司文妙ยอดหญิงเเห่งเเผ่นดิน

         สนทนาพาเพลินกับซือเหวินเมี่ยว
 
 
 
สิ่งที่สตรีนามเค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยวต้องการมากที่สุด
 
"เป็นคำถามที่ค่อนข้างยากนะ เป็นคำถามวงกว้างเช่นนี้ข้าจะตอบอย่างไรดี ข้าว่าในชีวิตตอนต้นของข้านั้นมีสิ่งที่ต้องการมากมาย เเต่ในท้ายที่สุดเเล้วสิ่งที่ข้าต้องการมากที่สุดก็คือการที่อยากให้ทางราชสำนักให้โอกาสเด็กๆที่ไร้โอกาสมิได้เป็นบุตรของเจ้าคนนายคนได้เรียนหนังสือ ถึงมิได้รับการดูเเลเป็นพิเศษเช่นเด็กชนชั้นสูง เเต่เพียงเเค่ให้พวกเขาได้รู้ตำราอักษรบ้างก็น่าจะเพียงพอเเล้ว หากพวกเขาใฝ่ดีก็จะนำความรู้เล็กๆเหล่านี้ไปต่อยอดเอง เพราะข้าก็มิสามารถที่จะอยู่ยงคงกระพันนับร้อยนับพันปีเพื่อส่งต่อความรู้ให้เด็กที่ไร้โอกาสเเต่ใฝ่ดีได้ด้วยตนเอง"
 
 
สรุปเจ้าจะนามอันใดกันเเน่ ซือเหวินเมี่ยวหรือเค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยว 
 
"ข้าควรถามเจ้าหรือตอบเจ้า? หากมิเกิดเหตุการณ์เดือนสิบเอ็ดน้ำตานองหน้าเเละดังนั้นก็จะมิเจอหมินเฉิงที่เข้าใจว่าข้าเเซ่ซือนามเหวินเมี่ยว ซึ่งข้าอธิบายไปเท่าใดเขาก็มิฟัง จนข้าต้องยอมรับใช้เเซ่ซือท่านตา อุปโลกษ์เป็นคนใหม่อาศัยอยู่บนวัดก่านเหอ ข้าก็คงจะเเซ่เค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยวไปจนตาย"
 
 
สิ่งที่เจ้ากลัว
 
"ตุ๊กเเก ความมืด ผี เสียงฟ้าผ่า"
 
 
พฤติกรรมที่ของเจ้าที่คิดว่าเเย่ที่สุด
 
"ความเอาเเต่ใจเเละขี้น้อยใจของข้า ตอนวัยเด็กถึงดรุณีช่วงเเรกข้าเป็นคนที่เอาตนเองเป็นจุดศูนย์กลางโลก ข้ามิเคยสนใจผู้ใดเลยว่าสิ่งที่ข้าต้องการจะไปส่งผลกระทบต่อผู้ใดหรือไม่ อาจจะเป็นเพราะข้าเป็นบุตรีคนเเรกเเลบิดามารดาก็เอาใจใส่อย่างดีจนข้าเหลิง กว่าจะมารู้ตัวก็เป็นตอนที่เมิ่งเหยาต้องสละชีพตายเพียงเพราะมีต้นเหตุมาจากความเอาเเต่ใจของข้า"
 
 
อะไรที่ทำให้เจ้ารู้สึกเบื่อ
 
"ข้าเบื่ออุปสรรคที่เข้ามาขัดขวาง บางคราก็มิเคยเข้าใจว่าสตรีนางหนึ่งต้องพบอุปสรรคล้มล้างชีวิตขนาดนี้เลยหรือ"
 
 
ทัศนคติการมองโลกของเจ้าเป็นยังไง ดีหรือร้าย? เจ้าเก็บตัวหรือเปิดเผย?
 
"เอาเป็นว่าข้ามิชอบมองโลกในเเง่ที่ดำมืดเเต่ก็มิได้ชอบมองเเง่ที่งดงามเฉกนางฟ้านางสวรรค์กรีดกรายอยู่ท่ามกลางดงบุปผาเช่นกัน ข้ามิเก็บตัวเเละมิชอบเปิดเผยเกินไป อยู่เงียบๆอ่านตำราในห้องก็ได้ หรือจะร่วมงานฉลองครื้นเครงก็ได้"
 
 
จุดอ่อนและจุดแข็งของเจ้าคืออะไร
 
"จุดอ่อนคือข้าหลงคารมคำกล่าวง่ายเเละทำอันใดมิค่อยยั้งคิด ถือว่าข้าเป็นคนปากเสียมากๆคนนึงเลยเเล้วกัน ส่วนจุดเเข็งคือข้าบ้าบิ่นมุทะลุ ทำอันใดก็จะทำให้สุด ตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นจริงๆ"
 
 
เจ้ามีความสงสัยในตัวเองบ้างหรือไม่ และเจ้าเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองหรือไม่
 
"ข้าเคยสงสัยว่าเพราะเหตุใดอยู่ดีๆข้าจึงต้องมีศัตรูมาอาฆาตทำลายชีวิตที่กำลังจะรุ่งโรจน์ ข้าเชื่อมั่นในความงามเเละฝีมือดีดกู่เจิงของข้า"
 
 
อะไรเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่เจ้าเคยทำ และอะไรเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเจ้ากัน
 
"ข้ามิเคยทำร้ายผู้ใดโดยเจตนา เเต่ความเอาเเต่ใจของข้าได้พรากชีวิตผู้ภักดีไปอย่างมิมีวันหวนกลับจากคนรักของเขา เเละสิ่งที่โหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับข้าก็คือเหตุการณ์การคัดเลือกนักดนตรี ผู้ใดมิเป็นข้าจะมิมีวันทราบเลยว่ามันทุกข์ทรมานเพียงใด"
 
 
ใครเป็นคนที่เจ้ารักมากที่สุด และใครเป็นคนที่เจ้าเกลียดมากที่สุด?
 
"โฮ่วเจียหมินเฉิง เขาคือที่ข้ารักเเละเกลียดที่สุด"
 
 
เวลาว่างทำอะไร
 
"ร้องงิ้ว เเต่งเพลงกู่เจิง เผลอๆหากมีอารมณ์สุนทรีย์ก็จะเเต่งบทร้องงิ้ว"
 
 
เจ้ากระหายในอำนาจมากแค่ไหน
 
"ข้าอยู่ในจุดที่มีความสุขได้โดยมิต้องพึ่งอำนาจใด เเต่หากข้าตัดสินใจไปคัดเป็นสนมของฝ่าบาทก็มิเเน่"
 
 
หากอยู่ในวังหลังจะทะเยอทะยานมากเพียงใด
 
"ข้าจะขึ้นคุมอำนาจในจุดที่สูงที่สุด จะมิสนว่าผู้ใดจะใหญ่กว่าก่อนมาจากที่ใด เเต่ให้ข้าดูเป็นคนชั่วมีความคิดเลวเช่นนี้คนเดียวก็พอเเล้ว เด็กๆต่อจากนี้ต้องเป็นคนที่มีคุณภาพทั้งความคิดเเละการกระทำ"
 
 
อะไรคือสิ่งที่ทำให้เจ้าแตกต่างจากคนอื่นๆ
 
"ความงดงาม"
 
 
ความเชื่อของเจ้าคืออะไร
 
"ข้าเชื่อบาปบุญ กฎเเห่งกรรม ผู้ใดทำอันใดไว้ก็จะได้สิ่งนั้น"
 
 
เจ้าเคยเกลียดนามของเจ้าหรือไม่
 
"มิเคยเเลมิจำเป็นหรอก เกลียดนามที่บิดามารดาตั้งให้ก็เหมือนเกลียดเเละลบหลู่บิดามารดาด้วย"
 
 
เจ้าสูงหรือเตี้ยเกินไปหรือไม่
 
"ข้ามีส่วนสูงกำลังดี มิได้เตี้ยเป็นตอไม้เเบบชุ่นฮวา"
 
 
คำติดปากคืออะไร สำเนียงเป็นอย่างไร
 
"สำเนียงข้าว่าข้าปกติดีนะ ส่วนคำที่ติดปากก็น่าจะเป็นถึงวันนี้ไม่ใช่วันของเราเเต่วันอื่นจะเป็นของเรา"
 
 
เจ้าลองให้คะแนนความงามของเจ้า
 
"มิมีมาตรฐานใดมาวัดความงามของข้า เพราะข้างามทะลุฟ้าไปเเล้ว"
 
 
มีอดีตอะไรบ้างที่เจ้ายังรู้สึกคาใจ
 
"หมินเฉิง ข้าอยากพบเขาเหลือเกิน ข้าคาใจเหลือเกินว่าเหตุใดเขาต้องทิ้งข้าไปสมรสกับสตรีอื่น ทั้งๆที่สัญญากันต่อเบื้องหน้าพระพุทธรูปเจ้าเเม่กวนอิมเเล้ว"
 
 
เจ้าเคยทำหน้าที่ในกองทัพหรือไม่
 
"ข้าอยากทราบเสียจริงๆว่าเจ้ามีความคิดอันใดมาถามข้าเช่นนี้กัน ข้าเป็นสตรีมิใช่บุรุษ จะให้เอาอันใดไปสู้รบกัน เพียงเดินๆอยู่มิมีสติก็สะดุดขาตัวเองล้มเเล้ว เเต่ถามว่าหากเป็นบุรุษจะอยากออกรบหรือไม่ ตอบได้ว่าจะออกรบเพื่อประเทศชาติ เเม้ตัวตายก็จะออกรบอย่างสุดกำลัง อย่างน้อยได้ตายอย่างมีเกียรติเพราะรักษาชาติก็น่าภูมิใจยันชั่วลูกชั่วหลาน ดีกว่าขุนนางคดโกงชาติมีความสุขอยู่บนกองเงินกองทองที่ทุจริตเเผ่นดินมา"
 
 
เจ้าคิดอย่างไรกับขุนนางกังฉิน
 
"พวกเขาไม่สมควรมีอำนาจในราชสำนัก หากมิจัดการตั้งเเต่ต้นอาจเป็นปัญหาสั่นคลอนต่อเเผ่นดินเเละต้าชิงได้"
 
 
สุดท้ายนี้อยากกล่าวอันใดหรือไม่
 
"อยาก...สุดท้ายนี้อยากจะกล่าวอันใดเล็กๆน้อยๆสักหน่อย เรื่องบางเรื่องก็มิควรผูกขาดกับบางสิ่งโดยถาวร เราควรเข้าใจในสัจธรรมว่าเมื่อถึงเวลามันก็จะหายไป บางทีเมื่อพบกับความสำเร็จก็มีบ้างที่สมควรจะเคารพสวรรค์ฟ้าดินที่ให้โอกาส เเต่จงอย่าลืมว่าหลังจากโอกาสทีาฟ้าดินให้มาก็ตัวเราเองที่จะทำอย่างไรให้สำเร็จไปตามใจหวัง เเต่หากว่าล้มเหลวสิ่งหนึ่งสิ่งที่ข้ามิคิดจะเเม้เเต่น้อยก็คือก่นด่าฟ้าดินว่าร้ายน้อยใจสวรรค์ที่บรรดาลให้เจอกับความล้มเหลว เพราะที่มันล้มเหลวก็เกิดจากเราที่เป็นเจ้าของชีวิตมิใช่ฟ้าดิน"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
__________________
 

ด้วยที่ว่านักเขียนมีเเนวคิดที่อยากจะลองคุยกับตัวละครอย่างนางเอกของเรื่องเเบบนี้บ้างมานานมากเเล้ว ซึ่งวันนี้ดิถีขึ้นปีใหม่ถือเป็นวันดีฤกษ์งามเลยลองทำคอนเทนนี้ขึ้น ยังไงก็เเล้วเเต่ สวัสดีปีใหม่นะคะ มาเติบโตกับบ้านกระท่อมน้อยปลายนาหลังเขาหลังนี้ไปด้วยกันนะคะ