ใครสักคนที่รอ

 ถ้าให้ย้อนกลับไปคงจะยาวนะ เอาเป็นว่านิยายเรื่องนี้จะหยิบยกเอาเรื่องชีวิตจริงของคนแต่งมาล่ะกันเนอะ เรื่องนี้จะจบก็ต่อเมื่อเค้ามาตอบรับความชัดเจนกับเราอ่ะจิงๆ ^^ เข้าเรื่องเลยเนอะ

ประมาณ 4 ปีที่แล้ว ตอนนั้นยังเรายังอยู่ม.3อยู่เลย ตอนนั้นกำลังอยู่ในช่วงสอบเข้าม.4และในช่วงนั้นเองเราก็ได้รู้จักวงการอนิเมะกับวงการเกมและเราก็ได้ไปติดตามเพจนึง ที่เป็นเพจสำหรับเสพรูปแนว ญ รัก ญ  และนั้นก็ทำให้เรารู้จักกับแอดมินในเพจ พอนานๆไปก็สนิทกันจนเปลี่ยนจากคุยผ่านเพจเป็นคุยผ่านเฟสส่วนตัวกันแทน พอคุยกันได้ไม่ถึงปีก็ได้รู้จักกับเพื่อนของเจ้าเพจนั้นเพื่อนเค้าชื่อว่าขม จุดเริ่มต้นที่ทำให้รู้จักพี่ขมเพราะนั้นดันไปชอบเพื่อนพี่ขมได้พักนึง พอไม่สมหวังเลยหันมาชอบพี่ขมแทนพอพี่ขมรู้เรื่องเข้าเค้ากะเราเลยได้เริ่มคุยกัน  

ยิ่งคุยกันเหมื่อนความรู้สึกเราเองแหละที่ยิ่งเกินเลยสุดท้ายบอกเค้าไปตรงๆว่าชอบเค้าก็ตอบรับความรู็สึกเรานะและเค้าก็เริ่มเข้ามาในชีวิตเรามากขึ้น 

พอมานั่งนึกดุูๆแล้วจริงๆ แม่งมีเยอะกว่านี้นะที่คุยกะพี่เค้า แต่ก็แบบตอนนั้นสมัครไว้หลายเฟสไงสำรองไว้กันเฟสบินจนตอนนี้เฟสที่คุยกะพี่เค้าในตอนนั้นบินหายไปหมดแหละตอนนี้ก็นะทำได้แค่ใช้เฟสใหม่เฟสที่ใช้ในปัจจุบันแอดเค้าไปและทำได้แค่ส่งข้อความถึงเค้าอย่างเดียว ก็หวังแหละหวังว่าเค้าจะเห็นมันและได้อ่าน อยากให้เค้ารู้ว่ายังมีคนรอเค้าอยุ่ถึงจะไม่ได้คาดหวังอะไรแบบเมื่อก่อนแล้ว 

พอเวลายิ่งผ่านไปนานแค่ไหนเราโตขึ้นทุกวันเราเริ่มรู้สึกนะว่าควรก้าวออกไปแทนที่จะรอเค้าที่เดิม ก่อนที่จะเลิกคาดหวังนะทั้งร้องไห้ทั้งบอกคิดถึงทุกวัน จนตอนนี้ก็เปลี่ยนเป็นต้องการความชัดเจนจากเค้าแทน อยากรู้นะว่าจิงๆแล้วตอนนั้นเค้ารู้สึกยังไงกับเรากันแน่ชอบเราเหมือนอย่างที่เราชอบเค้ามั้ย ....บางทีก็ไม่อยากให้เค้าหายไปเลย

 นี่แค่เนื้อเรื่องแรกเริ่มนะเดะตอนต่อๆเนี้ยของจริง

เพื่อนๆเชื่อมั้ยว่ายังมีคนโง่แบบเราที่ยังเค้ารอแล้วไม่ได้อะไรนะไม่รู้ด้วยว่าระหว่างที่รอเค้าเนี้ยเค้ามีแฟนใหม่ไปกี่คนล่ะ