SOMEONE ฉันรักเธอ^^

 
ตอนที่ 1
 
ฮโหลลลมายเฟรนน ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการเลยน้ะค่ะว่าาาา อิฉันน นางสาวทิพเนตร  ทองสุพรรณ ดรีม อายุ 17 ปี ตอนนี้กำลังศึกษาอยู่ที่ วิทยาลัยช่างแห่งหนึ่ง เด็กอิเล็กเจ้าค้าาาาาาาา
“ ดรีม ไปแดกข้าวกัน ” แหมๆไม่ต้องแปรกใจว่าผู้ใดมาเรียกคนสวยกินข้าว
“ เอ้าาาาาาาาาอี่อิม แต่เช้าเลยน้ะจ้าาาา ไปสิไป ” ขอแนะนำเพื่อนสนิทคนที่ล้านแปดของฉันกันก่อนเลยนะค่ะ คือจิงๆแล้วฉันมีเพื่อนสนิทอยู่สี่คนด้วยกันในรั้ววิลัยแห่งนี้ คนแรกเลยละกัน อิม นางสาวอินทุอร  อรพรรณ อายุ 18 ปี นางคนนี้ออกจะเป็นคนที่เอาแต่ใจนิดๆ แต่นางใจดีน้ะจ้าาาาา และที่สำคัญ นางโสดด้วยเด้
“ แดกไรดีวะ เลือกไม่ถูกเลย ” ในขณะที่ยัยอิมกำลังง่วนกับการเลือกร้านข้าวอยู่นั้นสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นรุ่นพี่ปีสามคนนึงกำลังซื้อข้าวอยู่ โอ้ยยยยยน่าร้ากกก อยากจะกัดๆๆๆ
“เฮ้ยๆอี่อิม ไปกินร้านนู้นกันเถาะ ป้ะะะ” อิมมันดูจะงงกับฉันเอามากๆ แต่พอฉันลากมันมาถึงที่ร้านมันก็ร้องอ๋อออกมาทันทีเหมือนรับรู้อะไรบางอย่าง
“ อ๋อออ ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง ” ฉันก็ทำหน้าที่แถอย่างดีที่สุด
“ อะไรของแก แบบนงแบบนี้อะไรของแก ” มันทำหน้าเหมือนจะอ้วกในความสตอเบอรี่ของฉันซะเต็มปะดา
“ เอ้าๆชะนีสองตัวเม้าไรกันอยู่จ้ะ ” อยู่ๆเสียงของเพื่อนรักอีกคนของฉันก็ดังขึ้นมาอย่างอยากรู้หรือเรียกแบบศัพท์วัยรุ่นว่า เสือกนั้นเองง
“ เอิ่มม เกลมาตอนไหนวะ ” อิมถามออกไปอย่างตกใจ
“ อะไรกัน อี่นี่แม่งขวัญอ่อน ” คือทุกคนคงอยากรู้จักนางกันแล้วแหละเนาะ นางชื่อ เกล นางสาวเกษรศรา  ม่านฑิวา อายุ 18 ปี นางเป็นสาวขาลุย ขาโหดประจำกลุ่ม แถมปากนี่ขออุ้บไว้ก่อนน่ะ เดียวอ่านๆไปเดี๋ยวก็รู้เองง นางเป็นลูกสาวผู้มีอิทธิพลเลยน้ะจ้าาา อย่าได้กล้าหือกับนางเชียวว
“ ก็มึงเสียงดังไง ไม่แปลกที่อิมมันจะตกใจ ” มาละจ้าาา นางฟ้าคนสวย แค่หน้านะ นิสัยนางมาร 555555 ดานิล  นางสาวดารกา  อภิทการิน อายุ 18 ปี นางเป็นคนที่มีหน้าตาสวยราวกับนางฟ้า แต่ถ้าคุณอ่านไปเรื่อยๆคุณจะรู้ว่านางไม่ใช่นางฟ้าใจดีอย่างที่คุณคิดหรอกก
“ แหมมม กูก็แบบนี้นานแล้วป้ะ เนาะดรีม ” ไม่มีใครช่วยก็หันมาทางฉันอย่างหาพวก ฉันเลยแกล้งมันไปอย่างนึกสนุก
“ เนาะๆนิล ” ฉัน  อิม  นิล พากันหัวเราะชอบใจกันอย่างเอาเป็นเอาตายจนคนแถวนั้นหันมามองพวกเราเป็นตาเดียวแต่ก็ไม่วายพากันหลบตาเพราะเกลหันไปทำตาดุใส่ คงไม่มีใครกล้าจะมีเรื่อง
“ เอ้อออ อี่ลาเวนเดอร์ จำไว้เลยน้ะมึง ” เกลทำท่าทางแสนงอลเหมือนเด็กๆใส่ฉันอย่างน่ารัก
“ โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะมึง ตอนนี้กินข้าวกันเถอะหิวมากกก ” อิมที่เงียบมานานเอ่ยขึ้น ตอนนี้ฉันเลิกสนใจนางเพื่อนๆตัวแสบแล้วหันไปสนใจพี่ปีสามสุดน่ารักข้างหน้าที่ตอนนี้ถึงคิวพี่เค้าสั่งอาหารพอดี จะถามว่าฉันชอบพี่เค้าเหรอ ก็แบบว่าไม่เชิงว่าชอบอะเพราะฉันหนะ ชอบทุกคนที่เข้าตาฉันนั้นแหละะะ
“ อะแหมม มองไรจ้ะดรีม ” ไอ่เกลพูดเสียงดังจนพี่เค้าหันมามอง แต่พี่เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ แค่หันมาเฉยๆ ทำให้ฉันได้เห็นหน้าพี่เค้าแบบใกล้ๆ อร้ายยย เขินอ่าาา
“ เสียงดังจังว่ะเกล เบาๆดิ้พี่เค้ารำคาน ” ฉันหันไปด่าเกลแก้เขินเพราะไม่รู้จะทำไร
“ หึ หึ ” ทุกคนพร้อมใจกันส่งเสียงหึในลำคออย่างตั้งใจ อะไรกันนางพวกนี้
ณ โต๊ะอาหาร
“ เดี๋ยวเรียนไรวะ คาบเช้าวันนี้ไม่ได้ยกคาบหรอกเหรอ ” เกลเอ่ยถามขึ้นมาหลังจากกินน้ำเสร็จ
“ อืมมม ไม่รู้สิเดียวก็ขึ้นไปดูก่อนละกัน เผื่อไอ่เปรตพวกนั้นมันขึ้นเรียนเราจะได้ไม่ต้องโดนเช็กขาด ” นิลพูดมายาวๆก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม พวกเราเอาจานไปเก็บแล้วเดินไปที่ตึกเรียน แล้วขาไปพวกเราก็เจอกับหนุ่มๆแผนกไฟฟ้าาา กรี๊ดดดด แต่ละคนนน คือดีงามม
“ เฮ้ยย เมื่อกี้มึงเห็นป้ะ พี่คนสูงๆอะมีลักยิ้มด้วยน่าร้ากก ” ไอ่อิมเปิดปากพูดก่อนขณะที่เราเดินผ่านหน้าแผนกไฟฟ้ามาแล้ว
“ เฮ้ยๆเห็นๆแต่กูว่าพี่ตัวคล้ำๆอะโคตรเท่เลย ” ฉันละโคตรชอบเลยผู้ชายที่ดูเถื่อนๆดิบๆ
“ สเป็คมึงนี่โคม่าเหมือนอี่นิลเลย ไปๆมึงไปอยู่ด้วยกันเลยไป ไปเดินข้างกันนู้น ” ไอ่เกลเอ่ยขึ้นอย่างหมั่นใส้ 55555 อรรถรสม้ะ!!!
“ อะไรของเมิงงง ก็กูสะดวกแบบนี้นิหว่าาา ” ฉันเดินไปบ่นไปอย่างเบื่อหน่าย
“ เฮ้ยมึง!! นั่นจารปกครอง!! ” นิลพูดออกมาเสียงดังจนฉันต้องหันไปมองตามอย่างรวดเร็วแล้วมันก็ใช่จิงๆนั่นจารปกครองกำลังเดินทำหน้าทะมึนมาทางพวกเรา
“ ตัวใครตัวมัน แยก!!!! ” เกลพูดจบปุ๊บพวกเราสี่คนต่างวิ่งหนีกันไปคนละทิศละทางแถมยังได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังพวกเรามาแว่วๆ
“ พวกเธอจะหนีไปไหน กลับมา!!! ” โหจารมันไม่ใช่วันนี้ค่ะ วันนี้เราอย่าพึ่งคุยกันเลยนะค่ะ หนูสำนึกคำด่าจารไม่ทันจิงงงงงงงๆ ฉันวิ่งไปยิ้มไป อยู่กับเพื่อนมันมีสีสันอะไรแบบนี้น้ะะะ กับเพื่อนไปไหนไปกันน!!