ร่านรักทัณฑ์สวาทเพื่อนพ่อ นิยายชุดร่านไม่เลิก

 
      บ้านปูนชั้นเดียวในย่านของคนมีอันจะกินแห่งหนึ่งมีงานเลี้ยงของหนุ่มๆ วัยกลางคนเนื่องจากวันนี้ดีลงานกับลูกค้ารายใหญ่สำเร็จ จะว่าไปผู้ชายอายุสี่สิบสมัยนี้ก็ดูดีไม่แพ้หนุ่มๆ รุ่นๆ หรอกยิ่งถ้าดูแลตัวเองดีๆ ออกกำลังสม่ำเสมอ เผลอๆ ฮอทกว่าพวกเด็กหน้าอ่อนด้วยซ้ำเพราะตัวเลขที่เยอะกว่า นั่นก็หมายความว่าพวกเขามีประสบการณ์ในเรื่องต่างๆ มากกว่าน่ะสิ
        “หนูเมลหายไปไหนล่ะหรือออกไปแล้ว ไม่ทันได้ดู” หนึ่งในห้าคนถามขึ้นมา
        “ทำรายงาน เมลเขาติดบ้านไม่ค่อยไปไหนหรอกมีที่ไปด้วยกันบ่อยๆ ก็เพื่อนผู้หญิง ก็ไปเดินเล่นกินขนมตามประสาเด็กๆ แหละ ส่งรูปมาให้ดูตลอดว่าทำอะไรอยู่กับใคร ผมโชคดีมากมีลูกสาวคนเดียวก็ไม่เกเร”
        “ไม่เหมือนลูกชายผมหาเรื่องปวดหัวมาให้ทุกวัน ถุงยางนี่บอกให้พกมันก็พกจริงๆ แต่ไม่เคยใช้ไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี” คุณพ่ออีกรายปรับทุกข์
        “คนเป็นพ่อก็ทำได้แค่บอกแหละครับ ที่เหลือก็อยู่ที่เขาล้วนๆ ว่าจะเลือกทางไหน ถ้าเกิดพลาดพลั้งขึ้นมาคงจะได้บทเรียนครั้งใหญ่ในชีวิต” เจ้าบ้านผู้มีลูกสาวเพียงคนเดียวและใจเย็นยิ่งกว่าธารน้ำแข็งบอกกับเพื่อนร่วมงาน
        “เมล ออกมาทำอะไรลูก” บิดาถามลูกสาวที่เดินตัวลีบออกมาจากห้องนอน
        คาเมเลีย สินธร คือสาวน้อยลูกครึ่งไทย-อังกฤษ วัยสิบแปดปี เธออยู่กับบิดาส่วนมารดาชาวอังกฤษจากไปนานแล้วแต่เธอก็ไม่เคยขาดความอบอุ่นหรือรู้สึกขาดสิ่งใดเพราะบิดาคือทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเธอ
        “มาเอาเยลลี่ค่ะ คงจะแข็งแล้ว”
        “แล้วแปรงฟันดีๆ ล่ะ เดี๋ยวฟันผุ”
        “ลืมอะไรรึเปล่าคะ เมลลี่” บิดาถามแล้วกลอกตาไปมาใส่ลูกสาว
        “กู๊ดไนท์ค่ะพ่อ” คาเมเลียเดินตัวลีบกว่าเดิมมาหยุดข้างๆ บิดา แล้วหอมแก้มไปหนึ่งที มันคือกิจวัตรที่เธอทำมาตลอดตั้งแต่จำความได้แต่วันนี้เพื่อนๆ ของพ่ออยู่หลายคนเธอก็เขินเป็นธรรมดาและที่สำคัญคนที่อยู่ทางด้านขวาคือตัวการที่ทำให้แข้งขาอ่อนแรง
        คุณเมธีหรือที่เธอเรียกว่าอาธีคือหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบสองปี เขาทำงานตำแหน่งเดียวกับพ่อคือผู้วิเคราะห์ความเสี่ยงด้านการลงทุนของบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งในประเทศไทย พ่ออายุอ่อนกว่าอาธีสามปีแต่ทั้งสองรักและนับถือกันเหมือนเพื่อนสนิทและอาธีก็มักจะมาดื่มที่บ้านบ่อยๆ
        เธอแอบมองอาธีมาตั้งแต่จำความได้อีกเช่นกัน เขาเคยแต่งงานแล้วก็เลิกรากันไปตอนเธออยู่มัธยมต้นและนับจากนั้นความฝันของเธอก็คืออยากใส่ชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์และเจ้าบ่าวก็คืออาธี เขาเป็นผู้ชายอบอุ่น พูดเพราะและช่างเอาใจใส่ ทุกครั้งที่มาบ้านจะมีขนมมาฝากเสมอแต่พักหลังๆ น่าจะตั้งแต่เธอเข้ามหาวิทยาลัยเขาก็ไม่ซื้ออะไรมาฝากอีกเลยแล้วก็ทำตัวห่างเหินมากๆ ด้วย
        เมื่อก่อนเขาชอบจับเธอไปนั่งตักแล้วฟังเธออวดเรื่องเจ้าหญิงในสมุดระบายสีได้เป็นตุเป็นตะทั้งวัน ตอนนี้เธอโตเป็นสาวแล้วก็เข้าใจดีว่าเขาทำแบบนั้นไม่ได้แต่มันไม่จำเป็นต้องเย็นชาขนาดนั้นซะหน่อย
        “กู๊ดไนท์ค่ะเด็กดี” ภูวนัยจูบหน้าผากลูกสาวแล้วเธอก็เดินกลับไปห้องนอนพร้อมถ้วยเยลลี่ในมือ
        “ทำไมลูกชายผมมันไม่มาจีบหนูเมลนะ ให้ตายสิ” คุณพ่อที่ลูกชายไม่ยอมใช้ถุงยางบ่นแบบหัวเสีย เขาเห็นหนูเมลมาตั้งแต่เด็กและเธอคือสาวน้อยที่แสนน่ารักส่วนลูกชายเขานะหรือ ชอบแต่ผู้หญิงก๋ากั่นแรงๆ ร้ายๆ
        “ฮ่าๆๆ เรื่องเด็กๆ เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้หรอกครับ” ภูวนัยบอก
        “สี่ทุ่มกว่าแล้วเหรอเนี่ย กลับดีกว่าพรุ่งนี้ก็ทำงานอีก” คุณพ่อคนเดิมเอ่ยขึ้นมาแล้วเพื่อนอีกสองคนก็ลุกตามเพราะมารถคันเดียวกัน
        “เฮ้ย ! ธี เป็นอะไร” ภูวนัยเข้าไปจับแขนเพื่อนเพราะกลัวจะล้มลง
        “วันนี้ชงเข้มไปหน่อย เมาๆ นะเนี่ย”
        “นอนบ้านภูมันดีกว่าไหม จะให้ไปส่งก็คนละทางเลย” เพื่อนในกลุ่มเสนอ
        “นอนนี่ดีกว่าธี อย่าเสี่ยงขับรถเลย อันตราย” ภูวนัยบอก
        “ก็คิดว่างั้น” เมธีเห็นด้วย
        ภูวนัยไปส่งเพื่อนทั้งสามที่หน้าบ้านแล้วกลับมาจัดแจงห้องนอนให้เพื่อน บ้านของเขามีสี่ห้องนอนสามห้องน้ำที่เลือกบ้านชั้นเดียวเพราะลูกสาวอยากได้ มันก็มีแค่นั้นไม่มีอะไรซับซ้อนเพราะลูกคือแก้วตาดวงใจไม่ว่าเธอร้องขอหรือต้องการสิ่งใดเขาให้เธอได้ทุกอย่าง
        “จำได้ใช่ไหมว่าห้องนอนเล็กไม่มีห้องน้ำ” ภูวนัยถามเพื่อนแบบขำๆ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เมธีค้างอ้างแรมที่บ้านหลังนี้
        “ยังไม่เป็นอัลไซเมอร์นะไอ้ภู” เมธีย้อนกลับ
        “ป่ะ ! นอนดีกว่า พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้า” ทั้งสองตบไหล่กันเบาๆ แล้วแยกย้ายเข้าห้องตัวเอง
        เมธีทิ้งตัวลงตัวที่นอนแล้วนวดหน้าผากเบาๆ สงสัยต้องเพลาๆ เรื่องดื่มซะแล้วเพราะสังขารเริ่มจะไม่ไหว อายุก็มาจนถึงหลักสี่ไม่ใช่หนุ่มๆ แบบเมื่อก่อนที่ดื่มยันเช้าก็ไม่เมา
        คาเมเลียนอนกระสับกระส่ายไปมาเพราะข่มตาไม่ลง ภาพของอาเมธีมันติดอยู่ในหัวจนเธอร้อนรุ่มไปทั้งกาย ตอนไปยืนข้างๆ พ่อ เธอได้กลิ่นน้ำหอมของเขา น้ำหอมที่อาเมธีใช้มาตลอดสิบปีไม่เคยเปลี่ยน เธออยากรู้ว่ามันจะติดไปตามเนื้อตัวของเขารึเปล่า เธออยากเห็นอยากสัมผัสร่างแข็งแกร่งกำยำของอาธีเหลือเกิน