ตลกร้ายใต้สะดือ

ตอนที่ 16 ไฟซ่อนเร้น

 

       สติสัมปชัญญะของบุญกอบกลับคืนมาโดยพลัน ยิ่งได้เห็นใบหน้าตายด้านที่ขาวซีดของสาวเจ้า ยิ่งทำให้สำนึกกลับสู่จิตใจจนทำให้เขานึกหลอนสาวจืดนางนี้อีกครั้ง 

 

“ เหวอ เกือบไปแล้ว เราเกือบจะคิดอะไรๆกับสาวสุดหลอนคนนี้ไปซะแล้ว ดีนะมารู้สึกตัวตอนที่เห็นใบหน้าจืดๆของเจ้าหล่อน ” 

          

 

        ในขณะที่บุญกอบนึกดีใจในโชคชะตาของตนเอง สาวขิมก็ยังคงจ้องมองมาที่ใบหน้าของหนุ่มร่างล่ำนิ่งๆ เพื่อรอฟังคำตอบแบบไม่รีบร้อนจนบุญกอบต้องรีบแก้ไขด้วยการตอบปฏิเสธแบบส่งๆ 

 

“ เออ….ไม่มีอะไรหรอก ทำต่อไปเถอะครับ ” 

           

 

        ไม่รู้ว่าสาวขิมจะแปลกใจอยู่อีกหรือไม่ เพราะใบหน้าเธอยังคงนิ่งแบบคนอารมณ์เดียว แต่ไม่นานนัก เธอก็เลิกสนใจในตัวหนุ่มภูธรและหันกลับมาทำงานของเธอต่อไป 

           

 

        เหมือนนายบุญกอบจะได้พักหายใจหายคอเพียงครู่เดียว อึดใจต่อมาเขาก็ต้องพบพานกับความเสียวสยิว เพราะเจ้าเนินเนื้อมหัศจรรย์ในปกเสื้อได้ปรากฏสู่สายตาของเขาอีกครั้ง 

 

“ โอ้ว….มันมาอีกแล้วหรือเนี่ย นี่ตกลง เธอจะไม่คิดระมัดระวังตอนก้มตัวเลยรึไงกันนะ ” บุญกอบนึกบ่นในใจ แต่สายตาของเขากลับจ้องมองอาหารตาที่แสนโอฬารอยู่อย่างนั้น 

            

 

         สาวขิมยังคงขยับโยกเป้ากางเกงไปมา โดยไม่คิดจะสนใจเลยว่าเจ้าสิ่งที่เต้นตุ้บๆอยู่ภายในนั้นคืออะไร ดวงตาก็จับจ้องไปที่ซิปเจ้าปัญหาอย่างตั้งใจจนไม่คิดที่จะระวังปกเสื้อของตนเอง เป็นผลให้บุญกอบเกิดอาการหื่นและเริ่มหอบหืดอีกครั้ง 

 

“ แฮ่กๆ…..” 

          

 

         คราวนี้สาวขิมดูจะไม่สนใจอาการประหลาดของหนุ่มภูธรอีกแล้ว เธอยังหมกมุ่นอยู่กับการแก้ไขซิปกางเกงต่อ เลยทำให้บุญกอบได้ยลอาหารตาเบื้องหน้าตามใจชอบ 

 

“ โอ้ว….สุดยอด ได้ชมโนตมๆแบบเต็มๆ แถมยังคงมีคนมานวดกระปู๋ให้พลางๆอีก สุดยอดกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว เหอๆ ” 

         

 

         และในขณะที่บุญกอบกำลังเพลิดเพลินจำเริญใจอยู่นั้นเอง ซิปเจ้ากรรมก็ดันรูดลงมาได้ซะอย่างงั้น 

 

“ ฟื้ดๆ…..” 

 

“ เฮ้ย! รูดลงได้แล้ว ” บุญกอบอุทานดังด้วยความดีใจผสมตกใจ  

         

 

         ทุกสิ่งเหมือนจะสำฤทธิ์ผลจนเป็นที่พอใจแก่ทุกฝ่ายแล้ว แต่สาวขิมกลับลุกขึ้นยืนและกล่าวกับหนุ่มภูธรเรียบๆว่า…. 

 

“ ยังไม่เสร็จ เพราะยังไม่ได้เย็บรอยขาดที่กางเกง กรุณาถอดกางเกงออกมาค่ะ ” 

           

 

         น้ำเสียงที่ราบเรียบและหน้าตาที่เฉยชาราวหุ่นยนต์ของสาวขิม ทำให้บุญกอบนึกมึนงง เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตนควรจะกระทำตามที่สาวขิมบอกหรือไม่ เพราะการถอดกางเกงต่อหน้าสาวๆแบบนี้ น่าจะไม่ใช่เรื่องปกติที่มนุษย์ควรทำ แต่สุดท้ายเขาก็จำใจปฏิบัติตาม เมื่อได้ยินคำสั่งเรียบๆที่ดังขึ้นของสาวเฉย 

 

“ กรุณาถอดกางเกงเร็วๆด้วยค่ะ ดิชั้นมีงานอื่นที่ต้องทำต่อ ” 

          

 

         บุญกอบยิ้มแหยๆ พร้อมลงมือถอดกางเกงของตนเอง จากนั้นก็ส่งให้สาวขิมอย่างช้าๆ ภายในใจนึกปลงสังเวชในความผิดปกติของสาวหน้านิ่ง 

 

“ เหอ เหอ เหอ เอาไงเอากันฟะ เกิดมา ไม่เคยพบ ไม่เคยเห็น เธอเคยอายหนุ่มๆบ้างมั้ยเนี่ย ” 

         

 

       ทันทีที่กางเกงสแล็คตัวเก่งไปอยู่ในมือของสาวขิม เธอก็เริ่มลงมือเย็บรอยขาดด้วยเข็มร้อยด้ายสีกรมท่าที่เธอเตรียมมา แต่เพราะกางเกงตัวนั้นไม่มีที่รอง เธอจึงทาบเนื้อผ้าตรงผนังห้อง เพื่อให้เกิดความสะดวกในการทำงาน และในจังหวะที่เธอหันหลังอยู่นั้นเอง บุญกอบก็ได้เห็นอะไรดีๆแบบเต็มสองตา อะไรดีๆที่ว่านั้นก็คือ….บั้นท้ายงามของหญิงสาว 

           

 

         บั้นท้ายนั้นทั้งกลมกลึง งอนโด่งและอวบใหญ่ นับเป็นทรวดทรงที่สมบูรณ์แบบจนบุญกอบไม่อยากเชื่อว่าเจ้าสิ่งนี้จะมาปรากฏบนตัวสาวจืดนางนี้ ยิ่งทรวดทรงดังกล่าวมาหลบซ่อนอยู่ในชุดกี่เพ้าสีแดงที่รัดแนบเนื้อเช่นนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า…..เธอไม่ได้ใส่อะไรเลย 

 

“ โอ้ๆ…..นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงได้สดสวยซะขนาดนั้น อยากสัมผัสจังเลย ” บุญกอบมองบั้นท้ายงามด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากเริ่มมีน้ำลายไหลออกมาเล็กน้อยคล้ายคนที่กำลังหิวกระหายต่ออาหารอันโอชะที่วางอยู่เบื้องหน้า 

          

 

        แม้สาวขิมจะโดนลอบมองในระยะเผาขนอย่างเปิดเผย แต่เจ้าหล่อนกลับไม่รู้สึกตัว แถมยังมัวแต่ตั้งอกตั้งใจเย็บรอยขาดตรงซิปกางเกงต่อไป เป็นผลให้เรือนกายของเธอสะบัดไปมาเบาๆ รวมไปถึงบั้นท้ายงามที่กลมกลึงด้วย 

 

“ อู้วๆ…..ทำไม มันถึงได้น่ามอง น่าขย้ำซะขนาดนั้น ” บุญกอบได้แต่มองและพึมพำเบาๆในใจ โดยไม่รู้ตัวเองเลยว่าเจ้ามังกรคะนองเดชของตนเองกำลังพองตัวจนปูดโปนอยู่ภายในกางเกงในสีขาวตัวจิ๋ว            

          

 

        สาวขิมตั้งใจเย็บอยู่ไม่กี่นาที เธอก็ทำเสร็จ และในขณะที่เธอกำลังจะหันกลับมาบอกกับบุญกอบว่าทำเสร็จแล้ว สายตาเล็กหยีของเธอก็พลันประสบเข้ากับ……อาวุธร้ายที่ปูดโปนของบุญกอบ มันทำให้สาวขิมถึงกลับยืนนิ่งเฉยและลืมเลือนในสิ่งที่คิดจะพูดไปโดยปริยาย 

         

 

        แม้บุญกอบจะไม่ได้เห็นสาวขิมแสดงท่าทีอันใด แต่เขาก็ไม่คิดจะใส่ใจ ด้วยดวงตาของเขากำลังโฟกัสอยู่ที่เรือนกายด้านหน้าของสาวขิมแบบไม่วางวาย นับได้ว่าเป็นทรวดทรงที่มีสัดส่วนสมบูรณ์โดยแท้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกหน้าใจที่อวบใหญ่เกินตัว เอวเว้าคอด สะโพกผาย เรียวขาที่ยาวและขาวผ่องเป็นยองใย ทุกอณูที่ปรากฏ ล้วนทำให้ไฟอารมณ์ของหนุ่มภูธรลุกโชน 

          

 

        ในขณะที่สองหนุ่มสาวกำลังมองดูกันอยู่นั้นเอง นายโมทย์ที่รออยู่ข้างนอก ก็ได้ตะโกนถามเข้ามาด้วยเสียงอันดัง 

 

“ เฮ้ย! เสร็จยังวะ ไอ้บุญกอบ ข้ายืนรอจนเมื่อยแล้ว ” 

           

 

        สองหนุ่มสาวรู้ดีแก่ใจว่างานแก้ไขซิปกางเกงนั้นเสร็จสิ้นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ด้วยความที่ทั้งคู่กำลังมัวแต่งงงันกับภาวะที่แสนกระอักกระอ่วน พวกเขาจึงได้แต่นิ่งอึ้ง และในขณะที่สาวขิมกำลังจะร้องบอกไปว่า….เสร็จแล้ว บุญกอบก็ชิงตอบออกมาก่อนว่า…. 

 

“ ยังไม่เสร็จโว้ย น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสิบนาที มึงไปนั่งรอที่เคาน์เตอร์ของน้องขิมก่อน ” 

          

 

        ข้างนอกเงียบไปอึดใจ คล้ายว่านายโมทย์กำลังนิ่งตรึกตรอง ครู่หนึ่ง ร.ป.ภ.ผีดิบก็ตอบกลับ 

 

“ เออ….งั้นกูไปก่อนนะ ”  

 

“ ตึก ตึก ตึก…..” 

           

 

       เสียงฝีเท้าหนักๆเดินห่างออกไปดังเข้าโสตประสาทของสองหนุ่มสาวอย่างชัดเจน แน่นอนว่าสาวขิมนึกสงสัยอยู่ไม่น้อยที่นายบุญกอบโกหกเพื่อนที่รอข้างนอกแบบนี้ แต่แทนที่หนุ่มภูธรร่างล่ำจะเฉลยด้วยคำพูด เขากลับให้คำตอบแก่สาวขิมด้วยการ…..ถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกจากกายในทันที 

           

 

       ดวงตาเล็กหยีของสาวขิมเบิกโพลงขึ้นมาเล็กน้อยจนมีขนาดเท่ากับดวงตาของคนปกติ ปากหนาๆเผยอออก คิ้วกระตุก อันเป็นอาการที่คล้ายกับคนที่กำลังตกใจ  

           

 

        เหตุที่ทำให้สาวเฉยเกิดอาการตื่นตกใจได้ถึงเพียงนี้ เนื่องจากเจ้าสิ่งที่เด้งผึงออกมา หลังกางเกงในหลุดจากกายก็คือ……อนาคอนด้าอวบใหญ่ที่มีขนาดเกือบเท่ากำมือของเด็กทารก แถมมันยังดูมันวาวและปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดจนดูน่าสะพรึง บริเวณหัวทรงดอกเห็ดของมันก็หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำเหนียวใสที่กำลังไหลชโลมไปทั่วลำตัวของมัน 

           

 

       บุญกอบเหลือบมองท่าทางตื่นตกใจของสาวขิมอยู่พักหนึ่ง เขาจึงย่ามใจจนกล้าที่จะเข้าไปประชิดกายเพรียวบางของสาวเจ้า แต่สาวเฉยก็หาได้แข็งขืนหรือผลักไสแต่อย่างใด จึงทำให้หัวบานทรงดอกเห็ดทิ่มกระแทกเข้าไปที่โคนขาอ่อนขาวผ่องของสาวขิมโดยพลัน 

 

“ อื้อ….” 

            

 

       สาวขิมอุทานเบาๆ กายอันเย้ายวนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงยืนเฉย ทำให้เกิดช่องที่จะให้บุญกอบลวนลามต่อไปด้วยการเอาอนาคอนด้าอวบใหญ่ลูบไล้ไปทั่วขาอ่อนเนียนๆที่ขาวโพลน 

 

“ อื้อ….” 

          

 

         สาวขิมยังคงร้องครวญอย่างแผ่วเบา ใบหน้าขาวซีดเริ่มแดงซ่าน คิ้วบางกระตุกน้อยๆ พร้อมดวงตาเล็กหยีที่หรี่ต่ำจนแทบมองไม่เห็นนัยน์ตาที่น่าจะหยาดเยิ้ม 

          

 

       อนาคอนด้าอวบใหญ่ละเลงไปทั่วเรียวขาที่เนียนนุ่มของหญิงสาว มันทำให้อารมณ์หื่นของหนุ่มภูธรยิ่งปะทุแรงจนเริ่มมีน้ำเหนียวใสหลั่งออกมาจากปากของสัตว์ร้าย 

           

 

        สาวขิมยังคงจ้องมองเจ้าสิ่งที่กำลังปาดป่ายไปทั่วโคนขาอ่อนของเธอแบบไม่วางตา เธอยอมรับว่าตนเองตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอแทบไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้ ทว่าเจ้าสิ่งนี้กลับทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าวและสุขสันต์จนบอกไม่ถูก 

 

“ ทำไมเราถึงอยากให้เจ้าสิ่งนี้สัมผัสถูกกายของเรานะ แปลกจริงๆ ” 

          

 

        ระหว่างที่สาวจืดนึกสงสัยอยู่นั้นเอง เจ้าอนาคอนด้าอวบใหญ่ก็เริ่มเลื่อนตัวสูงขึ้นเรื่อยๆจนไปเสียดสีชายกระโปรงชุดกี่เพ้าที่สั้นเต่อ และในขณะที่สาวขิมกำลังคาดเดาการกระทำขั้นต่อไปของมันอยู่นั้นเอง สัตว์ร้ายอวบใหญ่ก็พุ่งพรวดเข้าไปในร่มผ้าอย่างรวดเร็ว 

 

“ ว้าย!.....” 

           

 

        นี่อาจจะเป็นครั้งแรกในรอบปีที่สาวขิมกรีดร้องแบบสาวๆ แต่เสียงที่เปล่งออกมาก็นับว่าเบาจนไม่น่าจะเล็ดลอดไปถึงหูของ ร.ป.ภ.ผิวหมึกซึ่งรออยู่ข้างนอก แต่อาการสาวแตกของเธอ ก็ไม่ทำให้หนุ่มภูธรหยุดยั้งการรุกเข้าไปอัดเรือนกายเพรียวบางของหญิงสาวให้กระแทกกับผนังห้องลองเสื้อที่คับแคบ 

 

 

สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ

https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter