คิไมระ

     โซระกลายร่างเป็นงูขนาดใหญ่โดยที่ลำตัวใสเหมือนแก้ว เขาเลื้อยแล้วปล่อยเข็มพิษออกมาเป็นจำนวนมาก แต่ผลลัพกลับล้มเหลวเพราะเจ้างูเผือกหลบได้หมดอย่างหวุดหวิด
 
     (( โธ่ ตั้งใจหน่อยสิ ))
 
     ไม่ได้ช่วยอะไรเอาแต่ตะโกนโวกเวกโวยวายอยู่ได้ตาแก่เนี่ย!
 
     เมื่อใช้วิธีแรกไม่ได้ผล โซระก็ใช้วิธีแบ่งตัวด้วยทักษะสไลม์จนกลายเป็นฝูงงูขนาดเล็กและดักทางเจ้างูเผือกทุกมุมจนมันไม่สามารถหนีรอดออกไปได้
 
     (( อื้ม! ค่อยฉลาดขึ้นมาหน่อย ))
 
     จะชมจะด่าเอาให้แน่ตาแก่
 
     ดีนะที่ผมยังสามารถแยกพูดในใจได้ไม่งั้นผมคิดอะไรตาแก่คงจะรู้หมด เดี๋ยวจะทำให้ผมมีแต่เรื่องซะก่อน
 
     งูทั้งฝูงปล่อยของเหลวออกมาพร้อมกันจากปาก ของเหลวที่ว่านี้คือกรดระดับอ่อนสุดที่เมื่อจับสิ่งมีชีวิตอะไรได้มันจะทำให้ตัวที่โดนจับนั้นชาไปทั้งตัว
 
     พอการละเล่นไล่จับจบลง ร่างของงูทั้งฝูงก็รวมตัวกันเป็นร่างเดียว
 
     อึ๋ย! รู้สึกขยะแขยงตนเองยังไงก็ไม่รู้
 
     (( เดี๋ยวใช้ไปนานๆเจ้าก็จะชินเองแหละ....ข้าไปก่อนนะ ))
 
     หลังจากร่ำลาชั่วคราวกันเสร็จ สเนลก็ออกมาจากร่างกายของโซระโดยที่เขาหมดสติในขณะที่ยืนอยู่ ร่างของสเนลที่ออกมาจากท้องมาในรูปแบบดวงไฟสีม่วงและสเนลก็ลอยเข้าไปในร่างของงูเผือกที่โดนสะกดให้ชา
 
     ทันใดนั้นร่างงูเผือกก็เริ่มส่องแสงและเริ่มมีเสียงทะเลาะออกมาจากตัว
 
     (( ออกไปจากร่างของข้า! ))
 
     (( เรื่องอะไร! บ้ารึเปล่า? ))
 
     เอ่อ..คุณคุยอยู่กับใครครับ?
 
     งูสีเผือกดิ้นไปดิ้นมาในกรงน้ำกรดระดับอ่อนเหมือนกำลังจะขาดใจตาย
 
     " ตาแก่! "
 
     โซระตกใจกับภาพที่เห็นและพยายามพูดให้กำลังใจ
 
     " คุณอย่าตายนะแบบนั้นผมไม่ยอม "
 
     พอได้ยินเช่นนั้นเจ้างูขาวก็กลับมานิ่งอีกครั้งและกระโจนทะลุกรงน้ำกรดออกมาจนถึงไหล่ของโซระ
 
     (( ไม่นึกเลยนะว่าเจ้าจะเป็นห่วงข้าด้วย ))
 
     เป็นห่วงอะไรกันล่ะ ผมแค่กลัวว่าท่านจะตายก่อนที่ผมจะได้เคล็ดวิชาต่างหาก ถ้าแบบนั้นก็เสียดายแย่
 
     (( เจ้าเด็กบ้า! ทำให้ข้าหน้าแตก เจ้าเด็กเนรคุณ ))
 
     ขณะที่สเนลบ่นอย่างน้อยใจ เขาก็เพิ่งค้นพบว่าตนเองเริ่มผิดปกติ
 
     โซระมองด้วยหางตาไปที่ไหล่
 
     " เงียบทำไมตาแก่! "
 
     (( ข้าพูดไม่ได้ ))
 
     " หะ! "
 
     (( มันเกิดขึ้นได้อีกรึเนี่ยกับงูฉลาดอย่างข้า เวรกำ มัวแต่อยากได้ร่างใหม่จนลืมสิ่งสำคัญไปได้ยังไง ))
 
     " พึมพำอะไรของคุณ? "
 
     (( ข้าพลาดไปแล้วล่ะโซระ ข้ากลายเป็นงูธรรมดาไปแล้ว ))
 
     " ว่าไงนะ! ว่าแต่? คุณไม่ได้เป็นงูปกติตั้งแต่ตอนแรกหรือ? "
 
     (( โอ๊ย! อยากจะบ้าตาย ))
 
                                          .................................
 
     ถ้ำเพลิง
 
     ณ ตำหนักมังกร
 
     " เจอแล้วขอรับนายท่าน "
 
     โหรประจำตัวของราชามองดูสิ่งที่เห็นผ่านลูกแก้วใส
 
     " งั้นหรอ ขอบใจเจ้ามากที่สละเวลา "
 
     ราชาลุกออกมาจาบังลังและตรงไปที่โหร จากนั้นก็จับมันมากเคี้ยวเล่นจนกระดูกแตกละเอียดและเลือดได้ใหลหยดตามพื้นที่ออกมาจากไรฟัน
 
     " อ๊ากกกกกก! "
 
     " ท่านพ่อ ทำแบบนี้ข้าเริ่มหาตนอื่นยากเข้าไปทุกทีแล้วนะเจ้าค่ะ "
 
     " เดร่า เจ้าเองหรอ... "