SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 9
 
“ เธอมาทำอะไรที่นี่ ” หมอนั่นเปิดประเด็นถามฉันด้วยคำถามที่ดูไร้สมองเอามากๆตอนนี้เรามานั่นชิวกันที่ร้านเค้กในห้างนี่แหละค่ะเห็นว่าร้านสวยดีเลยลองเข้ามาดู
“ อ้อ ฉันมาเข้าห้องน้ำหน่ะ ” ฉันตอบไปแบบกวนๆซึ่งหมอนั่นก็เชื่อด้วยนะ ไม่รู้มันแกล้งให้ฉันโมโหรึเปล่า
“ หืมม จิงดิแต่ก็นะกลั้นฉี่มันก็ไม่ดีต่อสุภาพหรอก ” เฮ้อออ นี่ฉันนั่งคุยกับพวกสมองเพชรเหรอเนี้ยย คนสมองกลวงอย่าฉันฟังไม่รู้เรื่องเลยซักนิด
“ อ้อ พี่ขอแนะนำตัวอีกรอบนะ พี่ชื่อทอย ยินดีที่ได้รู้จัก ” เฮ้ออ ก็ไม่อยากรู้จักเท่าไหร่หรอก
“ ค่ะ ดรีมคะยินดีที่ได้รู้จัก ” ฉันแนะนำตัวกลับไปตามมารยาทที่ฉันเคยร่ำเรียนมา แล้วก็ที่ป้าสอนเรื่องการเข้าสังคมที่ฉันไม่สันทัตเอาซะเลย ต้องนั่งแบบนั้นนะ กินแบบนี้นะ โอยย น่าเบื่อสุโกยย
“ อ้าวว น้องดรีม ” เฮือก!! เสียงนี้มัน
“ ไอ่...พี่เม่น ” ฉันพูดออกมาเบาๆเนื่องจากยังไม่ได้หันไปมองเพราะมันไม่แน่ใจอะ มันก็เสียวๆว่าจะใช่เหมือนกันนะ
“ ใช่แล้ว ดีใจจังที่จำเสียงพี่ได้ ” มันเลื่อนเก้าอี้ข้างๆฉันแล้วหย่อนก้นลงนั่ง อร้ายยย อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้วะ โอ้ยยยยยยยยย
“ เห้ยย พี่จะมายุ้งไรกับพวกเราเนี้ย ไปนั่งโต๊ะพี่ดิไป้ ” ฉันเอ่ยไล่อย่างรำคานเพราะตอนนี้ทุกคนในร้านหันมามองที่โต๊ะฉันกันอย่างสนอกสนใจเอามากๆเพราะที่โต๊ะฉันเนี้ยมันศูนย์รวมความหล่อระดับวัวตายความล้มพลังอันติที่ทำลายล้างทุกการเคลื่อนไหวเลยหล่ะ
“ อ้อ พอดีพี่มาคนเดียวเหงาๆเลยนั่งด้วยนะ ” หึ้ยยย ฉันไม่อยากนั่งกับแก้!!
“ เชิญเลยคับ ” เอ้าอะไรว่ะไอ่นี่อีกคนจะป็นสุภาพบุรุษบ้าไรขนาดนั้น พี่ควรแยกแยะได้แล้วนะว่าคนไหนควรคบหาคนไหนไม่ควรสุงสิงอะ อย่าบอกนะว่าแนวเดียวกับเกรซ สงสัยละสิว่าแนวไหน ก็ไอ่พวกที่เป็นเพื่อนกับคนทั้งโลกไงละค้าาา
“ ขอบคุณคับ ว่าแต่เป็นไรกันเหรอคับสองคนนี้ ” ไอ่พี่เม่นถามด้วยความสงสัย ฉันจึงตอบให้มันหายสงสัยแบบรวดเดียว ชัดเจน และ ถูกต้องแบบไม่ต้องให้มันถามซ้ำ
“ เป็นคนที่พึ่งรู้จักกัน ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้นอกจากพี่น้อง อย่าถามมากมันน่ารำคาน ” ฉันพูดจบคือทั้งโต๊ะก็เงียบกริบจนฉันต้องหันไปมองทั้งสอง คือสองคนนี้เค้ามองอะไรกันข้างนอกไม่รู้ดูเหมือนช็อคอะไรบางอย่างแต่คนที่ดูจะช็อคมากที่สุดเห็นจะเป็นไอ่พี่เม่นนั่นแหละ มันดูอะไรกันนะ
ขวับ!!
ฉันมองตามที่ทั้งสองคนมองอย่างสงสัยแต่ภาพที่เห็นก็เป็นอะไรที่น่าช็อคจิงๆ
“ พี่แพท ” ฉันเอ่ยนานผู้หญิงที่ยืนควงกับหนุ่มหล่อร่างสูงโปล่ง ฉันจะไม่ตกใจเลยถ้าผู้ชายนั้นไม่ใช่
“ พี่แพทกับพี่โจ....เหรอ!! ” ฉันตาฝาดไปรึเปล่าเนี้ย ทั้งสองคนเดินกระหนุงกระหนิงกันท่ามกลางสายตาของคนทั้งห่าง
“ นี่รู้จักทุกคนเลยรึไง ” พี่เม่นที่ตั้งสติได้ก่อนแซวฉันในขณะที่ตายังจดจ้องอยู่ที่สองคนนั้นอย่างนึกสงสัย
“ นั่นใช่น้องแพทที่เป็นนางแบบใหม่ใช่มั้ย ” หูยยย ขนาดลุงหนานของเรายังรู้จักพี่แพทเลยอะ สุดยอดด พี่แพทดังขนาดนั้นทำใมถึงเดินควงผู้ชายออกสื่อแบบนั้นหล่ะเนี้ยแต่ว่า...
“ นี่พี่เม่น เค้าสองคนเป็นแฟนกันเหรอ ” ฉันหันไปถามพี่เม่นที่เปลี่ยนมานั่งดูดชานมมุกแทน
“ พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พึ่งเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันก็วันนี้แหละตอนอยู่ที่วิลัยก็ทำเหมือนไม่รู้จักกันเลยหล่ะไม่รู้ทำใมเหมือนกัน ” พี่แกร่ายยาวไปถึงอดีตชาติ แต่ว่าทำใมต้องทำเหมือนไม่รู้จักกันด้วยหล่ะบ้าจิง ถ้าเกลรู้ต้องมีเรื่องกับพี่แพทแน่ๆเลยอะ เพราะอะไรนะเหรอ สองคนนี้รู้จักแล้วก็สนิทกันหน่ะสิ
“ จะบอกเกลดีมั้ยว่ะเนี้ย ” ฉันนั่นคิดทบทวนดูซักพักก็ตัดสินใจได้แล้วว่าจะไม่บอกเกลจนกว่าจะแน่ใจอะไรบางอย่าง
“ เป็นไรมากป้ะเนี้ย ” ฉันหันไปมองไอ่พี่เม่นแล้วหันไปทางอื่นพลางคิดเรื่องพี่แพทไปด้วย
~ ~ ~ ก่อนจะนอนอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย ~ ~ ~
อยู่ๆเสียงโทรสับฉันก็ดังขึ้นฉันเห็นเบอร์คนที่โทรก็ยิ้มแฉ่ง
“ ฮโหลพี่สมหมายมาถึงแล้วเหรอค่ะ ” ฉันกดรับแล้วพูดกับพี่สมหมายอย่างอารมณ์ดี หุหุ จะได้กลับบ้านแล้ววว
“ ไปก่อนนะคะพี่ๆ ” ฉันยกมือไว้ทุกคนแล้วเดินออกมาจากร้านอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเสียงเรียกของพี่เม่นมันเลยซักนิด คิคิ ฉันไม่ได้จ่ายเงินหรอกเพราะพี่ทอยแกจะเลี้ยงเองง
“ ไปกันเถอะพี่สมหมาย ” ฉันวิ่งขึ้นรถอย่างรวดเร็วกลัวไอ่พี่เม่นมันตามมาทวงตังค่าเค้กสามก้อนที่ฉันกินไปเมื่อกี้
“ คุณดรีมจะไปไหนต่อมั้ยครับ ” พี่สมหมายถามฉันตอนที่รถออกตัวแล้ว
“ ไม่ค่ะ กลับบ้านเลย ” ฉันตอบกลับไปพร้อมกับลูบหัวลูกสาวตัวน้อยไปด้วย ที่บ้านของป้าฉันหน่ะมีสัตว์อยู่สองชนิด คือ เม่นลูกสาวของฉัน กับ แมวของอาฉัน ขนาดคนไม่ถูกกันขนาดนี้ มีหรือสัตว์ที่พวกเราเลี้ยงจะถูกกัน
“ อาาาา พรุ่งนี้สอนหนูขับรถหน่อยสิ ” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ที่ห้องนอนของอาฉันเอง ถึงอาฉันจะเป็นผู้ชายแต่ฉันหนะเข้าออกห้องอาได้คนเดียวนะเอออ เพราะอะไรหน่ะเหรอ เพราะฉันเป็นหลานรักยังไงหละ ถึงจะกัดกันทุกวันแต่ฉันก็ยังเป็นหลานรักของอาเสมอ อาบอกแบบนั้นอะนะ
“ ทำใมถึงอยากขับหละ ” อาถามฉันที่นอนกลิ้งไปมาบนเตียง
“ ก็อยากขี่เป็นอะ ” ฉันลุกขึ้นนั่งแล้วตอบกลับไปหน้ายิ้มๆ
“ ได้ ” อาตอบฉันแล้วหันไปทำงานต่อ เย้ๆจะได้ขับรถเป็นซักที
เช้าวันรุ่งขึ้น
“ อาาาา หนูกลัวนะทำใมไม่ขึ้นมานั่งด้วยกันเล่า!! ” ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในรถคันเก่าของคุณป้าที่ท่านไม่ใช้แล้ว ฉันใช้รถท่านในการฝึกครั้งนี้ แต่ดูท่าแล้วฉันต้องตายแน่ๆ
“ ฉันยังไม่อยากตาย ทำตามที่อาบอกละกันนะ ” ม้ายยยยยยยย!!
“ อา!!! เบรคอยู่หนายยยยยยย!!! ” ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!