Where is the target of Kanak? (18+)

โลกนี้จะมีสักกี่คนที่ประสบปัญหาสมรรถภาพ หรือเรื่องเวลาที่ยืดออกไปอย่างคานัคนั้น เป็นธรรมดาของคนที่ใช้ประสบการณ์ร่วมรักกับเพศตรงข้าม แต่คานัคที่พบเจออุปสรรคนี้ เขาไม่รู้ว่านานแล้วจะมีจุดสุดยอดในภายหลังได้หรือเปล่า เขาก็ยังไม่เคยได้ลองทำไปให้ถึงจริง คานัคเหมือนคิดว่ามันเป็นปัญหา มันเป็นโชคชะตาที่กลั่นแกล้งเขาไปแล้ว การพบเจอผู้หญิงในชีวิตของคานัคก็เป็นพวกรวดเร็ว คานัคมันอยากให้ใช้เวลาสั้นอย่างนั้น เขาจะทำให้การควบคุมนั้นคุมการกระทำให้ผู้หญิงไปถึงเร็วแล้วเขาก็จะกระทำให้ตัวเองไปถึงตามมา ถ้าชีวิตนี้มันเปลี่ยนแปลงไปอีก คานัคที่จะพยายามปลดปล่อยง่าย ผู้หญิงเป็นแค่ปกติ คานัคเข้าสู่ความเห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้ขนาดไหน ที่ทำเพื่อตัวเองไปเร็ว พวกหล่อนยังไม่ถึงก็จะโวยวาย 

 

 

เขาก็คิดว่า การปลดปล่อยอย่างไร ให้ตนเป็นผู้ถึงจุดหมาย เรื่่องนี้ไม่ขอให้ผู้หญิงมีความต้ิองการ

 

เขาดูหนังแบบนี้มาบ้าง

 

1.ลักหลับ เมื่อเขาดูการกระทำของคนลักหลับ หนังแนวนี้ เขารู้สึกได้ว่า กระบวนการนั้นสนองให้แต่คนที่ตื่นอยู่ เขาค้นพบว่า การให้ตนเองของผู้ชายทำให้ถึงเป้าหมายในเวลาห้าหกนาที เหมือนที่เขาเป็นตอนอยู่คนเดียว วิเคราะห์กับหนังไปว่า การมีใจตื่นเต้น ความต้องการที่สูงของฝ่ายหนึ่งรวมความตื่นเต้นที่จะทำไป ส่งเสริมแรงผลักดันให้ผู้ฉวยโอกาสอย่างมาก

 

2.การข่มขืน ไม่ใช่ว่ามันทำให้ชอบ ถ้าไม่ใช่หนังก็ดูข่าวอาชญากรข่มขืนว่า ความต้องการฝ่ายหนึ่งไม่ขอให้อีกฝ่ายมีส่งผลต่อตน โจรพวกนี้ทำให้ตนเองได้ถึงภายในเวลารวดเร็ว

 

ถ้ามันเป็นความจริงของกฎธรรมชาติ  คานัคจะต้องทำอย่างนี้จริงๆหรอ เขาคิดเรื่องการผิดศีลธรรมมันไม่ดี จากประสบการณ์กุญแจใช้กับประตูหลังในวัยเด็กก็เป็นประสบการณ์ที่เขาเป็นคนรับการสนองจากประตูหลังให้กุญแจของตนไข เขาแตะ เขาช่วย ช่วยแล้วเอาไปแตะ แล้วช่วย เมื่อบรรลุจากช่วย จุดที่เกิดขึ้นแล้วจุดนั้นภายในสิบ-สิบเอ็ดวินาทีเป็นช่วงที่เขานำไปแตะ มันช่างได้รับความสุขสม ภูมิใจ เขาทำในเวลาน้อยนิดด้วย ประตูหลังของผู้หญิงนี่เขาชอบจริงๆที่ทำให้ถึงปลายทางไม่แพ้ประตูหน้า แต่ประตูหลังเขาไม่เคยทะลุทลวง  เขาช่วยไปแตะไป วัยเด็กนั้นมันช่างมีความสุขสมภูมิใจที่ได้ทำ มันผิดศีลธรรมอยู่ แต่เขาสุขสมใจแล้วที่ถึงเป้าหมายในการกระทำเพื่อนผู้หญิงในวัยประถม และวัยสิบเอ็ดเริ่มสร้างน้ำของความสุขที่ทำใส่ประตูหลังเพื่อนสาวด้วย

 

 

"วีโอลา"

 

คานัคจะเข้าหาเธอ เพราะมีความสงสัยตะหงิดกับข้อมูล บางทีวันนี้อยากมีความร้ายกาจของตัวเองสักครั้ง โลกนี้ไม่ได้มีที่ให้คนแบบนี้ แต่เขาต้องการสนองในความทรงจำนั้นอีกครั้ง

 

วีโอลาที่นั่งทำบัญชีอยู่ เงยศีรษะมาเห็นคานัคที่ยืนนิ่งเงียบ เหมือนมีเรื่องมาปรึกษาเธอโดยเฉพาะ แต่ไม่ใช่อย่างนั้นสิ คานัคมันเริ่มคิดอะไรชั่วๆเข้าไปเกาะกินในจิตใจแล้ว

 

"ว่าไง นายมีอะไร"

 

วีโอลาสบตาเขา เขามือสั่น พูดความต้องการไม่ออก บอกออกไปไม่ได้ เขาจะกลายเป็นคนชั่วไปหนึ่งวัน ถ้านี่คือหนทางที่เขาตามหาเพื่อสนองตัวเองด้วยการใช้วีโอลา

 

"เราอยากส่งเธอตอนเย็น วันนี้พ่อกับแม่เธอไม่ได้อยู่ เธอก็จะได้มีเพื่อนไว้"

 

คานัคนึกเหตุผลที่จะทำให้วันนี้มีโอกาสเหมาะสม กุญแจเขาคิดจะเอาไปใช้ประตูหลังเต็มที่ อีกไม่กี่ชั่วโมงเอง สวรรค์จะบันดาลให้ใช้กุญแจไขประตู วันนี้ยอมเป็นคนผิดศีลธรรมสักวัน ไม่ไหว หนทางที่ตนต้องการมันไม่มีอะไรฉุดรั้งความต้องการนี้ เขาจะสำนึกผิดไปหลังเขาทำภารกิจแล้ว

 

"จ้ะ ขอบใจนะ แล้วนายมาอยู่พักผ่อนนานแค่ไหนหรอ"

 

"สักชั่วโมง(ภารกิจภายในห้านาทีพอ) ออ เราขอมีส่วนออกค่าอาหารที่บ้าน เธอรับไว้ ความประหยัดจะทำให้สบาย"

 

วีโอลาเก็บสมุดบัญชี หล่อนไม่รู้ หล่อนไม่รู้ว่าเหตุการณ์อะไรจะมา มันจะนำไปตอบสนองกุญแจคานัค หล่อนไมรู้จริงๆที่คานัคมาดีกับเธอเพราะอะไร คานัคนั้นกำลังมือสั่นกับความต้องการที่จะมอบให้ตัวเอง

 

ในประสบการณ์ความสัมพันธ์ของทั้งสอง วีโอลาไม่เคยมีอะไรกับคานัคมาก่อน เธอรู้ว่าคานัคชอบบั้นท้ายแค่ไหน เธอก็เป็นเพื่อนเขามาตลอด แต่ที่เธอยอมให้คานัค ไม่ได้เป็นความสุขสมใจที่แท้ในความเป็นคนมีตัณหา มันไม่ตื่นเต้น มันไม่มีสิ่งผลักดันอารมณ์คานัค การบรรลุที่สูงมาก เกิดในวัยเด็ก เขายังจดจำ

 

วีโอลายกกระเป๋าสะพาย ช่วงที่เธอหันหลังให้ คานัคมองบั้นท้ายวีโอลาตาไม่กระพริบเลยสักครั้ง เขารู้ว่าอะไรกำลังแข็งแกร่งขณะที่เขามองบั้นท้ายของหญิงสาว

 

หล่อนสแกนด์นิ้วมือ หล่อนยังรู้สึกต่อคานัคว่าหล่อนปลอดภัย ปลอดภัยงั้นหรือ อาจจะไม่ใช่แบบนั้น เธอกำลังเป็นเป้าหมายของเขาอยู่

 

"ไป ไปบ้านเรา"

 

เสร็จเขา นี่หล่อนไม่รู้จริงๆว่าเขาต้องการจะทำอะไรหล่อน นี่คือไอ้หื่นนะ คิดเกินเพื่อนอย่างเขา

 

ระหว่างนั่งสองแถว หล่อนนั่ง เขายืนเกาะราว เธอกับเขาก็คุยกันปกติ กินเวลาไม่นานที่เธอจะต้องยกบั้นท้ายจากที่นั่ง เขาจ้องสิ่งนี้ สิ่งที่เขาจะใช้กุญแจ

 

บ้านหลังหนึ่ง มาถึงตรงนี้ ที่เขารู้ว่าหล่อนจะอยู่คนเดียว ประตูมุ้งลวดที่ปิดสนิทเธอก็ผลักไป เรียกเขาเข้ามา ที่เขาคอยมองดู โซฟาในห้องนั่งเล่น ผ้าห่มผืนบาง ประมาณนี้

 

หล่อนชวนคานัครับประทานอาหารร่วมโต๊ะ คุยถึงการทำงานที่บริษัท ต่างคนยังรู้สึกมองและยิ้ม

 

พอคุณเธออิ่ม เธอก็เริ่มมีอาการง่วงนอน  ขณะที่เขานั่งเก้าอี้ในห้อง หล่อนจัดผ้าห่มผืนบางทำให้หล่อนก้มตัว เขายิ่งมองสรีระเธอ

 

มันเกิดขึ้นอีกครั้งแล้วล่ะ อาการหัวใจเต้นเร็วที่เขาฝันหา เขาแข็งแกร่งไม่หยุด พร้อมเอากายปลดปล่อย สิ่งที่มันจะเกิดขึ้นมา เขารู้อยู่แล้ว มีน้ำที่ประตูหลังวีโอลาในตอนจบ

 

ตอนที่หล่อนนั่งลง หยิบนาฬิกาเข็มตั้งเวลา วางไว้ที่ข้างๆ ทิ้งตัวหงายลงไป หล่อนกล่าวคำสุดท้ายให้เขาว่า นอนล่ะนะ

 

เวลาล่วงเลยไปสี่ห้านาที เป็นช่วงเวลาที่เขาเห็นหล่อนพลิกตัวเข้าหาโซฟา

 

เขาแค่ปล่อยให้ผ่านไปอีกเจ็ดนาที หล่อนไม่ได้กรนอะไรเป็นสัญญาณ

 

ความหื่นในตัวเขา ฉุดไม่อยู่แล้วจริงๆ   ความตื่นเต้น หัวใจวิ่งเร็ว

 

เขาลุกจากเก้าอี้มาพร้อมขาที่ค่อนข้างจะสั่น เป้าหมายอยู่ตรงนั้นที่เขาไปใกล้โซฟา มีผ้าห่มบางๆ คลุมปิดท้าย เขารอความแน่นอนที่หล่อนจะไม่ตื่น ใช้มือขวายกผ้าห่มช้าๆ สิ่งที่เขาเห็นตอนที่เขายกทำให้หัวใจเขายิ่งวิ่งเร็ว ความแข็งแกร่งแข็งพอที่จะเอาไปชน

 

กางเกงของหล่อน ตรงส่วนนั้นที่ผ้าห่มมันถูกเปิดออกแล้ว ก็มีอะไรที่ปรากฏให้สายตา เขาเห็นสิ่งที่กลมๆ ยื่นมาใกล้มือ มือมันไม่รอช้า เขาเคลื่อนแขนอย่างช้า มือได้รับสิ่งที่เป็นเนื้อกลมทั้งก้อนซ้ายและก้อนขวา ความแข็งแกร่งจะทำลายสติเขาได้ มือเขาสมใจแล้ว เขาลองขยายฝ่ามือ ครอบก้นกลมที่อยู่ส่วนบน อีกส่วนคือที่ทับโซฟา จริงๆอารมณ์แบบนี้ไมไ่ด้เกิดกับเขามากี่ปีแล้ว

 

อีกครั้งที่มือขยายครอบ บีบแน่นช้าๆ อย่างช้าๆเลยนะ ความสุขใจ สนุกกาย แล้วเปลี่ยนการขยายมือเป็นนิ้วสามนิ้วที่ถูตรงร่อง สามนิ้วเข้าออกช้าๆ วีโอลาเหมือนหลับสนิทจริงๆ ถ้าเธอตื่นขึ้นมาตอนนี้เขาก็เหมือนโจรคนหนึ่งล่ะ

 

นิ้วชี้ นิ้วกลาง นิ้วนาง สามนิ้วนี้ที่มือซ้ายมันไปกดลงที่ร่องนั้นระหว่างของก้อนกลมสองข้าง กดและกดเพื่อเป็นจังหวะที่เขาจะเริ่มเอากุญแจมาปฏิบัติเป็นจังหวะกับส่วนนั้น

 

สิ่งสุดท้าย เหลือแค่ภารกิจเดียว เขาคุกเข่าใกล้ๆ เขาเตรียมที่จะรูดซิบกางเกงตน ควักกุญแจ มันไม่เคยพร้อมใช้งานแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว

 

ใกล้เข้าไปแล้วจริงๆ กุญแจเขา เขาวางตัวให้พอตะแคง กุญแจมันจะไปใกล้ ร่องนั้นถึงแม้เขาเคยให้วีโอลาบริการ แต่อารมณ์เขาไม่เหมือนกับเวลานี้

 

นี่คือเวลาแห่งอารมณ์ กุญแจที่ตะแคงไปมันแข็งแกร่ง อีกนิดเดียวที่มันจะไปถึงร่องนัั้น เนื้อผ้าของกางเกง ร่อง แก้มสองแก้ม ฯลฯ

 

"ไม่ ไม่ทำ"

 

ลงมาคุกเข่า เก็บกุญแจเข้าที่ เอาผ้าห่มบางๆค่อยๆปิด

 

เขาสนองมือไปแล้ว แต่เขาไม่ใช้สนองกุญแจ

 

คานัคเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น เขารู้ถึงการรักษาศีลธรรมที่มีเอาไว้ เขาเข้าใจว่า คนไม่ดีสนองตอบตัวเองได้ เขารีบหาแท็กซี่สักคัน เพื่อไป อาบ อบ นวดที่ใกล้ที่สุด

 

ทำไมเขาถึงหยุด แต่เขาก็ไปเที่ยวปลดปล่อยในบุคคลที่ถูกต้องมากกว่าแทน

 

การเดินทางไปยังอาบ อบ นวด เขานั่งรถไป บั้นท้ายของวีโอลายังคงติดตา ทำให้เขาหลอน ทั้งๆที่รู้ว่าบั้นท้ายคนเรามีความแตกต่างกันไปในแต่ละคน วีโอลาไม่ได้เรียกว่าบั้นท้ายสวย แต่คานัคมีอารมณ์ต่อบั้นท้ายได้ทุกแบบ วัยเด็กมันเป็นความทรงจำที่ยังคงติดอยู่ในหัวเขา

 

เขารู้คำตอบได้ การฉวยโอกาสใส่วีโอลา เขาไปถึงเส้นชัยของความรวดเร็วแน่นอน แต่เขาเก็บเอาไว้แทน เขาคงภูมิใจกับความสุขสมถ้าเขาทำให้ตัวเองบรรลุจริง ตอนนี้เขาไม่มีพลังแข็งแกร่งเหลือ

 

มันเสียดายก็เสียดาย แต่จะมาทำผิดแบบนี้นี่นะ

 

"ถึงแล้วครับ"

 

เขาจ่ายค่าแท็กซี่ บอกว่าขอบคุณมากครับ แล้วก้าวเข้าไปในร้าน

 

"พันห้า"

 

คืนนั้นเขาก็ได้ภารกิจจืดชืดเหมือนที่ผ่านมา เขาคุยกับสาวบริการถึงเรื่องการกระทำที่สนองเพียงฝ่ายเดียว มันช่างรวดเร็ว

 

"หนูเห็นพี่คานัคหนูก็รู้สึกไม่ต่างไปจากคนพวกนั้นนะ"

 

"ตื่นเต้น?"

 

"อือ ที่รูเนี่ย อะเห็นมั้ย รูของหนู"

 

"งั้น เธอก็ทำพี่ให้บรรลุสักสามครั้งไปเลย "

 

สงสัยว่า คนที่จะรวดเร็ว ไม่ใช่เรื่องข้อมูลที่มี ทำไมอาบ อบ นวดก็มีแบบนี้นะ

 

การทำภารกิจบริการผ่านไป เขาบรรลุอย่างไม่ปรอดโปร่ง แต่การมาที่นี่ก็ช่วยคนไม่ให้ก่อคดี

 

เขาเข้าบ้านไปอย่างโซเซ เพราะวีโอลาเป็นพิษ เขาหลอนมาก เออ นี่เขาอยู่บ้านเขาอยู่ในห้องคนเดียว

 

เขาใช้มือ พร้อมจินตนาการถึงบั้นท้ายของหล่อน นั่นแหละ ไม่มีใคร อยู่คนเดียว เขาบรรลุถึงจุดอีกครั้งที่สมใจกว่าอาบ อบ นวดได้ภายในหกนาที หอบเหนื่อย และนอนหลับ

 

อรุณสวัสดิ์

 

เช้านี้คานัคมาเกือบสาย วีโอลามาทักเขา เขาก็เลยขอร้องหล่อนเสียหน่อย

 

 

"สองพันอะ"

 

"บั้นท้ายอีกแล้วหรอ เมื่อวานขอบใจนะที่อยู่เป็นเพื่อน ฉันหลับไปฝันแปลกๆนะ ฉันฝันว่านายโรคจิตมากขึ้น นายจะเอากุญแจมาข้างหลังฉันแล้วไม่จ่ายเงินให้น่ะ"

 

นั่น เมื่อวานนี้ไปเข้าฝันคุณเธอยามหลับ

 

กุญแจเขาใช้กับวีโอลาไปพลางๆ บรรลุไปไม่ได้สุขสมใจ เสียเงินก็เสียเงิน อะโด่

 

แต่จะเก็บเรื่องราวไว้ก็กะไร

 

ความรู้สึกวัยประถมกลับมาให้รับรู้อีกครั้งก็นับว่านั่นเป็นหนทางของอารมณ์