ภรรยายอดรัก

            “ หนูมน แม่ดีใจจังลูก ที่หนูมาอยู่ด้วย อยู่กับแม่นะลูกนะ อยู่ให้สบาย บ้านนี้ก็เหมือนกับบ้านของหนูเองนั้นแหละ”
            “ เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”
            หญิงสาวพูดอะไรไม่ออกเมื่อผู้สูงวัยโอบเอวพาเดินเข้าบ้าน
           
               
***************
 
       
“ อย่าคิดว่าฉันเต็มใจที่จะอยู่กับคุณนะ ฉันขัดคุณป้าไม่ได้ต่างหาก”
            ชุติมนประกาศเสียงแข็งเมื่อเข้ามาอยู่กันตามลำพังในห้องของปภาวิน
หล่อนพยายามรักษาระยะให้ห่างจากเขาพอสมควร เพราะอยู่กันตามลำพังในห้องส่วนตัวของเขาอย่างนี้ก็ออกรู้สึกหวั่นๆเหมือนกัน
            “ ผมก็ยังไม่ได้คิดอะไรเสียหน่อย”
            เขาตอบท่าทางเฉยเมยให้หญิงสาวหน้าร้อนวูบด้วยความอับอายที่คิดอะไรเองไปก่อนล่วงหน้า โดยที่เขายังไม่ได้แสดงอะไรออกมา แต่กระนั้นเสียงก็ยังไม่ยอมอ่อน
            “ แล้วคุณจะเอายังไงอีกไม่ทราบ”
            เขาหันมายิ้มเยาะ
            “ อย่าห่วงเลย ยังไงผมก็ไม่ไล่ให้คุณไปนอนที่โซฟาเหมือนที่คุณเคยทำกับผมแน่”
            ว่าพลางลงมือแกะกระดุมเสื้อตัวที่สวมอยู่ ทำเอาหญิงสาวหน้าตาตื่น
            “ นั้น นั้นคุณจะทำอะไรนะ”
            “ ก็ถอดเสื้อไง”
            เขาตอบตรงกันข้ามกับท่าทีร้อนรนของอีกฝ่าย
            “ ทั้งๆที่ฉันอยู่ตรงนี้น่ะ”
            หญิงสาวร้องเสียงหลง
            “ แล้วไง ก็ผมจะอาบน้ำ หรือคุณจะให้ผมอาบทั้งเสื้อผ้านี่”
            “ ก็ไปถอดที่อื่นสิ”
            “ แต่นี่มันห้องส่วนตัวของผมน่ะ ไม่ถอดที่ห้องนี้ คุณจะให้ผมไปถอดที่ห้องรับแขกหรือไง”
            แกะกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จก็สะบัดเสื้อออกจากตัว   หญิงสาวร้องกรี๊ด ยกสองมือขึ้นปิดตา
            “ ว๊าย ตาบ้า ให้ฉันออกไปจากห้องนี้ก่อนสิ”
            โวยวายพร้อมกันวิ่งออกจากห้องไป
            ปภาวินมองตาม ความรู้สึกรื่นรมย์อย่างหนึ่งเกิดขึ้นมาในหัวใจที่เคยเปลี่ยวเหงาจนปรากฏเป็นรอยยิ้มอ่อนโยนบนริมฝีปากหยักได้รูปงดงาม
            ชายหนุ่มจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ผู้หญิงคนที่เขาถูกแม่บังคับให้แต่งงานด้วยก็ยังไม่กลับเข้ามาในห้อง
            “ หรือว่าจะหนีกลับบ้านไปแล้ว”
        ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่เมื่อฉุกคิดได้ว่ามารดาของเขาก็นั่งดูทีวีอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง เขาเชื่อว่าท่านคงไม่ยอมปล่อยให้หล่อนไปได้ง่ายๆแน่ ปภาวินจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานที่อยู่ติดกับห้องนอนนั้นเอง การเป็นผู้บริหารของหลายกิจการในเวลาเดียวกันทำให้เขามีงานต้องหอบกลับมาทำต่อที่บ้านจนถึงดึกดื่นเกือบทุกวัน
            ย่างเข้าเที่ยงคืนปภาวินจึงได้เก็บเอกสารชิ้นสุดท้ายเข้าลิ้นชัก แล้วลุกขึ้นบิดตัวไปมาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ เขาเดินเข้าห้องนอนไปหยุดชะงักอยู่หน้าเตียงเมื่อเห็นบนที่นอนยังว่างเปล่า
            นี่ยัยเพิ้งนั้นเขาไปนอนที่ไหนกัน....
            ชายหนุ่มนึกอย่างหงุดหงิด เขาทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้วมาต่ออีกครึ่งคืน คิดว่าจะได้นอนพักให้หายเพลีย แต่กลับจะต้องมาวุ่นอยู่กับยัยตัวยุ่งนี้เอง
            ชายหนุ่มรีบก้าวยาวๆออกจากห้องลงไปชั้นล่าง ที่ห้องรับแขกยังมีไฟเปิดอยู่เขาจึงแวะเข้าไป คิดว่ามารดาคงจะลืมปิด แต่เขาก็ได้พบกับร่างบอบบางของคนที่กำลังตามหาหลับพับอยู่บนโซฟา ในขณะที่ทีวียังเปิดอยู่ นี่มารดาของเขาคงเข้านอนไปตั้งแต่ละครจบแล้ว แต่ยัยนี่ยังดื้อทนนั่งอยู่จนหลับไปคาที่
            ปภาวินส่ายหัวไปมาด้วยความอ่อนใจในพฤติกรรมของเจ้าหล่อน หน้าตาก็ออกอ่อนใสแต่ทำไมถึงได้เกเรวายร้ายขนาดนี้ เขาเขม้นตามองใบหน้าสวยของหล่อนในยามหลับด้วยความหมั่นไส้แกมเอ็นดูอยู่ครู่หนึ่ง