บุหลันกระจ่างใจ

       
       หลังจบงานเลี้ยงแล้วบุหลัน อรอุมาและทศพลต้องอยู่ช่วยเก็บกวาดร้าน ทั้งสามอยู่อพาร์ตเมนต์เดียวกันแต่ทศพลอยู่คนเดียวอีกหนึ่งห้อง โดยอาศัยรถของสองสาวไปไหนมาไหนเพราะทศพลไม่ขับรถ คืนนี้หลังเลิกงานก็เช่นเดียวกับทุกคืน ทั้งสามขึ้นรถโดยมีอรอุมาเป็นคนขับ บุหลันไม่เหนื่อยจากการทำงานคืนนี้มากเท่าใดนัก เพียงแต่รู้สึกแปลกๆเพราะมีสายตาใครบางคนจ้องมองอยู่ตลอดเวลา เมื่อหันกลับไปมองเจ้าของสายตาคู่นั้นก็จะส่งยิ้มกว้างกลับมาให้ทุกครั้ง แม้จะไม่ได้รู้สึกขวางหูขวางตากับผู้ชายคนนั้น เพียงแค่ตะขิดตะขวงใจนิดหน่อยที่เขาเอาแต่มองตัวเอง
       “ แหมคืนนี้ฉันมีความสุขจัง ได้อยู่ท่ามกลางคนหล่อเต็มไปหมด เสียดายอยู่อย่างเดียว คนที่หล่อที่สุดกลับไม่มองสาวงามอย่างฉันเลย ’’ ทศพลพูดจบก็ทำยักคิ้วหลิ่วตากับอรอุมาให้รับลูกต่อ 
       “ นั่นสิคะ คุณคนนั้นเค้าไม่ปรายตามองใครเลยนอกจาก....’’  
       อรอุมาพูดแล้วหันไปมองหน้าบุหลันก็เห็นนั่งทำหน้ารู้ทันจึงหัวเราะออกมาดังๆ   
       “ รู้บ้างรึเปล่าว่ามีใครเค้านั่งมองจนข้าวปลาแทบไม่กิน มองอย่างเดียวไม่พอ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ อย่างกับเคยไปรู้จักกันที่ไหนมาก่อน ’’ 
       บุหลันคิดว่าถ้าไม่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองคนฟังก็คงจะโดนล้อไม่จบแน่ๆ จึงเล่าเหตุการณ์สั้นๆแบบรวบรัดแล้วก็บอกอีกว่า
       “ ไม่มีอะไรหรอก เขาคงจะดูเพื่อให้แน่ใจว่าฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ ไม่น่าจะต้องเป็นเรื่องเอามาล้อกันอย่างนี้เลย เผื่อเจ้าตัวเค้ามาได้ยินจะหาว่าพวกเราประสาทเอา ’’ พูดแล้วก็เสมองออกไปนอกรถ ที่จริงหล่อนก็ไม่ค่อยชอบให้ใครมานั่งมองตัวเองซักเท่าไหร่หรอก
       “ ฉันว่ามันจะไม่แค่นั้นน่ะสิ มานั่งมองสาวแบบไม่ละสายตาแบบนี้มันมีอยู่แค่เรื่องเดียว เค้าชอบเธอแน่นอน เจ๊ฟันธง ’’  ทศพลพูดแล้วก็แกล้งทำตาลอยเหมือนกำลังเฟ้อฝัน 
       “ นี่ถ้าคุณศรันย์เค้ามองฉันแบบนั้นบ้าง ฉันคงละลายไปแล้ว คนอะไร รูปหล่อมาดเนี๊ยบ หน้าที่การงานก็ดีฐานะก็เริ่ด ฟ้าหนอฟ้าทำไมไม่ส่งคนแบบนี้มาให้ฉันบ้าง ’’ 
       “ เจ๊คะ เอาเรื่องคุณศรันย์ก่อนดีมั้ยคะ เป็นใครอะไรยังไง ทำไมอยู่ที่นี่มาเป็นปีไม่เคยได้ยินชื่อ ’’ อรอุมาพูดขัดอารมณ์จนทศพลค้อนขวับเข้าให้  
       “ เค้าชื่อ ศรันย์ สุประภาดา เป็นลูกชายคนโตของคุณสุกิตกับคุณอาภา เจ้าของธุรกิจส่งออกสุประภาดาไง ครั้งนี้มาเปิดสาขาที่นี่เพื่อรองรับสินค้าส่งออกของบริษัทตัวเอง คุณศรันย์ต้องมาเป็นตัวแทนเปิดสาขา พอทุกอย่างเรียบร้อยก็เลยยกกันมาฉลองที่ร้าน เห็นว่าจะอยู่จัดการธุระอีกอาทิตย์เดียวก็จะกลับเมืองไทยแล้ว ’’ 
       ทศพลบอกเล่าเรื่องราวของศรันย์อย่างกับเคยได้ยินชื่อเสียงของเขามานานทั้งๆที่เพิ่งเคยเจอกัน ทั้งนี้เพราะได้สืบข้อมูลจากผู้จัดการร้านมาเรียบร้อยแล้ว
       ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันนั้น บุหลันได้แต่นั่งฟังเฉยๆไม่แสดงว่าสนใจในหัวข้อสนทนานี้สักเท่าไหร่ ถึงจะได้ยินคำสรรเสริญเยินยอผู้ชายที่เกือบจะขับรถชนเธอ แต่ทำไมในหัวจึงคิดไปถึงผู้ชายอึกคนหนึ่งเสียได้ สายตาที่เขาคนนั้นมองหล่อนกับสายตาที่ศรันย์มองช่างต่างกันเหลือเกิน เขามองเธอด้วยดวงตากึ่งเยาะเย้ยกึ่งขบขัน เหมือนเด็กมีความสุขที่ได้แกล้งเพื่อน เสียงหัวเราะของเขายิ่งบาดหูคนฟังนัก บุหลันหวังว่าจะไม่ต้องเจอกันอีกเลยในชาตินี้ 
       ในขณะที่ดวงตาอีกคู่ที่เอาแต่จ้องมองเธอในงานเลี้ยงกลับทำให้หล่อนรู้สึกพิพักพิพ่วนที่จะมองตอบ สายตาของศรันย์ช่างเปิดเผยความในใจได้ดีแท้ และไม่ใช่ว่าบุหลันจะไม่รู้ความนัยว่าเขาสนใจอยากจะทำความรู้จักด้วย เพียงแต่ยังไม่มีเวลาคิดถึงเรื่องนี้ ถ้าพ่อกับพี่ตะวันรู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอในช่วง 2-3 วันมานี้แล้วละก็ ใบปริญญาโทใบนี้เป็นอันยกเลิกเพราะพ่อต้องเรียกตัวกลับแน่นอน
       ก่อนที่รถจะเลี้ยวกลับเข้าที่จอดรถของอพาร์ตเมนต์ โทรศัพท์ของทศพลก็ดังขึ้น เขาคุยโทรศัพท์ไปยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับตัวเอง เมื่อวางสายแล้วก็หันมาพูดกับสองสาว
       “ พี่เก๋โทรมาบอกว่าคุณศรันย์ฝากมาขอบใจพวกเราที่ดูแลงานเลี้ยงได้เรียบร้อย ยังฝากอีกว่าพรุ่งนี้งานที่สถาณฑูตจัดตัวเขาได้รับเชิญไปด้วย อยากจะขอความช่วยเหลือจากที่ร้านสั่งอาหารไปร่วมงาน แล้วยังจะขอให้เราไปช่วยเสริฟในงาน พี่เก๋เลยถามมาว่าพวกเรา 3 คนจะไปมั้ย แล้วฉันก็ตอบตกลงแทนหล่อนสองคนไปแล้ว ’’  พูดจบก็หันไปยักคิ้วหลิ่วตากับอรอุมา
       “ หนูไปไม่ได้ค่ะ พรุ่งนี้มีเรียน ’’ บุหลันตอบโดยไม่ต้องคิด เธอไม่อยากไปทำงานแล้วมีใครคอยจ้องมองเหมือนตัวเองทำอะไรผิดตลอดเวลา
       “ อะไรกัน ก็พรุ่งนี้ตัวเลิกเรียนบ่ายๆ งานเค้ามีตอนค่ำนี่ ’’  
       อรอุมาแทรกขึ้นมาแต่บุหลันตั้งใจแล้วว่าจะไม่ไป ช่วงนี้เธอไปทำงานมากเกินกว่าที่ควรจะเป็นแล้ว และการเรียนก็เข้มงวดมากขึ้นจึงได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธ
       “ ไปหน่อยเถอะบุหลัน ไม่อย่างนั้นใครๆจะได้รอเก้อเท่านั้นเอง คิดซะว่าช่วยพี่เก๋กับทางร้าน ’’  ทศพลช่วยหว่านล้อมอีกคน
       “ ไม่ล่ะค่ะ อรกับเจ๊ไปกับน้องที่ร้านอีกคนก็แล้วกัน หนูจะอ่านหนังสือทำการบ้านค่ะ แล้วก็หลังๆนี้มัวแต่ทำงานเพราะเป็นเทศกาลวันหยุด เห็นมีแต่คนไปเที่ยวเลยต้องไปทำงานแทน ถึงเวลาตั้งใจเรียนจริงจังเสียที ’’  บุหลันพูดไปเรื่องอื่นเสียเพื่อให้สองคนนั้นเปลี่ยนหัวข้อสนทนา แต่อรอุมากับทศพลก็ยังพูดถึงเรื่องศรันย์ไม่จบสิ้น
       “ งั้นหล่อนไปกับชั้นนะยัยอร จะไปดูหน้าคนผิดหวังที่ไม่ได้เห็นสาวเจ้า ’’ อรอุมาตกลงทันที ถ้าเป็นเรื่องสนุกสนานให้ได้หัวเราะกันแล้วละก็ สองคนนี้เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยทีเดียว