司文妙ยอดหญิงเเห่งเเผ่นดิน

         สนทนาพาเพลินกับซือเหวินเมี่ยว

 

 

 

สิ่งที่สตรีนามเค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยวต้องการมากที่สุด

 

"เป็นคำถามที่ค่อนข้างยากนะ เป็นคำถามวงกว้างเช่นนี้ข้าจะตอบอย่างไรดี ข้าว่าในชีวิตตอนต้นของข้านั้นมีสิ่งที่ต้องการมากมาย เเต่ในท้ายที่สุดเเล้วสิ่งที่ข้าต้องการมากที่สุดก็คือการที่อยากให้ทางราชสำนักให้โอกาสเด็กๆที่ไร้โอกาสมิได้เป็นบุตรของเจ้าคนนายคนได้เรียนหนังสือ ถึงมิได้รับการดูเเลเป็นพิเศษเช่นเด็กชนชั้นสูง เเต่เพียงเเค่ให้พวกเขาได้รู้ตำราอักษรบ้างก็น่าจะเพียงพอเเล้ว หากพวกเขาใฝ่ดีก็จะนำความรู้เล็กๆเหล่านี้ไปต่อยอดเอง เพราะข้าก็มิสามารถที่จะอยู่ยงคงกระพันนับร้อยนับพันปีเพื่อส่งต่อความรู้ให้เด็กที่ไร้โอกาสเเต่ใฝ่ดีได้ด้วยตนเอง"

 

 

สรุปเจ้าจะนามอันใดกันเเน่ ซือเหวินเมี่ยวหรือเค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยว 

 

"ข้าควรถามเจ้าหรือตอบเจ้า? หากมิเกิดเหตุการณ์เดือนสิบเอ็ดน้ำตานองหน้าเเละดังนั้นก็จะมิเจอหมินเฉิงที่เข้าใจว่าข้าเเซ่ซือนามเหวินเมี่ยว ซึ่งข้าอธิบายไปเท่าใดเขาก็มิฟัง จนข้าต้องยอมรับใช้เเซ่ซือท่านตา อุปโลกษ์เป็นคนใหม่อาศัยอยู่บนวัดก่านเหอ ข้าก็คงจะเเซ่เค่อเอ้อร์ซื่อซือเหวินเมี่ยวไปจนตาย"

 

 

สิ่งที่เจ้ากลัว

 

"ตุ๊กเเก ความมืด ผี เสียงฟ้าผ่า"

 

 

พฤติกรรมที่ของเจ้าที่คิดว่าเเย่ที่สุด

 

"ความเอาเเต่ใจเเละขี้น้อยใจของข้า ตอนวัยเด็กถึงดรุณีช่วงเเรกข้าเป็นคนที่เอาตนเองเป็นจุดศูนย์กลางโลก ข้ามิเคยสนใจผู้ใดเลยว่าสิ่งที่ข้าต้องการจะไปส่งผลกระทบต่อผู้ใดหรือไม่ อาจจะเป็นเพราะข้าเป็นบุตรีคนเเรกเเลบิดามารดาก็เอาใจใส่อย่างดีจนข้าเหลิง กว่าจะมารู้ตัวก็เป็นตอนที่เมิ่งเหยาต้องสละชีพตายเพียงเพราะมีต้นเหตุมาจากความเอาเเต่ใจของข้า"

 

 

อะไรที่ทำให้เจ้ารู้สึกเบื่อ

 

"ข้าเบื่ออุปสรรคที่เข้ามาขัดขวาง บางคราก็มิเคยเข้าใจว่าสตรีนางหนึ่งต้องพบอุปสรรคล้มล้างชีวิตขนาดนี้เลยหรือ"

 

 

ทัศนคติการมองโลกของเจ้าเป็นยังไง ดีหรือร้าย? เจ้าเก็บตัวหรือเปิดเผย?

 

"เอาเป็นว่าข้ามิชอบมองโลกในเเง่ที่ดำมืดเเต่ก็มิได้ชอบมองเเง่ที่งดงามเฉกนางฟ้านางสวรรค์กรีดกรายอยู่ท่ามกลางดงบุปผาเช่นกัน ข้ามิเก็บตัวเเละมิชอบเปิดเผยเกินไป อยู่เงียบๆอ่านตำราในห้องก็ได้ หรือจะร่วมงานฉลองครื้นเครงก็ได้"

 

 

จุดอ่อนและจุดแข็งของเจ้าคืออะไร

 

"จุดอ่อนคือข้าหลงคารมคำกล่าวง่ายเเละทำอันใดมิค่อยยั้งคิด ถือว่าข้าเป็นคนปากเสียมากๆคนนึงเลยเเล้วกัน ส่วนจุดเเข็งคือข้าบ้าบิ่นมุทะลุ ทำอันใดก็จะทำให้สุด ตั้งใจที่จะทำสิ่งนั้นจริงๆ"

 

 

เจ้ามีความสงสัยในตัวเองบ้างหรือไม่ และเจ้าเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองหรือไม่

 

"ข้าเคยสงสัยว่าเพราะเหตุใดอยู่ดีๆข้าจึงต้องมีศัตรูมาอาฆาตทำลายชีวิตที่กำลังจะรุ่งโรจน์ ข้าเชื่อมั่นในความงามเเละฝีมือดีดกู่เจิงของข้า"

 

 

อะไรเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่สุดที่เจ้าเคยทำ และอะไรเป็นสิ่งที่โหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับเจ้ากัน

 

"ข้ามิเคยทำร้ายผู้ใดโดยเจตนา เเต่ความเอาเเต่ใจของข้าได้พรากชีวิตผู้ภักดีไปอย่างมิมีวันหวนกลับจากคนรักของเขา เเละสิ่งที่โหดร้ายที่เคยเกิดขึ้นกับข้าก็คือเหตุการณ์การคัดเลือกนักดนตรี ผู้ใดมิเป็นข้าจะมิมีวันทราบเลยว่ามันทุกข์ทรมานเพียงใด"

 

 

ใครเป็นคนที่เจ้ารักมากที่สุด และใครเป็นคนที่เจ้าเกลียดมากที่สุด?

 

"โฮ่วเจียหมินเฉิง เขาคือที่ข้ารักเเละเกลียดที่สุด"

 

 

เวลาว่างทำอะไร

 

"ร้องงิ้ว เเต่งเพลงกู่เจิง เผลอๆหากมีอารมณ์สุนทรีย์ก็จะเเต่งบทร้องงิ้ว"

 

 

เจ้ากระหายในอำนาจมากแค่ไหน

 

"ข้าอยู่ในจุดที่มีความสุขได้โดยมิต้องพึ่งอำนาจใด เเต่หากข้าตัดสินใจไปคัดเป็นสนมของฝ่าบาทก็มิเเน่"

 

 

หากอยู่ในวังหลังจะทะเยอทะยานมากเพียงใด

 

"ข้าจะขึ้นคุมอำนาจในจุดที่สูงที่สุด จะมิสนว่าผู้ใดจะใหญ่กว่าก่อนมาจากที่ใด เเต่ให้ข้าดูเป็นคนชั่วมีความคิดเลวเช่นนี้คนเดียวก็พอเเล้ว เด็กๆต่อจากนี้ต้องเป็นคนที่มีคุณภาพทั้งความคิดเเละการกระทำ"

 

 

อะไรคือสิ่งที่ทำให้เจ้าแตกต่างจากคนอื่นๆ

 

"ความงดงาม"

 

 

ความเชื่อของเจ้าคืออะไร

 

"ข้าเชื่อบาปบุญ กฎเเห่งกรรม ผู้ใดทำอันใดไว้ก็จะได้สิ่งนั้น"

 

 

เจ้าเคยเกลียดนามของเจ้าหรือไม่

 

"มิเคยเเลมิจำเป็นหรอก เกลียดนามที่บิดามารดาตั้งให้ก็เหมือนเกลียดเเละลบหลู่บิดามารดาด้วย"

 

 

เจ้าสูงหรือเตี้ยเกินไปหรือไม่

 

"ข้ามีส่วนสูงกำลังดี มิได้เตี้ยเป็นตอไม้เเบบชุ่นฮวา"

 

 

คำติดปากคืออะไร สำเนียงเป็นอย่างไร

 

"สำเนียงข้าว่าข้าปกติดีนะ ส่วนคำที่ติดปากก็น่าจะเป็นถึงวันนี้ไม่ใช่วันของเราเเต่วันอื่นจะเป็นของเรา"

 

 

เจ้าลองให้คะแนนความงามของเจ้า

 

"มิมีมาตรฐานใดมาวัดความงามของข้า เพราะข้างามทะลุฟ้าไปเเล้ว"

 

 

มีอดีตอะไรบ้างที่เจ้ายังรู้สึกคาใจ

 

"หมินเฉิง ข้าอยากพบเขาเหลือเกิน ข้าคาใจเหลือเกินว่าเหตุใดเขาต้องทิ้งข้าไปสมรสกับสตรีอื่น ทั้งๆที่สัญญากันต่อเบื้องหน้าพระพุทธรูปเจ้าเเม่กวนอิมเเล้ว"

 

 

เจ้าเคยทำหน้าที่ในกองทัพหรือไม่

 

"ข้าอยากทราบเสียจริงๆว่าเจ้ามีความคิดอันใดมาถามข้าเช่นนี้กัน ข้าเป็นสตรีมิใช่บุรุษ จะให้เอาอันใดไปสู้รบกัน เพียงเดินๆอยู่มิมีสติก็สะดุดขาตัวเองล้มเเล้ว เเต่ถามว่าหากเป็นบุรุษจะอยากออกรบหรือไม่ ตอบได้ว่าจะออกรบเพื่อประเทศชาติ เเม้ตัวตายก็จะออกรบอย่างสุดกำลัง อย่างน้อยได้ตายอย่างมีเกียรติเพราะรักษาชาติก็น่าภูมิใจยันชั่วลูกชั่วหลาน ดีกว่าขุนนางคดโกงชาติมีความสุขอยู่บนกองเงินกองทองที่ทุจริตเเผ่นดินมา"

 

 

เจ้าคิดอย่างไรกับขุนนางกังฉิน

 

"พวกเขาไม่สมควรมีอำนาจในราชสำนัก หากมิจัดการตั้งเเต่ต้นอาจเป็นปัญหาสั่นคลอนต่อเเผ่นดินเเละต้าชิงได้"

 

 

สุดท้ายนี้อยากกล่าวอันใดหรือไม่

 

"อยาก...สุดท้ายนี้อยากจะกล่าวอันใดเล็กๆน้อยๆสักหน่อย เรื่องบางเรื่องก็มิควรผูกขาดกับบางสิ่งโดยถาวร เราควรเข้าใจในสัจธรรมว่าเมื่อถึงเวลามันก็จะหายไป บางทีเมื่อพบกับความสำเร็จก็มีบ้างที่สมควรจะเคารพสวรรค์ฟ้าดินที่ให้โอกาส เเต่จงอย่าลืมว่าหลังจากโอกาสทีาฟ้าดินให้มาก็ตัวเราเองที่จะทำอย่างไรให้สำเร็จไปตามใจหวัง เเต่หากว่าล้มเหลวสิ่งหนึ่งสิ่งที่ข้ามิคิดจะเเม้เเต่น้อยก็คือก่นด่าฟ้าดินว่าร้ายน้อยใจสวรรค์ที่บรรดาลให้เจอกับความล้มเหลว เพราะที่มันล้มเหลวก็เกิดจากเราที่เป็นเจ้าของชีวิตมิใช่ฟ้าดิน"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

__________________