รักวุ่นวายของนายตะวัน

หลังจากที่แม่มกลับไปแล้ว ฉันก็รู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็น   เฮ้อ....ชีวิตฉันต่อจากนี้จะเจอกับอะไรบ้างเนี้ย  ฉันเดินสำรวจรอบๆบ้าน (หรือวังกันแน่)   ทำไมมันถึงใหญ่โตมโหฬารขนาดนี้นะ  ฉันเดินดูต้นไม้สวยๆแปลกเพลินๆก็ต้องตกใจเมื่อมีก้อนหินหินขนาดเล็กตกลงตรงหน้าผากพอดี                   “อะตอม  ไม่มีเพื่อนเล่นอยากให้มาเล่นด้วย”   ออนึกว่าใครเด็กน้อยคนเมื่อตะกี้นี่เอง                                                                                 “ได้ๆ”  ฉันตอบก่อนจะเดินตามเด็กชายขึ้นชั้นบนไป  ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆนะ                                                                                                   “นี่ห้องนอนของอะตอม”    เด็กน้อยเปิดประตูห้องเข้าไป  ภายในห้องทาสีแดง  มีเตียงนอนสองอันข้างๆกัน  ฉันเดาว่าเตียงเล็กคงเป็นของน้องอะตอม ส่วนเตียงใหญ่ ??                                                                                                                                                                    “อ้าว  อะตอมเล่นไรอยู่”  ฉันหันมองไปทางเสียงชายหนุ่มคนหนึ่ง  แวบเรียกที่เจอ   หล่อ  เท่ ที่สุด  ฉันจ้องมองหน้าอกกำยำของเขา   โดยไม่ได้หันมองสีหน้าอันดุดัน              “คุณลุง  อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ”                                                                                                        “อาบเสร็จแล้ว  แล้วเธอเป็นใคร มองอะไรหา”                                                                                                                           “เอ่อ...คือฉัน”  (หน้าเริ่มถอดสี)                                                                                                                                                    “นี่มันห้องส่วนตัวของฉัน แล้วฉันก็กำลังทำภารกิจส่วนตัวอยู่”      เขาคงหมายถึงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ดูก็รู้นุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวอยู่นี่นา                         “อะตอมไม่มีเพื่อนครับ เลยชวนพี่เค้ามาเล่นด้วย”   (เด็กช่วยแก้ตัว)                                                                                                    “งั้นอะตอม  รอลุงอยู่นี่  ส่วนเธอตามฉันลงมาข้างล่าง”                                                                                                                      เขาเดินลงบันไดอย่างรวดเร็ว   จนฉันตามไม่ทัน                                                                                                                                       “แม่บ้าน  อยู่ไหนกันหมด”                                                                                                                                                    “มีอะไรค่ะ  คุณชาย  ชะอุ้ย! พึ่งอาบน้ำเสร็จเหรอค่ะ”                                                                                                                             “ยัยเด็กนี่ใครกัน”   เขาชี้มาทางฉัน                                                                                                                                         “เอ่อ...แขกของคุณท่านค่ะ”   แม่บ้านตอบพร้อมกับก้มหน้าก้มตา                                                                                                          “แขกเหรอ แล้วทำไมเธอถึงไม่อยู่ที่ห้องรับรองแขก ขึ้นไปข้างบนทำไม”                                                                                               “นั่นสิ  ฉันบอกหล่อนแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้รอคุณท่านกลับมา”                                                                                                             “คุยอะไรกันเหรอครับ  น้องอะตอมหิวน้อย”   น้องอะตอมลงมาพอดี  ทั้งสองเบี่ยงเบนความสนใจจากฉันไปเลย                                                “ค่ะ  เดี๋ยวป้าหาอะให้ทานนะค่ะ”  แม่บ้านออกไปแล้ว   เหลือฉันกับเขาแค่สองคน                                                                                      ตึก  ตึก  ตึก (หัวใจเต้นแรง หน้าแดงทุกที)                                                                                                                                          “เธอชื่ออะไร  นามสกุลอะไร”    โอ้โห  ถามถึงตระกูลเลยเหรอเนี่ย                                                                                                  “ชื่อใบบัว  เอ่อ  ค่ะ”   ฉันตอบโดยไม่มองหน้าเขา  ก็เขาสูงปานเสาไฟฟ้าซะขนาดนั้น  แถมยัง แต่งตัวไม่เรียบร้อยอีกต่างหาก                         “ตะวัน ขา อยู่ไหนเนี่ย มีบุคคลที่สามเดินเข้ามา  เป็นสาวสวยหุ่นเหมือนนางแบบหน้าตาเหมือนลูกครึ่ง หล่อนกำลังเดินตรงมาที่ฉัน                       “แอนนี่  เธอมาทำไมตอนนี้”                                                                                                                                                               “ก็จะชวนตะวันออกไปทานข้าวไงค่ะ  แต่มาเจอภาพบาดตาซะก่อน”  สาวลูกครึ่งถลึงตาใส่ฉัน  อย่าบอกนะว่า.....                                         “ภาพบาดตาอะไร”                                                                                                                                                                   “ก็คุณกับคู่นอนคนใหม่ไง”                                                                                                                                                       “ไม่ ๆ ไม่ ใช่นะค่ะ คุณ”  ฉันรีบโบกไม้โบกมือ  ส่วนเขากำลังกำขมับ                                                                                                     “ไปกันใหญ่ละแอนนี่  เอาเป็นว่าตอนนี้ผมยังไม่ว่าง คงไปกับคุณไม่ได้”                                                                                                    “อะไรกันค่ะ  ตะวันปฎิเสธแอนนี่ตลอด”                                                                                                                                      “ผมไม่ว่าง  ขอตัวนะ”                                                                                                                                                                “ตะวัน  ตะวันค่ะ   เพราะเธอคนเดียว”  หล่อนถลึงตาใส่ฉันอีกแล้ว                                                                                                      “ฉันไม่รู้จักกับผู้ชายคนนั้เลยนะ  ฉันพึ่งเข้ามาบ้านหลังนี้”                                                                                                                    “ฉันไม่เชื่อ  หล่อนกับตะวันนอนด้วยกันมาใช่มั้ย  อย่าให้ฉันเจอหล่อนอีกนะ จะตบสั่งสอนคอยดู”                                                                  อะไรว่ะ  ฉันเกาหัวก่อนจะมองตามหลังสาวลูกครึ่งนั้น หล่อเดินกระแทกเท้าแล้วส่ายก้นออกไป อย่างไม่สบอารมณ์