แสงแห่งจักรวาล

ตอนที่ 6

ภาพที่แสนจะอดทน

--------------------

               ดาวกลุ่ม'โฟแมน' คือชื่อเรียนของดาวฤกษ์ที่มีดวงขนาดใหญ่โต

มโหราญ บางดวงมีขนาดใหญ่กว่าระบบสุริยะของโลกมนุษย์อีกด้วย ไกอาร์

กำลังนั่งเปิดคอมพิวเตอร์ ระบบเรด้า ระบบนำร่องของยานและ ระบบทำ

ไอเย็นสำหรับกันอุณหภูมิความร้อนสูงโดยเฉพาะ "ฟิลิป ตอบด้วย...ฟิลิป"

ไกอาร์เอามือข้างหนึ่งกดปุ่มหูฟังไร้สายเรียกเขา "ครับ..." เขาตอบกลับ

ตอนนี้ฟิลิปกำลังสวมชุดฉนวนกับความร้อนอยู่

 

          "นายโอเคมั้ย? ตอนนี้ที่ห้องควบคุมทุกคนเตรียมพร้อมกันเรีบยร้อยแล้ว"

 

          "ครับ..." ฟิลิปตอบระหว่างที่กำลังใส่ชุด "ตอนนี้ใกล้จะเสร็จแล้ว"

 

          "เอาละตอนนี้นายเข้าไปที่ประตูศูนย์ยากาศได้เลยนะ ถ้าพร้อมแล้วก็

ตอบด้วยนะ"

 

          "ครับ..." หลังจากนั้นทั้งสองฝั่งก็วางสายกันไป ฟิลิปสวมชุดกัน

ความร้อนที่มีสีบลอนสะท้อนเงาก่อนจะรีบวิ่งตรงไปที่โซนกราบขวาของยาน

เขาเดินตรงไปที่ประตูเหล็ก ยืนอยู่หน้าประตูและประตูก็เลื่อนเปิดออกไป

ด้านข้าง ฟิลิปบืนรวบรวมความกล้าและสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อจะได้

ไม่เครียดและกังวลกับงานภารกิจครั้งนี้

 

               หลังจากนั้นเขาก็ก้าวเดินเข้าไปในเขตประตูศูนย์ยากาศ ข้างใน

นั้นยังมีประตูปิดกั้นภายนอกตัวยานไว้อีกที ประตูบานแรกเลื่อนปิดกลับ

หลังจากที่เขาก้าวเข้ามา และเขามองจ้องไปที่บานประตูที่อยู่ด้านหน้า

ซึ่งเป็นประตูส่วนนอกของตัวยาน (เอาละ...ใจเย็นไว้~) เขาคิด

ปลอบใจตัวเอง (หายใจเข้าลึกๆสิ...ฟิลิป!) เขาหายใจตามความคิดตัวเอง

และต่อจากนั้น สีหน้าแววตาของเขาก็ดูมั่นใจขึ้นมา เขายื่นแขนขงาขึ้นมา

มือซ้ายก็วิทยุสัญญานที่ข้อมือขวา "เอาละ ฉันพร้อมแล้ว" เขาตอบไม่ค่อย

เต็มใจเท้าไหร่

 

               "พร้อมแล้วนะ?" ไกอาร์ถามทวยอีกรอบ โยชิและนามุยืนฟังอยู่

ด้านหลังเขา "ผมรู้สึกกลัวจัง" โยชิพูดพร้อมเบะปาก หูตก นามุหันมามอง

เขาและยกมือข้างหนึ่งขึ้นโปะหัวเบาๆ "ไม่ต้องกลัวนะ พี่เขารู้วิธีเอาตัว

รอดอยู่แล้ว เชื่อใจพี่ฟิลิปเขาสิ" นามุยิ้มส่ง โยชิเหลือบมองด้วยสีหน้าที่

ดูกังวล "จริงเหรอครับ?" เขาพูดพร้อมกับใบหูชี้ตั้งขึ้นทันที "จริงสิ..." เธอตอบ

 

               'เอาละ พร้อมแล้ว เปิดประตูนอกได้เลย' เสียงฟิลิปพูดดังออดมา

จากหูฟังไร้สายของไกอาร์ "เอาละนะ" ไกอาร์บอกพร้อมกับก้มลง ยืนนิ้ว

ไปกดปุ่มสัมผัสบนแผ่นแก้วใสๆที่มีระบบยานอยู่เต็มไปหมด ประตูหน้ายาน

เริ่มเคลื่อนเปิดออก แก๊สออกซิเจนกลายเป็นไอควันสีขาวและถูกดูดลอย

ออกไป แสงเหลืองที่เปลงจ้าจากดวงอาทิตย์สะท้อนภาพติดหน้ากระจก

กันอากาศของเขา

 

               ภายนอกดูเงียบและมืดมน ในความมืดนั้นยังมีแสงผระกายสีขาว

จากดวงดาวเล็กที่กระจากกันอยู่ทั่วท้องอากาศ เนบิวล่าลักษณะคล้าย

กลุ่มควันหลากสี มีสีเหลืองกัยสีฟ้าผสมปะปนกันทิดยาวออกไปไกล ฟิลิป

ได้เห็นบรรยากาศรอบนอกยาน มันเหมือนกับอิสระ มันเหมือนกับรอบตัวเขา

มีแต่สิ่งว่างเปล่าที่เปี่ยมไปด้วยความสวยงาม เขาหันมองดูแสงอาทิตย์ที่อยู่

ขวามือ แสงเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ "อีกสามกิโลเมตร เราจะเข้าใกล้ดาว

ฤกษ์ยักษ์" เสียงไกอาร์พูดบอกในวิทยุ

 

          "ตอนนี้ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ" ฟิลิปบอกกลับ

 

               "ดีมาก" ไกอาร์ถามความรู้สึก "ตอนนี้รู้สึกไงบ้าง?" ฟิลิปยิ้มและ

ไกอาร์หัวเราะในลำคอเบาๆ "หึๆ ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ ไม่ต้องห่วงนะ

เดี๋ยวฉันจะเป็นคนจัดการเองทุกอย่าง"

 

          "พี่ฟิลิประวังตัวด้วยนะครับ!" โยชิพูด

 

          "ระวังด้วยนะฟิลิป" นามุพูด ทั้งสองคนพูดส่งเสียงเข้าไปในหูฟังของ

ไกอาร์

 

               "อ่า~~ หนวกหูเป็นบ้าเลย" ไกอาร์พูดบ่น เสียงเหล่านั้นส่งถึง

ฟิลิป เขายิ้มยีฟัน "หึๆๆ" เขาได้ยอนเสียงไกอาร์บ่น เสียงให้กำลังใจจาก

นามุและโยชิ มันทำให้เขารู้สึกฮึดสู้ขึ้นมาทันที

 

          "เอาละอีกห้าร้อยเมตรจะถึงดาวแล้ว!" ไกอาร์รีบบอก

 

          "ผมพร้อมแล้ว!"

 

          "รอคำสั่งฉันนะ" "อีกสามร้อยเมตร ร้อยเมตร...แปดสิบ...ห้าสิบ...ยี่สิบ

...ไปได้!" หลังจากนั้นหิลิปก็หระโดดลอยตัวอแกจากยานโดยมีสายออกซิเจน

ติดหลังดึงรั้งไว้ แสงเริ่มสว่างขึ้นๆและสว่างขึ้นเรื่อยๆ เขาหลับตาลงและ

นึกถึงสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกใจเย็นลงไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องว่ายน้ำ วิ่งเล่น นอนอ่าน

นิยาย เล่นเกมส์ และเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ตรงหน้าของเขาก็เต็มไปด้วย

แสงสีส้มและสีเหลืองอยู่เต็มหน้าไปหมด เขาตกใจเฮือกหนึ่งเมื่อเห็นดวง

อาทิตย์ที่อยู่ใกล้ขนาดนี้ เสียงตุบๆ!!! จากการปะทุของไฟบนดวงอาทิตย์

ดังขึ้นเป็นจังหวะ มันยังมีรอยไหม้สีดำๆขนาดใหญ่อยู่ในบริเวณบางส่วน

ของดาวด้วย (อะไรจะใหญ่ขนาดนี้!) เขาคิด ไม่นานนักเขาก็เริ่มรู้สึกร้อน

ในส่วนที่แสงกระทบตัวอยู่ (แย่ละสิ ไม่นาเหม่อเลยเรา!) เขารีบหยิบกล้อง

ถ่ายภาพสีดำสนิทที่อยู่ด้านหลังเอวซ้ายขึ้นมา และรีบเปิดกล้องมองหา

มุมภาพที่น่าสนใจมากที่สุด และถ่ายเก็บไปประมาณสี่ถึงห้ารูป

 

               แชะ แชะ แชะ แชะ แชะ เสียงกล้องถ่ายภาพดังอย่างเร็วไว

ฟิลิปหันกล้องหามุมถ่ายอย่างเร็วหลังจากที่ถ่ายจุดสำคัญแล้ว

          "เยี่ยมมาก" ไกอาร์ยิ้มชม

 

          "ขอบคุณครับ ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกร้อนแล้ว..."

 

          "กลับเข้ามาได้เลย...ฟิลิป"

 

          "ครับ!"

               ฟิลิปกดปุ่มไอพ่นที่แขนข้อมือขวา บังคับตัวลอยกลับเข้าไปในยาน

ระหว่างนั้นเขาเหลือบมองดูดวงอาทิตย์ที่กำลังปะทุอย่างต่อเนื่อง

แสงเส่นสีส้มอมเหลืองของดวงอาทิตย์ หรือที่เรียกว่า'UV' พุ่งขึ้นออกมาและ

โค้งกลับลงไปที่ผิวดาวคลายกับ ' U '

               ฟิลิปได้ลอยกลับเข้าตัวยานประตูด้านนอกปิด แก๊สออกซิเจน

พุ่งออกมาจากมุมขอบห้องทั้งสี่มุมเป็นไอควันสีขาว ตัวของเขาค่อยๆลอย

เกยียบลงพื้นเหล็ก เมื่ออากาศถ่ายเทครบแล้ว ประตูก้านในยานก็เปิดออก

โยชิกำลังยืนกุมมือรอรับฟิลปอยู่ เขามองดูโยชิและทักทาย "ไง..." เขาพูด

โยชิอมยิ้ม ก่อนจะหมุนตัวไปมาและสบัดหางไปมาซ้ายขวา "พี่เก่งจัง..."

โยชิพูด "ผมอยากรู้จัง...ว่าข้างนอกนั้นเป็นอย่างไงบ้าง"

               ฟิลิปฟังเขาพูดและก็นึกสภาพตัวเองที่ออกล่องลอยไปด้อนนอก

"พี่ว่า...มันอันตรายนะ พี่แนะนำว่าไม่ควรออกไปจะดีกว่า" เขาพูดพร้อมลูบ

หัวของโยชิเบาๆ หูของโยชิก็ห้อยลงทันที "พูดชายหน้าตาดีแบบนาย

ไม่ควรทำอะไรแบบนี้หรอกนะ" ฟิลิปพูดพร้อมยิ้มให้อีกรอบ

 

               "ฟิลิป เป็นไงบ้าง!?!" นามุวิ่งมาด้านหลังโยชิก่อนจะหยุดวิ่งมอง

หน้าด้วยความเหนื่อย "เป็นห่วงแทบแย่!"

               "ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า~" เขาเอาฝ่ามือไปแตะบ่าข้างหนึ่งของ

เธอ "ตอนนี้ก็รู้้สึกร้อนนิดหน่อยเอง" นามุฟังคำพูดเขา และก็รู้สึกเป็นห่วง

ขึ้นมา เธอกอดอกและทำสีหน้าไม่พอใจ "คราวหลังอย่าออกไปทำอะไร

แบบนั้นอีกนะ" เธอหันหลังให้เขา "ชิ!!!" เธแหลับตาลงทำเป็นำม่สนใจเขา

"นี่...อย่าคิดแบบนั้นสิ...ไม่ได้ไปทำเรื่องเลวร้ายอะไรแบบนั้นสักหน่อย"

 

               "เฮ้อ~ เหนื่อยจัง" ฟิลิปค่อยๆถอดชุดกันความร้อนออก เหงื่อเต็ม

หน้าอย่างกับโดนน้ำมันราดมา นามุที่กำลังกอดอก เหลือบมองไปที่เขา

เห็นฟิลิปกำลังถอดชุดอย่างทุลักทุเลและดูเหนื่อยเอามาก เธอจึงหันไป

ด้วยท่าทางสีสงสาร "ฟิลิป ให้ฉันช่วยมั้ย" เธอพูดน้ำเสียงเบา "หึ ไม่เป็นไร"

เขาตอบพร้อมกับถอดชุดส่วยสุดท้ายออก

               นามุยิ้ม เหล่ตาลงเล็กน้อย "ไปห้องขับยานกันเถอะ ไกอาร์รอฟัง

เรื่องของนายอยู่ที่นั่น"

 

********************