LOVE ME รักกวนๆฉบับร้ายๆ

*เชอฉันถึงแล้ว* เสียงหวานลอดออกจากมือถือสีฟ้าอย่างเบาๆ ร่างบางพยักหน้ารับช้าๆแล้วตอบกับไป

*เคๆ เจอกันนะ* ร่างบางหรือเชอเดินลงมาจากหอสีส้มอย่างเร่งรีบ สายตาเหลือบไปเห็นร่างขาวหรือจีน่า กำลังนั่งรอบนม้าหินอ่อนอย่างใจเย็น เชอรีบวิ่งไปหาจีน่าอย่างรีบ

*จี!!!!* จีน่าหันหน้ามามองเชอในสภาพชุดนักศึกษา แล้วส่งยิ้มอ่อนๆให้หนึ่งที

*อะ งานทั้งหมดกับสรุปเนื้อหาทั้งหมดในภาคเรียนนี้ที่ฉันสรุปได้นะ* จีน่ายื่นสมุดสีดำสนิทให้ กับงานอีกจำนวนหนึ่ง

*ว้ายๆๆๆขอบคุณมากแก* เชอรับงานทั้งหมอมาอย่างตื่นเต้น เปิดดูเนื้อหาแต่ละหน้าอย่างบรรจงพร้อมพึมพำไปด้วย -จีน่า-  ดาวคณะกับสาขาเพราะ

เธอสวยมาก ใจดี ไม่หยิ่ง เป็นที่รักของคุณครูและเพื่อนๆทุกคนในคณะ ที่สำคัญเธอกำลังคบกับ  -เดย์- เดือนสุดหล่อหล่อวัวตายควายล้มเลยทีเดียว

ขวัญใจของสาวๆแต่ยกเว้นฉันเพราะฉันมีคนใจในใจอยู่แล้วไงล่ะนั่นคือ พี่แซม นักกีฬาของมหาลัยหล่อ สูง ผิวเข้ม คณะวิสวะ หล่อมากเลยยิ้มนี้ใจ

แทบละลายคนอะไรไม่รู้หล่อเป็นบ้า(หล่อกว่าเดย์อีก)

*แล้วนี้แกไม่ไปประชุมเหรอ*  จีถามฉันพร้อมยกแก้วน้ำแดงดื่ม

*ประชุม ประชุมอะไรอ่ะ* จีหันมาทางฉัน

*ประชุมการไปเข้าค่ายไง* เข้าค่าย....

*ทำไมฉันต้องไป ตัวแทนคณะดิไป*

*แกนั้นแหละตัวแทนคณะ!!!!* พรวด น้ำแดงพุ่งออกมาสู่โลกกว้างอีกรอบ

*ฉันเนี่ยนะ!!!* ฉันชี้มาที่ตัวเองอย่างไม่เชื่อ

*เออก็แกเป็นดาวมหาลัยนะเว้ย* จีพูดพร้อมกุมขมับ

*อ่า ลืมไปเลยอ่ะ*

*แกรีบๆไปเลยเร็ว*

*เออๆ ฝากของด้วยไปล่ะ เออแล้วก็เจอกันบนสแตนสนาม4 ฝากถ่ายรูปพี่แซมด้วย เอาแบบ หล่อๆ เหงื่อกำลังไหลเลยนะ ถอดเสื้ออะไรพวกนี้ บาย

ยยยย* แล้วฉันก็วิ่งไปทันที

/ห้องประชุม4/

*มาแล้วค่ะ!!!!* หลังจากฉันเปิกประตูก็ต้องมาเจอ เดย์ กำลังทำหน่าย่นไม่พอใจสุดๆ

*ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ* เดย์ พูดขึ้นมา ฉันไปมองแล้วพนมมือสวยๆไปทางมันและพูดด้วยน้ำเสียงกวนนิดๆ

*ได้นะ มาพรุ่งนี้ก็ได้* มันหันมามองแล้วชูนิ้วกลางให้ฉัน ฟุบ ฮะฮะฮะ ฉันชนะฉันชูนิ้วกลางใส่มันสองมือและส่ายไปมาอย่างช้าๆ

*อะแฮ่มๆ จินดามณี ยุทธศาสตร์ จะทำอะไรดูหน่อยนะว่าฉันอยู่รึเปล่า* อาจารย์มาลีเชื่อเถอะอาจารย์แกอายุแค่30กว่าๆแล้วนะแต่ไม่ มี แฟน สวย

ขนาดนี้อาจเป็นเพราะอาจารย์แกใส่แว่นอย่างหนาหัดผมแบบคนแก่ๆกระโปงยาวๆ รองเท้าพื้นเตี้ย

*มองอะไร จินดามณี *

*เปล่าค่ะ* หวาแถมยังโหดอีกด้วย

*เอาล่ะที่นี้ก็มาครบแล้วครูจะเริ่มประชุมแล้วนะ ในวันที่13 นี้เราจะนำตัวแทนห้อง ห้องละ 5 คน เตรียมตัวเก็บของเราจะไปโดยรถบัสแอร์ ใครเมารถก็

เตรียมมาเอง ส่วนของก็แค่ชุดลำลองกับของจิปาถะของเธอก็พอ เข้าใจ*

*คะ/ครับ*

*โอเค จบไปได้แล้ว* ฟุบฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที อาจารย์เค้าบ่นไรว่ะ ฟังไม่ทัน นั้นอธิบายหรือแร็ปค่ะนั้น เดย์เดินไปทางหอพักส่วนฉันก็

สนามกีฬา4!!

*จี!!!!!รูปพี่แซ-* อุ้ย พี่แซมก็อยู่ด้วยอ่ะ พี่แซมหันมาทางฉันและหัวเราะเบาๆออกมา

*เสียงดังเหมือนเดิมนะ เชอ* ว้ายยยยย โดนทักด้วยแหละ

*พี่ก็หล่อเหมือนเดิมเลยนะค่ะ* ฉันตอบกลับไป พร้อมส่งยิ้มอ่อนๆไปด้วย

*.....อะ งะงะงั้นเหรอ55555* ว้าย เขินแน่อะแก หน้าพี่เขาอย่างแดงอะตอนนี้

*แล้วแข่งกับใครหรอค่ะ พี่แซม* พี่แซมหันไปทางสนามแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

*มหาลัย เซนโยธิน น่ะ* เซนโยธิน ......อยู่ที่ไหนว่ะ อีเซนโยธินเนี่ย

*ยังไงพี่แซมก็ชนะอยู่แล้วแหละค่ะ เชอรับประกัน* พี่แซมหันมายิ้มให้ฉัน

*หื้ม แล้วถ้าพี่แพ้ล่ะ*

*เชอจะเป็น แฟน พี่แซมเลยค่ะ* ฉันตอบไปอย่างไม่อายปาก พี่แซมอึ้งเล็กน้อยแล้วกับมาหัวเราะอีกครั้ง ในทันใดนั้นเองก็มีผู้ชายใส่เสื้อยืดสีดำ

สบายๆ กับกางเกงวอม สบายๆ รองเท้ากีฬาดูดี เดินมากอดฉันจากด้านหลัง

*อ่า พนันอะไรกันน่าหนุกๆ กูเอาด้วยคน ถ้าชนะยายนี้เป็นของกู ใช่ป่ะ*

*เฮ้ย ปล่อยนะเว้ยใครเนี่ย ปล่อยเรานะ* ฉันดิ้นสุดแรง แต่มันไม่ปล่อยอ่ะ สุดแรงจริงๆนะ ฉันเงยหน้าไปมองใครไม่รู้ที่อยู่ด้านหลัง ว้าย หมอนี้หล่อ

แบบเถื่อนๆ นะเนี่ย

*มองอะไรยายเตี้ย ไม่เคยเห็นคนสูง? * ……ว้าย ปากเสียมาก!!!!!

*นายว่าไงนะ!!!* ฉันถามไปอย่างหงุดหงิด มีสิทธ์อะไรมาด่าเรา

*เตี้ยไง ไม่ได้ยินหรอ?* ยังกวนเท้าอีกด้วย

*ฉันไม่เตี้ยซะหน่อย อย่ามาว่าฉันนะ!!!* อึก มันรัดคอฉันแรงมากขึ้น

*หุบปากไปเหอะน่า ว่าไงจะพนันกันป่ะ* แล้วมันก็หันหน้าไปคุยกับพี่แซมต่อ

*ปล่อยเชอก่อน/ปล่อยเชอเดี๋ยวนี้นะ* พี่แซมกันจีพูดมาพร้อมกัน

*ก็ได้ ไป* มันปล่อยคอฉันแล้วถีบก้นฉันไปด้านหน้า ฉันที่ยังไม่ได้ตั้งตัวเลยหน้า

ถิ่มไปกองกันพื้นสแตนอย่างจัง

*โอ๊ย!!! อ่า เจ็บนะทำอะไรเนี่ย* จียื่นมือมาให้ฉันจับ แล้วค่อยดึงฉันขึ้นอย่างช้าๆ

*อะ กูปล่อยแล้วนะ* มันไหว่ไหล่แล้วมองมาทางพี่แซมอย่างกวนๆ

*กูไม่พนันอะไรกับมึงทั้งนั้น* พี่แซมพูดออกไป ว้ายพูดหยาบยังหล่อเลยอ่ะแก

*อะไรว่ะ ไม่หนุกเลยมึงป็อดเหรอ*

*กูไม่เอาน้องกูมาเป็นของพนันหรอนะ*

*แค่น้องเอง คิดไรมาก งั้นเอาอีนั้นได้มั้ยล่ะ* หมอนั้นชึ้มาทางจีที่กำลังปัดฝุ่นให้ฉันอยู่ *ฝันไปเหอะ ว่าฉันจะปล่อยให้จีไปกับคนอย่างแก!!* ฉันพูด

พร้อมกอดจีไว้แน่นพลางแลบลิ้นใส่ไอ้เถื่อนนี้อย่างหาเรื่อง มันมองฉันแล้วหัวเราะในลำคอพร้อมเดินมาใกล้ฉันมากขึ้น อะไรๆจะหาเรื่องเหรอมาดิๆฉัน

ไม่กลัวแกหรอก มั้งนะ

*คนอย่างกู?? กูทำไม??* มันถามพร้อมเอามือใส่กางเกงวอมอย่างชิวๆ ยังมีน่ามาถามว่ายังไงแล้วมีผู้ชายที่ไหนเค้ายังไม่ทันรู้จักผู้หญิงก็ถีบแล้วมั้ยล่ะ

ฉันเดินออกมาใกล้ไอ้เถื่อนมากขึ้นพร้อมชี้หน้ามัน

*ก็ นาย มัน เถื่อน ไง ไอ้เถื่อน!!!!* ฉันตวาดลั่นพี่แซมนิ่งไปเลยอ่ะแก พี่เค้าจะเกลียดฉันมั้ยเนี่ย ม่ายน้า ไอ้เถื่อนมันแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวพร้อมคว้าข้อ

มือฉันไปกำไว้แน่น

*5555 ไอ้เถื่อนงั้นเหรอ มึงนี้น่าสนใจนะเป็นคนแรกเลยที่ด่ากูแบบนี้5555*

*5555พ่*ง ฉันควรดีใจมั้ยฮ่ะ ปล่อยแขนฉันนะเจ็บ!!!!* ยิ่งดิ้นไอ้เถื่อนยิ่งบีบแน่นอ่ะ

*ปล่อยน้องเชอดิว่ะ!!!! แม่ง* พี่แซมเดินมากระชากแขนฉันออกอย่างง่ายดาย เชื่อม่ะตอนนี้ฉัยอยู่ในอ้อมกอดของพี่แซมล่ะ กรี๊ด!!!!มันโครตคุ้ม กลิ่น

เหงื่อผสมกับน้ำหอมหอมฝุดๆอ่ะชอบบบบ (มันใช่เวลามาหื่นมั้ย)

*เสือกอะไรด้วยว่ะ!!!* ไอ้เถื่อนสวนกลับอย่างไม่กลัว พี่แซมบอกให้ฉันไปหาจีก่อน

ฉันพยักหน้าเดินไปหาจีอย่างว่านอนสอนง่าย จีเข้ามาดูข้อมอฉันตอนนี้มันเป็นรอย

แดงชัดมาก ฉันส่ายหน้าเหมือนไม่เป็นไร ไอ้เถื่อนมองมาทางฉันแล้วยิ้มให้นึงที แหวะ

ขนลุก ก่อนจะต่อยที่ท้องพี่แซมจนพี่แซมทรุดลงกับพื้นอย่างง่าย

*พี่แซม!!!!* ฉันวิ่งเข้าไปหาแต่ดันโดนมือหนาขว้าแขนไว้ก่อน

*จะไปไหน????* เถื่อนถามฉัน ฉํนค้อนกลับแล้วสะบัดแขนอย่างแรงจนหยุด

*พี่แซมไหวมั้ยคะ เจ็บรึปล่า ฮึก เชอจอโทษพี่ต้องมาเจ็บตัวเพราะเชอ ฮึก* ฉันบ่อน้ำตาแตกออกมอย่างง่ายดาย

*จุกชิบ พี่ไหวไม่เป็นไรเชอ ไม่ร้องนะ* พี่แซมลูบหัวฉันเบาๆอย่างสภาพ ไอ้เถื่อนมองนิ่งๆแล้วย่อตัวลงข้างๆฉัน

*สำออย ชิบหาย* มันพูดขึ้นแล้วคว้าคอเสื้อพี่แซมต่อ ฉันรีบปัดมือของหมอนั้นออกอย่างเร็ว

*อย่ามายุ่งกับพี่แซมนะ!!!!* หมับ มือหนาเอื้อมมาจับกรามฉันอย่างหงุดหงิดพร้อมเพิ่มแรงบีบมาขึ้น เจ็บ

*อย่าเพิ่งมางี่เง่า!!!!!* อึก น่ากลัว...มันหยุดแรงบีบเอาไว้แค่นั้นแล้วแสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว มันจ้องหน้าฉันใช้มืออีกข้างจุบผมฉันแล้ว

*อึก จะเจ็บนะ!! ปล่อย ฮึก เจ็บ* มันดึงผมฉันอ่ะ เจ็บ ทันใดนั้นความชิบหายก็มาเยื่อนอีกรอบ เมื่อพรรคพวกของมันเดินมาสมทบ

*ทำไรว่ะ* ไอ้สูงข้างหลังมันถามขึ้น ไอ้เถื่อนหันหน้าไปมองก่อนจะปล่อยฉัน เมื่ออิสระมาหาฉันรีบลุกไปหาจีทันที

*....มานี้ดิ* ไอ้เถื่อนเรียกใครซักคนขึ้นมา ฟึบ มันหันมามองฉันแล้วพูดอีกครั้ง

*กูบอกให้มานี้!!!!* ฉันสะดุ้งแต่คงไม่เดินไปหาความตายแน่ๆใครจะเดินไปล่ะ ฉันไม่ตอบแต่คงหลบอยู่หลังจีต่อไป ได้แต่หลับตาแน่นไม่กล้ามองเคย

ซักนิด เสียงเท้าใครซักคนดังเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น

*หูหนวกรึไง หะ!!!!* อึก เอาไงดีมันพูดกับฉันอยู่ ควรตอบมั้ยหรือเงียบดี ทำไมน่ากลัวอย่างนี้เนี่ย!!!!

-โปรดติดตามตอนต่อไป-  1 คอมเม้นต์เพื่อนเป็นกำลังใจให้นักเขียนตาดำ