ตลกร้ายใต้สะดือ

ตอนที่ 31 ลักหลับสถานเดียว

 

        บุญกอบพยายามล้วงลึกเข้าไปในช่องว่าง แต่มันก็คับแคบเกินกว่าจะสอดมือเข้าไปได้ และถ้าจะใช้นิ้วดันบานหน้าต่างให้เปิดกว้าง ก็เป็นเรื่องที่เกินกำลัง เพราะดันติดกลอนที่ขัดอยู่ตรงกึ่งกลาง 

 

“ อืม…..ถ้าจะเปิดหน้าต่างออก จำเป็นต้องสะเดาะกลอนที่ขัดอยู่ข้างในซะก่อน แต่จะทำได้ยังไง เพราะกลอนนั้นอยู่ตรงส่วนกลางของหน้าต่าง แต่ช่องว่างอยู่ด้านล่าง นิ้วเราคงเอื้อมไปไม่ถึงแน่ ” 

          

 

         บุญกอบรู้สึกมึนงงกับปัญหาที่หนักอก ในขณะที่เขากำลังจะจนแต้ม สายตาก็เหลือบไปเห็นไม้แขวนเสื้อที่ราวตากผ้า นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเกิดประกายความคิด 

 

“ ดีล่ะ เราใช้ไอ้นั่นดีกว่า ” 

          

 

         บุญกอบหยิบไม้แขวนเสื้อขึ้นมา จากนั้นเขาก็แกะปมของมันออกและดัดให้ยืดยาวเป็นเส้นตรง เมื่อเปลี่ยนมันให้กลายเป็นลวดยาวได้สำเร็จ เขาก็ดัดส่วนปลายให้โค้งงอ เพื่อใช้ในการเกี่ยวกวัด 

 

“ หึ หึ หึ แค่นี้ไม่เกินความสามารถของกูแน่ ” บุญกอบหัวเราะหื่นๆ หลังจากนั้นก็ค่อยๆสอดลวดยาวให้ลอดช่องว่างเข้าไปอย่างช้าๆ  

          

 

         ไม้แขวนเสื้อที่ถูกดัดแปลงให้เป็นลวดยาวลอดผ่านช่องว่างเข้าไปอย่างง่ายดาย เมื่อมันเดินทางมาถึงกลอนหน้าต่างที่ถูกขัด บุญกอบก็ส่ายลวดยาวไปมา เพื่อบังคับให้ส่วนปลายที่โค้งงอเกี่ยวเข้ากับกลอนหน้าต่างโดยพลัน 

 

“ อืม…..ตรงนี้ต้องทำอย่างช้าๆและใจเย็นๆ ” 

           

 

         บุญกอบพยายามบังคับมือตัวเองไม่ให้ส่ายไปมา แต่มันก็ค่อนข้างยาก เพราะเขายังคงอาการเมาสุราอยู่เต็มทรวง ถึงกระนั้นมันก็ไม่ยากเกินความพยายาม เนื่องจากอารมณ์ส่วนใหญ่ของบุญกอบถูกชักนำด้วยตัณหาที่เร่าร้อน 

 

“ กึก…..” 

 

“ น่าน…ต้องแบบนั้น” บุญกอบแทบเฮดัง เพราะส่วนปลายที่โค้งเว้าได้เกี่ยวเข้ากับกลอนหน้าต่างเป็นที่เรียบร้อย  

          

 

         บุญกอบนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากสงบสติอารมณ์ได้บางส่วน เขาก็ค่อยๆกระตุกลวดยาวอย่างแผ่วเบา เพื่อขยับกลอนหน้าต่างให้หลุดออก มันเป็นศาสตร์และศิลป์ที่ละเอียดอ่อน ต้องเป็นคนที่มีทักษะทางด้านโจรกรรมในระดับหนึ่ง จึงจะสามารถกระทำการได้ ดังนั้นบุญกอบจึงไม่อาจทำได้ในทีแรก 

 

“ ห่าเอย….ออกแรงดึงมากเกินไป ส่วนปลายเลยหลุดจากกลอน ต้องเริ่มต้นใหม่เลย เซ็งจริงๆ ” บุญกอบสบถคำ เขาเริ่มหัวเสีย แต่สุดท้ายเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกเสียจาก….ลงมือทำใหม่ 

        

 

          บุญกอบเพียรพยายามอยู่หลายที เขาพลาดแล้วพลาดอีก พลาดแล้วพลาดอีก หลังจากที่แห้วรับประทานอยู่ประมาณชั่วโมงเศษ เขาก็ทำสำเร็จ 

 

“ แกร๊ก…” 

 

“ เย้…..กลอนหลุดออกมาแล้ว ” บุญกอบเผลอเฮดังด้วยความดีใจ แต่เมื่อรู้สึกตัวว่าควรเงียบเสียงมากกว่านี้ เขาจึงรีบเอามือปิดปากตัวเองโดยพลัน 

 

“ ซวยแล้ว เสียงดังไปรึเปล่าวะ ” 

           

 

          บุญกอบสงบนิ่ง พร้อมเหลือบมองไปรอบๆด้วยอาการหวาดระแวงตามประสาผู้กระทำผิดมือใหม่ เมื่อเห็นว่าทุกอย่างยังปลอดโปร่ง เขาก็ลงมือต่อ 

 

“ ดีล่ะ ต่อไปก็เหลือแค่…..เปิดหน้าต่างบานนี้ ” 

           

 

        เขาสอดสิบนิ้วเข้าไปในช่องว่าง จากนั้นก็ออกแรงดันอย่างช้าๆจนหน้าต่างกระจกใสแง้มออกมาทีละนิด เมื่อบานกระจกเปิดกว้างในระดับหนึ่ง เขาก็เปลี่ยนเป็นสอดสองแขนเข้าไปแทน เพื่อเพิ่มกำลังในการผลักดัน 

 

“ แอ๊ด……” 

           

 

         เสียงเปิดหน้าต่างดังแทรกความเงียบในยามค่ำคืน มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพราะบรรยากาศในตอนนี้วังเวงเกินไปจนถ้าเกิดเสียงใดๆขึ้นมา ก็จะเด่นชัดในทันที 

 

“ เป็นแบบนี้ ก็ได้แต่ภาวนาไม่ให้นังแหววมันตื่นก่อนเสร็จกิจ ” 

           

 

         ดูเหมือนว่าฟ้าจะเป็นใจให้หนุ่มอีสานร่างล่ำ เพราะสาวแหววไม่มีทีท่าตื่นจากนิทรารมณ์เลยซักนิด และเมื่อบานหน้าต่างเปิดกว้างถึงขีดสุด เขาก็หยุดมือ พร้อมปีนป่ายเข้าสู่ภายใน 

          

 

          บุญกอบมีอาการเสียศูนย์เล็กน้อยในตอนที่เขาดันกายขึ้นมานั่งบนขอบหน้าต่าง ด้วยในกายยังมีแอลกอฮอล์แทรกซึมอยู่หลายส่วน แต่เขายังหนุ่มและมีกำลังวังชาที่จัดว่าดี จึงสามารถประคองตัวจนล่วงล้ำเข้าไปในห้องพักได้สำเร็จ 

 

“ ตุบ ” 

          

 

         บังเกิดเสียงฝีเท้าดังแผ่วๆในยามที่สองเท้าของบุญกอบสัมผัสพื้นห้อง เขาปิดหน้าต่าง ก่อนหันกลับมาให้ความสนใจกับสาวสวยที่นอนแผ่หลาอยู่เบื้องหน้า 

 

“ หึ หึ หึ…..ได้เวลากินของหวานแล้ว ” 

          

 

          บุญกอบยืนค้ำอยู่เหนือร่างงามที่ขาวโพลน ดวงตาจับจ้องใบหน้าเนียนใสของหญิงสาว เขาคิดว่าสาวแหววน่าจะหลับสนิท ด้วยดวงตาหวานซึ้งปิดสนิท และเมื่อไล่สายตาลงต่ำอีกหน่อย บุญกอบก็พบกับคอเรียว เนินอกที่ขาวปานหยวก จุดสุดท้ายที่สะดุดก็คือ…..ทรวงอกอวบอิ่มซึ่งถูกซุกซ่อนอยู่ในผ้าถุงบางที่รัดแนบเนื้อ 

 

“ อื้อ…หือ ทั้งใหญ่ ทั้งขาว ทั้งเนียน สุดๆไปเลย นังแหวว ”  

            

 

         บุญกอบครางต่ำ พร้อมกลืนน้ำลายลงคอหลายเฮือกใหญ่ เขาจ้องมองทรวงอกอวบใหญ่สะท้านขึ้นลงตามจังหวะหายใจอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ก้มลงนั่งข้างๆกายเพรียวงาม จากนั้นก็เอื้อมมือไปแตะทรวงอกอวบอัดด้วยน้ำหนักมือที่ค่อนข้างเบา 

 

“ อื้อ…..” เสียงครวญเบาๆดังออกจากปากอวบอิ่มของหญิงสาว กายเพรียวบางบิดส่ายไปมาช้าๆ ใบหน้างามขมวดนิ่วลงเล็กน้อยเป็นเชิงอึดอัด 

          

 

         ทันทีที่เกิดอาการ บุญกอบก็ถอนมือออกจากการเกาะกุม เพราะเขาไม่ต้องการให้หญิงสาวตกใจตื่นในตอนนี้  

          

 

            เมื่อมือหยาบกร้านพ้นจากภูเขาไฟคู่โต ใบหน้างามก็พลันสงบลง นั่นทำให้บุญกอบถึงกลับเป่าปากออกมาด้วยความโล่งอก 

 

“ ฟู่…..ดีแล้วที่ยังไม่ตื่น เพราะยกนี้มันต้องจบด้วยการลักหลับ เหอ เหอ เหอ ” 

           

 

          หลังจากบุญกอบประกาศแผนชั่วเป็นที่เรียบร้อย เขาก็ไล่สายตาลงต่ำไปอีก คราวนี้โฟกัสของบุญกอบอยู่ที่หน้าท้องเรียบเนียนไร้ไขมัน เอวเล็กกะทัดรัด ไปบรรจบจุดสุดท้ายที่เหล่าชายปรารถนา นั่นก็คือ….แปลงนาผืนโตที่อวบอูม 

 

“ เหอ เหอ เหอ ยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมเลยนะ นังแหวว ” 

           

 

            บุญกอบพึมพำในลำคอ ดวงตาลุกวาวด้วยแรงตัณหาที่กำลังขับเคลื่อนอยู่ภายใน เขาตื่นเต้นดีใจเอามาก เพราะเเปลงนาผืนโตที่เขายลอยู่นั้น ทั้งอวบใหญ่ชนิดหนึ่งฝ่ามือโปะไม่มิด แถมยังอูมโค้งเป็นรูปหลังเต่าที่ทรงสัดส่วนสมบูรณ์ ทว่านั่นก็เป็นเพียงรูปลักษณ์ภายนอก เนื่องจากมันยังถูกปกคลุมด้วยผ้าถุงที่เบาบาง 

 

“ หึ หึ หึ แค่เห็นข้างนอก ก็ขึ้นแล้ว นี่ถ้าได้เห็นเนื้อใน จะสยิวกิ้วขนาดไหน ” 

           

 

           เขารู้สึกแข็งเกร็งที่บริเวณเป้ากางเกง คราวนี้มันปวดหนึบรุนแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เนื่องจากเมื่อตอนกลางวันเขาเจอกระตุ้นเร้าจากสาวแจ๋วมาก่อนแล้ว 

 

“ อู้ย…..คราวนี้ มันอัดแน่นกว่าทุกคราวที่ผุดผงาด เป็นเพราะเราโดนน้องแจ๋วทิ้งให้ค้างเมื่อกลางวันแน่ๆ ” 

           

 

         ด้วยความพลุ่งพล่านที่สุดแสนจะทานทน บุญกอบจึงรีบรูดซิปลงมาอย่างรวดเร็ว เพื่องัดเอาอาวุธร้ายที่แข็งเกร็งออกมา 

 

“ พึ่บ ” 

          

 

          อาวุธร้ายดีดตัวออกจากซองในทันที มันตั้งขนานพื้นโลกโดยพลัน บ่งบอกได้ถึงความพร้อมในการใช้งาน 

          

 

          สิ่งแรกที่บุญกอบอยากกระทำคือ…..ขยี้เพลงกามาใส่เรือนร่างขาวโพลนให้สมอารมณ์หมาย แต่ถ้าทำเช่นนั้น สาวแหววก็คงจะตื่นตกใจ และนั่นไม่ช่วยทำให้ภารกิจของเขาสำเร็จ 

 

“ ไม่ได้ ไม่ได้ งวดนี้ยังไงก็ต้องจบที่……การลักหลับ ” 

          

 

         เมื่อเป็นเช่นนี้ บุญกอบจึงเลือกใช้วิธีโลกสวยด้วยมือเรา เขาเอาอุ้งมือเกาะกุมที่ลำตัวของกระบอกปืนใหญ่ ปรากฏว่าเขาแทบกำมันไม่รอบ ทั้งที่เขาเองก็เป็นคนที่มือใหญ่อยู่มิใช่น้อย 

 

“ เหอ เหอ เหอ ทำไมใหญ่ได้ใหญ่ดีแบบนี้ ” 

          

 

         หลังจากที่บุญกอบนึกกระหยิ่มยิ้มย่องในความยิ่งใหญ่ของตนเอง เขาก็หันไปให้ความสนใจต่อร่างเพรียวที่ขาวเนียน ดวงตาเหลือกลานโฟกัสไปทั่วเรือนกายตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่ไม่ว่าพุ่งเป้าไปที่ใด สุดท้ายก็มาบรรจบที่บริเวณเนินนาผืนโตอยู่ดี 

 

“ โห…..นี่มันเยี่ยมไปทุกสัดส่วนเลยนะเนี่ย ทำไมไอ้โมทย์มันถึงโชคดีแบบนี้วะ ” บุญกอบพึมพำกับตนเอง อุ้งมือก็รูดท่อนลำอย่างต่อเนื่อง เพื่อบรรเทาอาการกำหนัด ส่วนสายตาก็โลมเลียไปทั่วทุกส่วนสัด 

          

 

         บุญกอบสำเร็จโทษตนเองอยู่เกือบสองนาที อารมณ์หื่นกระหายก็ทะยานถึงขีดสุดจนทำให้เขากล้าที่จะเอื้อมมือซ้ายไปลูบไล้ต้นขาขาวผ่องที่อวบอัด 

 

“ อื้อหือ….ทำไมขาวเนียนถึงเพียงนี้นะ แม่คุณเอย ขอพี่ลูบไล้ซักทีสองทีเถอะ ”

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter