SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 13
 
“ บ้ายบาย ” ตอนนี้พวกฉันได้กลับมาถึงหอพักอย่างปลอดภัย และส่งพี่เม่นกลับไปแล้วเมื่อกี้ พี่แกก็ยกมือบ้ายบายฉันอย่างกับเด็ก
“ แหมม กว่าจะขอโทษกันเสร็จนะ ” ฉันหันไปแขวะยัยเพื่อนตัวดีที่นั่งคุยกับผู้ชายที่พึ่งเจอกันไม่ถึง 10 นาที ตั้งนานสองนานจนฉันเนี้ยเริ่มหิวข้าวขึ้นมาอีกรอบ
“ ก็นิดนึงง ” อิมเดินไปก็บิดไป อะไรจะขนาดน้านน
“ พี่ทอยก็บอกอยู่ว่าอย่าไปยุ้ง ” ฉันพูดถึงคำที่พี่ทอยเตือนอิม แต่ดูเหมือนมันจะไม่ได้ฟังเลย
“ แค่ชอบห่างๆเอง อย่าคิดมากเลยมึงยังไงกูกับพี่เค้าก็คงเป็นไปไม่ได้ ” มันพูดแล้วทำหน้าเศร้าๆ เฮ้ออออ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หนิเนาะ
“ พอๆ เข้าไปได้แล้ว ” ฉันเปิดห้องแล้วดันอิมเข้าไปแล้วฉันก็เดินตามนางเข้าไปติดๆ
“ อ้าว มากันแล้วเหรอ ” นิลถามฉันขณะยืนล้างจานอยู่ที่เค้าเตอร์
“ อืม เกลละเป็นไงบ้าง ” อิมตอบแล้วก็ถามถึงเพื่อนรักที่กำลังเฮิร์ดหนักอยู่
“ หลับไปแล้ว เกรซให้กินยานอนหลับอะ ไม่งั้นไม่หลับแน่ๆ ” อิมพยักหน้ารับรู้แล้วเดินเข้าห้องนอนไป ส่วนฉันนั่งที่หน้าเค้าเตอร์เพื่อนคิดเรื่องที่จะทำพรุ่งนี้
“ พวกแกกำลังคิดจะทำอะไรกันวะดรีม ” นิลถามฉันโดยที่ไม่ได้มองหน้าฉันแต่อย่างใด แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรไปเพราะยังไม่อยากให้พวกนี้รู้เรื่องอะไรที่ฉันกับอิมจะทำทั้งนั้น
“ เปล่าหนิ ไปนอนก่อนนะ ” ฉันพูดแล้วลุกเดินเข้าห้องไป เฮ้อออ ขอให้งานนี้สำเร็จด้วยเถอะเพราะฉันคงทนเห็นเพื่อนฉันโดนปั่นหัวอยู่แบบนี้ไม่ได้ มันไม่แฟร์เลยสำหรับผู้หญิงคนนึง คนพวกนั้นต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำกับเพื่อนฉัน โดยเฉพาะผู้หญิงใจร้ายคนนั้น!!
“ เดี๋ยวก็รู้ว่างานนี้ใครจะแพ้ ” ฉันพูดพลางมองรูปคู่ในเฟสบุคของผู้หญิงคนนั้นที่พึ่งโพสรู้คู่กับผู้ชายที่คุ้นหน้า ตักตวงความสุขกันซะให้พอหล่ะ ก่อนที่ทุกอย่างของพวกแกจะพังหมดไม่เหลือซาก!!!
ณ วิทยาลัยฯ
วันนี้เป็นเช้าที่แย่ที่สุดตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นกับเกล เพื่อนฉันวันนี้ไม่มาเรียนเนื่องจากไม่สบายหนักมากเพราะมันตกอยู่ในสภาวะที่น่าอึดอัดสุดๆ
“ สาบานได้นะ ถ้ามีโอกาสฉันจะฆ่าสามคนนั้น ” นิลพูดออกมาอย่างมีน้ำโห ในบรรณดาเพื่อนๆที่คบกันเนี้ย นิลกับเกลสนิทกันมากที่สุดเพราะว่าเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ประถม
“ เอ่อ! ฉันก็เหมือนกันอย่าให้เจอนะ ” อิมพูดขึ้นบ้าง แต่ฉันไม่ได้ออกความคิดเห็นใดๆตอนนี้ฉันกำลังมองหาคุณพี่เม่นที่จะให้มันทำงานวันนี้มันก็หายหัวไปไหนไม่รู้ ทีตอนไม่อยากเห็นหน้าเนี้ยมาให้เห็นบ่อยจิงจี้งง ไอ่ตอนที่มีเรื่องให้ช่วยเนี้ย ดันหายหัวไปไหนไม่รู้อีก รู้งานดีจิงๆเชียว
“ อ้ะ แกขึ้นไปบนตึกก่อนเลยนะเดียวตามขึ้นไป ” ฉันบอกนิลกับอิมเพราะฉันมองเห็นไอ่พี่เม่นแล้ว มันกำลังโบกไม้โบกมือให้ฉันเห็นพอดี
“ อ้ออ เครแล้วมาเร็วๆหล่ะ ” อิมที่หันไปเห็นพี่เม่นพอดีเลยพร้อมใจพานิลขึ้นตึกไป
“ ว่าไง พร้อมเริ่มงานมั้ย ” ฉันถามพี่มันไปเพื่อเช็คหน่อยว่าพร้อมรึเปล่า
“ พร้อมๆ แต่ตื่นเต้นนิดหน่อยอะ ” แหมมม ทำมาเป็นตื่นเต้นผ่านมากี่รายแล้วละยะ!
“ เหอะ! พี่อาจจะมีปัญหากับพี่โจนะ จะไม่เป็นไรใช่ป้ะ ” ฉันถามพี่แกอีกรอบเพื่อความชัวเพราะฉันเองก็กลัวว่าถ้ามีเรื่องกันขึ้นมาแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องเลยเถิดอะ
“ ระดับแพท ถ้าจะคุยซะอย่างไอ่โจไม่รู้หรอกเชื่อสิ สกิลการเนียนของแพทคือที่สุดแล้ว ” พี่แกพูดซะพี่แพทกลายเป็นหญิงโคมเขียวเลย
“ เอ่อๆ เอาให้เนียนๆหล่ะอย่าหลุดนะ ” พี่มันยิ้มให้เป็นคำตอบแล้วเดินจากไป ก่อนไปพี่แกให้อีเมล แล้วก็รหัสเฟสบุคไว้ให้เพื่อให้ฉันได้ดูการสนทนาของพี่เม่นแล้วก็พี่แพทแล้วก็เผื่อฉุกเฉินแบบพี่เม่นไม่ว่างตอบอะไรประมาณนั้น
“ ไหนดูหน่อยซิว่าคุยกับใครบ้างง ” ระหว่างที่เดินขึ้นตึกฉันก็เปิดดูแชทคุณพี่เม่นดูไปเรื่อยๆ แต่แปลก แปลกแบบที่ว่ามันไม่น่าเชื่อก็คือ แชทของพี่แกมีแต่แชทกลุ่ม อ้อ มีแชทของพี่แพทอยู่แล้วด้วยซึ่งคนที่ทักก่อนตลอดคือพี่แพททักมาคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ เมื่อวานก็ทักมานะ สรุปก็ทักมาทุกวันอะ
“ แบบนี้ก็เข้าทางพี่เม่นเลยอะดิ คิคิ ” ฉันเดินไปหัวเราะไปอย่างกับคนบ้า ยังไงตอนนี้ก็ไปเรียนก่อนดีกว่า
ณ ห้องเรียน
~ ~ ~ ก่อนจะนอกอยากเจอเธอเป็นคนสุดท้าย ~ ~ ~
จู่ๆเสียงโทรสับฉันก็ดังขึ้นทำเอาฉันตกอกตกใจหมด ดีนะอาจารย์พึ่งเดินออกไปเมื่อกี้น้องเกรซโทรมา
“ ฮโหล มีไรรึเปล่.....เฮ้ย! เกรซร้องไห้ทำใมอะ เกิดอะไรขึ้น ” ฉันกำลังจะถามน้องว่าโทรมาอะไรรึเปล่า แต่ว่ากลับได้ยินเสียงร้องไห้ดังออกมาจากปลายสาย แถมยังมีเสียงของหล่นด้วย เกิดอะไรขึ้น!
( ฮื้ออ พี่ดรีมช่วยกลับมาดูเกลที มันเป็นอะไรไม่รู้นั่งร้องไห้ไม่หยุดเลย แถมยังปาของไล่เกรซออกมาจากห้องด้วย ฮื้ออ รีบมานะพี่ดรีม ) เกลบ้าไปแล้วเหรอเนี้ย! ฉันรีบโกยของทุกอย่างใส่กระเป๋าแล้ววิ่งไปที่รถแท๊กซี่ทันทีไม่สนใจเสียงตะโกนของอิมซักนิด
ณ หอพัก
“ เกรซ! ” ฉันวิ่งเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็เจอเกรซกำลังนั่งร้องให้กอดเข่าตัวเองอยู่ข้างโซฟา
“ ไปดูเกลที ” เกรซบอกฉันพลางปาดน้ำตาตัวเองไปด้วย
แกร็ก!!
ฉันไขประตูเข้าไปในห้องเกลกับนิล ฉันถึงกับยืนสตั้นเพราะห้องเละมาก
“ เกล แกอยู่ไหนอะ ” ฉันเรียกเกลแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับจนกระทั่งเดินไปใกล้ห้องน้ำ ฉันได้ยินเสียงน้ำเลยเปิดประตูเข้าไปดูก็เจอเกลกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ที่อ่างอาบน้ำตัวเปียกโชกไปหมด ฉันถะหลาเข้าไปกอดเพื่อนฉันเอาไว้อย่างอ่อนโยนซักพักก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเกลดังเล็ดลอดออกมา เกลพยายามจะไม่ส่งเสียงออกมา
“ ฉันรู้ว่าแกเสียใจ แกไม่จำเป็นต้องกลั้นมันเอาไว้นะ ปล่อยมันออกมาเถอะฉันอยู่ตรงนี้จะกอดแกแบบนี้จนกว่าแกอยากจะหยุดร้องเลย ” ฉันพูดปลอบมันพร้อมกับกระชับกอดให้แน่นขึ้น คราวนี้มันร้องไห้ออกมาอย่างไม่ปิดกั้นอีกต่อไป
“ ฮื้อออ ฉันเสียใจ แต่ไม่ได้เสียใจเรื่องพี่โจเลยซักนิด อึกฮื้ก ฉัน อึก เสียใจที่คนที่ฉันเคารพและนับถือมาตลอดกลายเป็นคนที่ทำร้ายจิตใจฉัน ฮื้ออออ ทำใมหล่ะ!! ทำใมกัน!! ” เกลพูดไปร้องไห้ไปราวกับเสียสติไป ฉันได้แต่คิดในใจว่านังคนใจร้ายนั่นต้องเจอบทเรียนซะบ้าง ไม่งั้นคงจะทำชั่วแบบนี้กับคนอื่นอีกแน่ๆ ฉันไม่ยอมให้มันได้มีความสุขบนความทุกข์ของเพื่อนฉันหรอก!!
“ อย่าไปสนใจพวกนั้นเลย แกเป็นคนเก่งนะเรื่องแค่นี้สบายมาก ” ฉันพละออกแล้วเช็ดน้ำตาให้เกลอย่างอ่อนโยน
“ ฉันจะเข้มแข็งมากกว่านี้ ฉันเก่ง เรื่องแค่นี้ฉันทนได้ ” เกลพูดพร้อมรอยยิ้มถึงจะเป็นรอยยิ้มที่ดูฝืนไปหน่อย แต่อย่างน้อยๆ เพื่อนฉันก็ยิ้มแล้ว