LOVE ME รักกวนๆฉบับร้ายๆ

  
 
*เชอฉันถึงแล้ว* เสียงหวานลอดออกจากมือถือสีฟ้าอย่างเบาๆ ร่างบางพยักหน้ารับช้าๆแล้วตอบกับไป
*เคๆ เจอกันนะ* ร่างบางหรือเชอเดินลงมาจากหอสีส้มอย่างเร่งรีบ สายตาเหลือบไปเห็นร่างขาวหรือจีน่า กำลังนั่งรอบนม้าหินอ่อนอย่างใจเย็น เชอรีบวิ่งไปหาจีน่าอย่างรีบ
*จี!!!!* จีน่าหันหน้ามามองเชอในสภาพชุดนักศึกษา แล้วส่งยิ้มอ่อนๆให้หนึ่งที
*อะ งานทั้งหมดกับสรุปเนื้อหาทั้งหมดในภาคเรียนนี้ที่ฉันสรุปได้นะ* จีน่ายื่นสมุดสีดำสนิทให้ กับงานอีกจำนวนหนึ่ง
*ว้ายๆๆๆขอบคุณมากแก* เชอรับงานทั้งหมอมาอย่างตื่นเต้น เปิดดูเนื้อหาแต่ละหน้าอย่างบรรจงพร้อมพึมพำไปด้วย -จีน่า-  ดาวคณะกับสาขาเพราะ
เธอสวยมาก ใจดี ไม่หยิ่ง เป็นที่รักของคุณครูและเพื่อนๆทุกคนในคณะ ที่สำคัญเธอกำลังคบกับ  -เดย์- เดือนสุดหล่อหล่อวัวตายควายล้มเลยทีเดียว
ขวัญใจของสาวๆแต่ยกเว้นฉันเพราะฉันมีคนใจในใจอยู่แล้วไงล่ะนั่นคือ พี่แซม นักกีฬาของมหาลัยหล่อ สูง ผิวเข้ม คณะวิสวะ หล่อมากเลยยิ้มนี้ใจ
แทบละลายคนอะไรไม่รู้หล่อเป็นบ้า(หล่อกว่าเดย์อีก)
*แล้วนี้แกไม่ไปประชุมเหรอ*  จีถามฉันพร้อมยกแก้วน้ำแดงดื่ม
*ประชุม ประชุมอะไรอ่ะ* จีหันมาทางฉัน
*ประชุมการไปเข้าค่ายไง* เข้าค่าย....
*ทำไมฉันต้องไป ตัวแทนคณะดิไป*
*แกนั้นแหละตัวแทนคณะ!!!!* พรวด น้ำแดงพุ่งออกมาสู่โลกกว้างอีกรอบ
*ฉันเนี่ยนะ!!!* ฉันชี้มาที่ตัวเองอย่างไม่เชื่อ
*เออก็แกเป็นดาวมหาลัยนะเว้ย* จีพูดพร้อมกุมขมับ
*อ่า ลืมไปเลยอ่ะ*
*แกรีบๆไปเลยเร็ว*
*เออๆ ฝากของด้วยไปล่ะ เออแล้วก็เจอกันบนสแตนสนาม4 ฝากถ่ายรูปพี่แซมด้วย เอาแบบ หล่อๆ เหงื่อกำลังไหลเลยนะ ถอดเสื้ออะไรพวกนี้ บาย
ยยยย* แล้วฉันก็วิ่งไปทันที
 
 
/ห้องประชุม4/
*มาแล้วค่ะ!!!!* หลังจากฉันเปิกประตูก็ต้องมาเจอ เดย์ กำลังทำหน่าย่นไม่พอใจสุดๆ
*ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ* เดย์ พูดขึ้นมา ฉันไปมองแล้วพนมมือสวยๆไปทางมันและพูดด้วยน้ำเสียงกวนนิดๆ
*ได้นะ มาพรุ่งนี้ก็ได้* มันหันมามองแล้วชูนิ้วกลางให้ฉัน ฟุบ ฮะฮะฮะ ฉันชนะฉันชูนิ้วกลางใส่มันสองมือและส่ายไปมาอย่างช้าๆ
*อะแฮ่มๆ จินดามณี ยุทธศาสตร์ จะทำอะไรดูหน่อยนะว่าฉันอยู่รึเปล่า* อาจารย์มาลีเชื่อเถอะอาจารย์แกอายุแค่30กว่าๆแล้วนะแต่ไม่ มี แฟน สวย
ขนาดนี้อาจเป็นเพราะอาจารย์แกใส่แว่นอย่างหนาหัดผมแบบคนแก่ๆกระโปงยาวๆ รองเท้าพื้นเตี้ย
*มองอะไร จินดามณี *
*เปล่าค่ะ* หวาแถมยังโหดอีกด้วย
*เอาล่ะที่นี้ก็มาครบแล้วครูจะเริ่มประชุมแล้วนะ ในวันที่13 นี้เราจะนำตัวแทนห้อง ห้องละ 5 คน เตรียมตัวเก็บของเราจะไปโดยรถบัสแอร์ ใครเมารถก็
เตรียมมาเอง ส่วนของก็แค่ชุดลำลองกับของจิปาถะของเธอก็พอ เข้าใจ*
*คะ/ครับ*
*โอเค จบไปได้แล้ว* ฟุบฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที อาจารย์เค้าบ่นไรว่ะ ฟังไม่ทัน นั้นอธิบายหรือแร็ปค่ะนั้น เดย์เดินไปทางหอพักส่วนฉันก็
สนามกีฬา4!!
*จี!!!!!รูปพี่แซ-* อุ้ย พี่แซมก็อยู่ด้วยอ่ะ พี่แซมหันมาทางฉันและหัวเราะเบาๆออกมา
*เสียงดังเหมือนเดิมนะ เชอ* ว้ายยยยย โดนทักด้วยแหละ
*พี่ก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะค่ะ* ฉันตอบกลับไป พร้อมส่งยิ้มอ่อนๆไปด้วย
*.....อะ งะงะงั้นเหรอ55555* ว้าย เขินแน่อะแก หน้าพี่เขาอย่างแดงอะตอนนี้
*แล้วแข่งกับใครหรอค่ะ พี่แซม* พี่แซมหันไปทางสนามแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
*มหาลัย เซนโยธิน น่ะ* เซนโยธิน ......อยู่ที่ไหนว่ะ อีเซนโยธินเนี่ย
*ยังไงพี่แซมก็ชนะอยู่แล้วแหละค่ะ เชอรับประกัน* พี่แซมหันมายิ้มให้ฉัน
*หื้ม แล้วถ้าพี่แพ้ล่ะ*
*เชอจะเป็น แฟน พี่แซมเลยค่ะ* ฉันตอบไปอย่างไม่อายปาก พี่แซมอึ้งเล็กน้อยแล้วกับมาหัวเราะอีกครั้ง ในทันใดนั้นเองก็มีผู้ชายใส่เสื้อยืดสีดำ
สบายๆ กับกางเกงวอม สบายๆ รองเท้ากีฬาดูดี เดินมากอดฉันจากด้านหลัง
*อ่า พนันอะไรกันน่าหนุกๆ กูเอาด้วยคน ถ้าชนะยายนี้เป็นของกู ใช่ป่ะ*
*เฮ้ย ปล่อยนะเว้ยใครเนี่ย ปล่อยเรานะ* ฉันดิ้นสุดแรง แต่มันไม่ปล่อยอ่ะ สุดแรงจริงๆนะ ฉันเงยหน้าไปมองใครไม่รู้ที่อยู่ด้านหลัง ว้าย หมอนี้หล่อ
แบบเถื่อนๆ นะเนี่ย
*มองอะไรยายเตี้ย ไม่เคยเห็นคนสูง? * ……ว้าย ปากเสียมาก!!!!!
*นายว่าไงนะ!!!* ฉันถามไปอย่างหงุดหงิด มีสิทธ์อะไรมาด่าเรา
*เตี้ยไง ไม่ได้ยินหรอ?* ยังกวนเท้าอีกด้วย
*ฉันไม่เตี้ยซะหน่อย อย่ามาว่าฉันนะ!!!* อึก มันรัดคอฉันแรงมากขึ้น
*หุบปากไปเหอะน่า ว่าไงจะพนันกันป่ะ* แล้วมันก็หันหน้าไปคุยกับพี่แซมต่อ
*ปล่อยเชอก่อน/ปล่อยเชอเดี๋ยวนี้นะ* พี่แซมกันจีพูดมาพร้อมกัน
*ก็ได้ ไป* มันปล่อยคอฉันแล้วถีบก้นฉันไปด้านหน้า ฉันที่ยังไม่ได้ตั้งตัวเลยหน้า
ถิ่มไปกองกันพื้นสแตนอย่างจัง
*โอ๊ย!!! อ่า เจ็บนะทำอะไรเนี่ย* จียื่นมือมาให้ฉันจับ แล้วค่อยดึงฉันขึ้นอย่างช้าๆ
*อะ กูปล่อยแล้วนะ* มันไหว่ไหล่แล้วมองมาทางพี่แซมอย่างกวนๆ
*กูไม่พนันอะไรกับมึงทั้งนั้น* พี่แซมพูดออกไป ว้ายพูดหยาบยังหล่อเลยอ่ะแก
*อะไรว่ะ ไม่หนุกเลยมึงป็อดเหรอ*
*กูไม่เอาน้องกูมาเป็นของพนันหรอนะ*
*แค่น้องเอง คิดไรมาก งั้นเอาอีนั้นได้มั้ยล่ะ* หมอนั้นชึ้มาทางจีที่กำลังปัดฝุ่นให้ฉันอยู่ *ฝันไปเหอะ ว่าฉันจะปล่อยให้จีไปกับคนอย่างแก!!* ฉันพูด
พร้อมกอดจีไว้แน่นพลางแลบลิ้นใส่ไอ้เถื่อนนี้อย่างหาเรื่อง มันมองฉันแล้วหัวเราะในลำคอพร้อมเดินมาใกล้ฉันมากขึ้น อะไรๆจะหาเรื่องเหรอมาดิๆฉัน
ไม่กลัวแกหรอก มั้งนะ
*คนอย่างกู?? กูทำไม??* มันถามพร้อมเอามือใส่กางเกงวอมอย่างชิวๆ ยังมีน่ามาถามว่ายังไงแล้วมีผู้ชายที่ไหนเค้ายังไม่ทันรู้จักผู้หญิงก็ถีบแล้วมั้ยล่ะ
ฉันเดินออกมาใกล้ไอ้เถื่อนมากขึ้นพร้อมชี้หน้ามัน
*ก็ นาย มัน เถื่อน ไง ไอ้เถื่อน!!!!* ฉันตวาดลั่นพี่แซมนิ่งไปเลยอ่ะแก พี่เค้าจะเกลียดฉันมั้ยเนี่ย ม่ายน้า ไอ้เถื่อนมันแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวพร้อมคว้าข้อ
มือฉันไปกำไว้แน่น
*5555 ไอ้เถื่อนงั้นเหรอ มึงนี้น่าสนใจนะเป็นคนแรกเลยที่ด่ากูแบบนี้5555*
*5555พ่*ง ฉันควรดีใจมั้ยฮ่ะ ปล่อยแขนฉันนะเจ็บ!!!!* ยิ่งดิ้นไอ้เถื่อนยิ่งบีบแน่นอ่ะ
*ปล่อยน้องเชอดิว่ะ!!!! แม่ง* พี่แซมเดินมากระชากแขนฉันออกอย่างง่ายดาย เชื่อม่ะตอนนี้ฉัยอยู่ในอ้อมกอดของพี่แซมล่ะ กรี๊ด!!!!มันโครตคุ้ม กลิ่น
เหงื่อผสมกับน้ำหอมหอมฝุดๆอ่ะชอบบบบ (มันใช่เวลามาหื่นมั้ย)
*เสือกอะไรด้วยว่ะ!!!* ไอ้เถื่อนสวนกลับอย่างไม่กลัว พี่แซมบอกให้ฉันไปหาจีก่อน
ฉันพยักหน้าเดินไปหาจีอย่างว่านอนสอนง่าย จีเข้ามาดูข้อมอฉันตอนนี้มันเป็นรอย
แดงชัดมาก ฉันส่ายหน้าเหมือนไม่เป็นไร ไอ้เถื่อนมองมาทางฉันแล้วยิ้มให้นึงที แหวะ
ขนลุก ก่อนจะต่อยที่ท้องพี่แซมจนพี่แซมทรุดลงกับพื้นอย่างง่าย
*พี่แซม!!!!* ฉันวิ่งเข้าไปหาแต่ดันโดนมือหนาขว้าแขนไว้ก่อน
*จะไปไหน????* เถื่อนถามฉัน ฉํนค้อนกลับแล้วสะบัดแขนอย่างแรงจนหยุด
*พี่แซมไหวมั้ยคะ เจ็บรึปล่า ฮึก เชอจอโทษพี่ต้องมาเจ็บตัวเพราะเชอ ฮึก* ฉันบ่อน้ำตาแตกออกมอย่างง่ายดาย
*จุกชิบ พี่ไหวไม่เป็นไรเชอ ไม่ร้องนะ* พี่แซมลูบหัวฉันเบาๆอย่างสภาพ ไอ้เถื่อนมองนิ่งๆแล้วย่อตัวลงข้างๆฉัน
*สำออย ชิบหาย* มันพูดขึ้นแล้วคว้าคอเสื้อพี่แซมต่อ ฉันรีบปัดมือของหมอนั้นออกอย่างเร็ว
*อย่ามายุ่งกับพี่แซมนะ!!!!* หมับ มือหนาเอื้อมมาจับกรามฉันอย่างหงุดหงิดพร้อมเพิ่มแรงบีบมาขึ้น เจ็บ
*อย่าเพิ่งมางี่เง่า!!!!!* อึก น่ากลัว...มันหยุดแรงบีบเอาไว้แค่นั้นแล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว มันจ้องหน้าฉันใช้มืออีกข้างจุบผมฉันแล้ว
*อึก จะเจ็บนะ!! ปล่อย ฮึก เจ็บ* มันดึงผมฉันอ่ะ เจ็บ ทันใดนั้นความชิบหายก็มาเยื่อนอีกรอบ เมื่อพรรคพวกของมันเดินมาสมทบ
*ทำไรว่ะ* ไอ้สูงข้างหลังมันถามขึ้น ไอ้เถื่อนหันหน้าไปมองก่อนจะปล่อยฉัน เมื่ออิสระมาหาฉันรีบลุกไปหาจีทันที
*....มานี้ดิ* ไอ้เถื่อนเรียกใครซักคนขึ้นมา ฟึบ มันหันมามองฉันแล้วพูดอีกครั้ง
*กูบอกให้มานี้!!!!* ฉันสะดุ้งแต่คงไม่เดินไปหาความตายแน่ๆใครจะเดินไปล่ะ ฉันไม่ตอบแต่คงหลบอยู่หลังจีต่อไป ได้แต่หลับตาแน่นไม่กล้ามองเคย
ซักนิด เสียงเท้าใครซักคนดังเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
*หูหนวกรึไง หะ!!!!* อึก เอาไงดีมันพูดกับฉันอยู่ ควรตอบมั้ยหรือเงียบดี ทำไมน่ากลัวอย่างนี้เนี่ย!!!!
 
 
-โปรดติดตามตอนต่อไป-  1 คอมเม้นต์เพื่อนเป็นกำลังใจให้นักเขียนตาดำ