Wish you were here : อยู่กับผมนะที่รัก

​บทส่งท้าย
 
“ตาลครับ เทียนไม่รู้ว่าจะดีพอสำหรับตาลมั้ย แต่... แต่งงานกับเทียนนะ” ผมพูดออกไปแล้ว ผม...ผมไม่รู้ว่าตาลจะตกลงหรือไม่ ผมแอบกลัวอยู่นิดหน่อย
“ฮึก ฮึก” ตาลพยักหน้าตอบรับ น้ำตาไหลอาบแก้มสวยทั้งสองข้าง ใจผมแทบจะกระโดดโลดเต้นเป็นลิงไปเลย แต่ต้องตั้งสติไว้ก่อน
“เทียนสัญญาจะรักและมีเพียงแค่ตาล อยู่กับเทียนนะที่รัก”
 
 
= 1 เดือนต่อมา =
 
งานแต่งขอเราถูกจัดเตรียมจนเสร็จเรียบร้อย และพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันจริงแล้ว ผมยังตื่นอยู่เลย ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราแทบจะตัวติดกันตลอด แม่ให้ตาลมาเป็นเลขาของผม คอยเช็กความเรียบร้อยของร้านในแต่วัน เห็นอ่อนแอแบบนี้แต่ตาลจบบริหารธุรกิจนะ เอาเวลาไหนไปเรียนนะหรอ ก็เรียนอยู่บ้านแล้วไปสอบกลางไงละ เป็นของมหาลัยเอกชนแห่งหนึ่งใจกลางเมืองใหญ่นั่นเอง
สถานที่จัดงานคือที่บ้านของผม เพราะมีเนื้อที่มากกว่าบ้านของตาล ห้องรับแขกโล่งๆ บัดนี้ ถูกตกแต่งเต็มไปด้วยดอกไม้ ฉากหลังถูกตกแต่งบนหน้าต่างกระจกขนาดกว้างสูงเต็มพื้นที่ ตัดอักษร ปริเนตร&ศดิธร ถูกกลัดติดบนผ้าม่านผืนใหม่จากคุณแม่ โซฟาสีครีมของคุณยายตกแต่งด้วยหมอนอิงชุดใหม่ลายกนกสีแดงสดพื้นสีครีม ตรงกลางปูพรมขนสัตว์ขนาดใหญ่สีขาว
ในส่วนของ พานธูปเทียนแพ พานแหวนหมั้น พานหมากพลู (พานไม้มงคล) พานสินสอด พานเชิญขันหมาก เราสั่งทำเพราะไม่มีเวลาทำด้วยตัวเองใช้ดอกไม้สีขาวเป็นหลัก
ของชำร่วยเป็นช้อนตวงหัวใจเซต 4 ชิ้นในกล่องใสติดโบว์ด้านหน้ากลางกล่องห้อยป้าย ชื่อเราสองพร้อมวันที่ ความหมายของมันสำหรับผม คือ การตักตวง เติมเต็มความรัก ความเอาใจใส่ให้วันที่อีกฝ่ายต้องการ ตนเราอยู่ด้วยกันตลอดมันก็ต้องมีบ้างที่ละเลยไปบางเวลา การหันกลับมามองคนข้างกายว่าเขาเป็นอย่างไร ยังโอเคมั้ย ขาดอะไรรึเปล่า ให้เราเติมมันด้วยใจจริงที่อยากจะทำ เขาและเราต่างเลือกกันในวันนี้ วันข้างหน้าก็ยังต้องดูแลกันต่อไป
งานจะมี 2 ช่วงคือ หมั้นเช้า แต่งบ่ายเพราะอยากให้เสร็จภายในวันเดียว ตาลจะได้พักผ่อนเต็มที่ เราทั้งคู่ต่างกระตือรือร้นในการจัดงานครั้งนี้มาก มันเป็นครั้งแรกและครั้งเดียว ผมอยากให้มันออกมาดีที่สุด ให้สมกับที่ตาลยอมแต่งงานกับผม
งานแต่งจัดขึ้นที่โรงแรมของไอแมงมุมด้วยความเป็นเพื่อนสนิทมันลดให้ 30% นึกว่าจะขูดเลือดขูดเนื้อผมสะแล้ว เอาจริงๆ ก็มีปัญญาจ่ายครับ งานการมีทำ แค่นี้สบาย เพื่อคนที่ผมรักได้ทุกอย่างที่มีปัญญาจะหาครับ ><!
 
 
- [บ้านพักส่วนเขาใหญ่] -
 
พิธีเสร็จไปได้ด้วยดีทั้งงานหมั้นและงานแต่ง หลังจากนั้น 3 วันวางแพลนไว้ว่าจะมาฮันนีมูนที่บ้านพักตากอากาศที่เขาใหญ่ ผมซื้อไว้นานแล้วไม่คิดว่าจะได้ใช้ในโอกาสนี้ ผมอยากพาตาลมาพักผ่อนให้เต็มที่ รับอากาศบริสุทธิ์บ้าง
“เหนื่อยมั้ยครับ” ผมโอบกอดตาลจากด้านหลังในชุดนอนเสื้ดเชิตสีขาวยาว
“หายเหนื่อยแล้วค่ะ วิวสวยมากนะคะ” ตาลยืนมองวิวด้านนอกเต็มไปด้วยภูเขา พื้นไม้สีเขียวเต็มพื้นที่
“ดีแล้วครับ” มือผมเริ่มอยู่ไม่นิ่งลูบไล้ไปตามสัดส่วนเอว สะโพกอย่างโหยหา ใบหน้าซุกไซ้ต้นคอขาวผ่อง แต่งแล้ว ผมจะทำอะไรก็ได้นะ!
“อื้อ...เทียนใจเย็นสิคะ ยังเช้าอยู่เลย ตาลหิวข้าว” ตาลห้ามแค่พูดแต่ไม่ได้ผลักไสผมแต่อย่างใด
“ก็ได้ครับ” ผมผละออกอย่างว่าง่าย เพราะสุขภาพตาลต้องมาก่อน!
“วันนี้อยากไปไหนมั้ยครับ” ผมถามขึ้นในขณะที่ทำอาหารเช้าให้ตาลกิน ผมซื้อของสดติดมาตั้งแต่วันที่เดินทางมา เช้านี้มีข้าวต้มกุ้งตัวใหญ่ ของโปรดตาลเขาเลยละ
ตาลเดินเข้ามาโอบเอวผมจากด้านหลัง ใบหน้าซุกเข้ากับหลังกว้างของผม ส่ายหน้าไปมาแทนคำตอบ มันทำให้ผมจั๊กจี้ไม่น้อยเลย
“โอเคๆ เช้านี้มีข้าวต้มกุ้งนะ”
ตาลยังคงใช้หน้าที่ซุกอยู่กับแผ่นหลังของผมพยักหน้าตอบรับแทนคำพูด
“เป็นอะไรครับคนดี” ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย ปกติตาลจะพูดกับผมเสมอ
“เทียน...ตาลเกลียดเชอร์รี่ เกลียดทุกคนที่เทียนเคยลึกซึ้งด้วย” ตาลเงยหน้าพูดขึ้น ทำเอาผมชะงักไปเลย ความรู้สึกผิดตีวนกลับมาจุกอกผม
“ขอโทษครับ แต่เทียนไม่เคยรักใครนอกจากตาลเลยนะ” ผมขอโทษเสียงแผ่วบาง แต่ย้ำคำว่ารักหนักแน่น
“ตาลรู้ ตาลขอโทษ” ใบหน้าตาลซุกกลับลงไปที่หลังผมอีกครั้ง
“ไหนดูซิ คนดีของเทียน เงยหน้ามองเทียนหน่อยนะ” ผมปิดเตาไฟฟ้า หันเผชิญหน้ากับตาลที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งแต่เช้า
ผมจับคางเรียวเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม น้ำตาใสคลอเต็มเบ้า เห้ย!! เดี๋ยวสิผมทำอะไรผิดอีกเนี่ย
“เทียนขอโทษ ไม่เอาไม่ร้องน่ะ” ผมปาดน้ำตาออกอย่างเบามือ “คืนนี้ยังไงตาลก็ต้องเป็นของเทียนเต็มตัว หึหึ” ผมทำท่าเจ้าเล่ห์เลียมุมปากเล็กๆ
“บ้า! ใครจะให้” ตาลตบไหล่ตบแต่ไม่แรงมาก กลบความเขินไม่มิดใบหน้าขึ้นสีระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด
“เดี๋ยวก็รู้ครับ”
“อื้อ..!!” ไม่รอช้าผมประจูบปากเรียวบางอย่างอ่อนโยนไร้การรุกล้ำ
“หรือจะก่อนข้าวเช้าเลยมั้ยครับ หึหึ” ผมหัวเราะในลำคอ
“บ้า! เมื่อไหร่จะเสร็จอ่ะ ข้าวๆ ๆ หิวแล้ว” ตาลรีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะโดนผมลวนลามด้วยสายตาไปมากกว่านี้
﹀
บ้านพักตากอากาศช่างเงียบสงบ ผมกับตาลหลับกันไปตั้งแต่เที่ยง ผมเงยมองนาฬิกาฝาผนังอย่างัวเงีย เอ๊ะ! นาฬิกาตาย = =” ผมเปลี่ยนไปคว้าโทรศัพท์แสงหน้าจอทำให้แสบตาอยู่ไม่น้อย
“ห๊ะ! 6 โมงเย็นแล้วหรอวะ” ผมอุทานขึ้นด้วยความตกใจ หันไปมองร่างบางที่ยังหลับสนิทอยู่ข้างๆ คงจะเหนื่อยจากการเดินทางไกล
ผมยกยิ้มบางเข้าหาคนที่นอนตะแคงหันหลังให้กัน จูบซับขมับย้ำๆ เลื่อนลงคลอเคลียแก้มใสไปมา ร่างบางเผยคอขาวให้เห็นจากการขยับตัว จะยั่วกันไปถึงไหน ความอดทนอันน้อยนิดของผมใกล้หมดสะแล้วสิ แต่ไม่อยากทำอะไรตอนที่ตาลไม่มีสติ
“ที่รักครับตื่นได้แล้ว เย็นมากแล้วนะ” ผมตัดสินใจปลุกตาลก่อนที่ความอดทนของผมจะหมด
“อื้อ...” ตอบทั้งที่ยังไม่ลืมตา เสียงของตาลช่างยั่วยวนอารมณ์ผมสะจริง
“ไม่ตื่นผมจะปล้ำแล้วนะ” ผมเอาความจริงเข้าขู่ ก็ตอนนี้ของผมมัน....ก็นั่นแหละ
“อื้อ....” ตาลยังคงไม่ตื่นจากภวังค์ หรือว่าจะแกล้งผมกันแน่
“จะเอาอย่างนั้นใช่มั้ยคนดี”
“….” ไร้การตอบกลับร่างบางยังคงนอนนิ่งสงบ แต่ผมเห็นนะไอรอยยิ้มมุมปากเสี่ยววินั้น เจ้าเล่ห์นักนะคนดีของผม
“ตาลครับ เทียนรักตาลมากนะ อย่าจากเทียนไปไหนอีกเลยได้โปรดอยู่กับเทียนตลอดไปนะครับ ที่รักของผมคนเดียว ลูกตาล”
“....” รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ยังไม่ยอมลืมตาแทนคำตอบ
ในเมื่อตาลไม่ยอมลุกดีๆ งั้นผมรุกเลยแล้วกัน….
ขอบคุณโชคชะตาที่ให้เวลาผมได้พิสูจน์ความรักในครั้งนี้ ถ้าผมไม่เข้าไปคุยกับตาลในวันนั้น วันนี้ผมคงจะยังไม่เจอรักดีๆ
ผมยอมหมดแล้วทุกอย่างที่จะรักษาผู้หญิงคนนี้ให้อยู่ข้างกายผม
เหตุผลของการจากลา คือ ไม่อยากเห็นผมต้องทุกข์ทรมานกับสิ่งที่เขาเป็น ลูกตาลบอกผมเช่นนั้น
เหตุผลของการรอคอย คือ ผมรักตาล ผมบอกเธอเช่นนั้น
แต่ท้ายที่สุดเหตุผลหรือข้ออ้างมากมายไม่สามารถตัดขาดผมกับตาลออกจากกันได้ เพราะเรามีรักที่แท้จริงให้กันด้วยใจที่เที่ยงแท้
 
-------------------------------------------------------------------------------------------
Talk
จบจริงๆ แล้วค่า~ ขอบคุณทุกคนมากๆ ที่ติดตามกัน
เรื่องแรกในชีวิตผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ
--คอมเม้นเป็นกำลังใจ--ให้กันสักนิดด้วยน้า~
 
กราบขอบพระคุณยอดอกผู้อ่านทุกท่าน
สวัสดีค่ะ
chivaru