W-W-A-love story-ก๊วนป่วนโรงเรียนรัก

"เพราะเเกนั้นเเหละ ที่เขาให้พี่เขาเป็นเเบบนี้"
"ไม่ใชานะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พี่เขานะ พี่เขานะ..." เสียงผู้หญิงกลุ่มหนึ่งทะเลาะกันอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียนในเวลาเลิกเรียน
"โกหก คนอย่างเเกน่ะสมควรโดนเเบนนี้เเหละ" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดพร้อมกับผลักผู้หญิงอีกคนล้มลงไปไปกองกับพื้น
"ฮะๆ นั้นสินะ คนอย่างฉันน่ะ อยู่ไปคงรกโลกมากสินะ"เสียงผู้หญิงที่ล้มลงพูดขึ้น นั้นสินะคนอย่างเธอนะโดนเพื่อนๆเเละคนทั้งโรงเรียนเกลียดเข้าเเล้วสิ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เธอนะมันเป็นตัวเขาความโชคร้ายมานะสิ
"นั้นเเกจะทำอะไรน่ะ"เสียงผู้หญิงอีกคนพูดขึ้น เมื่อเธอเห็นผู็หญิงที่ล้มลงลุกขึ้มมาเเล้วเดินไปที่ขอบของดาดฟ้า ทำอะไรน่ะหรอนั้นสินะเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่กันเเน่นะ ทั้งๆที่ไม่ผิดเเต่กลับโดนคนอื่นเกลียดเเละต้องเเบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียวมันทรมาน ทั้งเจ็บใจ ทั้งอยากร้องไห้เเต่ก็ทำมันไม่ได้เเม้เเต่เพื่อนที่เธอไว้ใจก็ทิ้งเธอไปซะเเล้ว
 
  -6:25น.-
"ริต้าลงมาทานข้าวได้เเล้วนะ วันนี้เปิดเทอมวันเเลกไม่ใช่รึไง"เสียงผู้ชายพูดขึ้น
"ค่ะ"เสียงตนถูกเรียกตอบกลับ
"เอ๊ะ"เเละเมื่เธอลงมาเธอก็กลับอยากขึ้นไปที่ห้องอีกครั้ง เมื่อเธอเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างล่าง
"เเม่มาทำอะไรที่นี้"เสียงของเธอพูดขึ้น
"เเม่ได้ข่าวว่าริต้าย้ายมาเรียนที่อังกฤ เเม่เลยมาเยี่ยมลูกน่ะ"เสียงผู้หญิงที่นั่งอยู่ผูดขึ้น
"หนูว่าไม่จำเป็นเลยค่ะ เพราะตลอด 15ปีเเม่ไม่เคยมาหาเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว"
นั้นสินะเพราะตั้งเเต่เธอยังเด็กเเม่เธอก็ทิ้งพวกเธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อของเธอ ตั้งเเต่เด็กพ่อของพวกเธอก็เลี้ยงเธฮมาคนเดียว
"เเม่รู้ว่ามันสายเกินไปเเต่..."เสียงของเธอพูดยังไม่ทันจบก็มีเสียงพูดเเทรกขึ้น
"ริต้าได้เวลาไปโรงเรียนเเล้วนะลูก"เสียงผู้ชายวัยกลางคนพูดขึ้น ใช่เเล้วคนที่พูดขึ้นคือพ่อของเธอเอง
"ค่ะ"เธอตอบเเล้วหยิบกระเป๋าวิ่งออกจากบ้านไป
 -6:58น.-
"เฮ้อ ลืมกินข้าวเช้ามาจนได้"เธอพูดขึ้นในขณะที่เธอกำลังเดินทางไปโรงเรียน
  เอ๊ะ!! ลืมไป ฉันลืมเเนะนำตัวค่ะ ฉันชื่อริต้า ย้ายมาจากอิตาลีค่ะ วันนี้เป็นวันเเลกที่ฉันไปโรงเรียนค่ะ ที่ย้ายมาเพราะมีปัญหาที่โรงเรียนเก่าที่อิตาลีค่ะ เพราะที่โรงเรียนเก่าฉันมักจะโดนเพื่อนๆ หรือรุ่นพี่เเกล้งเอาค่ะ 
    หน้าโรงเรียน W-W-A-Academy
ว้าว โรงเรียนนี้ใหญ่กว่าที่คิดซะอีกนะเนี่ย จะอยู่รอดไหมนะเรา
 
  #มันสั้นไปหน่อย ขอโทษจริงๆ