กามเทพเถื่อน

ศิรดลขับรถไปตามเส้นทางสู่จังหวัดเพชรบุรีตามที่อยู่ที่ได้มาจากเพื่อนอย่างไม่สนใจว่าจะมืดค่ำหรือไม่ รู้แต่ว่าอยากไปให้พ้นๆจากความทรงจำหวานชื่นที่ยังอวลอยู่ในอกเพราะยามนี้มันทำให้เขารู้สึกเจ็บจนแทบกระอัก เขาพึ่งเข้าใจความรู้สึกของคนที่ฆ่าตัวตายเวลาอกหักก็ตอนนี้ ถ้าเขาคิดสั้นกว่านี้สักนิดเขาก็คงตัดสินใจไม่ต่างจากพวกนั้น ก็เหตุการณ์มันกะทันหันเหลือเกิน หากเป็นแผลกายก็ยังมีเลือดไหลซิบๆและเจ็บปวดแทบขาดใจ

            เมื่อเช้านี้เองที่อรนภามาหาเขาถึงที่ทำงาน หล่อนสวยงามเฉิดฉายจากเส้นผมจรดปลายเท้าและทุกอิริยาบถดึงดูดให้ชายทุกคนที่ได้เข้าใกล้ต้องหลงใหล

            “อรุณสวัสดิ์ค่ะดลที่รัก”

            หล่อนทักทายด้วยประโยคที่ทำให้หัวใจของเขาพองโตด้วยความสุขเหมือนเช่นเคย

            “ลมอะไรหอบเอานางฟ้ามาหาผมแต่เช้า”

            เขายังพูดจายอกเย้าอย่างไม่รู้ตัวว่าเพชฆาตกำลังรำดาบก่อนลงมือประหาร

            “อรมีอะไรจะบอกคุณค่ะ”

            หล่อนยังยิ้มแย้มไม่บอกใบ้ให้เขารู้ตัวล่วงหน้าซักนิด

            “ไว้ตอนเย็นก็ได้นี่ครับ เลิกงานผมจะสะดวกกว่านี้”

            “ตอนนี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ มีเรื่องนิดเดียวเท่านั้น อรอยากเคลียทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนจะออกไปดูแหวนแล้วเลยไปดูชุดแต่งงานต่อ”

            “อะไรกัน ผมจำไม่ได้เลยน่ะว่าไปขออรแต่งานตั้งแต่เมื่อไหร่”

            เขาพูดกลั้วหัวเราะเพราะคิดว่าเธอพูดเล่น

            อรนภาเดินเข้ามาใกล้ สอดแขนเรียวเข้าโอบคอเขา โน้มลงมาหอมแก้มทั้งซ้ายขวา ก่อนสบตานิ่งกับดวงตาคมใหญ่ของเขา แล้วกล่าวเหมือนกับเป็นเรื่องที่แสนจะธรรมดา

            “อรไม่ได้หมายถึงคุณนี่ค่ะ คุณพงศกรต่างหากคือเจ้าบ่าวของอร”

            วินาทีนั้นเองที่เขารู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแรงสูงแล่นเข้าสู่ร่างกาย มันชาดิกไปหมดทั้งตัว หลุดปากถามออกไปแบบแทบไม่มีเสียง

            “คุณล้อผมเล่นใช่ไหมอรนภา”

            “เปล่าค่ะ อรพูดจริง” 

            คำยืนยันจากหล่อนทำเอาเขาแทบจะคลั่ง

            “แล้วผมล่ะ คุณลืมไปแล้วหรือว่าเราเป็นอะไรกัน”

            เขาทวงถามสัมพันธ์ลึกซึ้งที่มีต่อกันมาตั้งแต่เริ่มคบ หวังจะให้มันช่วยเหนี่ยวรั้งเธอไว้

            แต่อรนภากลับหัวเราะเสียงพลิ้วระริกอย่างเห็นขำ

            “ โธ่ ดล อย่าคิดอะไรมากสิค่ะ อรยังไม่คิดเลย อรอาจจะมีอะไรกับใครก็ได้แต่คนที่อรจะแต่งงานด้วยจะต้องสมบูรณ์แบบที่สุดเท่านั้น และอรก็เลือกคุณพงศกร”

            “สรุปว่าผมมันกระจอก”

            เขาเค้นเสียงถาม รู้สึกปวดร้าวไปทั้งอก ทั้งรักทั้งแค้นและเสียใจคละเคล้ากันจนแยกไม่ออก รู้แล้วว่าตัวเองโง่บริสุทธิ์ ยอมเป็นตัวตลกให้เธอเชิดเล่น สุดท้ายก็ไม่มีค่าอะไร

            “เอ่อ ก็ไม่เชิงนะค่ะดล จริงๆแล้วคุณเป็นผู้ชายที่วิเศษที่สุดเลยละ”

            หล่อนเอามือเรียวลูบไปตามแผงอกของเขาพร้อมทำตาพราวอย่างบอกให้รู้ว่ากำลังหมายถึงเรื่องอะไร แต่เขาสะอิดสะเอียนเสียแล้ว...