The end of us (วันตะวันดับจักวาลพิโรธ)

      "เกิดอะไรขึ้นกับ MX2?? เกิดอะไรขึ้นกับ เรมิคอฟ ??"

คำถามนี้ถูกตั้งขึ้นในห้องปฏิบัติการสื่อสาร หลังจากตรวจเช็คทุกอย่างแล้วเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบได้มารายงานให้ทราบว่า "อุณภูมิร่างกายเค้าลดลงอย่างรวดเร็วครับคาดว่า ชุดอวกาศน่าจะมีรอยรั่วครับ ... เราเสีย เรมิคอฟไปแล้วครับ." จากภารกิจประจำวันที่ล่วงและทุกคนกำลังผ่อนคลาย ตอนนี้ทั้งห้องกลับมีแค่ความเงียบที่ปรกคลุมไปทั่ว "ห้ะ ..ห้ะะ!! นายจะบอกว่าหายนะที่เกิดขึ้นทั้งหมดคือชุดรั่วหรอ ??" ผอ เอดเวิด ไวท์ ได้ตั้งคำถามต่อเจ้าหน้าที่รายงานสถานการ์ณ ไม่มีเสียงตอบรับใด "พยายามติดต่อ MX2 ให้ได้ฉันอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบนนั้น" คำสั่งใหม่ถูกป้อนให้ห้องปฏิบัติการ เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างพยายามทุกวิถีทาง 

      USS MX2 หลังจากนั้นไม่นาน "เฮโหลลล... มีใครยังรอดอยู่มั้ย ???" สภาวะไร้น้ำหนัก แรงกดดัน และความกลัวเข้าครอบงำชายที่ชื่อ อดัม "อ๊อกซิเจนเหลือเพียง 17% กรุณา Restart ระบบไฟฟ้าผลิดอ๊อกซิเจน" เสียงสัญญาณอัตโนมัติจากแคปซูลในสถานีอวกาศที่ใช้นอนพักผ่อนดังขึ้น "เกิดอะไรขึ้นว่ะเนี้ยใครดับไฟ ทำไมมันหนาวมันหนาวแบบนี้..?" อดัมยังคงสงสัยต่อสถานการ์ณรอบข้าง เค้ารีบหยิบผ้าห่ม Mylar ขึ้นมาคลุมกาย "นี่ฮุสตัน Mx2 ตอบด้วย.." สักพักเค้าได้ยินเสียงนี่จากวิทยุดาวเทียมเค้ารีบพาร่างกายที่ไร้เรี้ยวแรงพยุงตัวในสภาวะไร้น้ำหนักไปที่วิทยุในทันที.. ศพของเจ้าหน้าที่ประจำสถานี ได้ลอยผ่านตัวเค้าไป เค้าพยายามปลุกเพื่อนที่อยู่กับเค้ามา 3 ปี แต่ก็ไร้วี่แววชีวิต "ฮะ...ฮุสตัน นี่อด...อดัม" เสียงที่ส่งมาอาจจะไม่ใช่เสียงที่ชัดเท่าไหร่ แต่ทำให้คนบนพื้นโลกได้รับสัญญาณที่ดีว่ายังมีคนอยู่บน MX2" ด้วยการสื่อสารที่ลำบากทาง Nasa จึงใช้แผนการสื่อสารฉุกเฉิน ในขณะที่อดัม ได้ทำการ Restart ระบบไฟฟ้าในสถานีอวกาศใหม่ "อ๊อกซิเจน 75% กำลังไฟ 100% เชื้อเพลิง 87%" ทุกอย่างเหมือนจะกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง เค้าโล่งใจขึ้นไปเปราะหนึ่ง

     แผนการสื่อสารฉุกเฉิน...

"ฮุสตัน : เกิดอะไรขึ้นบนนั้น?"

"อดัม : ผมไม่ทราบยังหาสาเหตุที่แน่ชัดไม่ได้.."

"ฮุสตัน : มีใครรอดอีกมั้ย? นอกจากนายอดัม"

"อดัม : ยังไม่แน่ใจครับ.."

"อดัม : แต่ผมหนาวตอนที่ระบบไฟล่มหนาวแบบแทบจะเป็นน้ำแข็ง"

"ฮุสตัน : ทางนี้จะพยายามหาสาเหตุส่วนนาย ไปตามหาว่ามีใครรอด นี่คือคำสั่ง... เลิกกัน"

สิ้นสุดบทสนทนาทางตัวอักษร อุณหภูมิรอบตัวเค้าเริ่มเป็นปกติ เค้าเริ่มหายใจได้ และเค้าก็ได้ใส่ชุดอวกาศและออกไปตามหาร่างของ เรมิคอฟ

     "ท่านประธาธิปดี ท่านก็เห็นแล้วว่า Mx2 ขัดข้องเราขอคำสั่งในการปลดประจำการและพาลูกเรือกลับโลกอย่างปลอดภัยด้วยครับ.." เจ้าหน้าที่ Nasa ได้นำเรื่องราวทั้งหมดรายงานสู่ผู้นำของสหรัฐ "ตอนนี้ยังไม่ได้.." สิ้นเสียงตอบเจ้าหน้าที่ได้แต่สงสัยแต่ไม่กล้าถามต่อ เพราะถือว่านี้คือคำสั่ง 

   ณ ห้องทำงาน จนท.พิเศษ ดร.วิคกี้ คาร์เตอร์ 

"จากการวิเคราะห์ย้อนกลับไปดูต้นตอทุกๆอย่าง จะเห็นได้ว่าพระอาทิตย์ปล่อยพลังงานมหาศาลออกมาในช่วงเสี้ยวของเสี้ยววินาที แต่... มันน่าสงสัยว่าทำไมถึงไม่เป็นพลังงานความร้อน??" นักจักรวาลฟิสิกซ์สาวได้ชี้แจงต่อ ผอ.เอ็ดเวิด "คุณกำลังจะบอกว่าพระอาทิตย์พ่นความเย็นหรอ???" ใครได้ยินก็ต้องสงสัยเป็นธรรมดา มันช่างเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สิ้นดีในใจของ ผอ. คิด "ดิชั้นไม่ได้บอกว่ามันพ่นความเย็นคะท่าน...แต่มันกำลัง กระพริบ" หลังจบประโยค เอ็ดเวิดยิ่ง งง เข้าไปใหญ่แต่ในขณะที่กำลังจะโต้ตอบ วิคกี้ได้พูดขึ้นมาว่า "มันกำลังจะดับค่ะ" สีหน้าตกใจของ ผอ. ไม่ทันจะแสดงขึ้นอย่างเต็มที่ วิคกี้ก็ได้หยิบแฟ้มรายงานของปรากฏการ์ณครั้งนี้ให้ ผอ. เค้าเปิดอ่านอย่างช้าๆ อ่านบรรทัดแล้วบรรทัดเล่า ...

ทำให้เค้าเริ่มเข้าใจในข้อสันนิฐานของวิคกี้

แต่แล้วเค้าก็มาสะดุดประโยคสุดท้าย

  "โอกาสเกิดขึ้นมีเพียง 0000.1%"

ฝากคอมเม้นติชมด้วยนะครับยินดีรับทุกคำวิจาร์ณและคำติชม