SOMEONE ฉันรักเธอ^^

ตอนที่ 18

“ แหมๆ คุณหนูอิมเมจ ทำใมพูดแบบนี้ละคะ ” ยัยคนนั้นพูดพร้อมกับเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารอย่างถือวิสาสะ

“ ออกไปเดี๋ยวนี้ ” คุณน้ายกมือห้ามอิมที่กำลังเดินไปหาผู้หญิงที่ชื่อพิมานั่นแล้วเอ่ยปากไล่ หล่อนเป็นเมียอีกคนของคุณลุงแต่ว่าเลิกรากันไปนานแล้ว เนื่องจากว่านางหนีไปกับผู้ชายอื่นเอาจิงๆนางคือเมียเก่าคุณลุงแต่นางก็กลับมาช่วงที่อิมอายุได้ 11 ปี ตอนนั้นอิมก็พูดรู้เรื่องแล้วแหละ นางถึงไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เอามากๆ แต่คุณลุงก็ไม่เคยคิดที่จะกลับไปเกลือกกลั้วกับคนแบบนั้นหรอก เพราะคุณน้าหนะดีกว่าเป็นร้อยเท่า ทั้งสวย เก่ง การบ้านการเรือนก็ดีเยี่ยม นี่แหละความสมบูรณ์แบบที่แท้ทรู

“ อะไรกันคะ ที่นี่ก็บ้านฉันนะ อีกอย่างฉันอยู่ที่นี่ก่อนที่คุณจะมาอยู่ซะอีก ” หล่อนพูดประชดคุณน้าไปอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า ดีนะที่ยัยป้านี่ไม่ได้ท้องกับคุณลุงไม้งั้นคงวุ่นวายกว่านี้แน่ๆ

“ หน้าด้าน! ” อิมตะโกนออกมาด้วยความหมั่นใส้ คือคิดเหมือนกันเลยแหละ

“ อิม ขึ้นไปข้างบนไป แม่ต้องการจะคุยกับเค้าเป็นการส่วน ตัว ” เอ่อออ ทำใมรู้สึกถึงความอึมคลึมออกมาจากตัวคุณน้าละเนี้ย

“ ไม่! อิมไม่ไป อิมจะจัดการยัยแก่นี่ให้รู้สำนึกว่าตัวเองไม่มีสิทธ์อะไรที่นี้อีกแล้ว!! ” อิมดึงแขนออกมาจากพี่อิฐแล้วจะเดินเข้าไปหายัยป้าหน้าหนานั่นแต่พี่อิฐคว้าตัวไว้ได้ก่อนแล้วออกแรงลากออกไปจากห้องอาหารทันที แต่อิมก็ไม่วายตะโกนด่าทอพี่ชายตัวเองแล้วก็ยัยป้านี่เป็นการส่งท้าย

“ เหี้ย!! ปล่อยหนูนะ!! หนูจะจัดการยัยโบท็อกนั่น!! ” โดนด่าแบบนี้เจ็บเหมือนกันนะ 5555

“ อ้ายย! คุณเลี้ยงลูกยังไงให้ปากเสียแบบนี้ห้ะ! ” ป้าแกที่โดนอิมด่าเรื่องโบท็อกก็ทนไม่ได้จิงๆเลยปรี๊ดแตกว่าคุณน้ายกใหญ่แต่คุณน้าก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรดูจะไม่สนใจด้วยซ้ำไป ท่านเดินมาทางฉันแล้วจูงมือฉันมาที่หน้าบ้านท่านเอ่ยปากขอโทษฉันกับพี่เม่นยกใหญ่กับเรื่องที่เกิดขึ้น

“ น้าขอโทษทั้งสองคนด้วยนะจ้ะ ที่เสียมารยาทกัน ” คุณน้ากอดฉันแล้วหันไปคุยกับพี่เม่นต่อ

“ น้าต้องวานเราช่วยไปส่งน้องหน่อยนะจ้ะ ตอนนี้น้าไม่สะดวก คนขับรถก็ยังไม่กลับมาจากที่บริษัท น้าฝากดรีมด้วยนะ ” คุณน้าพูดแล้วยิ้มให้เราสองคน

“ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะส่งให้ถึงบ้านเลยครับ ” พี่เม่นตอบยิ้มๆ แล้วไหว้คุณน้าเป็นการลาแล้วเดินไปรอฉันที่รถ

“ หนูไปก่อนนะคะ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่ค่ะ ” ฉันกราบลาคุณน้าเสร็จก็เดินมาหาพี่เม่นที่รถ แล้วก็ไม่วายหันไปมองที่ห้องยัยอิม

“ เห้ออ จะเป็นไรรึเปล่าเนี้ย ” ฉันพูดพลางกุมขมับตัวเองไปด้วย

หมับ!!

“ อย่าห่วงเลย น้องอิมเก่งจะตาย เรื่องแค่นี้เอาอยู่หน่า ” พี่เม่นจับหัวฉันโยกไปมาแล้วพูดให้กำลังใจ

“ จะไม่ให้ห่วงได้ไง เมื่อกี้พี่ไม่เห็นเหรอว่าอิมมันอารมณ์เสียแค่ไหนอะ ” ฉันว่าพลางขึ้นไปนั่งซ้อนข้างหลังด้วย

“ ช่างเถอะ เรื่องของเค้าเราก็อย่ายื่นจมูกเข้าไปยุ้งในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเราเลย ” เอิ่มม คือออ

“ จะบอกว่าอย่าไปเสือกเรื่องของเค้างี้ก็ได้นะ ทำใมต้องผู้ดี ” ฉันถามกลับไปแบบเอือมๆ คือผู้ดีก็มาคะ

“ เดี๋ยวหาว่าไม่สุภาพไงคับบ ” พี่แกก็เถียงกลับส่วนฉันก็ขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงเลยได้แต่ส่ายหน้าแล้วนั่งเงียบจนถึงบ้าน

“ ขอบคุณนะคะ กลับบ้านดีๆนะพี่ ” ฉันยกมือขอบคุณแล้วกล่าวลาทันที

“ เฮ้ยย ไม่มีกอดก่อนกลับเหมือนคุณน้าเหรอ ” พี่เม่นดึงแขนฉันเอาไว้แล้วถามฉันด้วยใบหน้าใสซื่อ ซื่อบื่ออะ

“ อย่าเอาคุณน้ามันเปลียบเทียบสิ ดรีมไม่อยากให้ท่านแปดเปื้อน ” ฉันตอกกลับไปแบบแสบๆคันๆ

“ พี่ไม่เอาออร่าความหล่อเหลาแล้วก็ความดีงามของพี่ไปเทียบท่านหรอก ” พี่มันตอบฉันด้วยความภาคภูมิใจจนฉันเริ่มหมั่นใส้

“ เปล่า ดรีมหมายถึงความกวนประสาทตังหาก ” ว่าจบฉันก็เดินเข้ามาในบ้านแล้วก็ปิดประตูรั้วทันที

“ เอ้า!! ด่าเสร็จก็ไปเลยอ๋ออ แล้วกอดพี่ล่าาา!! ” โอ้ยยย ยังไม่ลืมอีกเหรอเนี้ยย

“ ไอ่พี่บ้าเอ้ย ”  ฉันพูดกับตัวเองแล้วเดินขึ้นห้องไป

ณ ห้องโถง

“ อ้าว ทำใมวันนี้กลับบ้านได้หละ ” คุณป้าถามฉันอย่างสงสัย

“ มันมีเรื่องนิดหน่อยคะ แต่ก็ไม่มีอะไรน่าห่วง ” ฉันตอบแล้วเดินไปนั่งข้างๆอาที่กดจอยเล่นเกมต่อสู้ยุคไหนก็ไม่รู้อยู่

“ เรื่องที่บอกให้ทำ ได้ทำกันรึยัง ” อาถามฉันแต่ก็ไม่ได้ละสายตาจากจอโทรทัศน์เลย

“ ยังไม่ได้ทำ ก็พวกหนูยังไม่รู้เลยว่าไอ่หลานเพื่อนอาเนี้ยมันเป็นใคร แล้วจะให้ช่วยได้ไง ” ฉันตอบไปตามความจริง เพราะฉันไม่เคยเห็นหน้าหลานของเพื่อนอาเลยยย แล้วจะให้ช่วยหมาที่ไหนให้มีเมียดีๆแฟนดีๆได้กันหละ

“ ไม่ได้เรื่อง พวกแกเก่งเรื่องสืบข่าวสืบเรื่องคนอื่นไม่ใช่เหรอทำใมไม่ใช่ความสามารถของตัวเองให้เป็นประโยชน์หละ ” รู้สึกเหมือนโดนด่าเลยหว่ะ

“ จะด่าว่าขี้เสือกก็พูดมา ” ฉันพูดพลางเดินไปข้างๆทีวีแล้วถอดปลั๊กทีวีออกเป็นเหตุให้ไอ่คนที่เล่นเกมอยู่หัวร้อนมากแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรฉัน เพราะฉันเสียบคืนให้ใหม่แล้วว

“ พรุ่งนี้เตรียมตัวไว้หละ ฉันจะพาแกไปเจอหลานของเพื่อนฉัน ” พรุ่งนี้เหรออ

“ ได้ ไปแค่เราสองคนเหรอ ” ฉันถามกลับไปอย่างสงสัยเพราะไม่รู้ว่าอาจะให้พาใครไปด้วยอีกรึเปล่า เพราะเรื่องงานมันจะซีเรียสและเคลียดนีสสสนุงง

“ จะเอาใครไปด้วยก็แล้วแต่แต่อย่าลืมอย่างเดียว ” อาตอบฉันแล้วพูดบางอย่างที่ทำเอาฉันมึนตึบ

“ อย่าลืมไร ” ฉันถามกลับไปด้วยความอยากรู้ อาเลยเดินมากระซิบให้ได้ยินกันสองคน

“ สมอง ” ว่าเสร็จก็เดินออกไปจากห้องโถง ทิ้งฉันไว้กับป้าสองคน แต่ป้าก็หาได้สนใจฉันไม่

“ ไอ่คนชั่ววววว!!! ” ฉันที่พึ่งตั้งสติได้ก็หันไปด่าอาเลวของฉันอย่างมีน้ำโห แต่ก็ช้าไป ป่านนี้มันคงขึ้นไปนั่งเกาคางแมวอย่างสบายใจแล้ว ฝากไว้ก่อนเถอะย่ะ!!