คิไมระ

     มันจู่โจมเขามาทันที โซระตั้งการ์ดเพื่อจะป้องกัน ทั้งที่รู้ว่าต้องบาดเจ็บแต่อย่างน้อยก็ดีกว่าเจ็บหนักปางตาย
 
     ขณะที่กรงเล็บของมันจะถึงตัวผมนั้น อยู่ๆ ร่างของมันก็ขาดเป็นสองท่อนผ่านระหว่างตัวของผมที่อยู่กึ่งกลางพอดีเหมือนกับว่าตัวมันโดนของมีคมขนาดใหญ่ยักษ์ฟันลงไปกลางกบาล
 
     " กะ เกิดอะไรขึ้น! "
 
     ผมบังเอิญเหล่หันไปมองโกร่าพอดิบพอดี มีดด้ามใหญ่ค่อยๆ หายเข้าไปในตัวของมันจนหมด
 
     เป็นฝีมือแกเองหรอ? ขอบใจนะ
 
     (( บุ๋งบุ๋ง ))
 
     มันดีใจที่ถูกชมจนร่างกายกลายเป็นสีชมพูพร้อมกับกระโดดดึ๋งๆ
 
     เอาล่ะ เจ้าอสูรตัวแปลกผมไม่เคยกินซะด้วย ลองซะหน่อยคงไม่เสียหายล่ะมั้ง เผลอๆ อาจจะได้พลังแปลกๆ ก็ได้
 
     คิดได้ดังนั้นโซระก็ใช้ทักษะของหมูมีเขาดูดลมเข้าไปเหมือนเครื่องดูดฝุ่น ร่างของอสูรประหลาดแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจนหายไปพร้อมกับลมที่ถูกดูดเข้าไป
 
     รสชาติก่ำกึ่งมากเลย เหมือนกินเนื้อผสมไก่จนบรรยายรสสัมผัสไม่ถูก แต่ที่แน่ๆ มันอร่อยอย่างเหลือเชื่อเลยล่ะ
 
     - สกิลพิเศษปลดล็อก
 
       ระบำขนนก
 
     เพิ่มตราสัญลักษณ์ ขนนกสีน้ำเงิน ปรากฏบนหลังมือขวา
 
     (( โห...เซ้นดีนี่นาเจ้าบ้าโซระ ))
 
     อะแน่นอน! ระดับนี้แล้ว
 
     หลังจากที่หมีนกตายผมก็เดินหน้าต่อ พอเดินเข้าไปลึกเรื่อยๆ อยู่ๆ พายุหิมะก็โผล่ออกมาไม่ทันตั้งตัวจนผมเกือบจะปลิว
 
     ผมเลยลองคิดวิธีแปลกโดยใช้ทักษะของมังกรคือปีกคู่ แต่ไม่ได้เอาไว้บินกลับใช้มันมาคลุมทั้งตัวแทน
 
     ดูๆ ไปแล้วก็เหมือนเสื้อคลุมขนสัตว์อยู่เหมือนกันนะเนี่ย
 
     ตาแก่เห็นผมทำแบบนี้ก็ไม่ได้พูดอะไร เอาแต่เข้าไปซุกใต้ปีกเพื่อความอบอุ่น
 
     แต่มันก็ป้องกันได้ไม่นาน เพราะหลังจากนั้นก็มีลูกเห็บตกมาด้วย ผมที่คิดอะไรไม่ออกแล้วก็ได้แต่นึกในใจว่า
 
     อย่างน้อยน่าจะมีอะไรหนาๆ มาป้องกันได้ก็ดีสิ
 
     แล้วความปรารถนาของผมก็เป็นจริง เมื่ออยู่ๆ ปีกของผมก็เกิดเปลี่ยนสีเป็นสีเทาเหมือนไปเสริมเหล็กมา
 
     พอลูกเห็บกระทบก็จะเกิดเสียงดัง แก๊งๆ
 
     นี่อาจจะเป็นความสามารถของสกิลพิเศษที่ฆ่าหมีนกได้รึเปล่าน้าาา
 
     พอผมมีตัวช่วยที่ดีขึ้น ทำให้ผมเดินฝ่าพายุหิมะได้สบายๆ หายห่วงจนหยุดตรงที่ถ้ำร้างแห่งหนึ่ง
 
     " พักตรงนี้ก่อนล่ะกัน " ผมออกความเห็น
 
     (( อูย...ตรงนี้ก็ได้ ข้าจะหนาวแข็งตายอยู่แล้วเนี่ย ))
 
     เมื่อตาแก่ไม่คัดค้านแถมข้างนอกหนาวขึ้นเรื่อยๆ ผมจึงตัดสินใจอย่างเด็ดขาดว่าจะอยู่ที่นี่สักพักเพื่อนำมาเป็นถิ่นฐานชั่วคราว
 
     หลังจากเข้าไปด้านในแล้ว โกร่าก็กระโดดลงจนถึงพื้นและเรียกพรรคพวกจากเนื้อเยื่อที่มือขวาของผมเพื่อทำการอะไรบางอย่างโดยที่ผมยังไม่ได้ออกคำสั่ง
 
     โกร่าเรียกพรรคพวกออกมาทั้งหมดยี่สิบตัว จากนั้นก็รวมตัวเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งจนกลายเป็นโกร่าขนาดใหญ่
 
     มันเริ่มเปลี่ยนรูปร่างจากกลมกลายเป็นสีเหลี่ยมผืนผ้าและอยู่นิ่งๆกับพื้น พอผมมองอย่างงงๆ ก็พอจะเดาออกได้ว่า มันคงเห็นผมหนาวเลยเปลี่ยนตนเองกลางเป็นเตียงอุ่น เพื่อให้ผมหลับสบายยิ่งขึ้น
 
     ขอบใจนะโกร่า แกนี่มันพึ่งพาได้จริงๆ ยังไม่ได้บอกก็รู้ใจผมซะแล้ว แถมยังได้ใจผมอีก เอาไปเลยเต็มห้าดวง
 
     ผมลองลงไปนอน ความรู้สึกที่ได้สัมผัส อาาา มันนุ่มนิ่มจนเผลออยากจะหลับให้มันรู้รอดไปเลย
 
     อาาา สบายจัง.....
 
     และแล้วผมก็เข้าสู่ห้วงนิทรา