มนต์รักในคำสัญญา

“อย่าสิพี่ เดี๋ยวมีคนได้ยิน”

“พี่คิดถึงเราจะแย่อยู่แล้ว”

“ถ้าใครเห็นเข้าทำยังไงจ๊ะ”

“ไม่เป็นไรหรอก เรามาแถวนี้ใครมันจะได้ยิน”



เสียงที่นทีได้ยินนั้น ได้เบนความสนใจให้ออกจากชายที่อยู่ข้างตน และบรรยากาศอันแสนสวยตรงหน้า แล้วหันไปมองตามเสียงที่เกิดขึ้น

“เจ้าไม่ควรไปยุ่งกับพวกเขา” ศรได้ยินเช่นกัน แต่เขาไม่อยากให้คนรักเข้าไปเสี่ยงกับคนประเภทนี้

“ทำไมครับ” นทีหันมามองคนที่เรียก

“คนชั่วเราควรห่าง ไม่เช่นนั้นจะนำพาเราเข้าสู่ความฉิบหายได้” ศรเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

จึงทำให้นทีขมวดคิ้วงงกับสิ่งที่ได้ยิน ถ้าเขาคิดไม่ผิด สิ่งที่ชายตรงหน้าที่ชื่อศรได้พูดนั้น คงหมายถึงเสียงที่เขาได้ยินอยู่ขณะนี้ กำลังทำความชั่วที่ไม่สามารถให้อภัยได้

“อยู่ตรงนี้เถอะ อย่าไปเลยนะแม่จัน” ชายตรงหน้าพูดกับนทีด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนอีกครั้ง เขาได้ใช้พลังงานปกคลุมไม่ให้คนภายนอกเห็น และได้ยินเสียงบริเวณที่พวกเขายืนกันอยู่ ถ้านทีออกไปคนอื่นจะมองเห็นแล้วเรื่องจะไปกันใหญ่

“ผมไม่ได้ชื่อจันและเลิกเรียกได้แล้ว” นทีเริ่มรำคาญชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก เขาได้เดินออกจากเส้นที่ศรได้สร้างบดบังเอาไว้ โดยไม่หันหลังกลับมามองศรเลยสักนิด

“เฮ้อออ...” ศรเห็นความดื้อของคนรัก ถึงกลับถอนหายใจเฮือกใหญ่ จึงตัดสินใจทำบางสิ่ง

ยังไม่ทันที่นทีจะไปไหนได้ไกล จู่ ๆ ก็เกิดหน้ามืดขึ้นมา และศรได้เข้าไปรับร่างที่ถูกพลังของเขาทำให้สลบ

ศรมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาจำใจต้องทำเช่นนี้ เพราะไม่อยากให้เหตุการณ์มันวุ่นวายไปมากกว่าที่ควรจะเป็น

“ตอนนี้ยังเร็วเกินไปที่เจ้าจะรู้”



“พี่ได้ยินเสียงอะไรไหม”

“ไม่นิ เรามาต่อกันเถอะนะ”

“ไม่เอาแล้วพี่ พวกเรากลับบ้านกันเถอะนะ”

“อืม...ก็ได้”

ศรมองชายชั่วหญิงเลวที่เดินกลับเข้าบ้านไปจนลับสายตาของเขา เขาจึงใช้พลังงานทั้งหมดโอบอุ้มคนในอ้อมแขนตรงไปที่บ้าน โดยหน้าประตูบ้านได้มีเทวดารักษาบ้านเรือนยืนขวางอยู่

“เจ้าห้ามเข้า” เทวดาร่างงดงามได้บอกกับศรด้วยน้ำเสียงที่ระดับเหนือกว่า

“ขอรับ แต่ทว่ากระผมต้องพาชายคนนี้กลับห้อง” ศรได้อ้างเหตุผลที่เขาจำเป็นต้องทำ เทวดารักษาบ้านเรือนได้มองนทีที่สลบอยู่ในอ้อมแขนของศรแล้วพยักหน้า

“นอกกฎได้แค่วันนี้เท่านั้น” เทวดารักษาบ้านเรือนเห็นว่าเป็นคนที่อาศัยในบ้านจึงอนุญาต โดยปกติแล้วศรจะไม่มีสิทธิ์เข้ามาในบ้านได้ แต่วันนี้เป็นกรณีพิเศษ

“จิ๊บ จิ๊บ” แสงแดดทางหน้าต่างได้ส่องกระทบเข้ากับใบหน้าของนที เขารู้สึกตัวตื่นขึ้นและเห็นว่าตนนั้นกำลังนอนอยู่บนเตียงนอนของตัวเอง

“เมื่อคืนเราอยู่ที่หนองน้ำนี่น่า” นทีพยายามย้อนนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา และคิดว่าเขากลับมานอนได้อย่างไร

“จำอะไรไม่ได้เลยแฮะ” เขาบ่นพึมพำกับตัวเองอย่างคนอารมณ์เสีย พอนึกอะไรไม่ออก อารมณ์ก็พลอยเสียตามมาด้วยเช่นกัน และรีบลงมาข้างล่างทันที

“สวัสดีตอนเช้าจ๊ะ” รัตนาแต่งตัวออกจากบ้านในชุดสวย ได้ทักทายนทีที่เดินลงมาด้วยสีหน้ายุ่ง

“สวัสดีครับอารัต” เขายิ้มให้อาของตนพร้อมกับมองชุดที่เธอสวมใส่ไปด้วย

“อาจะไปไหนครับ”

“อาจะไปพบเพื่อนหน่อยนะ อยากไปสูดอากาศนอกบ้านบ้างจ๊ะ” วันนี้อากาศดี เธอและเพื่อนเก่าได้นัดไปเที่ยวกัน

“ครับ” นทีพยักหน้าเข้าใจ เขายังอยากกลับบ้านที่กรุงเทพเลยด้วยซ้ำ อยู่ที่นี่น่าเบื่อจะตายไป

“อาหารเช้า อาเตรียมไว้ให้แล้วจ้ะ อยู่บนโต๊ะอาหาร อยากได้อะไรก็เรียกใช้พิมเอานะ อาไปก่อน” ยังไม่ทันที่รัตนาจะออกจากบ้าน นทีก็ร้องทักอีกรอบ

“แล้วอาศินละครับ กลับมาหรือยัง”

“รายนั้นกลับมาเมื่อคืน ตอนนี้ยังนอนอยู่เลย อาไปแล้วนะ” รัตนาไม่รอช้ารีบเดินไปพร้อมกับชุดและกระเป๋าสวยคู่ใจ

นทีได้แต่ยืนมอง แล้วตัดสินใจเข้าครัวเพื่อไปหาน้ำดื่ม

“พี่ไม่เอาน่า เดี๋ยวคุณนายมาเห็นเข้า”

“เมื่อคืนพี่ยังไม่ได้ปลดปล่อยเลยนะ รัตมันไม่อยู่ ออกไปข้างนอกแล้ว เราขึ้นไปข้างบนกันนะจ๊ะ”

นทีแอบได้ยินเสียงที่คุ้นหู จึงแอบฟังอยู่ข้างประตูทางเข้าห้องครัว และหลบอีกทางเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามา แต่สิ่งที่ทำให้เขาตาโตตื่นตกใจ มันเป็นสิ่งที่ทำให้นทีไม่ชอบใจถึงที่สุด

“พอแล้วพี่” พิมได้ละจากอ้อมกอดของพศิน ที่พยายามจะลิ้มลองริมฝีปากของสาวใช้สุดสวยอีกครั้ง แต่โดนห้ามไว้

“ไปต่อกันในห้องเถอะนะจ๊ะที่รัก” พศินดึงสาวใช้ขึ้นห้องของตน เพื่อสนองตัณหาของตัวเองต่อ เนื่องมาจากเมื่อคืนชวดไปแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้จะไม่พลาดอีก

นทีเดินออกจากที่ซ้อน มองดูคนทั้งสองที่ขึ้นห้องไปด้วยสายตาที่ผิดหวัง เขาไม่เคยคิดว่าอาพศินที่เป็นคนดีจะแอบมีชู้กับสาวใช้ในบ้าน ตอนที่อารัตนาไม่อยู่ คราวนี้เขาจะมองหน้าคนเหล่านี้ติดได้อย่างไร ในเมื่อมีเรื่องคาใจเกิดขึ้น

“ปิดไม่ได้ จนได้” ศรยืนมองนทีที่กำลังยืนพิงกำแพงด้วยสีหน้าที่คาดเดาอยาก เขาอยากอ่านจิตใจของนทีอีกครั้ง แต่ทว่าพลังงานหมดไปกับการพาคนตัวบางกลับมาที่ห้อง จึงทำได้แค่ยืนมองห่าง ๆ

“อืม” สาวสวยในชุดเสื้อผ้าแพรไหมได้มาปรากฏตัวข้างศร

“แม่แก้วไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ศรได้หันไปถามวิญญาณสาวสวยข้างตน

“ไม่ว่ากี่ชาติ พี่ปิ่นกับนางนวลก็ยังคงเหมือนเดิม เมื่อไหร่จะตระหนักได้เสียทีว่าการทำแบบนี้ มันเป็นบาปมากขนาดไหน” เธออดไม่ได้ที่จะต่อว่าชายคนรักเก่า และเคยเป็นสามีภรรยากันในชาติก่อน จึงเป็นสาเหตุให้เธอต้องวนเวียนอยู่แบบนี้ ทำให้เธอได้นึกย้อนกลับไปตอนที่ตนยังมีชีวิตอยู่



เมื่อชาติที่ปิ่นกับแก้วเป็นสามีภรรยากัน

“พี่ปิ่นไม่ดีนะ เดี๋ยวแก้วมาเห็นเข้า” นวลกำลังอยู่บนเตียงร่วมกับปิ่นในห้องนอน และพยายามขัดขืนพอเป็นพิธี เธอแค่พูดไปอย่างนั้น เพราะทั้งคู่ทำแบบนี้ร่วมกันบ่อยครั้ง ตอนที่แก้วออกไปทำธุระนอกบ้าน

“จะไปเห็นได้ยังไง ในเมื่อไม่อยู่เรือน” ปิ่นกอดนวลมากขึ้นและหอมแก้มนิ่มของเธออีกครั้ง

“คริ คริ” นวลหัวเราะชอบใจกับการกระทำของปิ่น

“ปั๊ง!” ชายหนุ่มที่เป็นบ่าวไพร่ของบ้านแห่งนี้ ได้พังประตูตามคำสั่งนายหญิงของบ้าน

“แก้ว! /แม่แก้ว!” ทั้งสองที่ร่างกายเปลือยเปล่าในผ้าห่มผืนบางรีบลุกขึ้นนั่ง มองหญิงสาวที่ย่างกรายเข้ามาในห้อง เพื่อต้องการเห็นชายหญิงชั่วทั้งสองให้เต็มลูกตาของเธอ

“ฉันไม่คิดเลยว่า นวลที่เป็นเพื่อนรักของฉัน จะทำแบบนี้ได้” เธอมองนวลด้วยสายตาที่ผิดหวัง

“พี่แก้ว อุ๊ย!”

จันรีบวิ่งเข้ามาหาพี่สาวของเธอในห้อง เพราะได้ยินจากสาวใช้ว่าเกิดเหตุการณ์ที่เรือนใหญ่ เธอจึงรีบมาดู และเห็นภาพบัดสีบัดสีบัดเถลิงตรงหน้า เธอตกใจและรีบเดินไปหาพี่สาวของตน ที่กำลังมองชายหญิงร่างเปลือยในผ้าห่มผืนบาง บนเตียงด้วยสายตาที่ดูถูกอย่างเห็นได้ชัด

“แก้วฉันขอโทษ” นวลพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“แม่แก้วฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้” ปิ่นพยายามจะแก้ตัวแต่แก้วกลับหันหน้าหนีคนทั้งคู่

“ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีกแล้ว ออกจากบ้านของฉัน เดี๋ยวนี้!” เธอสั่งออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดังก้องไปทั่วห้อง

“เดี๋ยวก่อนสิแม่แก้ว” ปิ่นเรียกแก้วที่กำลังเดินออกจากห้อง โดยไม่สนใจเสียงเรียกของเขา

“พาพวกเขาออกไปจากบ้านและอย่าให้ทั้งสองกลับมาเหยียบที่นี่อีก” เธอหันไปสั่งบ่าวไพร่ที่รออยู่ข้างนอกด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

“ขอรับ” ชายหนุ่มที่รอคำสั่งเจ้านาย ได้ทำตามคำสั่งทันที

“ปล่อยฉันนะ/อย่ามาจับฉัน” ทั้งคู่ถูกลากออกไปด้วยความทุลักทุเลเพราะยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า สร้างความอับอายไปทั่วกับคนที่พบเห็น

ส่วนแก้วได้เดินมาหลบอยู่อีกห้องหนึ่ง โดยมีจันเดินตามด้วยความเป็นห่วง

“คือ...น้อง...” จันไม่รู้จะปลอบใจพี่สาวของตนอย่างไร

“พี่ขออยู่ตามลำพัง” แก้วกลั้นน้ำตาเอาไว้ เธอไม่อยากให้น้องสาวเพียงคนเดียว ต้องมากังวลใจไปกับเธอ เพราะจันกำลังจะออกเรือนกับคู่หมายที่เป็นน้องชายของปิ่น แต่จันกลับไม่ทำตามที่แก้วสั่ง ได้แต่นั่งเงียบ ๆ อยู่ข้างพี่สาวของเธอแทน