มโจมตีอยู่อีกก็คงจะลำบาก แต่ถ้ามีเท่าที่เห็นนี่ละก็ไม่เป็นไร”
 
“แหม่ ๆพี่ชาย ลักพาตัวสาวน้อยตอนนอนนี่ รสนิยมแย่จริง ๆเลยนะครับ”ด้วยคำพูดประกอบกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเข้าจึงทำให้อีกฝ่ายตัดสิ้นใจอะไรบางอย่างง่ายขึ้น
 
กลุ่มคน12คนมองกันและกันผยักหน้าแล้วทุกคนก็จ้องมองเซซิล ทุกคนตัดสินใจที่จะปิดปากของเขาลงซะ เป็นการฆ่าเพื่อปิดปากตามความหมายของมันมัน
 
แต่ก่อนที่พวกเขาจะได้เคลื่อนไหวเซซิ]ที่รู้ได้ถึงความต้องการของพวกเขาก็ได้เริ่มเคลื่อนไหว เขาพุ่งเข้าไปตรงหน้าของคนที่พูดกับเมื้อครู่แล้วชกใส่ท้องของชายคนนั้นร่างของชายคนนั้นถูกแรงหมัดส่งไปข้างหลังอย่างแรงคนอื่นที่อยู่ด้านหลังก็โดนลูกหลงไป2-3คนแต่ก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรกันมาก
 
“ถ้าไม่อยากคุยละก็เอาไว้หลังจบเรื่องนี้ผมจะถามใหม่ก็แล้วกัน แต่การที่คุณมากวนเวลาพักของผมและมันก็ทำให้ผมอารมย์ไม่ดีละ เพราะงั้นถ้าพวกคุณสัญญาที่จะยอมแพ้แล้วนั้งเฉย ๆผมจะไม่ทำอะไรพวกคุณเหมือนกันดีใช่มั้ยละไม่ต้องเจ็บตัวด้วย”
 
ฝ่ายตรงข้ามดูเหมือนจะไม่สนใจข้อเสนอของเซซิลแล้วเตรียมต่อสู้เต็มรูปแบบ ยกเว้นคนที่โดนเซซิลต่อยแม้แต่2คนที่ถูกลูกหลงก็หยิบอาวุธออกมาแล้ว
 
“ถ้าเลือกแล้วละก็ ต่อจากนี้จะไม่มีการหยุดกลางทางแล้วนะ”
 
พอผมพูดจบสองคนที่ใช่ดาบ2มือขนาดใหญ่ก็วิ่งเข้ามาหาผม โดยที่นักเวท3คนร่ายเวทอยู่ด้านหลังและมีนักดาบที่เหลือคอยป้องกันเป็นรูปแบบที่สร้างแรงกดดันไม่น้อย แต่
 
ตูมมม!
เซซิลเบี่ยงตัวเล็กน้อยเพื่อหลบดาบเล่มยักษ์ที่ฟันลงมาจากนั้นก็เตะสวนกลับไปแน่นอนว่าไม่มีทางที่ชายคนนั้นจะปัดป้องจึงโดนลูกเตะเข้าไปเต็ม ๆร่างถูกส่งลอยออกไปตามแรงเตะ ถึงจะใช่เวลาไปชั่วอึดใจเดียวแต่ก็มากพอที่นักนาบอีกคนเข้ามาในระยะแล้วฟันใส่เซซิล เขากระโดดถอยหลังออกมาจากระยะดาบเพื่อหลบแล้วพุ่งเข้าไปคว้าดาบของชายคนแรกเอาไว้แล้วเหวี่ยงเป็นแนวนอนใส่ชายคนที่2ถึงการโจมตีนี้จะไม่สามารถทำอัตรายถึงชีวิตแต่ก็ส่งเค้าลอยไปไกล แต่นี้ยังแค่พึ่งเริ่มขึ้นเท่านั้นลูกไฟเวทได้พุ่งตรงมายังเซซิลการโจมตีที่ต่อเนื่องโดยเว้นระยะห่างของศัตรูเอาไว้ค่อนข้างน่าลำคาญเลยทีเดียว แต่ว่า เซซิลใช้ดาบยักษ์ในมือป็องกันเอาไว้ได้ จากนั้นก็ปาดาบยักษ์ไปกลางวงนักเวทและนักดาบทำให้รูปขบวนแตกออกก่อนที่จะส่งร่างตัวเองตามเข้าไป
 
ย๊ากกกก
 
นักดาบ3ที่คอยปกป้ปองนักเวทอยู่นั้นเข้ามาฟัน จาก3ทิศเซซิล ที่เห็นดังนั้นก็ได้จึงใช้ไหล่กระแทกใส่คนที่อยู่ทางขวาทำให้ชายคนนั้นเสียหลักแล้วทำการใช้มือซ้ายป้องกันอีกคนไว้เขาไม่ได้ใช้แขนรับดาบแต่เป็นข้อมือของชายคนนั้นทำให้ไม่สามารถฟันดาบลงมาได้เนื่องการถูกหยุดเอาไว้แต่นั้นก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้เซซิลได้จับข้อมือของชายคนนั้นบิดแล้วกระชากเข้ามาหาตัวเองแล้วชกออกไป
 
ผลั่ก! อั่ก! เคล้ง!
 
พร้อมแย่งดาบออกมาจากมือชายคนนั้นแล้วรับดาบของชายคนที่3 ถึงแม้จะต้องใช้เวลาในการอธิบายแต่มันเกิดขึ้นรวดเร็วมาก
 
(แก เป็นใครกันแน่ไอหนู)
 
“อยากคุยตอนนี้นี่ช้าไปหน่อยนะครับ เพราะผมบอกไปแล้วไงว่าจะไม่หยุดจนกว่าจะจบ”
 
ย๊าาา
เคล้ง!
 
เซซิลปัดดาบของชายคนนั้นออกไปแล้วถอยไปตั้งหลัก
 
(ไอหนู คงไม่ได้คิดจริง ๆสินะว่าจะชนะพวกเราได้น่ะ)
 
“เรื่องนั้นไม่ได้คิดไว้หรอก และจนกว่าจะจบก็ไม่มีทางรู้หรอก”ใช่ไม่ได้คิดว่าจะชนะได้หรือไม่ได้ทางเลือกมีแค่สู้หรือไม่สู้เท่านั้นเอง
 
(ถ้าอย่างนั้นฉันจะแสดงให้แกดูเองเจ้าหนู ฉันยอมรับเลยว่าแกเก่งใช่ได้แต่แกใช้ได้แต่การเคลื่อนไหวพื้นฐานเท่านั้นสินะถึงจะเร็วและทรงพลังแค่ไหนก็เป็นแค่การเคลื่อนไหวธรรมดาเท่านั้น)
 
เหหหห แบบนี้นี่เอง
 
(ฉันจะแสดงให้นายดูขั้นต่อไปของวิชาดาบของฉัน)ทันทีที่พูดจบชายคนนั้นก็ยกดาบขึ้นเหนือหัว ดาบของเขาส่องแสงสีแดงออกมาดูเหมือนพลังเองก็เพิ่มขึ้นด้วย
 
“นี่เอเลเนียเธอรู้จักของแบบนั้นรึป่าว”
 
[ไม่หรอก นักดาบในตอนนั้นจะฝึกฝนดาบจนดึงพลังของดาบออกมาได้เอง แต่เท่าที่เห็นหมอนั้นใช่เวทเพื่อที่จะใช้ทักษะดาบมากกว่า]
 
“ถ้าแบบนั้นดาบที่เสริมเวทก็น่าจะแข๊งแกร่งกว่าสินะ”
 
[ไม่หรอกถ้าฝึกไปจนถึงขั้นสูงแล้ววิชาดาบธรรมดา ๆก็มีพลังพอ ๆกับเวทแล้วแต่กลับไม่ต้องใช้พลังเวทเลย นายคิดว่าแบบไหนดีกว่ากันละ]
 
“แบบแรกแน่นอนอยู่แล้ว พลังทำลายเท่ากันแต่ใช้เพียงแค่ทักษะที่ฝึกมาเท่านั้น นั่นหมายความว่าพลังเวทที่มีสามารถใช้เป็นพลังงานสำรองได้”
 
[ถูกต้องแล้ว แต่เวทใหญ่ ๆของนักเวทชั้นสูงเองก็ได้เปรียบในสงครามใหญ่ๆเหมือนกัน]
 
“เรื่องเวทเอาไว้ที่หลังแล้วกันยังไงตอนนี้ก็ใช้ไม่ได้ ขอบคณมาก”
 
[ฮึฮึ ในที่สุดเจ้าก็รู้ถึงภูมิปัญญาของเทพธิดาอย่างเราแล้วสินะ55555]
 
“คร้าบบ คร้าบบ”ดูเหมือนเจ้าตัวจะภูมิใจมากเลย แต่ก็เป็นความจริงที่ช่วยได้มาก ขั้นต่อไปของวิชาดาบของชั้น
 
[ความจริงตามแผนการจะต้องไม่ทำอะไรรุนแรงมากไป ไม่งั้นจะเสียแผนเอาได้แต่การที่นานปรากฎตัวออกมาทำให้แผนผิดเพี้ยนไปหมดก็เป็นเรื่องที่่วยไม่ได้ละนะ ตายไปอย่างสงบซะเถอะด้วยท่านี้]
 
เซซิลเิงหลังจากที่ได้พูดคุยกับเอเลเนียทำให้ได้ความคิดใหม่ในเมื่อนักดาบเมื่อก่อนเองก็ไม่จำเป็นต้องใช่เวทเพื่อที่จะปลดปล่อยพลังออกมา ตัวเขาเองที่ตอนนี้ใช้เวทไม่ได้ก็มีทางที่จะเดินไปได้แค่ทางเดียว เซซิลตั้งดาบไว้ข้างซ้า่ยของลำตัวในท่าชักดาบค้างเอาไว้ตั้งสมาธิไปที่ดาบ พลังแปลก ๆที่มองไม่เห็นถูกปล่อยออกมาจากดาบ เป็นพลังดีดูเบาบางแต่ทรงพลัง
 
“ถ้าใช้ท่าพื้นฐานสู้ไม่ได้ ก็คิดท่าใหม่ขึ้นมาซะ ถึงจะไม่คิดว่าจะทำได้ก็เถอะแต่เหมือนจะได้ผลละ”
 
<ใช้ได้เลยนิทั้งที่พึ่งจะลองครั้งแรกแต่ผลก็ออกมาใช้ได้เลย ดูเหมือนจะทรงพลังกว่าของอีกฝ่ายด้วย>
 
ไม่รู้ว่าผลจะออกมาแบบไหนกันนะ
 
“ลุง ถ้าเกิดไม่หนีละก็คราวนี้อาจจะตายก็ได้นะ เพราะพวกลุงคิดจะฆ่าผมดังนั้นจะไม่ออมมือหรอกนะ”ว่าไปนั้นความจริงยังไม่รู้ว่าจะชนะรึป่าวเลยด้วยซ้ำ
 
(ตายซะ! ดาบกรงเล็บหมีเกราะ)
 
ชายคนนั้นตวัดดาบที่ถูกเสริมด้วยเวทลงมาในแนวตั้งเสียงหมีคำรามดังออกมาจากดาบพร้อมกับพลังที่ก่อตัวเป็นภาพของอุ่งมือหมีมีถูกหุ่มด้วยเกราะพุ่งตรงไปยังเซซิล
โฮกกกกก!
 
คลื่นพลังเวทที่ถูกดาบปลดปล่อยออกมาปะทะเข้ากับร่างกายกายของเซซิลส่งผลให้เสื้อผ้าของเซซิลโบกสะบัด ผ้าพันของสีแดงยาวของเข้าเองก็พลิ้วไหวราวกับสายลมสีแดง แต่ถึงอย่างนั้นในแววตาก็เขาก็ยังเต็มไปด้วยความมั่นคงไม่หวั่นไหวกับพลังที่กำลังจะปะทะเข้ากับร่างกายแม้แต่น้อย เขาพึมพัมเสียงเบากับตัวเอง
 
“เพลงดาบที่ผมสร้างขึ้นมาเองชื่อของมันคือดาบเส้นทางแห่งผู้ยิ่งใหญ่”
 
ดาบแรก สยบศัตตรู
 
เซซิลกำดาบในมือแน่นก้าวขาซ้ายออกไปฟันดาบในแนวนอนด้วยพลังที่ดึงออกมาจากดาบ
 
ตูมมมมม!
 
คลื่นพลังเบาบางที่อยู่ที่ดาบทันที่ที่ดาบถูกฟันออกไปก็พลังมหาศาลพุ้งออกมาจากตัวดาบจากที่แทบจะมองไม่เห็นก็ดูเป็นรูปร่างของคมดาบพุ่งเข้าใส่{ดาบกรงเล็บหมีเกราะ}ที่อยู่ด้านหน้าด้วยความ ไม่มีแรงปะ ไม่มีเสียงระเบิด พลังรูปร่างกรงเล็บหมีถูกตัดออกเป็นสองส่วนหายแล้วหายไปอย่างไรร่องรอย เพียงแต่ว่าดาบของเซซิลยังคงมีพลังเต็มมเปี่ยมและตรงไปยังร่างชายชุดดำ
 
ฉึบ เสียงบางอย่างถูกตัดขาดดังออกมาจากตัวชายคนนั้น
 
(ปะ...เป็นไปไม่ได้ แกไม่ได้ใช้เป็นแค่วิชาพื้นฐานงั้นหรอ)
 
“ใช่ ผมใช่ได้แค่วิชาพื้นฐานถ้าไม่ได้ลุงละก็คงยังใช่วิชาดาบนี้ไม่ได้หรอก”
 
คนรอบ ๆตกตะลึงกับคำตอบของเขามันไม่มีทางเป็นไปได้ที่เด็กคนนึงจะคิดวิชาขึ้นมาเองขนาด นักผจญภัยเก่ง ๆยังใช่วิชาที่เรียนมาเลย แต่คำตอบก็สามารถมองเห็นกับตาแล้ว
 
(อั่ก ถอยเดี่ยวนี้ ถึงจะแค่คนเดียวก็ต้องกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้ได้เจ้านี่อันตรายเกินไป ไปซะ ฉันจะหยุดมันเอาไว้เอง)
ทันทีที่คำสั่งนี้ดังออกไป คนที่ยังไม่ได้ปะทะกับเซซิลมองหน้ากันแล้วแยกกันไปคนละทาง เซซิลที่ตัดสินใจจะไล่ตามไปทันทีกลับถูกหยุดไปโดนหยุดไว้โดยกระแสพลังเวทที่กำลังไหลออกมาจากชายที่ออกคำสั่ง
 
(แกจะตามพวกของฉันไปก็ได้แต่คุณหนูตรงนั้นก็คงจะไม่รอดละนะ)
 
<ระวังนะเซซิลเจ้านั้นกำลังจะระเบิดตัวเอง รีบพาเธอหนีออกไปจากตรงนี้ก่อน>
 
เมื่อได้ยินดังนั้นเซซิลจึงเลือกที่จะปล่อยคนพวกนั้นไป แล้ววิ่งไปอุ้มผู้หญิงคนนั้นแล้วออกจากบริเวณนั้นทันที
 
ฮึก
 
<นี่ ดูเหมือนเธอจะรู้สึกตัวแล้วละ>
 
หญิงสาวที่สลบอยู่เริ่มจะรู้สึกตัวขึ้น ก็สัมผัสได้ถึงมือเล็ก ๆที่อุ้มเธออยู่ด้วยการตอบสนองตามปกติของหญิงสาวเธอจึงเริ่มดิ้นและตะโกนออกมา
 
“แกเป็นใครกันปล่อยชั้นลงเดี่ยวนี้นะ”
 
“ย..อย่าพึ่งดิ้นสิ ผมกำลังช่วยเธออยู่นะ โฮ้ย”
 
เมื่อได้ยินดังนั้นเธอเริ่มที่จะหยุดดิ้นขัดขืนแล้วมองตามเสียงที่คุยกับเธอจนได้พบกับใบหน้าเยาว์วัยที่กำลังวิ่งไปข้างหน้าอย่างตั้งใจ
 
“นายช่วยฉันไว้จากงูนั้น แล้วกำลังหนีอยู่สินะ”ผู้คุมกันสาวเมื่อใจเย็นแล้วนึกเหตุการก่อนที่จะหมดสติไปแล้วถามออกมา
 
“ไม่ เจ้างูนั้นตายไปแล้ว แต่เจ้าของงูก็ตามมา แล้วตอนนี้กำลังจะระเบิดตัวเองเพื่อช่วยให้พวกตัวเองหนีไป”เซซิลอธิบายเรื่องราวให้ฟังแบบสั้น ๆ
 
เมื่อหญิงสาวได้ยินก็มองไปทางด้านหลังของเขาทันที ตอนนี้มองไม่เห็นคน ๆนั้นแล้วแต่ก็สามารถสัมผัสได้ถึงพลังเวทที่ปั่นป่วนได้อย่างชัดเจน แต่ก่อนที่จะได้ถามต่อเสียงของเซซิลก็ดังขึ้นมา
“กลั้นหายใจไว้”
 
“เอ๊ะ”
 
ตูมมม!ทันที่ที่สิ้นเสียงเซซิลก็กระโดดลงแม่น้ำก่อนที่เสียงระเบิดจะตามมา
 
บึ้มมมมม!!!! คลืนน ~~
 
“ฮ่า โชคดีที่พลังของมันไม่ได้เยอะมาก ไม่งั้นระยะแค่นี้คงยังไม่พ้นแน่ ๆ”เซซิลปีนขึ้นมาจากแม่น้ำในสภาพเปียกปอนทั้งตัว เธอคนนั้นเองก็เช่นกัน
 
“ขอโทษที่ทำให้เปียกนะ แต่มันฉุกเฉินจริง ๆน่ะ เป็นอะไรไหม”
 
“ม...ไม่เป็นไรขอบคุณมากที่ช่วยฉันไว้ แต่ยังไงช่วยอธิบายเรื่องราวทีได้มั้ย”
 
“อื้ม ได้สิ”ผมเริ่มอธิบายตั้งแต่ตอนเจอ พวกชาวบ้านจนถึงตอนที่อุ้มเธอวิ่งหนีมาคร่าว ๆ
 
“เหมือนพวกชาวบ้านจะถูกใส่ไว้ในแผนในฐานะแพะรับบาปละนะ”
 
“เลวมาก กล้าดียังไงมาหลอกใช้พวกชาวบ้านแบบนี้ แต่ทำไมถึงได้มีคนวางแผนจ้องเล่นงานฉันละ”เธอที่ได้ฟังเรื่องราวแล้วก็ดูเหมือนจะโกรธที่พวกนั้นใช้งานพวกชาวบ้าน ดูแล้วคงจะเป็นคนทียึดมั่นในความถูกต้องเหมือนที่เห็นภายนอกละนะ
 
“พูดให้ถูกเป้าหมายจริง ๆคือคุณหนูที่มาเดินเล่นในป่ามากกว่า”
 
พอผมพูดจบสายตาที่เธอมองผมก็เปลี่ยนไป ผมพูดอะไรผิดไปรึป่าวนะแต่เธอก็เริ่มที่จะหัวเราะออกมาเหมือนเรื่องที่ผมพูดเป็นเรื่องที่ตลกที่สุดเท่าที่เธอเคยได้ยินมา
 
“ฮะ ๆๆๆ นี่...นี่นายไม่รู้จริง ๆงั้นหรอ ฮะ ๆๆ”
 
“ฮะ เฮ้หัวเราะใส่คนอื่นแบบนี้มันเสียมารยาทนะ แล้วผมก็บอกเธอไปแล้วไงว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย แค่จะหาทางไปเมืองเท่านั้นเอง”
 
“ฮะ ๆขอโทษที ๆให้ฉันแนะนำตัวก่อน ชื่อของฉันคือ มิร่า เบนเรน หรือก็คือคุณหนูที่นายพูดถึงอยู่ยังไงละ”
 
เอ๊ะ เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!