คิไมระ

     ผมดิ่งลงพื้นดินอย่างช้าๆ เพื่อเก็บซากเนื้อแล้วนำมาไว้ในร่างของวิญญาณ
 
     จากนั้นก็แวบหายไป
 
                                   ..................................................
 
     ณ บริเวณถ้ำที่พัก
 
     ส่วนหนึ่งของโกร่านับสิบตัวได้ออกมาจากถ้ำเพื่อหาผลไม้รสเปรี้ยวตามคำสั่งของสเนลอย่างช่วยไม่ได้
 
     ทันใดนั้นอยู่ๆ หนึ่งในสิบก็เริ่มเปลี่ยนแปลงร่างกลายเป็นมนุษย์ หน้าตาเหมือนโซระไม่มีผิด
 
     โอ๊ย! เกือบตายจริงๆ แล้วไหมล่ะ ดีนะที่ผมมีพลังรากฐานมาจากสไลม์ ไม่งั้นคงได้ไปหายมบาลแน่
 
     (( ท่านโซระ ))
 
     พวกมันดีใจที่เจ้านายกลับมาพร้อมกับกระโดดทับบนตัวของโซระจนเขาขยับไม่ได้
 
     " เหวอ! " ล้มหงายตึง
 
     เจ็บชะมัดเลย
 
     (( อ้าวๆ มัวแต่ดีใจอยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะหาผลไม้ให้ข้าสักที ))
 
     เสียงสเนลดังออกมาจากในพุ่มไม้พร้อมเจ้าตัว
 
     " ตาแก่! ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น? ข้าบอกให้ซ่อนไม่ใช่หรอ อยากถูกจับรึไง! "
 
     (( โธ่...ข้าก็หิวเป็นเหมือนกันนะ ))
 
     ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน เสียงเหยียบหญ้าอีกฝั่งหนึ่งก็ดังขึ้น
 
     " เมื่อกี้เสียงอะไร? "
 
     (( ไม่รู้ ))
 
     ไม่รู้ก็ไปซ่อนสิ มัวทำอะไรอยู่ ตรงนี้ข้าจะออกรับหน้าแทน
 
     โซระส่งสัญญาณว่าให้พวกโกร่าซ่อนในพุ่มไม้ให้เงียบที่สุด และสั่งให้ปิดปากสเนลอย่าให้เอะอะโวยวาย
 
     โกร่ารับคำ จากนั้นก็จับขังสเนลไว้ในตนเอง
 
     (( จะทำอะไร เฮ้ย! ปล่อยข้านะ ))
 
     สเนลดิ้นไปดื้นมาในตัว ทว่า! ตัวโกร่ามันเหนียวหนึบจนไม่ส่มารถขยับร่างกายได้ เขาจึงได้แต่บ่นพึมพำ
 
     (( คำสั่งของเจ้านายคือคำเด็ดขาด ))
 
     (( อือ...ปะ ปล่อย ))
 
     (( บุ๋งบุ๋ง ))
 
     -คิเรีย-
 
     ฮิฮิฮิฮิ พวกมันนี่โง่จริงๆ เลย แค่ถ่ายพลังปลอมๆ ก็ดันเชื่อเข้าไปได้
 
     ข้าไม่มีทางจะทำผิดซ้ำสองหรอก สู้หาเองจะดีกว่า แค่ใช้พลังแบบง่ายๆ อย่างเช่น! ลูกแก้วค้นหา
 
     ขณะที่เธอเดินไปเรื่อยๆ จนสุดป่า ลูกแก้วที่ลอยอยู่เริ่มเปลี่ยนสีจากขาวเป็นแดง
 
     " หาเจอแล้วรึ! ง่ายเหมือนปอกกล้วย "
 
     เธอแทรกผ่านพุ่งไม้และก็ได้เห็นเด็กชายใส่เสื้อผ้าขาดๆ นั่งอยู่บนท่อนไม้
 
     นี่หรอผู้บุกรุก! หน้าตาละอ่อนมากเลยนะ ชักถูกใจแล้วสิ
 
     ก่อนอื่นก็ต้องสานสัมพันธ์ก่อนล่ะนะ
 
     " ขอโทษเจ้าค่ะ "
 
     -โซระ-
 
     ผมนั่งเหม่อลอยคิดอะไรเพลินๆ แต่แล้วอยู่ๆ ก็ได้มีสาวน้อยน่าตาน่ารักเดินเข้ามาหาและทักทายอย่างเป็นกันเอง
 
     เธอคนนั้นมีผมสีฟ้ายาวสลวย ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ใบหน้าหวานอย่างกับขนมหวานจนอยากลิ้มลอง
 
     ไม่ใช่ว่าผมน้ำเน่าหรอกนะ ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ก็โดยรวมลักษณะภายนอกล่ะนะ
 
     " สวัสดีขอรับ "
 
     เธอยิ้มตอบในการทักทายของผมและเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ อย่างไม่ถือตัว
 
     " ไม่ทราบว่าคุณหนูชื่ออะไรขอรับ เพื่อหวังว่าข้าจะได้เรียกง่ายๆ "
 
     " ฮิฮิฮิ ท่านไม่ต้องสุภาพกับข้าขนาดนั้นก็ได้ ข้ามีชื่อว่าคิเรียเจ้าค่ะ "
 
     นี่! เจอคำหยอกของข้าเข้าไป ร้อยทั้งร้อยยังไงผู้ชายก็ต้องอ่อนระทวย
 
     " ไม่ทราบว่าท่านหลงทางรึเปล่า? ทำไมถึงมานั่งตรงนี้ "
 
     " อ้อ ข้ามานั่งพักเหนื่อยน่ะ "
 
     เฮ้อ ได้ยินเสียงเธอใกล้ๆ แล้วเหมือนผมรู้สึกอยากจะลอยขึ้นมาเลย
 
     " ข้าเป็นสาวชาวป่าอยู่ที่นี่ ไม่ทราบเป็นการรบกวนไหมที่ข้าอยากพาท่านไปที่บ้าน "
 
     " อะ เอาสิ "
 
     เหมือนจะเจอเรื่องดีนะเฮ้ย!
 
     สเนลมองอยู่ใกล้ก็สบถในใจ
 
     มัวแต่จีบสาวอยู่นั่นแหละ ไหนบอกว่าศัตรูเข้ามาใกล้ไง โกหกกันหนิ เห็นแล้วน่าหมั่นไส้