คิไมระ

     โซระใช้ทักษะมังกรโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นก็ไปจุดนัดพบที่พวกมันรอคอยอยู่
 
     " อยากจะพบข้างั้นรึ "
 
     ผมท้าทายมันซึ่งๆ หน้าและเริ่มแผนการที่คิดไว้โดยใช้ทักษะของผึ้งทำให้ตัวเองแยกร่างเป็นสี่คน และเริ่มบินออกไปจากสี่ทิศพร้อมกับยอกย้อนพวกมัน
 
     " แน่จริงก็ตามจับให้ได้สิ "
 
     หึ! ใครอยากจะโดนรุมล่ะ! ผมคนหนึ่งล่ะที่จะปฏิเสธ
 
     ได้ผล! พวกมันหลงกลและเริ่มแบ่งหน้าที่ไปคนล่ะทิศ ทิศละหนึ่งตนครบทั้งสี่ทิศ
 
                              .....................................................
 
     ทิศใต้
 
     ณ ทะเลสาบ
 
     ปีศาจตนนี้เห็นแรกๆ ลักษณะทรงกลมคล้ายลูกบอลสีฟ้า มันเริ่มลงน้ำก่อนเป็นอันดับแรก เพื่อเผยโฉมร่างจริง
 
     ถ้ามาหาผมที่นี่ก็ต้องเป็นสัตว์น้ำอย่างเดียวล่ะนะ คงไม่ใช่หมีอีกหรอกนะ รายนั้นเห็นครั้งเดียวจนเอียนแล้ว ถึงรสชาติจะอร่อยแปลกๆ ก็เถอะ
 
     พอพูดถึงของกินแล้ว......ยืด!....เอ๊ะ! ไม่ได้! ต้องไม่น้ำลายใหลตอนนี้สิ สถานการณ์คับคันขนาดนี้
 
     ผมเช็ดน้ำลาย ก่อนที่มันจะใหลน่าเกลียดมากกว่านี้
 
     ผิวน้ำเริ่มสั่นไหวและร่างของมันก็เริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนเห็นว่าหลังของมันมีกระดองเต่าขนาดยักษ์คลุมอยู่
 
     แต่ก็ไม่ยักจะใช่เต่าแฮะ เพราะอะไรน่ะหรือ....เพราะคอของมันยืดยาวออกมานะสิ เต่าที่ไหนคอจะยาวเหมือนยีราฟขนาดนี้
 
     ใช่แล้วครับ!....เหมือนผมจะเข้าใจอยู่คนเดียว เฮ้อ....ถ้ามีตาแก่ช่วยตบมุกคงจะดีไม่น้อยเลยนะ
 
                              ..................................................
 
     (( ฮัดชิ้ว! ))
 
     (( ท่านสเนลเป็นหวัดรึขอรับ? ))
 
     (( อ้อ เปล่าหรอก สงสัยจะหนาวขึ้นมานิดหน่อย ))
 
     (( บุ๋งบุ๋ง? ))
 
     ใครนินทาข้าฟะ! ถ้าให้เดานะก็คงหนีไม่พ้นคนใกล้ตัวเนี่ยแหละ.....เจ้าบ้าโซระรึ!
 
                                 .....................................................
 
     ตอนนี้ผมอยู่กับสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่เรียกว่าเจ้าคอยาว ครับเรียกมันว่าแบบนั้นไม่ผิดซะทีเดียวหรอก ก็เกือบคล้ายก็แล้วกัน
 
     ถ้าไม่ติตที่ว่ามันมีกระดองแล้วก็นะ แถมหัวยังเป็นนกเหงือกอีก นี่มันตัวบ้าอะไรเนี่ย จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ นกเต่าคอยาวรึ! ผมคิดได้ไงชื่อนี้! ประหลาดชะมัด
 
     งั้นก็เรียกเอาเท่าที่เห็นอย่างนั้นไปก่อน
 
     ไม่รู้ว่ามันได้ยินผมนินทาถึงมันรึเปล่า? เพราะอยู่ๆ มันก็โจมตีผมขึ้นมาเอาดื้อๆ
 
     มันปล่อยลำแสงเหยือกแข็งใส่ผม ส่วนตัวผมน่ะหรือ จะอยู่เป็นรูปปั้นทำไมล่ะ! ก็ต้องหลบสิ ระดับผมแล้วแค่นี้เรื่องจิ๊บๆ
 
     ยังไม่ทันจะได้อวดเก่งได้เท่าไร มันก็เริ่มหมุนหัวคล้ายพัดลม
 
     เชี่ย!! ขี้โกงนี่หว่า แบบนี้จะหลบพ้นหมดได้ไง!
 
     และก็เป็นอย่างที่ปากผมพูดจริงๆ เพราะผมใช้แขนทั้งสองกันเผื่อโดนหน้าไว้ ส่วนที่เหลือจากช่วงล่างก็ถูกแช่แข็งเกือบทั้งหมดรวมถึงปีกผมด้วย
 
     หลังจากนั้นจะเหลืออะไรน่ะหรอ....ก็ร่วงน่ะสิ ลงน้ำเปียกเพิ่มเพื่อความชุ่มช่ำ
 
     เฮอะๆ ต้องระวังปากตัวเองให้มาก ขึ้นชื่อว่าอัปมงคลซะอย่าง
 
     แต่ก็ถือว่าโชคดีในโชคร้ายละนะ เพราะเมื่อตัวผมจมลงในทะเลสาบ ผมก็ทำการละลายน้ำแข็งด้วยความร้อนในตัวและเริ่มคิดอะไรสนุกๆ
 
     นี่แค่คิดก็สนุกแล้ว ถ้าทำจริงๆ จะตื่นเต้นขนาดไหน
 
     ผมใช้ทักษะทั้งสามอย่างพร้อมกัน ไม่เคยใช้ติดต่อในครั้งเดียวมาก่อน แบบนี้สิถึงเรียกว่า...สนุกสุดๆ แบบสุดๆ
 
     ทักษะที่หนึ่ง(สไลม์) ผมเริ่มเปลี่ยนร่างกลายเป็นบิ๊กสไลม์ จากนั้นก็ใช้ทักษะที่สอง(มังกร) ยืดร่างกายออกมาสิบส่วน แปดส่วนรั้งตัวของมันไว้เพื่อไม่ให้มันหนี ส่วนสองส่วนสุดท้ายบิดเป็นเกลียวรอบของมัน และทักษะสุดท้าย(ผึ้ง) ตรงปลายสองส่วนกลายเป็นสว่านและเข้าไปทะลวงเบ้าตาของมันจนทะลุ
 
     จนมันร้องเหมือนเสียงไก่ตกใจ
 
     " แกว๊ก! "
 
     หุหุหุหุ ตลกดี เป็นนกดันร้องเสียงหลงเป็นไก่ซะได้
 
     ผมบิดที่คอของมันแน่นขึ้น! จนกระดูกคอที่เป็นข้อต่อค่อยๆ หลุดที่ละข้า ดังกร๊อบๆ
 
     อาาาาา เป็นเสียงไพเราะสเนาะหูจริงๆ
 
     ........เอ๊ะ! อย่ามองผมเป็นโรคจิตไปสิ แค่พูดเล่นเฉยๆ จริงๆ นะ
 
     พอข้อต่อหลุดจนหมดก็เป็นวาระสุดท้ายของมันพอดีเป๊ะ!
 
     และผมก็ใช้ทักษะของหมูมีเขาต่อโดยสร้างหลุมดำในร่าง จากนั้นก็ดูดร่างมันเข้าด้วยแรงโน้มถ่วงจนร่างกายมันแตกเป็นเนื้อชิ้นเล็กชิ้นน้อย
 
     ทำแบบนี้ก็ย่อยง่ายดีเหมือนกันนะ
 
     ไม่ต้องถามถึงรสชาตินะ เพราะผมกลั้นใจกินเข้าไป จะให้ทำไงได้ล่ะ หน้าตาอัปลักษณ์ขนาดนั้นแค่คิดก็สยิวกิ้วแล้ว
 
     - ทักษะลึกลับปลดล็อก
 
       กลมกลืน
 
     เพิ่มตราสัญลักษณ์ เกล็ดปลาสีฟ้า ปรากฏที่ข้างเอวทั้งซ้ายและขวา