รักใสๆ ของยัยขี้มโน

สวัสดีค่ะฉันชื่อรัน วันนี้ฉันมาทำงานวันแรกแต่ดันตื่นสาย ถ้าฉันมีใครสักคนที่ใดจีมารับมาส่งฉันปลุกฉันบอกรักฉันฉันคงไม่มาทำงานสายแน่เลยฉันคิดอยู่ในใจ ในขณะนั้นฉัก็ดันวิ่งไปชนกับชายคนหนึ่งเขาดูสุขุมแต่พอฉันกำลังจะขอโทษเขาก็เดินหนีไปซะงั้น "นี่นายทำไมถึงมาเมินฉันอย่างนี้ย่ะคนชนกันอีกฝ่ายนึงกำลังจะขอโทษแต่ก็เดินหนีไปซะงั้น" ฉันวิ่งไปดึงตัวเขาแต่เขาก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแต่พึมพำๆว่า รำคาญ มันยิ่งทำให้ฉันอารมร์เสียแต่ด้วยความที่กลัวจะเข้าทำงาช้า แต่ฉันก็ยังจำเขาไม่ลืม เมื่อพักกลางวันฉันก็เอาเรื่องนี้ไปเล่าให้พี่ที่ทำงานฟังพี่แกบอกว่าเขาชื่อโฮปเป็นลูกชายของเจ้าของที่นี่ไม่ค่อยคุยกับใคร แต่ก็อย่าไปยุ่งมากละกันเพราะผู้หญิงที่ตามเขาน่ะอันตรายมากบ้างเป็นลูกนักการเมืองคนใหญ่คนโตเกิดอะไรขึ้นจะทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นฉันก็คิดแต่ว่าอย่าไปเจอโฮปเลยเพราะกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้น แต่ใจของฉันน่ะสิพอเห็นผู้ชายหล่อหน้าตาดีไม่ค่อยยุ่งกับใครก็อดไม่ได้ที่อยากจะรู้จักเพราะเเฟนเก่าที่เป็นแฟนคนแรกของฉันเจ้าชู้มากกว่าฉันจะลืมเค้าก็ 2-3 ปีแหนะ ฉันเดินคิดไปคิดมาเรื่อยๆก็ไปเจอโฮปฉันจึงเข้าไปทักและนั่นก็เป็นครั้งที่สองที่โฮปเมินฉัน///////เฮ้อการที่อยากจะรู้จักกบคนแบบนี้นี่ยากจิงๆเลย/////////