คิไมระ

     คิเรียลองเชิงโดยการสัมผัสมือของโซระและแกล้งทำเป็นไม่ได้ตั้งใจ
 
     " อุ๊ย! ขอโทษเจ้าค่ะ "
 
     " ไม่เป็นไรขอรับ "
 
     ขณะที่ความสัมพันธ์ของทั้งสองกำลังจะเริ่มก่อตัวขึ้น อยู่ๆ คิเรียเริ่มออกอาการผิดปกติเหมือนโดนบงการของใครบางคน
 
     " คิเรีย! "
 
     " อ๊ะ! "
 
     นัยน์ตาของเธอกลายเป็นสีแดงและเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ ทำให้รอบๆ ตัวเธอหนาวขึ้นจนทำให้ร่างกายของโซระเริ่มมีเกล็ดน้ำแข็งเกาะตามตัว
 
     ดวงตาแห่งการหยั่งรู้เปิดออกทันที เมื่ออันตรายกำลังคืบคลาน
 
     นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับคิเรีย และผมกำลังเป็นอะไร!
 
     ยังไม่ทันจะได้คำตอบ มือของเขาก็คว้าที่ต้นคอของเธอและบีบจนแน่นโดยที่ตนเองก็ยังไม่ทันจะได้รู้ตัว
 
     คิเรียดิ้นทุรนทุรายเพราะขาดอากาศหายใจ เธอคว้าข้อมือโซระที่จับต้นคอของเธออยู่และพยายามใช้แรงของตัวเองกระชากลงมา เพื่อให้หลุดจากพันธนาการ
 
     แต่มันก็ไร้ผลเพราะแรงของเธอไม่สามารถต่อกรแรงของผู้ชายที่แข็งแกร่งอย่างโซระได้
 
     " แฮ่กๆๆ "
 
     เธอพยายามหายใจเป็นครั้งสุดท้ายและกระซิบเข้าไปในใบหูของเขา ด้วยความรู้สึกจากใจจริง
 
     " ข้า...รัก...เจ้า......ขอบคุณ....ที่ช่วย...ปลด...ปล่อย...ข้า "
 
     เธอพูดด้วยเสียงแหบพร่า ก่อนที่ดวงตาของเธอจะมืดสนิทพร้อมๆ กับร่างที่แตกสลายกลายเป็นหิมะสีขาว
 
     ฟิ้ว.....
 
     - ทักษะภูติปลดล็อก
 
       สาวงาม
 
     เพิ่มตราสัญลักษณ์ เกล็ดหิมะสีขาว ปรากฏบนกึ่งกลางระหว่างหน้าอก
 
     เมื่อภัยคุกคามจบลง เขาก็เริ่มได้สติและมองไปยังกิโมโนสีขาวที่ไร้ร่าง
 
     ไม่จริง! ไม่จริงใช่ไหม....ผมเป็นคนทำงั้นหรือ
 
     น้ำตาแห่งความเสียใจให้กับรักแรกของเขาเริ่มล้นอาบแก้ม
 
     เขากอดชุดกิโมโนที่เป็นของต่างหน้าอย่างสุดท้ายของเธอ
 
     โกหก โกหก! มันต้องไม่จบแบบนี้ คิเรีย ตอบผมสิ ว่าคุณแค่ล้อเล่นกับผม ตอบมาสิ
 
     เลือดมังกรเริ่มปะทุขึ้นเพราะความเสียใจของเขาจนเกิดเป็นรูปร่างแปลกๆ
 
     " ฮือ...ฮือ...ไม่!!! "
 
     ทันใดนั้นเปลวเพลิงรอบๆ ตัวเขาก็เริ่มเผาผลาญร่างผู้เป็นเจ้าของ
 
     " อ๊ากกกก! "
 
     ความเจ็บปวดภายในร่างกายนั้นได้ส่งผลไปยังสเนลด้วย
 
     (( ระ ร้อน! ))
 
     เปลวเพลิงถาโถมออกมาจากร่างกายของโซระอย่างบ้าคลั่ง จนทำให้ก่อเกิดเป็นมังกรตนใหม่แบบไม่สมบูรณ์ในร่างของเปลวเพลิง
 
     " กรรรร! "
 
     เดร่าที่ซ่อนอยู่ตั้งนานเพื่อรอโอกาสที่โซระเริ่มอ่อนแอ ก็กระยิ้มเยาะอยู่ในใจ
 
     ในที่สุดเวลาของข้าก็ได้มาถึงแล้ว
 
     เธอชักดาบออกมาจากกลางหลังด้วยมือเทียมที่ทำจากเหล็กเบาและวิ่งพุ่งเข้าหาเขาเพื่อหมายจะแทงเอาชีวิต
 
     " ตายซะเถอะ เจ้ามนุษย์! "
 
     ปลายมีดได้แทรกเข้าไปในเปลวไฟดังฉึก! จนเธอแน่ใจว่าต้องโดนจุดสำคัญเข้าให้แล้ว
 
     " ฮ่าฮ่าฮ่า สำเร็จแล้ว ข้าทำสำเร็จแล้วท่านพ่อ ข้าแก้แค้นให้ท่านสำเร็จแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า! "
 
     ฉึก!
 
     หลังจากปลายมีดแทงเข้าไปในเปลวเพลิง มีดด้ามใหญ่ก็ตามมาติดๆ และแทงเข้าไปยังจุดสำคัญของเดร่า
 
     " อั่ก ไม่จริง! "
 
     ตั้งแต่เมื่อไรกันที่เธอไม่ได้รู้สึกว่ามีดได้ปักไปที่หัวใจของเธอ
 
     เธอมองไปที่ปลายมีด ทำไมกันนะ ทำไมมันรู้สึกไม่ค่อยเจ็บปวดเลยแต่กลับรู้สึกอบอุ่น
 
     อาจจะเป็นเพราะเธอได้เข้าใกล้คนที่สำคัญก็เป็นได้
 
     ดาบเล่มนี้คือส่วนหนึ่งของโกร่า
 
     ร่างของเธอค่อยๆ มลายหายไปเหมือนกับใบไม้แห้งที่โรยราออกจากกิ่ง