อาธาน เฌอมาลย์ ตอน ภารกิจสำรวจดินแดนมรณะ

     มีแสงสว่างเพียงน้อยนิดอยู่ในผืนป่าของคารามารี แผ่นดินฝั่งทะเลตะวันออก ดินแดนแห่งป่าไม้และสิ่งมีชีวิตที่น่าพิศวงนานาชนิด ผืนแผ่นดินที่เมื่อหลายปีก่อนเคยมีชีวิต ชีวิตของผืนแผ่นดินที่มอบพลังไว้คอยหล่อเลี้ยงสรรพสิ่ง
     คารามารีไม่เคยขาดความอุดมสมบูรณ์เลยเป็นเวลากว่าร้อยปี มิหนำซ้ำยังมีความสมดุลอย่างน่าเหลือเชื่อ หัวใจของพลังชีวิตนี้อยู่ในใจกลางแกนของต้นไม้ต้นใหญ่ ซึ่งเป็นพรรณไม้ชนิดเดียวที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในป่า ว่ากันว่าทุกชีวิตนั้นสามารถมองเห็นต้นไม้ต้นนี้ได้จากทุกๆที่ในคารามารี ทุกสิ่งมีชีวิตเรียกต้นไม้ต้นนี้ว่า “ไทรอัมพ์”


     ใบของต้นไม้ใจกลางทวีปนั้นมีสีเขียวสด เส้นของใบเรืองแสงสีเหลืองทอง ลำต้นขนาดใหญ่สีน้ำตาลเข้ม เป็นที่อิงอาศัยแก่ดอกไม้เรืองแสงส่องสว่างสวยงาม ผลมาจากพลังแห่งชีวิตที่ได้รับมาจากใจกลางของต้นไม้ใหญ่ ยังไม่นับรวมสิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์อื่นๆในป่าแห่งนี้ที่ต่างใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบสุข


     ทุกสิ่งอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี ก่อนการมาถึงของ “กลุ่มนกฮูกสีดำ” สิ่งมีชีวิตร้ายกาจ ว่ากันว่าพวกมันช่วงชิงเอาใจกลางพลังชีวิตของไทรอัมพ์ไปจากคารามารี นำหายนะและความหวาดกลัวมาสู่ทวีปแห่งนี้ แต่นั่นก็ผ่านมา 20 ปีแล้ว…


     ทุกวันนี้ผืนดินที่ยิ่งใหญ่อันเคยอุดมสมบูรณ์ด้วยชีวิตและความสงบสุขเหลือแต่เพียงเศษซาก ทั้งต้นไม้แห้งเหี่ยวเฉาไร้ใบและผืนดินไร้หญ้า


     กลางวันแดดจ้าและอุณหภูมิสูงเกินกว่าที่สิ่งมีชีวิตจะสามารถใช้ชีวิตเหนือผืนดินที่แห้งแล้งแตกระแหงนี้ได้หากไร้ร่มเงา ตรงกันข้ามกับยามค่ำคืนที่ทุกๆสิ่งถูกกลืนด้วยไอของหมอกควันและความหนาวเหน็บ ราวกับไร้ไออุ่นจากสิ่งมีชีวิต


     แต่ไม่ใช่ว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดสูญสิ้น หากแต่สรรพชีวิตทั้งหลายต่างต้องอยู่ด้วยความหวาดกลัว ดำเนินชีวิตด้วยการหลบซ่อนตนเองจากสายตาที่แหลมคมของเหล่านกฮูกสีดำ


     คุณไม่อาจจินตนาการได้ว่า สิ่งมีชีวิตแห่งหายนะนี้น่ากลัวขนาดไหน ในบางคราวที่เหล่านักผจญภัยหรือผู้คนก็อาจหาญอยากจะเป็นผู้ล่า ไม่ว่าจะเป็นเพราะชื่อเสียง เงินทอง ด้วยความที่ขนนกสีดำขลับกับดวงตากลมโตสีแดงก่ำนั้นมีราคาที่สูงเอาเรื่อง มีเงินทองมากมายพร้อมจ่ายให้แก่ผู้กล้า ทั้งจากมหาเศรษฐีหรือแม้แต่ประชาชนชาวบ้านที่มีความเคียดแค้นต่อพวกมัน


     แต่เชื่อเถอะว่า คุณคงไม่อยากเผชิญหน้ากับเหล่านกฮูกสีดำนี้หรอก เพียงแค่นึกภาพถึงสิ่งมีชีวิตลักษณะคล้ายมนุษย์สูงประมาณแปดฟุตและทั้งตัวเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ขนสีดำทมิฬ ปีกขนาดใหญ่ นัยน์ตาสีเลือด พร้อมกับกรงเล็บและจะงอยปากที่แหลมคม


     เพียงเท่านี้ก็มากพอที่จะทำให้ผู้คนทั้งหลายต่างหวาดกลัวและหลบหนี แทนที่จะย่างกลายเข้าไปในอาณาเขตของพวกมัน


     แต่ถ้าหากคุณหรือใครก็ตามถูกนกฮูกสีดำพบเข้าแล้วล่ะก็ นั่นนับเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด เพราะมันจะเริ่มไล่ล่า ซึ่งการที่จะหนีจากการล่าในอาณาเขตของผู้ล่านั้นแทบเป็นไปไม่ได้ ถ้าคุณโชคร้าย คุณจะถูกพวกมันกัดกินร่างและคุณจะตายอย่างช้าๆ ด้วยความเจ็บปวดและทรมาน


คุณไม่จำเป็นต้องร้องหรือขอความช่วยเหลือ เพราะไม่มีใครช่วยอะไรคุณได้อีกต่อไป…


     “พอเถอะ! เมื่อไรจะเลิกเล่านิทานหลอกเด็กนี่สักที” เสียงของชายหนุ่มดังขึ้นหลังจากสิ้นเสียงเล่าของหญิงแก่


     “เมื่อก่อนฉันก็เห็นแกฟังจนจบทุกที” หญิงแก่พูดสีหน้าที่ยิ้มแย้มบนใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่น


     “ผมขี้คร้านที่จะพูดกับป้า ว่าผมเบื่อนิทานหลอกเด็กของตาแก่ที่ตายไปแล้ว และถ้าป้าไม่มีอะไรที่สร้างสรรค์กว่านี้ ผมจะขอตัวไปนอน” ชายหนุ่มพาร่างใหญ่ ลุกขึ้นจากเก้าอี้ทันทีที่พูดจบ


     “แกควรเชื่อในตัวของพ่อแกนะ อาธาน คุณท่านคงอยากให้แกสานต่อสิ่งที่ท่านทำ” หญิงแก่ทิ้งคำพูดไล่หลังชายหนุ่ม


     “เชิญป้าเชื่อนิทานหลอกเด็กของตาแก่นั่นไปคนเดียวเถอะ ราตรีสวัสดิ์…”