SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 14
 
( เฮ้ยดรีมเกิดไรขึ้นว่ะ ทำมำรีบร้อนกลับแบบนี้ ) นิลโทรมาหลังจากที่ฉันพาเกลไปนอนพักแล้ว
“ อืมม ไม่มีไรหรอกแค่มาดูเกลมันหน่ะ ” ฉันตอบไปตามความจิงพร้อมกับก้มเก็บห้องให้เข้าที่และเป็นระเบียบเหมือนเดิน ไม่อยากให้ทุกคนคิดมากตอนนี้อิมกับนิลคงเลิกเรียนกันแล้วต้องรีบทำความสะอาด
( เนี้ยฉันนั่งรถกลับมากันละ อีก 20 นาทีน่าจะถึงละ ) ห้ะ!!!20 นาที!!
“ อะไรน้ะ 20 เหรอ งั้นแค่นี้ก่อนนะ ” ฉันวางสายแล้วเก็บห้องทันทีโอ้ยยยเยอะจังว่ะ
15 นาที ผ่านไป
“ เฮ้ออ เสร็จซักที ” ฉันหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่นอย่างอ่อนแรง นึกว่าจะไม่ทันพวกนั้นมาซะแล้ว
“ เอ้าๆ อะไรกันดรีม นอนเป็นศพเลย ” แหมมม ตายยากจิงๆนังพวกนี้กำลังนึกถึงก็มาพอดี
“ เปล้าา พอดีฉันออกกำลังกายหน่ะ ” ฉันพูดพร้อมกับยกดัมเบลของเกรซให้ดู อิมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากมาย
“ เอ ของในห้องฉันมันดูผิดที่ผิดทางแปลกๆ แกได้มารื้อหาอะไรรึเปล่าเนี้ย ” นิลที่เดินเข้าไปดูเกลในห้องเอ่ยถามฉันอย่างจับผิดฉันเลยแถไปต่างๆนาๆ
“ อ้อ พอดีเจอแมลงสาบอะ เลยไล่ตี ” ฉันแถในสิ่งที่นิลมันเกลียดเข้าใส้อย่างแมลงสาบ เจอที่ไหนมีกรี๊ด
“ จิงดิ มันตายมั้ย ” นิลถามอย่างหวาดๆ เพราะถ้าไม่ตายมันคงจะออกมานอนที่โซฟาแน่ๆ
“ ตายแล้ว ” ฉันตอบยิ้มๆ แต่ในใจนิกลัวความแตก ถ้านิลรู้ว่าห้องเละแบบนั้นมีหวังโดนเฉ่งทั้งเกลทั้งฉันแน่
“ เอ้อ ดรีมไปว่ายน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ ” อิมเอ่ยชวนฉันแกมบังคับ ทำใมชวนไปว่ายน้ำวะร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันจะชวนออกไปทำอะไรนอกจากชวนไปกิน
“ อะไรกัน นี่แกคิดไงชวนไปว่ายน้ำเนี้ยย ” ฉันถามมันอย่างไม่เชื่อหู
“ เอ่อออ ไปถึงเดี๋ยวก็รู้เอง ” ว่าจบนางก็ลากฉันลุกจากโซฟาเตรียมออกจากห้องทันที แต่ว่า....
“ เฮ้ยยยย! ฉันยังไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำเลย! ” ฉันตะโกนบอกอิมแต่นางก็หาได้สนใจไม่
“ ฉันก็ไม่ได้เอามา ฉันจะไปกรีนพาร์คยังไงก็ไปซื้อที่นั่นละกัน ” อิมว่าแล้วลากฉันออกจากห้องไปโดยที่ไม่ได้ฟังเสียงเรียกของเกรซเลยซักนิด โถ่..พึ่งจะเก็บห้องเสร็จน้ำยังไม่ทันได้กินเลย ด้านน ต้องไปกินน้ำคอลีนแทน เฮ้อออชีวิต
ณ กรีนพาร์ค
“ แกพาฉันมาเพื่อเสียตังเข้ากระเป๋าแกเหรอเนี้ย ” ตอนนี้ฉันมายืนที่ กรีนพาร์ค ซึ่งเป็นโฮมสเตย์สำหรับคนที่อยากพักผ่อนหย่อนใจแบบอยู่บ้านสบายๆ มีสระน้ำกว้างงง วิวสวยเวอร์วัง ซึ่งที่แห่งนี้อยู่ในเคลือธุรกิจของทางบ้านอิมนั่นเอง
“ ใครว่าจะให้จ่ายละ ฉันพาแกมาที่นี่เพื่อตามดูยัยมารร้ายนั่นตังหาก ” ฉันหันไปมองตามนิ้วอิมที่ชี้ไปที่ข้างสระน้ำที่คนน้อยๆ ฉันตาโตทันทีเพราะยัยมารร้ายที่อิมว่ามันคือพี่แพท นางอยู่ในชุดซีทรูสีแดงสุดแสนจะเซ็กซี่แสบตา ส่วนผู้ชายที่ยืนด้วยกันนั้นคือพี่ทอยสุดหล่อนั่นเอง อร้ายย เริ่มกันก่อนที่ฉันจะสั่งอีก 555555 เริ่ดคร้าาา
“ ทำเองโดยที่ไม่ต้องสั่งเลยแหะ ” ฉันพูดกับอิมพลางเดินเข้าไปที่เค้าเตอร์เพื่อจัดการอะไรบางอย่าง
“ พี่เค้าจัดสรรเรื่องกันเองกับพี่เม่นของแกหน่ะ ” อร้ายยัยนี่ ของฉันอะไรกัน
“ พี่เม่นนั่นไม่ใช่ของฉันเว้ย อย่าพูดมากหน่าจะทำไรก็รีบทำ ” ฉันดุยัยอิมแก้เก้อ ฉันไม่ได้เขินนะพูดจิงๆ
“ เอ่อๆ พูดแค่นี้ทำหน้าแดงไปได้ ” ฉันหันไปถลึงตาใส่อิมนางก็หัวเราะแล้วยกมือทำท่ายอมแพ้แล้วเดินเข้าไปคุยกับพนักงานเคาเตอร์ซึ้งพวกนางๆดูจะตกใจกันมากที่เจอฉันสองคน ปกติไม่มาหรอกถ้าอิมไม่ชวนมา 5555 อิมชอบพาไปเสียเงินให้พวกคู่แข่งของพ่อนางซะมากกว่า
“ คุณหนู สวัสดีค่ะมีอะไรให้พวกดิฉันรับใช้ค่ะ ” เสียงคุณพนักงานถามอิมเสียงอ่อน
“ ตามสบายเถอะไม่ต้องมากพิธี เธอจำหน้าผู้หญิงคนนี้ไว้น่ะ ” อิมเอารูปพี่แพทให้พนักงานดู พวกเธอก็ดูแล้วพยักหน้าตอบอิม
“ถ้ายัยนี่สั่งอะไร บอกไปว่ามีคนจ่ายให้แล้วสั่งอะไรตามสบาย เข้าใจตามนี้นะ เนียนๆไปอย่าให้รู้ว่าฉันสั่ง” อิมพูดสั่งซ้ำแล้วเดินลากฉันไปเปลี่ยนชุด
10 นาที ผ่านไป
“ ดรีมมม เสร็จยางงง ” อิมร้องเรียกฉันอยู่หน้าห้องที่ฉันเปลี่นรชุด คือเสร็จตั้งนานแล้วแหละแต่ว่าาา
“ เสร็จแล้ว แต่ทำใมชุดมันน่าเกลียจแบบนี้อะ ” ฉันอุตส่าห์ไว้ใจให้อิมเลือกชุดแต่ทำใมชุดชั้นมันเป็นชุดกระโปรงสีมุ้งมิ้งจนน่าปวดหัว ฉันไม่ชอบแบบเน้!!
“เอาหน่าา ลองอะไรใหม่ๆบ้างเหอะ” อิมพูดปลอบฉันแบบขำๆ แล้วบอกให้ฉันออกมาซักที
แกร๊ก!
ฉันยอมเปิดประตูออกไปแบบอายๆ ดีนะที่นี่เป็นห้องน้ำส่วนตัวอิมเปิดบ้านให้พวกเราเข้ามาสุมหัวกันตอนที่พี่แพทเผลอหน่ะ
“ ว้าววว น่ารักเป็นบ้าแหนะ ” อิมเอ่ยชมฉันยกใหญ่ซึ่งฉันก็เขินๆอยู่
“ แกก็น่ารักดีนะ ” ฉันเอ่ยชมอิมบ้างนางก็พยักหน้าพร้อมกับหมุนตัวไปมา
“เอ่อ ดรีมคือว่าฉันมีไรจะบอก” ฉันกำลังเปิดประตูห้องนอนอิมก็เรียกไว้ซะก่อน
“หื้มม มีระ...” ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประตูห้องก็ถูกเปิดออกเผยให้เห็นคนที่เปิด เป็นผู้ชายแต่ตอนนั้นฉันตกใจมากเลยทำให้....
“ อร้ายยยย!!! ไอ่โรคจิต!!! ” ฉันตวัดมือตบหน้าหมอนั่นอย่างแรงจนหน้าหัน ตามด้วยเสียงร้องตกใจของอิม
“ เฮ้ยยย ดรีมอย่าาา ” อิมพยายามเข้ามาห้ามฉันที่กำลังเตะไอ่โรคจิตนั่นอย่างบ้าคลั่ง
“ เดี๋ยวว นี่พี่เอง! ” ฉันชะงักขากลางอากาศพลางมองหน้าไอ่คนข้างล่างชัดๆ
“เอ้าา!! ไอ่พี่เม่น!” อุ้ยตายแม่ร่วง!!!