รักครั้งใหม่ของนายมาเฟีย

ตอนที่ 1 วันธรรมดา ติ๊ด...ติ๊ด...ติ๊ด... เสียงนาฬิกาที่ผมตั้งไว้ดังขึ้น “อืออ” ผมครางเบาๆพรางเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาที่กำลังดังอยู่และผมก็บิดขี้เกียจอยู่สักพักหนึ่งก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำ อ่อผมลืมแนะนำตัวไปเลยครับ ผมชื่อต้นเป็นนักเรียนธรรมดาส่วนสถานะโสดคร้าบ~ “อรุณสวัสดิ์จ้ะ” แม่ผมพูดพรางยิ้มไปด้วย “อรุณสวัสดิ์ครับ” ผมตอบกลับพรางยิ้มไปด้วยเช่นกัน “ลูกจ้ะวันนี้กลับมาบ้านไวๆด้วยนะจ้ะแล้วถ้าเพื่อนชวนไปไหนก็ห้ามไปด้วยล่ะเข้าใจไหม” แม่ผมพูดพรางทำหน้าจริงจังและชี้นิวมาที่ผมและทำให้ผมรู้สึกว่าสิ่งที่แม่บอกนั้นเป็นคำสั่งอย่างเด็ดขาด “เข้าใจแล้วครับแม่” ผมพูดพรางยิ้มแห้ง ณ โรงเรียน เวลา 07.30น. “เฮ้อ” ผมทอนหายใจยาว ทำไมการมาโรงเรียนของผมมันต้องรำบากยากเย็นขนาดนนี้ด้วยนะ ทั้งยังต้องเบียดกันขึ้นแย่งกันขึ้นมันอะไรกันเนี่ย “ไอต้น” แล้วอยู่ๆ ก็มีคนเรียกชื่อผมแล้วผมก็หันไปมองต้นเสียงทันที  “ไออ้น” พอผมเห็นหน้าต้นเสียงเท่านั้นแหละ ผมก็เดินไปหามันทันที เพราะต้นเสียงที่เรียกผมมันเป็นเพื่อนผมเอง แล้วผมก็นั่งลงข้างๆไออ้น “เป็นไรวะทำไมทำหน้าเหมือนเหนื่อย” ไออ้นพูดพรางทำหน้าเหมือนเป็นห่วงผม “ป่าวไม่ได้เป็นไรแค่รู้สึกเหนื่อยเพราะเวลากูจะมาโรงเรียนทีแม่งต้องเบียดกันขึ้นรถเมล์กูก็เลยรู้สึกเหนื่อย” ผมพูดพรางทำหน้าเหนื่อยๆไปด้วย ณ โรงเรียน เวลา 12.30น. ผมเรียนคาบที่สามเสร็จก็กำลังเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อที่จะไปกินข้าวเพราะตอนนี้ท้องผมมันร้องแล้วครับ “ไอต้นไปกินข้าวกันกูหิวแล้ววะ” เสียงไออ้นพูดขึ้นพรางเอาหัวฟุบกับโต๊ะแล้วก็มองมาที่ผม “เออเก็บของเสร็จแล้วๆ” ผมพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไปนอกห้องเรียนเพื่อจะไปโรงอาหาร ณ โรงอาหาร ขึ้นชื่อว่าโรงอาหารก็ต้องเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่แล้วล่ะ “ไอต้นเป็นไรอีกวะทำไมทำหน้าเหมือนกับข้าวโรงเรียนไม่อร่อยวะ” ไออ้นพูดพรางทำหน้าสงสัยที่ผมทำหน้าเหมือนกับข้าวโรงเรียนไม่อร่อย “ป่าวกูแค่ไม่ชอบเสียงดัง” ผมตอบมันไป แล้วสักพักก็มีพวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาไออ้น “อ้นเพื่อนเราคนนี้เขาอยากพูดอะไรกับอ้นอ่ะช่วยมาหาพวกเราหลังเลิกเรียนตรงโรงยิมได้ไหม” ผมมองผู้หญิงพวกนั้นพรางทำหน้าสงสัย “เอ่อ..คือถ้าเราจะขอไม่ให้ต้นไปด้วยจะได้ไหมอ่ะ” ผู้หญิงคนนึงพูดขึ้นมา “อืมได้ดิเพราะยังไงเราก็ต้องกลับบ้านเร็วอยู่แล้ว” ผมพูดพรางยิ้มไปด้วย ณ โรงเรียน เวลา 15.30น. เลิกเรียนแล้วเหรอวะเนี่ยผมมัวแต่จะทำการบ้านให้เสร็จภายในชั่วโมงคณิตเลยไม่ได้สนใจเวลาเลย แต่ผมก็ทำเสร็จพอดีเลยนะ “ไอต้นมึงจะไม่ไปกับกูจริงๆเหรอวะ” ไออ้นถามผมพรางทำหน้าอ้อนๆเพราะมันไม่อยากไปตามที่พวกผู้หญิงนัดคนเดียว “ไม่วะกูต้องรีบกลับบ้านวะมึงกูไปก่อนนะพรุ่งนี้เจอกัน” ผมพูดพรางยกมือโบกลามันและเดินออกมาทันที