แพทริเซีย

        ณ เวลา 2:00 ตรง ฉันนอนเล่นอยู่บนเตียงตามเคย
  ปิงปองๆ เสียงออดหน้าประตูบ้านดังขึ้น
"แม่กลับมาแล้วเหรอ ในบอกวันนี้กลับเที่ยงคืนไง แต่เดี่ยวนะ แม่บอกว่าจะเอากุญแจไปด้วย แต่ดันมาเคาะประตูแบบนี้ ทั้งๆที่นี้ก็เป็นบ้านตัวเองมาเคาะประตูแบบนี้มันอแกจะผิดธรรมชาติไปนิดนะ"ฉันพึมพำออกมาก่อนจะเดินออกลงไปข้างล่าง ไปที่ประตูหน้าบ้าน 
"นั่นใครคะ?"ฉันถามออกไปผ่านประตูฉันได้ยินเสียงตอบกลับมาเบาๆว่า
"ครูเองเปิดให้หน่อยสิ" น้ำเสียงนั้นฟังดูปกติ แต่ฉันสำผัสได้ว่ามันไม่ได้มาดีแน่ๆ
"อ่อ รอเดี่ยวนะคะ หนูต้มน้ำทิ้งไว้นะ"(จริงๆแล้วเราแอบไปหยิบมีด)  ฉันรีบวิ่งไป แล้วกลับมาเปิดประตูให้อาจาร
"ดึกป่านี้แล้ว มาทำอะไรคะเนีย"ฉันเดินนำหน้าไปที่ห้องรับแขก
"เดี่ยวจะไปหาน้ำมาให้นะคะ"ฉันรีบไปที่ห้องครัวเพื่อหยิบแก้ว แต่เหมือนได้ยินเสียงใครเดินตามเข้ามา ตึก ตึก ตึก ด้วยความตกใจฉันจึงสาดน้ำในแก้วที่ถืออยู่ไปข้างหลังอย่างเต็ม
แรงก่อนจะหันไปเห็นว่าฉันที่ยื่นอยู่ข้างหลังคืออาจารนั้นเอง
"ขอโทษคะ นึกว่าโจร แล้วอาจารมาทำอะไรตรงนี้คะ"
"กะ....ก็แค่มาเดินเล่นนะ แล้วนี่มันน้ำอะไรทำไมมันแสบอย่างงี้ล่ะ"อาจารใช้มือบาดหน้าตัวเองและสิ่งที่ติดมือมาได้ใช้แค่น้ำแต่มันคือเลือดและเศษเนื้อที่ติดออกมาด้วย แถมตามแขนที่โดนก็เริ่มลอกและมีเลือดออก
"อ่อ! โซดาไฟค่ะ"ฉันยิ้มออกมา พร้อมกับส่งทิศชู่ให้แผ่นหนึ่ง
"ไม่ต้องห่วงนะคะ เดี่ยวเช็ดก็หมดแล้ว แต่อย่าเช็ดแรงนะคะ เพราะ ตอนนี้หนังหน้าของอาจารมันลุดออกมาหมดแล้ว ถ้าเช็ดแรงระวังลูกกะตาจะลุดออกมาด้วยนะคะ5555" ฉันหัวเราะออกมาพร้อมกับมองไปที่หน้าอานารที่แถบไม่เหลือเค้าโครงเดิม แถมลูกตาขวาก็เริ่มห้อยลงมาแล้วแล้ว
"นี่เล่นบ้าอะไรของเธอ มันอันตรายไม่ใช่หรือไง"อาจารมองมาทางฉัน
"ก็ถ้ามันไม่อันตรายก็คงไม่เล่นหรอกคะ"ฉันจ้องอาจารกลับด้วยสายตาอันว่างเปล่า
"เธอมันโรคจิตเธอมันไม่ใช่คน!" อาจารตะโกนสุดเสียงก่อนจะล้มลงไป แต่ก็ยังคงหายใจอยู่
"การกระทำของคุณมันก็ไม่ใช่สิ่งที่คนเป็นครูควรทำเหมือนกันคะ คุณเค็นจิ"ฉันมองหน้าเขาคนนั้น แม้ภายนอกเขาจะเป็นอาจารแต่ภายในนั้นมันก็แค่ปีศาจชั้นต่ำตัวหนึ่ง ในขณะที่เขาคนนั้นกำลังหายใจรวยริน ฉันใช้มีนกรีดที่องของเขาแล้วกางออกจนเห็นภายใน
"นี่สินะที่เขาบอกว่า ข้างนอกสดใส ข้างในเน่าเฟะ"ฉันรีบจักแจงหันศพใส่ถุงดำ ก่อนจะแบกถุงดำเหล่านั้นไปที่เตาเผาขยะที่อยู่หลังหมู่บ้าน ถึงจะใกล้ไปหน่อยแต่นี้ก็เพื่อความปลอดภัยของฉันเอง
"ยัยต้ม ถึงจะช้าไปหน่อยแต่....ล้างแค้นให้แล้วนะ"ฉันเปิดสวิตไฟของเตาเผาก่อนจะเดินจากไป ระหว่างนั้นฉันก็เจอโจรสองคนเลยเอามีดแทงมันไปคนละทีสองที ฉันก็ไม่รู้ง่ามันตายหรือเปล่าแต่นอนพงาบๆแบบนั้นยังไงก็คงไม่รอด
"พวกแกทำฉันเสียเวลารู้ไหมเนีย เฮ้อ~~" )ฉันรีบเดินกลับบ้าน กลิ่นค้างของเลือดกับกลิ่นโซดาไฟทำให้ฉันรู้สึกอยากอาเจียนนิดๆ
"ท่าทางฉันคงต้องอาบน้ำใหม่สินะ ไหงจะต้องล้างคราบเลือดอีก คืนนี้คงไม่ต้องนอนแล้วล่ะ"