แพทริเซีย

    เมื่อกลับมาถึงบ้าน ฉันจึงรีบกลับมาที่บ้านแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณแพทริเซียฟัง

   "เก่งมาจ้ะ เด็กดีของฉัน"คุณแพทริเซีย ลูบหัวฉันแล้วยิ้มออกมา

"แต่ว่า เพียงแค่นั้นมันไม่มากพอหรอกนะ"

"ทำไมเหรอคะ?"

"ก็เพราะ ถ้ามันมีโอกาศมันก็จะกลับมาทำร้ายเธออีกใช่ไหมล่ะ เพราะ งั้นจึงต้องตัดไฟแต่ต้นลม"

"ยังไงคะ?"

"ฆ่ามันไงไม่เห็นยากเลย"คุณแพทริเซียมองมาทางฉันด้วยสีหน้าจริงจัง

"ตะ....แต่.... ฆ่าคนมันผิดกฎหมายนะคะ"

"ก็อย่าให้เขาจับได้สิ แค่นี้คนพวกนั้นก็ทำอะไรเธอไม่ได้หรอก"

_{"จริงด้วย แค่นั้นก็จบแล้วนี่นา แค่ฆ่าก็จบ ฆ่า......"}

   _{เช้าวันต่อมา} 

_{"แม่คะ ตื่นได้แล้วคะเช้าแล้วนะคะ!" แล้วแม่ของฉันก็ตื่นขึ้นด้วยท่าทางแปลกใจ เพราะปกติ แม่ต่างหากที่เป็นคนปลุกฉัน}

_{"อาหารเช้าพร้อมแล้วคะ"ฉันเสริฟจานที่มีไข่ดาวกับขนมปังให้แม่}

_{"มีแค่นี้เองเหรอ?"}

_{"โธ่ แม่คะ แม่ก็รู้นี่นาว่าหนูทำอาหารไม่เป็น ได้แค่นี้ก็หรูแล้วคะ"ฉันรีบรินน้ำให้แม่ ก่อนจะส่งขวดพริกไทยให้แม่ แม่ก็ยิ้มและรับขวดพริกไทยไป}

_{"จริงด้วยสินะ ว่าแต่วันนี้ทำไมแกดูอารมดี ทำใจได้แล้วรึไง"}

_{"ก็นิดหน่อยคะ"ฉันยิ้มให้แม่}

_{"งั้นก็ดี ตอนนี้เธอก็อยู่ตั้งม.5แล้วนี่ ทนๆไปอีกหน่อยแล้วกันนะ"แม่รีบกินแล้วรีบเดินออกไป ส่วนฉันก็รีบกินแล้วรีบเดินไปโรงเรียน ทุกอย่สงก็ยังเป็นเหมือนปกติ ฉันก็ยังคงโดนแกล้งเหมือนเดิม และยังคงทำเหมือนเดิม คือ ไม่โต้ตอบอะไร เพราะ ขืนไปโต้ตอบแล้วมันรู้ว่าฉันคนนี้เปลี่ยนไปแล้ว พวกมันอาจจะหนีไปสะก่อน ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็แผนการของฉันต้องพังแน่ๆ ฉันเรียนไปเรื่อยๆจนพักเที่ยง เพราะวันนี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษฉันจึงสามารถทำข้าวกลางวันมาเพื่อพี่แชมป์รุ่นพี่ที่ฉันคบอยู่ได้ปกติพี่แกจะซอมบอลจนบ่าย ฉันก็เลยต้องเดินเอาไปให้ที่สนามบอล แล้วก็ได้มาเห็นภาพที่ไม่ควรเห็นจนได้ เพราะภาพที่ฉันเห็นคือ มีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง กำลังอยู่กับรุ่นพี่ แถมยังคุยกันอย่างสนิดสนมอีก}

_{"นั้นมันยัยแนนนี่ เด็กม.3/5นี่นา แล้วมาทำอะไรที่นี่เนีย"ฉันแอบอยู่หลังต้นไม้ เพื่อแอบฟัง2คนนั้น}

_{"พี่คะ พี่เรียกหนูมามีอะไรคะ"แนนนี่นั้งลงพร้อมกับยิ้มให้รุ่นพี่}

_{"พี่แค่อยากบอกว่าพี่ชอบน้องนะ คบกับพี่ได้ไหม"พี่แซมพูดขึ้น}

_{"หมายความว่าไง พี่เขายังไม่ได้บอกเลิกฉันเลยนะ"ฉันพูดขึ้นเบาๆ}

_{"พี่คะ แต่พี่ยังคบกับยัยพี่ชิองม.5อยู่เลยนะ"}

_{"แล้วไงล่ะ ยัยนั้นสวยสู้เธอได้ที่ไหนล่ะ นมก็แบน แถมพอจะขอมีอะไรด้วยก็บ่ายเบี่ยงตลอด บอกว่าจะขอรอเรียนให้จบมหาลัยก่อน มีก็เหมือนไม่มี" พี่แชมป์พูดออกมาพรางกอดคอยัยนั้น ส่วนยัยนั้นก็ถือโอกาศซบอกของอีพี่แชมป์}

_{"งั้นพี่ก็คิดถูกแล้วละ ที่ทิ้งมันแล้วมาคบกับหนูน่ะ ยัยนั้นน่ะต้องรอเรียนจบ แต่ของหนูน่ะได้ทุกที่ ทุกเวลา ตรงนี้เลยก็ได้นะคะ"}

_{"ดูท่าทางมันสิ โธ่ อีแรด"ฉันแอบพึมพำเบาๆ เอาไงดีออกไปตบมันเลยดีไหม แต่....ขอลองเคลียสด้วยคำพูดดีๆก่อนแล้วกัน}

_{"พี่คะ!"ฉันวิ่งออกมาจากหลังต้นไม้ ทั้ง2คนก็หันมามองหน้าฉัน} 

_{"พี่ทำอย่างงี้ได้ยังไง พี่ยังไม่ได้บอกเลิกกับหนูเลยนะ"}

_{"ฉันไม่รู้จักเธอ"พี่แชมป์พูดขึ้น}

_{"เป็นไปได้ไง เมื่ออาทิตที่แล้วเรายังถ่ายรูปด้วยกันอยู่เลยนะ แถมเมื่อเดือนก่อนพี่ยังขอมีอะไรกับหนูอีกด้วยแต่.....หนูก็ปฎิเสธไป"}

_{"อ่อ จำได้ล่ะ เธอที่ชื่อ เออ..... ชิสุใช้ไหม"พี่แชมป์พูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะแล้วยัยนั้นก็หัวเราะด้วย}

_{"ทำใจสะเถอะพี่ พี่เขาลืมพี่หมดแล้วล่ะ ยัยพี่ชิสุ5555"ยัยนั้นหัวเราะอย่างสะใจ}

_{"ถ้ารู้แล้วก็ไปไกลๆสะ คนอะไร ยิ่งดูยิ่งขี้เหร่ หน้าตาอย่างกะลิงเห็นแล้วอยากจะอ้วก"ยัยแน่นนี่ยังคงพูดต่อไป โดยมีพี่แชมป์นั้งหัวเราะอยู่ข้างๆ}

_{"ถูกต้งยัยขี้เหร่รีบๆไปสะไป เกะกะลูกตา"พี่แชมพูดขึ้นพร้อมกับโบกมือไล่ น้ำตาที่ฉันพยายามกลั้นไว้ก็เริ่มไหลออก ฉันจึงรีบวิ่งหนีไปถึงตายยังไงก็จะไม่ยอมให้2คนนั้นได้เห็นน้ำตาของฉันเด็ดขาดแต่....นี้ไม่ได้หมายความว่าฉันยอมหรอกนะ เพราะ ฉันต้องรีบ รรบกลับไปคิดแผนการที่จะจัดการกับ2คนนั้นต่างหากล่ะ}