SOMEONE ฉันรักเธอ^^

ตอนที่ 17

“ สบายดีมั้ยอิมเมจ ” พี่คนนั้นถามอิมแล้วลูบหัวอย่างเอ็นดู อย่าบอกนะว่านายนี่คือผู้ชายของอิมแล้วพี่มังกรหละเอาพี่เค้าไปไว้ไหนกันนน

“ สบายดีค่ะ แล้วเฮียละสบายดีมั้ย ” อิมถามกลับไปแล้วกอดแขนพี่คนนั้นอ้อนๆ ต้องใช่อย่างที่ฉันคิดแน่ๆ พวกเราที่เหลือสี่คนหันมามองหน้ากันอย่างกับว่าคิดแบบเดียวกันเลย 555555

“ สบายดีสิ 555555 ” พี่คนนั้นพูดไปหัวเราะไปอย่างอารมดี แล้วหันหน้ามามองพวกฉันที่พึ่งคิดอะกุศลไปเมื่อกี้นี้

“ อ้อ เดี๋ยวอิมแนะนำให้รู้จักนะ นี่ดรีมเพื่อนอิม นี่พี่เม่น นี่พี่ทอย นี่พี่มังกร ” อิมแนะนำพวกเราให้พี่คนนั้นรู้จัก พี่เค้าพยักหน้าแล้วยิ้มให้ฉัน ต้องบอกก่อนเลยว่าพี่เค้ายิ้มให้ฉันย่ะะ

“ พี่ชื่ออิฐนะ เป็นพี่ชายคนโตของอิม ” พะ พี่ชายเหรอ โหยยยไม่เคยรู้เลยแหะว่าอิมมีพี่ชายด้วย ฉันเคยเห็นแค่น้องชายฝาแฝดของนางแล้วก็น้องชายคนเล็กของอิมเท่านั้น นางไม่เคยบอกฉันว่ามีพี่ชายด้วยซ้ำ

“ แกไม่เห็นเคยบอกฉันเลยว่ามีพี่ชายอะ ” ฉันหันไปกระซิบกับอิมสองคนขณะที่หนุ่มๆกำลังทำความรู้จักกันอยู่

“ ก็แกไม่ได้ถามฉันหนิ ” เอ้าอี่นี่ อิมตอบฉันแล้วเดินไปเก็บของต่อ พอพวกเราเก็บของกันเสร็จแล้วพี่อิฐก็ชวนพวกเราไปทานข้าวที่บ้านแต่พี่ทอยกับพี่มังกรขอตัวกลับเพราะจะไปติวหนังสือที่หอเพื่อนกัน แหมม คนดี้คนดี

“ กลับดีๆนะพี่กร ” ฉันยืนมองอิมล่ำลาพี่กรซะอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก จะเวอร์อะไรขนาดน้านน

“ สองคนนั้นเป็นแฟนกันเหรอ ” พี่อิฐที่ยืนมองอยู่นานเอ่ยถามฉันอย่างสงสัย

“ ยังหรอกค่ะ 555 ” ฉันตอบไปแบบติดตลกแต่ดูเหมือนว่าพี่เค้าจะไม่ตลกด้วยเลยแหะ

“ งั้นหรอกเหรอ หึหึ ” จากตอนแรกที่ทำหน้านิ่งๆก็กลายเป็นใบหน้าเจ้าเลห์ ทำใมมันดูหน้ากลัวแปลกๆวะ

“ ดรีม พี่ชายอิมไม่ชอบไอ่มังกรแน่ๆเลย ” พี่เม่นสะกิดแล้วพูดกับฉันเบาๆให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ คิดเหมือนกันเลยย ” ฉันก็ตอบไปกลับไปแบบเบาๆเช่นกัน

“ ป้ะทุกคนไปกันเถอะ ” อิมเดินกลับมาหาพวกเราแล้วเดินนำไปที่รถของพี่ตัวเองอย่างอารมดี

“ ดรีมมานี่ ” พี่เม่นจับแขนฉันแล้วออกแรงลากไปอีกทาง

“ จะไปไหนเนี้ยย รถอยู่โน่นน ” ฉันชี้นิ้วไปที่รถพี่อิฐที่จอดอยู่อีกทางแต่พี่เม่นก็ยังไม่หยุดลากฉันหลังจากที่โทรไปยกเลิกพี่สมหมายแล้วฉันก็คิดมาตลอดว่าจะไปบ้านอิมยังไงให้ตัวเองไม่ลำบากคนอื่น

“ พี่ก็เอารถมานะคับ ” พี่แกหันมาพูดกับฉันแล้วลากฉันมาจนถึงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่และใหม่เอี่ยม

“ รถพี่เหรอ ” ฉันถามกลับไปอีกครั้ง เพราะมันดูสะอาดเกินไปที่จะเป็นรถพี่เม่นอะตอนนี้ฉันอยู่ตรงหน้ารถมอเตอร์ไซค์รุ่น BMW HP4 มันดูสวยมากเลยหล่ะ

“ ก็รถพี่ดิ จะให้เป็นรถใครได้ละคร้าบบ ” พี่เม่นขึ้นคร่อมรถแล้วหันมาพูดกับฉันติดตลก

“ เราจะนั่งคันนี้ไปจิงๆเหรอ ” ฉันถามกลับไปเพื่อความแน่ใจ จากใจนะฉันไม่อยากให้ผมเสียทรงอะ

“ ใช่ เชื่อมือพี่เถอะหน่า ” พี่เม่นพูดแล้วเอื้อมมือมาดึงแขนฉันเข้าไปใกล้ๆแล้วหยิบหมวกกันน็อคมาใส่ให้ฉัน แต่ประเด็นมันมีหมวกอยู่แค่ใบเดียวนี่สิ

“ พี่ไม่ใส่หละ พี่ขับนะ ” ฉันทำท่าจะถอดหมวกแต่ก็โดนมือหนาลากขึ้นรถซะก่อน

“ มีดรีมซ้อนท้าย พี่ไม่ขี่เร็วหรอก ” พี่เม่นพูดแล้วสตาทเครื่องขี่ออกไปไม่เร็วมากเหมือนที่บอกไว้จิงๆ ฉันนั่งเงียบอยู่ข้างหลังพร้อมกับเกาะเอวพี่แกแบบหลวมๆ ไม่อยากแนบมากเขิน 5555

ณ บ้านอรพรรณ

“ อ้าวว อิฐลูกกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันทำใมแม่ไม่รู้เรื่องเลยหื้ม ” คุณแม่ของอิมที่เดินออกมาจากในบ้านพอเห็นหน้าพี่อิฐก็ดูจะตกใจเอามากๆ นี่กลับมาทั้งทีไม่มีใครรู้เลยเหรอวะเนี้ย

 “ เซอร์ไพรส์ไงคับคุณแม่ ” พี่อิฐพูดอ้อนๆแล้วเดินโอบคุณน้าเข้าไปในบ้าน

ณ โต๊ะอาหาร

“ เอ้าเด็กๆนั่งเลย เดี๋ยวแม่เนี้ยจะยกอาหารมาเสริฟเอง อิม มาช่วยแม่หน่อย ” คุณน้าเอ่ยบอกพวกเราแล้วสั่งอิมให้ไปช่วย แต่ดูท่าแล้วอิมดูจะไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่

“ เฮียอิฐพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันนะคะ ” อิมหันไปอ้อนพี่ชายตัวเองแล้วชวนคุยเรื่องอื่นทันที คุณน้าส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือมระอา ฉันที่ไม่รู้จะทำไรเลยอาสาไปช่วย

“ เดี๋ยวหนูไปช่วยเองคะ ” ฉันบอกคุณน้าแล้วลุกเดินไปหาท่าน ท่านยิ้มแล้วเดินจูงมือฉันเข้าไปที่ห้องครัว

“ หนูดรีมเป็นไงบ้างจ้ะ ไม่ได้เจอกันนานเลยสวยขึ้นนะเรา ” คุณน้าที่กำลังจัดแจงอาหารลงจานพูดคุยกับฉันอย่างอารมดีแถมยังเอ่ยชมชั้นอีกด้วย

“ ขอบคุณค่ะ หนูสบายดีค่ะ คุณน้าก็ดูสาวแล้วก็สวยขึ้นด้วยนะคะ ” ฉันตอบกลับไปอย่างนอบน้อม คุณน้าก็มองฉันด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันก็มาเที่ยวบ้านอิมบ่อยนะแต่ก็ไม่ค่อยได้เจอคุณแม่ของอิมหรอก เพราะท่านต้องเดินทางไปต่างประเทศกับคุณอาพ่อของอิมอยู่บ่อยๆ

“ เอ้า มาแล้วเด็กๆทานกันเยอะๆเลยนะจ้ะ ” คุณน้าที่เดินออกมาทีหลังฉันเอาอาหารจานสุดท้ายมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารแล้วบอกพวกเราให้ทานอาหารได้

“ อ้อ หนูดรีมพาแฟนมาด้วยไม่คิดจะแนะนำให้น้ารู้จักหน่อยเหรอจ้ะ ”

แคกๆ!!

“ ฟะ  แฟนเหรอคะ? ” แฟนที่ไหนกันละเนี้ย

“ เอ้า ก็พ่อหนุ่มที่นั่งข้างหนูไงจ้ะ ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกเหรอ หื้มม ” แฟนบ้าแฟนบออะไรละคะคุณน้าาา

“ แหมม คุณน้าก็ พวกเราอุตส่าห์ซุ่มเงียบไว้ตั้งนานคุณน้าดันรู้ซะได้ ” อยู่ๆไอ่พี่เม่นก็พูดขึ้นมาอย่างภูมิใจและตกใจซะเหลือเกิน ทุกคนดูจะอึ้งเอามากๆเพราะคิดว่ามันคือเรื่องจริง แต่ว่านะทำใมพูดไปแบบนั้นหละอี่พี่บ้าเอ้ยย

“ เห้ย จิงดิทำใมไม่บอกเพื่อนฝูงบ้างวะห้ะ! ” อิมที่อึ้งอยู่เมื่อกี้ก็พูดแล้วจ้องฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ นี่มันบ้าไปกันใหญ่แล้วโว้ยยย

“ จะบ้าเหรออ มันไม่ใช่เรื่องจริงคะคุณน้า ” ฉันปฏิเสธไปตามความจริง แต่แล้วก็มีเสียงของบุคคลไม่พึงประสงดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกเรา

“ แหมม คุยกันสนุกเชียวนะคะ คุณพี่ ” อย่าบอกนะว่าเป็น

“ นังพิมา!! แกกล้าดียังไงเข้ามาในบ้านฉัน!! ” นี่ไม่ใช่เสียงคุณน้า แต่เป็นเสียงของลูกสาวท่านที่ตอนนี้โมโหจนหน้าแดงหมดแล้ว เห้ออ วันนี้มันวันอะไรเนี้ย ขออยู่แบบสงบๆซักวันไม่ได้รึไงนะ!!