DeadAhead
เขียนโดย หัวใจวาย
วันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2561 เวลา 15.41 น.
แก้ไขเมื่อ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2561 12.20 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) Restore พักฟื้นร่างกายก่อนเดินทาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ“ฟู่ว”
ผมผ่อนลมหายใจออกช้าๆ ในขณะที่โยกตัวขึ้น แต่ถูกมือทั้งสองข้างที่จับสะโพกผมไว้อย่างแน่นหนากดให้ผมนั่งลงไปอีก ผมไม่อาจต้านทานแรงกดของมือสองข้างนั้นได้ จึงยอมให้ตัวเองนั่งไปอีกครั้ง ปล่อยให้ร่างกายของผมครอบครองร่างกายของอีกฝ่ายจนหมด
“อย่าเพิ่งหยุดซิ ไหนบอกว่าอยากคุมเกมไง” เสียงคนที่นอนหงายอยู่ข้างล่างถามขึ้นมา น้ำเสียงกระเซ้าของเขาทำให้ผมหัวเราะ ก่อนจะก้มลงไปจูบปากที่อ่อนนุ่มของเขา
“โธ่! ผมนั่งท่านี้นานๆ ก็เมื่อยนะ หมอ” ผมถอนปากขึ้นจากจูบที่เนินนานและเริ่มเถียง “คุณเล่นนอนอย่างเดียวเลยตั้งแต่มาถึงห้อง” ผมพูดพลางมองหน้าเขา
ชายที่นอนหงายอยู่ใต้ตัวผม ยิ้มจนเห็นรอยยับที่หางตาทั้งสองข้าง ซึ่งเป็นริ้วรอยที่บ่งบอกว่าเขาไม่ใช่หนุ่มๆ อีกต่อไปแล้ว แต่ถึงจะอย่างนั้น ใบหน้านี้ก็ยังมีเสน่ห์ ไม่ว่าจะเป็นตาสีฟ้าที่สดใสหรือรอยยิ้มขี้เล่นที่ปรากฏอยู่บนใบหน้า
“งั้น ต่อไปก็ตาผมแล้วใช่ไหม?” เขาถามพร้อมกับเลื่อนมือทั้งสองข้างมากดก้นผมไว้จนแน่นโดยไม่รอให้ผมตอบ แล้วเขาก็ยกเอวตัวเองขึ้น ทำให้ท่อนเนื้อแข็งเกร็งที่ผมนั่งทับอยู่ถูกดันกลับเข้ามาในตัวผมอีกครั้งก่อนจะถอนออกและดันกลับเข้ามาอีกครั้งและอีกครั้ง
ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งแบบไม่มีเหตุผล มองฝ่าความมืดสลัวในห้องเล็กๆ ที่ไม่คุ้นตา แล้วก็ถอนนหายใจเบาๆ เมื่อจำได้ว่าเป็นห้องของหมอเอริก นาฬิกากระพริบบอกเวลาตีห้าครึ่ง ผมหลับไปได้ห้าชั่วโมงกว่าๆ ผมมองไปข้างๆ ตัว เห็นหมอเอริกมองตอบกลับมา
“ฝันร้ายเหรอ?” เขาถามเบาๆ
“ไม่เชิงครับ “ผมตอบพลางยันตัวขึ้้นไปจูบเขา “ปลอบผมหน่อยซิ” ผมส่งยิ้มท้าทาย
หมอเอริกเอื้อมมือมาลูบหัวผมและประกบปากกับผมอีกครั้ง ผมไม่คิดว่าเขาจะพร้อมออกศึกจึงกล้าท้าทาย แต่เขาก็แสดงออกว่าพร้อมด้วยการสอดลิ้นหนาใหญ่เข้ามาในปากผม
หลังจากโรมรันกันเนิ่นนาน ผมก็สวมบทคาวบอยหนุ่มเปลือยกายขึ้นควบม้าอีกครั้ง ปล่อยให้หมอเอริกนอนหงายครวญครางแข่งกับเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียงไม้
ถึงแม้ผมจะชอบเป็นคาวบอย แต่การควบม้าครั้งนี้ก็เมื่อยล้าน่าดู เพราะม้าเริ่มพยศมากขึ้น ครึ่งหลังผมจึงปล่อยให้เขาคุมเกมเองทั้งหมด มันเป็นครึ่งชั่วโมงที่หมอเอริกกระแทกเอวใส่ผมไม่ยั้ง แล้วคาวบอยหนุ่มอย่างผมก็หมดฤทธิ์อีกครั้ง
แสงแดดตอนเช้าส่องเข้ามาในห้องแล้วตอนที่หมอเอริกพาร่างเปลือยเปล่าเดินเข้าห้องน้ำไป ผมกำลังคิดถึงเรื่องที่ผมจะต้องทำในวันนี้ ถ้าไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงแผนของผมซะก่อน หมอเอริกก็คงจะเป็นอีกคนหนึ่งที่ผมต้องบอกลา
+-------------------------------------------+
เพิ่มคำติชมด้านล่างได้เลย ขอบคุณล่วงหน้าครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ